۲۵ نوامبر روز جهانی منع خشونت علیه زنان

اگر ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان با قتل خواهران میرابل در مبارزه سیاسی آنان بر علیه دیکتاتوری دومینیکن رقم خورده، میرابل های ایرانی، امروزه با شجاعتی تحسین آمیز در زندان و بیرون از زندان در اعتراضات و خیزش های اجتماعی خواهان پایان دادن به هر گونه خشونت جنسی- جنسیتی و رفع انواع تبعیضات ساختاری در حوزه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی میباشند.
زنان بدرستی مناسبات مردسالارانه/ سرمایه داری‌ راکه بر پایه و بستر سنن و قوانین متحجرانه، بساط زن ستیزی را تشدید میکنند به مبارزه فرا میخوانند.

مبارزه برای برابری جنسیتی، مبارزه ای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است.
زنان در سطح جامعه، چه در خانواده و خیابان و چه در محل کار و فضای مجازی ، هر لحظه شاهد تعرضات جنسیتی و بهره کشی آشکار هستند و هر لحظه هم به مبارزه جانانه علیه این شرایط مبادرت کرده اند.

دهه‌هاست که جامعه شاهد آسیبهای روحی و روانی ناشی از ازدواج اجباری، حجاب اجباری و اسید پاشی است.
از ساچمه‌هایی که بدن زنان را نشانه می گیرند تا نقض حق حیات و زن کشی و قتلهای ناموسی، تعرضات جنسی و تحمیل فقر و وابستگی اقتصادی بیشتر و تا رحم اجاره ای و تن فروشی آشکار و نهان، همه و همه در یک ساختار زنستیزانه بشدت نهادینه و حمایت میشود.

همه نهادهای قدرت متحدانه در حفظ و تداوم این نابرابری مضاعف دیدگاهی مشترک دارند و‌گرچه سعی میکنند که با دستگیری و صدور احکام سنگین و اعمال محرومیتهای گوناگون زنان را به تمکین و سکوت وادارند ولی حتی یک لحظه هم خواب خوش به چشمشان نیامده ، چرا که این طوفان ‌سهمگین هر لحظه توفنده تر میشود تا دیگر اثری از هیچگونه تبعیض ‌نماند،
تا دیگر هیچ زنی با "برچسبهای کلیشه ای" و غیر انسانی به فرودستی ننشیند.
زنان با توجه به تجربه و زیست واقعیشان با هر گونه بساط سلطه مخالفند و محور مبارزاتشان بر مناسبات برابری خواهانه متکیست و اینگونه است که تا رهایی کامل جامعه انسانی از هرگونه بهره کشی و تبعیض، حرفها برای گفتن دارند.


زنان در این مبارزه تاریخی برای خلاصی از ستم جنسیتی/طبقاتی ، بسیاری از مردان جامعه را در کنار خود دارند، چرا که خلاصی جامعه از چنین تبعیضی با مبارزات جنبشهای ضد سرمایه داری گره خورده است.

#خشونت_علیه_زنان_شخصی_نیست_ساختاریست

شورای بازنشستگان ایران

دوم آذر ۱۴۰۰
۲۳نوامبر ۲۰۲۱

@Shbazneshasteganir

۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان.

خشونتهای اقتصادی، فیزیکی ، کلامی، نگاه و رفتار، کارخانگی، قوانین ضد زن قرون وسطایی، حجاب اجباری، انتخاب سبک زندگی و...هرکدام عرصه هایی هستند که جنبش زنان ایران و‌منطقه و جهان ‌ یک دم از آن غافل نمی گردند و بدین لحاظ است که جنبش زنان اینگونه عمیق و گسترده دیده میشود و قابل حذف شدن نیست.

#خشونت_علیه_زنان_شخصی_نیست_ساختاریست

شورای بازنشستگان ایران


@Shbazneshasteganir

۲۵ نوامبر روز جهانی منع خشونت علیه زنان

اگر ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان با قتل خواهران میرابل در مبارزه سیاسی آنان بر علیه دیکتاتوری دومینیکن رقم خورده، میرابل های ایرانی، امروزه با شجاعتی تحسین آمیز در زندان و بیرون از زندان در اعتراضات و خیزش های اجتماعی خواهان پایان دادن به هر گونه خشونت جنسی- جنسیتی و رفع انواع تبعیضات ساختاری در حوزه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی میباشند.
زنان بدرستی مناسبات مردسالارانه/ سرمایه داری‌ راکه بر پایه و بستر سنن و قوانین متحجرانه، بساط زن ستیزی را تشدید میکنند به مبارزه فرا میخوانند.

