‍ ⭕️شریعتی در ترکیه

💻 خلیل ابراهیم ینگون

✅ «امروزه، هر پژوهشگر اسلام‌گرایی ترکیه متوجه حضور سه چهره‌ی خارجی در حلقه‌ی اسلام‌گرایان ترکیه خواهد شد: سید قطب، ابوالاعلی مودودی و علی شریعتی. هر چند شریعتی تفاوت چشمگیری با آن دو نفر دیگر دارد. در واقع، بر خلاف آن دو نفر، آثار شریعتی را حکومت ترکیه یا ناشران تحت حمایت «اتحادیه‌ی مسلمانان جهان» ترجمه و منتشر نکردند. ترجمه‌ی آثار او در اوایل این دوران صورت گرفت اما شریعتی در دورانی متأخرتر کشف شد، یعنی در اواخر دهه‌ی ۱۹۷۰ زمانی که اسلام‌گرایان جوان برای گفتمان انقلابیِ تازه‌تأسیس خود شدیداً به دنبال آثار ترجمه‌شده‌ی بیشتری بودند.
✅اغلب می‌گویند که این دانشجویانِ ایرانیِ هوادارِ شریعتی در ترکیه، به‌ویژه در دانشگاه فنی خاورمیانه در آنکارا، بودند که برای نخستین بار نام او را مطرح کردند. اندکی بعد، گروه اسلام‌گرای جوان «آکینجیلر»، به‌ویژه در محله‌ی فاتح استانبول، پوسترها و اعلان‌هایی توزیع کردند که تصویر شریعتی را بر خود داشت.»

🗨 «برای جوانان نسل دهه‌ی ۱۹۷۰، محبوب‌ترین واژه‌های شریعتی «مستکبر» و «مستضعف» بود. دین قشری در برابر دین انقلابی، دوگانه‌ی جذابی بود که به آنان کمک می‌کرد برداشت سنتی از دین را به سود برداشتی انقلابی کنار بگذارند. در واقع در آن دوران جوانان تصور می‌کردند انقلاب اسلامی به زودی در ترکیه، همانند ایران، روی خواهد داد و آنان از منظر انقلاب ایران، شریعتی را درک می‌کردند.
✅ انقلاب ایران باعث تحرک جنبش توده‌ای اسلام‌گرای آن دوران، که هنوز نوپا بود، شد. البته کودتای سال ۱۹۸۰ به شکلی ناگهانی به همه چیز پایان داد. اغلب جوانان پس از این کودتا منزوی شدند. اما هنوز هم جریان اقبال به اسلام‌گرایی، حتی در میان جوانان ملی‌گرای افراطی در زندان‌ها، به شکل انبوه ادامه داشت و بسیاری روایتی ایرانی از اسلام‌گرایی را پذیرفتند.»

🗨 «می‌توان گفت که چپ‌گرایان سکولار ترکیه تا مدت‌ها نسبت به اندیشه‌ی دینی بی‌اعتنا بودند. اما از میان جامعه‌شناسان، کسانی که به اندیشه‌ی دینی توجه داشتند، برای شریعتی بیش از سایر اسلام‌گرایان ارزش قائل بودند. زمانی که دریافتند ایده‌های او شباهت بیشتری با اندیشه‌ی چپ دارد، این توجه و احترام بیشتر شد؛ او با فانون رابطه‌ی دوستی داشت و به حلقه‌ی سارتر نزدیک بود؛ او در جنبش استقلال الجزیره مشارکت داشت: تمام این موارد اعتبار او را بیشتر می‌کرد.
✅البته این برداشت رایج در میان حلقه‌های بزرگ‌تر اسلام‌گرایان که او را «نظریه‌پرداز انقلاب اسلامی» و پدرخوانده‌ی اندیشه‌ی آیت‌الله خمینی می‌دانست، با توجه به عاقبت مصیبت‌بار سوسیالیسم ایرانی در حکومت آیت‌ الله خمینی، برای چپ‌گرایان سکولار نکته‌ای منفی به حساب می‌آمد. با این همه، کسانی که دین را ضرورتاً نیرویی واپس‌گرایانه نمی‌دانند برای شریعتی احترام زیادی قائل‌اند.»
@NashrAasoo 💬

🔰صدای نوین خراسان ⬅️ @VoNoKh

💠 "خوانش متن مردی از جنس پروژه فکری علی شریعتی"

✍ #علی_آزاد

🔸"بزرگ بود و از اهالی امروز بود
و باتمام افق های باز نسبت داشت
و رفت تا لب هیچ
و پشت حوصله نورها دراز کشید"《سهراب سپهری 》

