شورای بازنشستگان ایران

بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه های مختلف درباره 8 مارس روز جهانی زن 1398

جنبش پیشرو رهایی زن؛ یک جنبش قوی برای تغییر بنیادین جامعه

تغییرات سیاسی عظیم یک سال اخیر – از 8 مارس سال گذشته تا کنون – موجب آن شده که امروز، جامعه و تمام جنبش‌های اعتراضی در جایگاهی قرار بگیرند که در حال حاضر کمتر کسی به یک تغییر قریب‌الوقوع و بنیادین باور نداشته باشد.

در یک سال گذشته تمام اعتراضاتی که علیه وضعیت فلاکتبار جامعه در زمینه‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی شکل گرفته‌اند؛ برای تغییری پا به میدان گذشته‌اند که هرآنچه امروز بر عموم جامعه تحمیل شده است را نمی‌خواهد؛ از فقر گرفته تا نبود کمترین آزادی اجتماعی و شخصی برای همه و فارغ از جنسیت، ملیت و عقیده؛ تا کنار زدن عوامل شکنجه و کشتار مردم و در یک کلام از بین بردن تمام مناسبات موجود که به غلیظ‌ترین میزان ممکن رنگی از نابرابری، تبعیض و سرکوب را بر زندگی‌مان پاشیده‌اند.

بدون شک زنان در شکل‌گیری و مسلط شدن چنین خواسته‌هایی نقشی محوری داشته‌اند. چرا که در همین یک سال در تمام قدم‌هایی که به منظور "نه" گفتن به وضع موجود برداشته شده است، این زنان بودند که با حضوری پررنگ، پرشور و توانمند قدرت تعرض جامعه را صد چندان کردند. از روز جهانی کارگر که زنان دانشجو سهمی به‌سزا درحمایت از کارگران داشتند، تا تجمع اعتراضی بزرگ دانشجویان در دانشگاه تهران علیه حجاب اجباری، تا اعتراض علیه حضور روحانی در دانشگاه تهران، تا قیام زیر و رو کننده آبان که بی‌رحمانه به زیر کشیدن تمام مناسبات موجود را تمرین کرد، تا 16 آذری اعتراضی، تا دیماهی که از دانشگاه و با دادخواهی برای کشته شدگان هواپیمای اوکراینی شروع شد و تمام جامعه را حول خواست محاکمه عاملین این جنایت به حرکت درآورد.

در تمام موارد فوق، زنان نقش سازمانده و نیروی محرکه‌ی مبارزات جاری بوده اند. لذا اگر امروز در وضعیتی قرار داریم که سخن گفتن از تغییر و تحول ریشه‌ای در ساختار جامعه، یک امر فراگیر و عمومی است و دیگر جایی برای تحمل کوچکترین تبعیض و نابرابری وجود ندارد، بدون شک جنبش زنان با همراهی تمام افراد برابری‌طلب، فارغ از جنسیت آن‌ها؛ نقشی اساسی در شکل گیری آن داشته است.

ستم، تبعیض و تضاد جنسیتی به عنوان یکی از تضادهای اساسی سیستم موجود که مبتنی بر نظام سرمایه است و در نظام سیاسی ایران ضربدر قوانین مذهبی و نرینه سالار میشود، نقشی اساسی در شرایط ضدانسانی(و در حفظ مناسبات موجود) ایفا می کند. تبارز این تضاد در حجاب اجباری خود از عوامل به انقیاد در آمدن زنان در جامعه ایران است. اما برطرف کردن این تضاد و حل آن جز از طریق لغو مناسبات سرمایه داری و حل و رفع تمامی مظاهر این ستم که در حال حاضر ساختار سیاسی و حاکمیت فعلی نماینده آنست امکان پذیر نیست.

ما دانشجویان مبارز نیز که همواره در پیشبرد شرایط سیاسی جامعه نقش بسزایی داشته‌ایم، ضمن اعلام اینکه وضع موجود که بر پایه کشتار زنان و جوانان، شکنجه و تجاوز به زندانیان، تلاش برای به حاشیه راندن زنان و هزاران امر ضد زن و ضد انسانی دیگر استوار است؛ را غیر قابل تحمل می‌دانیم و مدت‌هاست برای تغییر آن دست به کار شده‌ایم و تا رسیدن به آنچه که تا کنون با "نه" گفتن‌هایمان ترسیم کرده‌ایم:

"نه" به کشتار هزاران نفره و نه به سرکوب به منظور برقرار ماندن وضع موجود،
"نه" به فقر و فلاکتی که تا مغز استخوان جامعه نفوذ کرده است،
"نه" به کوچکترین تبعیض و نابرابری در تمام عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی،

از پا نخواهیم نشست.

🔸دانشجویان پیشرو دانشگاه اصفهان
🔸دانشگاه آزاد نجف آباد
🔸دانشگاه علمی کاربردی مشهد
🔸جمعی از دانشجویان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
🔸جمعی از دانشجویان دانشگاه الزهرا تهران
🔸جمعی از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس تهران

🔹این لیست بروزرسانی میشود

#8_مارس

@Shbazneshasteganir

489 viewsedited 05:06