مبارزه برای برابری جنسیتی، مبارزه ای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است.
زنان در سطح جامعه، چه در خانواده و خیابان و چه در محل کار و فضای مجازی ، هر لحظه شاهد تعرضات جنسیتی و بهره کشی آشکار هستند و هر لحظه هم به مبارزه جانانه علیه این شرایط مبادرت کرده اند.

دهه‌هاست که جامعه شاهد آسیبهای روحی و روانی ناشی از ازدواج اجباری، حجاب اجباری و اسید پاشی است.
از ساچمه‌هایی که بدن زنان را نشانه می گیرند تا نقض حق حیات و زن کشی و قتلهای ناموسی، تعرضات جنسی و تحمیل فقر و وابستگی اقتصادی بیشتر و تا رحم اجاره ای و تن فروشی آشکار و نهان، همه و همه در یک ساختار زنستیزانه بشدت نهادینه و حمایت میشود.

همه نهادهای قدرت متحدانه در حفظ و تداوم این نابرابری مضاعف دیدگاهی مشترک دارند و‌گرچه سعی میکنند که با دستگیری و صدور احکام سنگین و اعمال محرومیتهای گوناگون زنان را به تمکین و سکوت وادارند ولی حتی یک لحظه هم خواب خوش به چشمشان نیامده ، چرا که این طوفان ‌سهمگین هر لحظه توفنده تر میشود تا دیگر اثری از هیچگونه تبعیض ‌نماند،
تا دیگر هیچ زنی با "برچسبهای کلیشه ای" و غیر انسانی به فرودستی ننشیند.
زنان با توجه به تجربه و زیست واقعیشان با هر گونه بساط سلطه مخالفند و محور مبارزاتشان بر مناسبات برابری خواهانه متکیست و اینگونه است که تا رهایی کامل جامعه انسانی از هرگونه بهره کشی و تبعیض، حرفها برای گفتن دارند.


زنان در این مبارزه تاریخی برای خلاصی از ستم جنسیتی/طبقاتی ، بسیاری از مردان جامعه را در کنار خود دارند، چرا که خلاصی جامعه از چنین تبعیضی با مبارزات جنبشهای ضد سرمایه داری گره خورده است.

#خشونت_علیه_زنان_شخصی_نیست_ساختاریست

شورای بازنشستگان ایران

دوم آذر ۱۴۰۰
۲۳نوامبر ۲۰۲۱

@Shbazneshasteganir

بر اساس گزارشی که در شماره جدید ماهنامه اندیشه پویا منتشر شده، از سال ۱۳۹۸ تا تابستان ۱۴۰۰، بیش از ۶۰ زن و کودک دختر در خوزستان قربانی قتل‌های ناموسی شده‌اند.
در این گزارش عاطفه بروایه کنشگر اجتماعی، با اشاره به این آمار میگوید: تعداد قتل های ناموسی در این استان طی مدت زمان ذکر شده، از این هم بیشتر است؛ این تعداد فقط آماری است که من و همکارانم در جریان پژوهشی توانسته ایم به آن دست پیدا کنیم.
او افزود: این پژوهش نشان می‌دهد که این قتل‌ها عمدتا در مناطق عرب‌نشین بوده و این زنان اهل شهرهای مختلفی مثل شوش، اهواز، آبادان، کارون و … بوده‌اند. بیشتر افراد کشته‌شده دختران جوان و نوجوان بوده و در میان آنها دختر یازده و پانزده ساله هم به چشم می‌خورد.
با استناد به پژوهش صورت گرفته توسط این کنشگر اجتماعی، تعداد زنان و دختران مجردی که به دلیل داشتن رابطه کشته شده‌اند بیشتر از زنان متاهل با دلیل مشابه بوده است. اطلاعات این پژوهش نشان می‌دهد از این ۶۰ مورد، حتی یک فرد مجرم (کسی که قتل را مرتکب شده است)، مجازات نشده و حتی خانواده‌ها از آن‌ها شکایتی نکرده‌اند.
بنابر این گزارش، روزانه یک تا سه ازدواج زیر پانزده سال نیز در اداره ثبت احوال اهواز به ثبت می‌رسد؛ موضوعی که آسیب های اجتماعی متعددی از قبیل فقر و تورم به افزایش آن دامن زده است.
پونه پیل‌رام،:
«از سال ۹۷ به بعد، بیکاری‌های ناشی از بی‌آبی و فقر و تورم، خانواده‌ها را گرفتار کرده است. ما در خوزستان می‌بینیم وقتی در خانواده‌ای نتوانند زندگی افراد را تامین کنند، اولین کسی را که از خانه بیرون می‌کنند دخترانند و این دختران گرفتار انواع آسیب‌ها می‌شوند. وقتی ما می‌گوییم زنان در سالهای گذشته از بحران آب، آسیب بیشتری دیده‌اند، کسی جدی نمی‌گیرد و حتی می‌گویند چرا در این باره صحبت می‌کنید.