🔹 ویروس کرونا جان داوود فیرحی، استاد و پژوهشگر دینی ۵۶ ساله علوم انسانی را به عالم ناز رجعت داد.
🔹 داوود فیرحی روحانی نوگرا، روشنفکر دینی، اسلام شناسی از جنس پروژه فکری علی شریعتی بود او از جمله اکادمبسبن های دینی پسا انقلاب بود که با روش شناسی "فوکو" با دنیای" اسلام" مواجه داشت که به یک معنی تنها بود .‌در نظراتش نوعی نوشریعتیست – یعنی برخی آرای علی شریعتی را گرفته و بسط داده است – نماینده‌ جدی تفکر علی شریعتی مانند او سراغ ندارم وقتی می‌گوییم نماینده جدی، منظورم هم در حوزه عمومی هم در ساحت دانشگاهی و علمی است که چنین برچسبی داشته باشد را نمی‌شناسیم. داوود فیرحی نماینده پررنگ به‌عنوان نوشریعتیسم می شناسم.
🔹علی شریعتی روشنفکر انقلابی دوران گزار‌ بود، داوود فیرحی روشنفکر اصلاح، زیرا یک نسل دو بار انقلاب نمی کند. که نیاز به رفورمیست دینی و مصلح اجتماعی، انقلابی داشته باشد پروژه علی شریعتی با پروژه داوود فیرحی در تعارض نبود، بلکه ایشان به نسل پسا انقلاب آموخت؛ چطور می‌توان به جزئیات ی که علی شریعتی از دین، سیاست، تشیع توضیح نداده است و به «نوشریعتیسم» رسید و تولیدات دینی این «نوشریعتی» می تواند نظام اگاهی با گرایش‌های دموکراتیک، پروژه‌های فکری جامعه باشد،. پروژه علی شریعتی و کاری که شریعتی کرد – در معرفی اسلام سیاسی نسبتی خویشاوندی با پروژه‌ داوود فیرحی دارد.
تفاوت و شباهت کاری که علی شریعتی انجام داد با چیزی که داوود فیرحی در گفتمانی با توجه به سنت‌ دینی _ خوانش حوالت اکنون _آشنایی با دنیای مدرن و پسا مدرن، طرح با جزئیات دنبال کرد که مسئله متفکران دوران انتقال نیست.
🔹چیزی که بنده در متن داوود فیرحی دیدم نشانه‌هایی از "فرم" و "محتوای" مرجعیت روشنفکری دینی علی شریعتی و «محتوا» غلیظ تر است و نفسیر دین در نسبت با جهان مدرن و پسا مدرن پروژه نوشریعتیسم پیداست.
ایشان نمونه فقیهی صلح دوست و مهربان و اخلاق گرا بود.

🔸اینجانب این ضایعه‌ را، به خانواده مکرم ایشان و نیز عموم شاگردان و علاقمندان‌شان تسلیت و تعزیت عرض می‌کنم.

#یاد_نامه
#دکتر_داوود_فیرحی
@jikjikgonjeshkhayhamishe

🔷🔆بینایی ممنوع

🔅به مناسبت پنجاهمین سال انتشار کتاب «کویر»

🖋سوسن شریعتی

🔅بخش هایی از این مقاله که در مجله کرگدن شماره ۱۳۲ منتشر شده است به شرح زیر است:

🔆کتاب "کویر"پنجاه ساله شد. علی شریعتی در ماه های آخر سال 1348 کویر را به خرج خودش به دست چاپخانه طوس در مشهد می سپارد تا کتابی را که بعدها از جنس «بینایی ممنوع » می نامد راهی کوچه و خیابان کند.

🔆در سال 1349، شریعتی دیگر فقط استاد دانشکده ادبیات مشهد نیست. او دیگر چندین مهر بر پیشانی دارد: چهره دانشگاهی، متفکر مذهبی و ناراضی سیاسی و...علاوه بر این همه، بارِ نام شریعتی است که در مشهد دهه بیست- سی – چهل، به یمن فعالیت های سیاسی-فرهنگی استاد محمد تقی شریعتی در «کانون نشر حقایق اسلامی»نامی است آشنا و سنگین. تثلیثی جذاب که می تواند زندان هم باشد. با این همه شریعتی در همین سال از سوی متولیان این سه حوزه مورد حمله است: مدیریت دانشگاه از او ناراضی است (از غیبت هایش، از مدرکش، از سفرهای پی در پی اش به تهران، از بی اعتنایی اش به مقرارت)؛ متولیان مذهبی به سخنانش مشکوک اند و بنیانگذاران حسینیه ارشاد برای حذف او از لیست سخنرانان تحت فشار هستند؛ ساواک چندین بار طی سال 48-49 او را فرا می خواند، تحت تعقیب است، اظهاراتش در کلاس گزارش می شود اما محافل سیاسی هم خیلی دل خوشی از او ندارند(در میانشان زیاد ظاهر نمی شود، میل به خلوت دارد و...). شرایط سیاسی ایران هم همه می دانیم که با شکل گیری گروههای چریکی مسلح رادیکالیزه شده است. (اسفند همین سال است که سیاهگل اتفاق می افتد) کویر در چنین شرایطی به چاپ می رسد و بر خلاف تصور، محصول ایام خلوت نشینی و تآملات عرفانی یک «بریده از غیر و خزیده در خویش» نیست. نویسنده «کویر» و سخنران «امت و امامت»(فروردین 1348) متعلق به یک دوره اند. همین شریعتی سی هفت ساله است که علی رغم مهرهایی که بر پیشانی دارد تصمیم گرفته است به هر ترتیب باز صدای یک «خودِ» دیگری را در آورد که مرسوم نیست؛ با سیاست، دانشگاه و نهاد دین کاری ندارد و بی شباهت به کلیشه های روشنفکری زمانه است. به خصوص روشنفکری مذهبی. در آن سال ها به جز «شاعر» کدام روشنفکر و یا چهره سیاسی از این خود پرده برداشته و با دیگران در میان گذاشته است.