من دختر هفده‌ساله‌ای را در مرکزم داشتم که تابستان‌ها برای اینکه دو ساعت بتواند با کولر گازی خنک شود، تن‌فروشی می‌کرد»

#خشونت_علیه_زنان_شخصی_نیست_ساختاریست


@Shbazneshasteganir

اینجا خیابان سالم در سلیمانیه عراق است. گورستان زنان و کودکان قربانیان بی صدای قتل های ناموسی.
این لباس های زنانه آویزان در نمایشگاهی به طول ۴۸۰۰ متر در اکتبر ۲۰۲۰ برگزار شد. لباس های زنان قربانی خشونت های مبتنی بر جنسیت است که گورهای بی نشان شان با شماره از هم تفکیک شده و به ساختمان دادگاه سلیمانیه ختم میشد. اما اسلامیست های تند رو همین اندازه از گرامیداشت یاد آنها را تاب نیآورده و نمایشگاه را برهم زدند .
زنانی که در زمان حیات بدن هایشان هزار صاحب و مالک دارد.


در ایران بر اساس گزارش‌های رسمی دست‌کم ۱۲۰۰ زن در دو دهه گذشته، توسط مردان خانواده خود اعم از پدر، برادر، همسر، عمو و پسرعمو به قتل رسیده‌اند. این تنها آمار دولتی است و تعداد زنان به قتل رسیده بسیار بیشتر از آمار رسمی می باشد.
#خشونت_علیه_زنان_شخصی_نیست_ساختاریست


@Shbazneshasteganir

بیانیه شورای بازنشستگان ایران بمناسبت 25 نوامبر روز جهانی منع خشونت علیه زنان
 
اگر 25 نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان با قتل خواهران میرابل در مبارزه سیاسی آنان بر علیه دیکتاتوری دومینیکن رقم خورده، میرابل های ایرانی، امروزه با شجاعتی تحسین آمیز در زندان و بیرون از زندان در اعتراضات و خیزش های اجتماعی خواهان پایان دادن به  هر گونه خشونت جنسی- جنسیتی و رفع انواع تبعیضات ساختاری در حوزه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی میباشند.
زنان بدرستی مناسبات مردسالارانه/ سرمایه داری‌ راکه بر پایه و بستر سنن و قوانین متحجرانه،   بساط زن ستیزی را تشدید میکنند به مبارزه فرا میخوانند.

  مبارزه برای برابری جنسیتی، مبارزه ای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است.
مبارزه ای که از  ده ها سال پیش شروع شده و تبلور آنرا در جنبش #زن_زندگی_آزادی در اوج شکوفائی و درخشش شاهدیم.
زنان در سطح جامعه، چه در خانواده و خیابان و چه در محل  کار و فضای مجازی ، هر لحظه شاهد تعرضات  جنسیتی و بهره کشی آشکار هستند و هر لحظه هم به مبارزه جانانه علیه این شرایط  مبادرت کرده اند.