🔆واقعیت این است که کتاب «کویر» تحت شعاع شریعتی ارشاد قرار می گیرد و دیده نمی شود. شریعتی اما با چاپ این کتاب معلوم است که منتظر نگاه دیگری است به خودش ( شاید برای همین است که شاعر را فرا می خواند) ؛ یا برای تحت شعاع قرار دادن تصویری که از او در حال شکل گرفتن است و او از زندانی شدن در آن هراس دارد؛ یا برای اینکه با مخاطبش صادق باشد؛ یا از سر وفاداری به خودش، به خود هایش.

🔆شریعتی خود سبک «کویر» را تعیین کرده : بث الشکوی. تعریف او از بث الشکوی این است: «خود را نالیدن». دایره المعارف می گوید : «آشکار کردن راز و پراکنده ساختن آن»، شکایت از زمانه و حدیث رنج. بث الشکوی را به نوعی اتو-پرتره و یا خود-چهره نگاری هم می شود ترجمه کرد. جهانی پر از فیلترینگ و در پی راه حل هایی برای شکستن فیلترها.

🔆«کویر» چه تجربه خوردن میوه ممنوع باشد و خودآگاهی بر عریانی خویش، دست تنهایی و سراسیمگی و چه تلاشی برای پل زدن میان سنت های معنوی متعدد بشر، تجربه ابراهیمی موسس بودن است، معمار کعبه ایمان خویش بودن.

📌 مطالعه کامل متن در لینک وبسایت بنیاد فرهنگی دکتر شریعتی 👇

🖇 http://drshariati.org/?p=25358

#کویر
#سوسن_شریعتی
#مجله_کرگردن
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی




🆔 @Shariati_SCF

🔷🔸فیرحی ؛ دغدغه تداوم مسیر نائینی و طالقانی

🖋احسان شریعتی

🔹درگذشت ناگهانی و زودهنگام دکتر داود فیرحی تکان‌دهنده و دریغ‌انگیز بود و این، بیش از هر چیز دیگر، ناشی از «لطف طبع و خوبی اخلاق» او بود.

🔸با ایشان در دوران تدریس در دانشگاه تهران آشنا شده بودم و بیشتر در گفتگویی که چند سال پیش در آنجا پیرامون نقش سیدجمال‌الدین اسدآبادی (در جهان مشهور به «افغانی») داشتیم. آخرین بار نیز در نشست مؤسسه «پژوهش ادیان جهان» که ایشان کتاب ارجمند «آستانهٔ تجدد» را معرفی و اهدا کردند و فرمودند پژوهشی است در شرح تلاش علامه نائینی و ادامهٔ کار زنده‌یاد طالقانی (در اجتهاد تطبیقی فقه با نظام دمکراسی و مشروطه).

🔹توفیق در طرح‌افکنی و پویش روش‌مند راه تحقیق و جستجوی حقیقت از این شخصیت فرهنگی و علمی چهره‌ای بارز و الگویی برای پژوهشگران آینده می‌ساخت.

🔸موضوع مهم و مرکزی کار او بررسی توان تطبیق فقه و حقوق سنّت اسلامی در امر سیاسی، قدرت و حکومت بود با دستآوردهای تجدد و مدرنیته، بويژه مبانی دموکراسی، مشروعیت و سیادت در جهان امروز؛ به عبارتی دیگر مسئلهٔ روز ایران و جهان.

🔹«مسئلهٔ» جهان با «جهان اسلام» و مسئلهٔ سیاسی «اسلام» در جهان امروز چنان‌که میشل فوکو در زمان انقلاب ایران به‌درستی گفته بود بیش از آن که ناشی از تفاسیر گوناگون ممکن از فقه و شریعت «اسلامی» باشد، متأثر از درک نادرست یا نامکفی علما و فقهای مسلمان از امر قدرت و «حکومت» سیاسی در دوران و جهان ما است.
🔸درک ناقص در این امر، یعنی در «عقل و اجماعی» که پابه‌پای «علم و زمان» تحول نیافته باشد، بطورطبیعی نمی‌تواند خوانش به‌روزی از «کتاب و سنت» عرضه کند که به کار حل معضلات مبتلابه مردم و انسان امروز بیآید.

🔹احیاواصلاح‌گری در سپهر فقهی-حقوقی زمانی ممکن می‌گردد که «عالم» مسلمان به یاری دانشِ زمان فراتر از «حکومت»، معنا و ماهیت «قدرت» و نسبت آن را با «دانش» (و از جمله معرفت دینی) بشناسد.

🔸زنده یاد فیرحی از پی نائینی و طالقانی پروای ازسرگیری پویایی فقه را در سر و در دل داشت زیرا فقه (و شریعت) همان نقطه قوت و ضعف همه "علوم و معارف" فرهنگ و تمدن اسلامی است در دو دوره اعتلا و انحطاط آن.
با عرض تسلیت و استدعای آمرزش و آرامش روح و آرزوی استمرار مسیر فکری وی.

#طالقانی
#فیرحی
#نو_اندیشی
#حکومت_دینی
#یادداشت
#احسان_شریعتی

✅ @Dr_ehsanshariati

📌لینک متن در وبسایت رسمی احسان شریعتی

🖇http://ehsanshariati.org/PostView?Action=Post&ID=1055


📌لینک گفتگو با سایت دیدار نیوز

🖇https://www.didarnews.ir/fa/news/75545

در رثای دوستی که گفت "نه"


مجید شریف در سال ۱۳۷۴ که ، به تعبیر خودش ، در جست و جوی راهی ورای فاجعه ( حصر و شکنجه ) و رسوایی ( در غرب به بیهودگی ماندن ) بود ، با انتشار دو بیانیه در خارج از کشور که در آن از حق مسلم شهروندی و حق زیستن در وطن خویش سخن گفته بود ، دلیرانه به میهن بازگشت و راه بازگشت را برای عده‌ای از فعالان در پس خود هموار کرد. او زمانی تصمیم به بازگشت گرفت که فضای داخل در انسداد کامل بود و کسی را یارای بازگشت نبود. از این رو دوستانش به او توصیه می‌کردند که دست به چنین خطری نزند و با جان خویش بازی نکند ، اما او بازگشت به میهن و زندگی کردن در آن را حق طبیعی خود می‌دانست و در نهایت دل به دریا زد و با تصمیمی دلیرانه ، که از غرور بلندش ناشی می‌شد ، با ذوق و شوقی وافر به ایران بازگشت تا در وطن خویش به مسئولیت اجتماعی ، فرهنگی ، مدنی و سیاسی مسالمت‌جویانه‌اش ادامه دهد . اما او را به دلیل فعالیت سیاسی‌اش در خارج به دفعات احضار کردند تا با ترفند تهدید و تطمیع به تسلیمش وادارند اما پاسخ او همیشه روشن بود : "نه"
او پس از بازگشت سه سال پربار را در وطنی که بدان و به مردم آن عشق می‌ورزید به سر کرد. هفت ، هشت ترجمه خوب و عالی دستاورد فرهنگی این دوره کوتاه بود . نظم ، دقت ، پشتکار ، خلاقیت ذهنی ، احساس مسئولیت اجتماعی ، گرایش به مردم ، شهامت مدنی و.... همه و همه کمکش می‌کردند تا در خلق آفرینش‌های فرهنگی و فعالیت.های مدنی پر‌کار و توانمند و ثمربخش باشد . و اگر می‌گذاشتند که او زنده بماند بی‌گمان به توشه فرهنگی این سرزمین می.افزود به ویژه که این ا‌واخر از ترجمه خسته شده بود و قصد داشت دست به تالیف ببرد . اما دریغ و درد که پیش از آن که این سرو بلند‌قامت سایه‌اش را بیشتر بگستراند ، تیغ جهل و تعصب و نفع در عین بی‌گناهی او را فرو‌افکند و از این مرز و بوم کهن شوربختانه باز هم سرو بلند بالای دیگری را ربود.
یادش گرامی
امیر رضایی ۲۸ / ۸ / ۹۹

🆔@Shariati40

🔷🔆مرگ یا زندان؛ باید بروم!

🔆مجید شریف وقتی که مرد ۴۸ ساله بود. چهار سال بیشتر از شریعتی وقتی که رفت. جوانمرگی همیشه پرسش برانگیز است: «خیلی زود بود یا وقت مردن نبود.» زندگی پر بار مجید شریف، سه سال پس از بازگشتش به ایران(بعد از اقامت پانزده ساله در اروپا) در آبان ۱۳۷۷ به پایان رسید. پیکر او را پس از روزها در گوشه ای از خیابان های پایتخت رها شده یافتند.

🔆مجید شریف پس از انقلاب، از سال ۱۳۵۸، هنگامی که به عنوان نویسنده ای جوان شناخته می شد همراه با امیر رضایی و با سرپرستی پوران شریعت رضوی دست اندرکار تدوین و نشر آثار شریعتی شد و تا سال ۱۳۶۲ قبل از خروج از ایران به این مهم پرداخت.