دهه‌هاست که جامعه شاهد  آسیبهای روحی و روانی ناشی از ازدواج اجباری، حجاب اجباری و  اسید پاشی و زن کشی است.
از ساچمه‌هایی که بدن زنان را نشانه می گیرند تا نقض حق حیات و زن کشی و قتلهای ناموسی، تعرضات جنسی  و تحمیل فقر و  وابستگی اقتصادی بیشتر و تا رحم اجاره ای و تن فروشی آشکار و نهان، همه و همه در یک ساختار زنستیزانه  بشدت نهادینه و حمایت میشود.

همه نهادهای قدرت متحدانه و سرکوبگرانه در حفظ  و تداوم این نابرابری مضاعف دیدگاهی مشترک دارند و‌گرچه سعی میکنند که با دستگیری و صدور احکام سنگین و اعمال محرومیتهای گوناگون زنان را  به تمکین و سکوت وادارند ولی حتی یک لحظه هم  خواب خوش به چشمشان نیامده ، چرا که این طوفان ‌سهمگین هر لحظه توفنده تر میشود تا  دیگر اثری از هیچگونه تبعیض ‌نماند،
تا دیگر هیچ زنی با "برچسبهای کلیشه ای" و غیر انسانی به فرودستی ننشیند.
زنان با توجه به تجربه و زیست واقعیشان با هر گونه بساط  سلطه مخالفند و محور مبارزاتشان بر مناسبات برابری خواهانه متکیست و اینگونه است که تا رهایی کامل جامعه انسانی از هرگونه بهره کشی و تبعیض، حرفها برای گفتن دارند.


زنان در این مبارزه تاریخی برای خلاصی از ستم جنسیتی/طبقاتی ، بسیاری از مردان جامعه را در کنار خود دارند، چرا که خلاصی جامعه از چنین تبعیضی با مبارزات جنبشهای ضد سرمایه داری گره خورده است.

#خشونت_علیه_زنان_شخصی_نیست_ساختاریست

#ایستاده‌ایم_تا_پایان

شورای بازنشستگان ایران

چهارم آذر ۱۴۰۲
25 نوامبر 2023


@Shbazneshasteganir

🖊 برای دختری که هم استاد تاریخ بود و هم قربانی تاریخ سیاه تبعیض!


دو سال پیش یک آپارتمان کوچک خریدم که دفتر کارم بشود؛ اما جناب بنگاهی بدون هماهنگی با من برای آپارتمان مستاجری پیدا کرد و قراردادی بست. به بنگاهی اعتراض کردم که من اصلا مستاجر نمی‌خواستم و چرا بی‌اجازه چنین کردی!