#یادها
#مجید_شریف
#تدوین_نشر_آثار
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF

🔷🔆«اندیشه انتقادی»، «پیامبری ناتمام» و …

🖋مجید شریف

📌منبع: برگرفته از پیشگفتار کتاب «سیری در قلمرو درون» (چاپ سوئد)

🔹تاریخ: ۱۳۷۰

📌 بخش هایی از مقاله به شرح زیر است:

🔆با شناخت مطلوبی از محتوا و جهت اندیشه و حرکت شریعتی، می توان قانع شد که ضرورت ادامه تکاملی راه شریعتی همچنان وجود دارد به خصوص که پیش بینی ها و آینده نگری ها ی شریعتی، او را نه تنها  در زمان خویش که در آینده نیز جای می دهد. به طور مشخص تر:

🔆-شریعتی بیش از هر کس دیگری در جامعه ما در پی گسترش و تعمیم و تعمیق اندیشه انتقادی بود و این اندیشه را در مقدسات سنتی و مدرن به کار می بست.
🔆-شریعتی به طور همزمان، منادی خردگرایی و معنویت گرایی، پیوند و هماهنگی عقل و عشق بود.

🔆-شریعتی، آدمی را از بردگی اقتصادی، سیاسی و فکری، در قبال هر قدرت، مرجع و مقتدایی باز می داشت.

🔆شریعتی، ما را از خودباختگی در برابر غرب و نیز در برابر سنت و گذشته برحذر می داشت و به خوداندیشی و بازاندیشی و آفرینش فرا می خواند .

🔆-شریعتی ناهمواری ها و ناهنجاری های نظام های به اصطلاح سوسیالیستی را با ژرف نگری و همه جانبه نگری گوشزد  نمود و علل  و مبانی عقیدتی –فلسفی و انسان شناختی آنها را روشن ساخت و پس از شکست نهایی، این گونه نظام ها را تبیین و پیش بینی نمود.

🔆-شریعتی به درستی فاجعه بهره برداری از مذهب و عقیده در خدمت سیاست و قدرت را بر ملا ساخت و هشدار داد.

🔆-شریعتی ضرورت جنبش و تحول فکری  و فرهنگی را به عنوان هم پیش شرط  و هم ملازم  هر تحول و انقلاب اجتماعی –سیاسی در عمل نشان داد و پیش برد.

🔆و سرانجام شریعتی پیام آوری بزرگ بود که هر چند پیامبری اش ناتمام ماند اما زمینه ها و بستر مناسب ادامه آن را با طرح عرفان-برابری-آزادی، خودسازی انقلابی و…برای آیندگان فراهم نمود.

🔆باشد که عناصر یا یاد پویای اندیشه و حرکت او تداوم یابد، صیقل بخورد و تکمیل گردد و به جنبش اجتماعی راه برد.


#مقاله
#اندیشه_انتقادی
#پیامبری_ناتمام
#مجید_شریف
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی

🆔 @Shariati_SCF


📌 متن کامل مقاله فوق در لینک زیر

http://drshariati.org/?p=25923

✍🏼رشته توییتی از @lateDrsocrates


✅این کتاب نخستین اثر منتشرشدهٔ فیرحی و پایان‌نامهٔ دکترای اوست. از یک واسطهٔ ثقه که خودش شاگرد اول کارشناسی و کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه تهران بود و نور چشم بشیریه شنیدم که بشیریه اعتقاد داشت این رساله یکی از سه رسالهٔ برتر دانشگاه تهران بعد از انقلاب است.
دو دیگر را بشیریه رسالات احمد خالقی و جهانگیر معینی می‌دانست.
باری، فیرحی در این رساله به دل‌مشغولی‌های استادش جواد طباطبایی می‌پردازد و سخت شیفتهٔ روش‌های پژوهش فوکویی است.
او در این رساله نتایجی می‌گیرد ۱۸۰ درجه مخالف استادش.

✅خلاف طباطبایی که خواننده از دو کتاب نخستش نتیجه می‌گرفت که فلاسفهٔ ایرانی، متکلمان ایرانی و وزرای ایرانی و حتی فقها و عرفای ایرانی در دوران اسلامی تلاش کرده‌اند با نگارش کتابهایی حکومت را به سوی بازتولید اندیشه‌های پادشاهی ساسانی سوق دهند فیرحی این کتابها را اصیل نمی‌دانست.

✅چرا نوشتم خواننده از دو کتاب نخست طباطبایی چنین نتیجه می‌گیرد و نگفتم طباطبایی در دو کتاب نخست چنین می‌گوید؟
بیان طباطبایی در این کتابها، شاید متاثر از اختناق فضا، عامدانه مبهم و نثرش حتی مغلق است.
او در ویرایش‌های مختلف کتاب پانویس‌ها و برخی نتیجه‌گیری‌ها را هم تغییر داده است.

📌ادامه در INSTANT VIEW

🆔 @MostafaTajzadeh
https://telegra.ph/رشته-توییتی-از-lateDrsocrates-11-12

🔵 دوم آذر ماه سالروز تولد دکتر #علی_شریعتی است.
مردی که با سحر کلامش، با اندیشه نابش و با جادوی گفتارش، در ذهن و جان چندین نسل حضوری اثرگذار داشته است ولی ما امروز نمی‌خواهیم تنها از شریعتی اسلام‌شناس یا تئوریسین انقلابی سخن بگوییم. ما تلاش می‌کنیم گرد و غبار سالیان سپری شده را کنار بزنیم و چهره کاملی از این مرد ببینیم؛ #شریعتی در هیأت منتقد و البته مشوق فرهنگ و هنر. همو که جوانان آن دوره را به ساخت فیلم و اجرای تئاتر تشویق می‌کرد، فیلم‌های جریان‌ساز سینمای جهان را برایشان تحلیل می‌کرد و با خواندن شعر شاعران معاصر، آنان را به شوق می‌آورد.

نسل ما شاید آخرین نسلی است که در قفسه کتابخانه‌ها تشنگی خود را با نوشیدن واژگان او  در میان سطور کتاب‌های افستی سیراب می‌کرد، کلام او در ما قدرتی بیدار می‌کرد و یادمان می‌آورد که ما نوع انسان هستیم و در برابر جهان مسئول.
حالا دیگر روزهای نوجوانی ما طی شده و آن آرمان‌ها، رنگی دیگر به خود گرفته اما آنچه ما را وا می‌دارد که باز هم در جست و جوی این مرد باشیم، فقط یک بازی نوستالژیک نیست که او چنین چیزی را هرگز دوست نمی‌داشت. ما به دنبال امید هستیم و ایجاد شوری دیگر در این روزهای دشواری که جهان، مبهوتِ هزار و یک مشکل است و فرهنگ و هنر به سبب ورود  این مهمان پرمصیبت، در خوابی زمستانی فرو رفته و هنرمندان روزهایی نفس‌گیر را می‌گذرانند که امیدوار ماندن در آن، بسیار دشوار است . شاید امروز آن زمانی است که باید شریعتی را از نو بشناسیم؛ آن شریعتی که در ما شور زیستن را به جنبش در می‌آورد.
و در این جست و جو با #محمدعلی_نجفی فیلمساز، معمار و سازنده سریال به یاد ماندنی «سربه‌داران» هم کلام می‌شویم تا برای‌مان از آن شریعتی بگوید...

✅ @Shariati_Group

yun.ir/vqft43

آیت الله طالقانی: دکتر شریعتی تفکر کرد، اندیشید، هحرت کرد، با مردم دنیا و مکتب های مختلف آشنا شد، به تدریح آفاق ذهنش باز شد و آنچه باید بداند از یک اسلام متحرک انقلابی دریافت و به کشور خود بازگشت.
دوم آذر ماه سالروز تولد دکتر علی شریعتی گرامی باد.

#طالقانی_و_زمانه_ما
#مجتمع_فرهنگی_ایت_الله_طالقانی
------------
telegram: @taleghani_zamaneh
Instagram: @taleghani_zamaneh
Twitter: @taleghanizamane

@iranfardamag

🔴 گفتند: بیعت کن! نکردم! گفتند: بمان! نماندم! گفتند: بخواه! نخواستم!
رنجم دادند، اسیرم کردند، بی نامم کردند، بدنامم کردند، مجروحم کردند، تا تسلیمم کنند و تسلیم نشدم، تا رامم کنند رام نشدم، تا بشوم نشدم ، تا در غربت ماندگار شوم، تا با شب خو کنم،

🔴 به راههای دیگر که رو به شهر و باغ و آبادی بود نرفتم ... و در این طریق که بیش از یک قرن است که این سفر را آغاز کرده ایم من از رفتن باز نایستادم و نومید نگشتم و همچنان در جستجوی آن گام زدم صبر کردم و.. یافتم ! یافتم!

🔴 [واکنون] بهر آوازی و سازی گوش می‌دهم به امید شنیدن آوایی از او است.ای کالبدمن! من لبهایم را در حلقوم تو خواهم نهاد و خود را در تو خواهم دمید تا حیاتت بخشم که ما روح همدیگریم !

🔴 [آری] من در تو رویش نسلی را تماشا و تامل می‌کنم که از ما سرزذه و رشد می‌کند و پس از من و ما ثمر خواهند داد ... فردای این باغ را خواهند ساخت و کیست که لذتی شورانگیزتر از این نشان دهد که کسی فردای خویش را در حال تماشا کند!