با مستاجر قرار گذاشتم که قرار داد را فسخ کنم؛ اما دیدم مستاجر خانم جوان فرهیخته سی ساله‌ای است که مدرس تاریخ است و پسر شش ساله‌ای دارد و دو روز در تهران تدریس می‌کند و دو روز در شهرستان. از ملاقاتش خوشحال شدم و گفتم شما همین جا باش ولی خیلی مراقبت کن از همه چیز چون اینجا دفتر انتشارات من است و بعد از یک‌سال به آن احتیاج دارم و نمی‌توانم قرارداد را تمدید کنم. دختر هم قبول کرد و ماجرا ختم به خیر شد.
پنج ماه بعد دختر پیش پدرم آمد که همسر سابقم مرا اذیت و آزار می‌کند و من می‌ترسم و می‌خواهم خانه را عوض کنم یا بروم شهرستان پیش پدرم. پدرم می‌گوید باشد من اول با شوهر سابقت صحبت می‌کنم و اتمام حجت می‌کنم اما اگر فایده نداشت پول تو آماده است، شاید صلاح این باشد که به خانواده‌ات پناه ببری. چند روز گذشت و دیگر از دختر خبری نشد تا این‌که پلیس با پدرم تماس گرفت و گفت که مستاجرتان را کشته‌اند و معلوم نیست قاتل کیست.
آپارتمان پلمپ شد و ما یقین داشتیم که زن جوان را شوهر سابقش کشته است تا اینکه بعدها معلوم شد پدر و برادرش با اسلحه‌ او را جلوی چشم پسر کوچکش کشته‌اند و جرمش این بوده که چرا درس خوانده، چرا به تهران آمده، چرا تدریس می‌کرده و چرا از شوهر معتادش جدا شده است.
پدری که قاتل بود از ما شکایت کرد و افراد قبیله به آپارتمانم حمله کردند و پلمپ را شکستند وسایل مقتول را بردند. دیوارها را تخریب کردند و هنوز که هنوز است ما در گیر دادگاه قاتلانیم و همچنان ما را تهدید می‌کنند و آزار می‌دهند.
روزی مادرم به پدر دختر گفت: این دختر چند قرن برای شما زود بود شما لیاقت چنان دختری را نداشتید، او را کشتید تا دیگر نبینیدش تا نفهمید چقدر متعصب و جاهل و بی‌لیاقتید. نه آن پدر هرگز مجازات شد نه آن برادر نه آن شوهر سابق.
نه می‌دانم قبر آن دختر کجاست و نه می‌دانم روی سنگ قبرش چه نوشته‌اند.
دختر هم استاد تاریخ بود و هم قربانی تاریخ سرزمینش. من هر روز به مظلومیت چشم‌های آن پسرک معصوم فکر می‌کنم که به دیوار اتاقم تکیه داده بود؛ من از او پرسیدم اسمت چیه و کلاس چندمی؟ گفت: اسمم [...] است و سال دیگر به کلاس اول می‌روم. آن روز او نمی‌دانست که اسم خودش مظلوم است اسم مادرش مقتول و اسم پدر و پدربزرگ و دایی‌اش قاتل. پسر بچه را به روستا بردند؛ او هرگز به کلاس اول نرفت (بر اساس روایتی واقعی از عرفان نظرآهاری؛ نویسنده و شاعره معاصر)

☑️⭕️تحلیل و تجویز راهبردی
این فاجعه نه اولین بار است که رخ می‌دهد و نه آخرین بار. آیا بدان معناست که تمام مسوولیت این عمل زشت بر عهده پدر و برداران مقتول است؟ قطعا نه!  یک حکومت با تمام توانش علیه زنان به میدان آمده  ولی همه ما مسوولیم. مسوولیم و باید کاری کنیم. اخلاقی زیستن فقط به معنای دروغ نگفتن و دزدی نکردن نیست (اخلاق منفی‌گریز). بلکه اخلاقی زیستن یعنی آگاهی بخشی، مبارزه، روشن کردن و روشن نگاه داشتن چراغ‌های عقلانیت، عاطفه، امید و آگاهی در جان خویشتن و سپس دیگران .
از امروز به بعد هر دختری که از حق خود محروم می‌شود، هر زنی که مورد سوء‌نیت و سوء‌ رفتار قرار می‌گیرد، هر زنی که در زندان بی‌شعوری مردسالاری زندانی می‌شود، من و شما مسوولیم. ما مسوولیم که بنوییسم، بگوییم، فریاد بزنیم، آگاهی ببخشیم، نجات بدهیم، پشتیبانی کنیم. و اگر ننویسیم، نگوییم، فریاد نزنیم، آگاهی نبخشیم، نجات ندهیم و پشتیبانی نکنیم پاسخی در برابر وجدان اجتماعی  نخواهیم داشت.

اصلا بگذارید از منظری دیگر نگاه کنیم: توسعه وابسته است به جمع عملکرد ما انسان‌ها. عملکرد ما انسان‌ها در دو ساحت بیرونی خود را نشان می‌دهد: رفتار و گفتار. این دو ساحت کاملا وابسته است به سه ساحت درونی: باورها، احساسات و تمایلات. اگر توسعه می‌خواهیم باید گذر کنیم از باورهای نادرست، احساسات نابالغ و تمایلات نامطلوب و این مبارزه می‌خواهد. صرفا با «زندگی پاکیزه‌ی شخصی» نمی‌توان به توسعه دست یافت. توسعه یعنی یادگیری عمیق جمعی. باید باورهای درست، احساسات به جا و تمایلات عقلایی را ترویج و تمرین و گفتگو کنیم. اینجاست که توسعه، مسوولیت اجتماعی  کنار هم قرار می‌گیرند.


#خشونت_علیه_زنان_شخصی_نیست_ساختاریست


@shbazneshasteganir