دکترعلی‌شریعتی : تولد: 2 آذر 1312 ـ شهادت: 29 خرداد 1356

https://t.me/iranfardamag

به مناسبت زادروز معلم "مردم"متفکر آگاه ایرانی انجمن اسلامی معلمان بابل برگزار می کند :

شریعتی در سپهر اندیشه
با گفتارهای از :
🎤🎧🎤
☘دکتراحسان شریعتی
☘دکتر علی رحمانی
☘دکتر علی دست باز
☘ابراهیم میرزاآقازاده خراسانی
☘مهدی جایمند .
°°°°°°°°°°°°

🟢زمان :،ساعت ۲۱
یک شنبه ۲ آذر ۹۹
°°°°°°°°°°°°°°
کانال انجمن‌اسلامی
معلمان بابل
🟢🌺🟢🌸🟢


با ماهمراه شوید در👇🌺
@anjoman_islami_babol
..........................
انجمن اسلامی
معلمان بابل
۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰

دوم آذرماه، زادروز دکتر علی شریعتی

به یاد آن عزیزی که از او آموختم: حـوّا، آفـريـدگـار«عشـق»

ناهيد توسلي*
در نبودستاني همه تاريك و در جايگاهي همه بي جا، همه در سكون خويش ايستا، تنها، «عدم» مي زيست؛ بي هيچ جنبشي، بي هيچ پويشي! تاريكي بود وُ ظُلمت، سستي بود وُ رخوت. نه هيچ فَلَقي، نه هيچ شَفَقي!

شهريار دیار عدم، برتخت حيرت، حيران. زانُوان در بغل، سر تكيه داده برديوار، به سانِ واژه اي بلاتكليف، حيرانِ حلقومي براي فرياد!
در تنهايي وُعدم و ديگرهيچ، شهریارِ تماميِ «عدم»، «هستن» مي خواست!
فرياد برآورد:
«كنت كنزا مخفيا فاحببت ان اعرف»

و بدين سان «کن فیکون» شد و «او» از پوستۀ «آن سان» بودنِ خويش به دَر.
اما چه می بایست کرد تنهايي را؟
دوست مي خواست وُ مونس. انيس مي خواست وُ هم اُنس. كسي رابراي دوست داشتن و عشق ورزيدن؛ كه شهریارِ«تنهايي» وُ«عدم» بودن، بي هيچ عشقي وُ شوري دردل، تا كِي؟

باني خير و خالق خِرَد و آفريدگار دل، در ظلمتِ نُه توي سختِ تنهای خویش، انيس
مي خواست وُ هم اُنس: «انسان» را آفريد، انيس وُ مونسِ خويش. از خويشتن اش در او دميد، و او را نام، «آدم» نهاد و [گفته شده است] اين اولين «آدم»، كه بر گونة «او» بود فرياد تنهايي سرداد كه: «مرا نيز انيسي وُ مونسي باید»!.. [گفته شده است] «او»، كه از خويشتنِ خويش در «آدم» دميده بود اينك...

از پهلوي چپِ «خِردِ آدم»، «حوّا»یِ جان را آفريد و در چرخشی مستانه، از پهلوي چپِ «هوشیاریِ حوّا»، «آگاهی سيب» را در سينه اش به وديعه نهاد!
اينک، «حوّا» اين جانِ جانانِ جهان و این نخستين روح مادینه و باروراننده، پيام آور محبت و «مهراوة» نُه توي مهر، مريم مقدسِ «عشق» را، كه در زِهدان بكرِ دل پرورده بود به «جهان» آورد.

بدين سان بودکه اين نخستين روحِ عاشقانة «حيات»: «حوّا»، به «حيات آدم» معنا بخشيد. «حوّا»، نخستين لقمۀ «عشق» را، از سيبِ درونِ «دل»، دردهان «آدم» نهاد تا «آدميّت» را در او و براي هميشه جاودانه سازد!
و آن گاه جهان شد جایگاه زندگی و زیستن!

در این روزها و در گذر این سال ها، یاد «اَبَرانسانی» را زنده می کنیم که از درونۀ آدمیّت خویش با نَفَسِ گرمی بخش معشوقه اش «حوّا»، از پوستۀ خویش به دَر شد تا در پیمان با «او» و با آهنگِ «شدن» و «صیرورت»، سيب آگاهی و هوشیاری «عشقِ» برآفریدۀ «حوّا» را، به من و ما و تو و او، و نیز به ایشان، هدیه کند.

یادِ عزیزش گرامی

* نویسنده، پژوهشگر و کنشگر حقوق زنان، مدیرمسئول و سردبیر «نافه»
منتشر شده در روزنامه ایران 2 آذر1395

🎥نشانیِ شریعتی

🔸بازدیدی از زادگاه دکتر علی شریعتی و نُه مکان دیگر در مشهد که در آنها زیست.

🔸زادگاه دکتر شریعتی، با همه فراموشی‌ها و بی‌مهری‌ها، هنوز در کرانه‌ی کویر پا برجاست.

🔸البته او با وجود همه عشقی که به کویر و آبادی‌هایش داشت، تمام عمرش را در مشهد زندگی کرد؛ جز چند سال پایان عمر و چند سال تحصیل در فرانسه.

🔸به مناسبت زادروز او، به جستجوی مکان‌هایی رفتیم که در آنها زندگی کرد.

#رسانه_تصویری_شهرآرا

@ShahraraNews
instagram.com/shahraranews

🔷🔆از خراسان تا دمشق (بخش دوم)

🔆آرامگاه : دمشق، زینبیه قبرستان شیعیان، جنب حرم حضرت زینب

📌این فیلم امروز از سوی یکی از دوستداران سوری تبار شریعتی ارسال شده است .

🔆پس از مرگ ناگهانی شریعتی در ۲۹ خرداد ۱۳۵۶، خانواده و دوستان او با فشارهای ساواک برای انتقال جسد به ایران روبه‌رو شده و تصمیم گرفتند جسد را به دمشق انتقال دهند. علی‌رغم تردید اولیه میان نجف و سوریه، به توصیه و کمک امام موسی صدر، زینبیه دمشق به عنوان مقصد نهایی انتخاب شد. این خاک سپاری با حضور چهره‌های برجسته ایرانی، فلسطینی و لبنانی برگزار شد و شریعتی به تاریخ پنجم تیرماه ۱۳۵۶در اتاق کوچکی واقع در ضلع شمال شرقی قبرستان شیعیان به رسم امانت به خاک سپرده شد.

🔆این اتاقک و دیوارهای آن از همان روزهای اول (دوسال قبل از انقلاب ایران) تا کنون فرصتی برای ابراز احساسات متعدد مردمی، موضع‌گیری‌های سیاسی مختلف و قبض و بسط‌های مدیریتی بسیاری بوده است. ورود و خروج آزاد به اتاقک آنجا را بدل به نوعی نمایشگاه فصلی فرهنگی و سیاسی کرده بود و از همین رو در پایان دهه شصت ورود به آن اتاقک فقط با اجازه مدیریت قبرستان ممکن شده است.
🆔 @Shariati_SCF

از :  نامه ای از پدر این قرن به فرزندش ( نسل آینده )

نور چشم من ! من سال ها منتظر آمدن تو  بودم ، فکر نمی کردم بیایی ، می گفتم در همان غربت می مانی ، آنجا به تو خوش می گذرد ‌‌‌...برای گرمای دل من برای راحتی زندگی من خودت را گرفتار این مردم و این دولت نمی کنی ، به این زندان بزرگ نمی آئی، می دانی که تا بیائی، تا سراغ مرا بگیری ،پایت به مرز نرسیده ‌تو را می گیرند ..‌.تو را حبس می کنند ، تو را نمی گذارند پیش ام بیایی ،...
بابا جان چرا آمدی؟ چرا مرا فراموش نکردی ؟ چرا راحتی خودت را برای من خراب کردی ؟ ...چرا به حرفم نکردی ؟ چقدر نوشتم نیا!  ... چقدر گفتم من بی نیازم ،من به تو محتاج نیستم ،...مگر نخواندی؟ ...
مگر جوری که سانسور چی ها نفهمند به کنایه برایت نگفتم ،ننوشتم که عزیز من ! هوا سرد است ، صحرا وحشتناک است ، طوفانی است ،راه دراز است ،این سفر خطرناک است ، کجا می آئی؟ ...
من این روزها را می ترسیدم باباجان! ...که تو در آن قلعه ی سرخ شب های سیاه را در کنج سلول زندانیت بی من ...اَخ ! چه می کنی ؟ چه جور می گذرانی؟ با تو چه جور رفتار می کنند ؟ ...بابا جان مگر تو نیامدی که مرا ببینی؟ ...
اگر بشنوم که تو را به حبس ابد ، به حبس مجرد محکوم کرده اند دق می کنم
به من رحم کن تو جوانی ، تو هنوز نیرو داری ، هنوز عمر داری ، هنوز ...اما من که دیگر در این زندگی کاری ندارم ، در این دنیا جز تو کاری ،امیدی ،هوسی ندارم ، تو که می دانی که مرا هیچ چیز دیگری فریب نمی دهد ، هیچ دلخوشی دیگری ندارم ، هیچ چیز جز داشتن تو مرا به این دنیا وصل نمی کند ، ...بهترین چیزها ، بهترین سرمایه هاش پول است و میز است و عیاشی و شکم چرانی است ...پدر جان ،تو هیچ وقت به خیالت آمده است که  بی تو من به این چیزها یک لحظه فکر کنم ؟ عزیز من ! اگر تو هم نمی بودی ، اگر تو را هم تو این دنیا نداشتم من اهل اینها نبودم ، من سرم را و دلم را و جانم را از زیبایی ها و خوبی ها و عشق ها و محبت های خیالی از اساطیر ، از شعر ، از خرافات ، از الفاظ،  از تصورات واهی پر می کردم و به این واقعیات پلید نمی آلودم،... در این دوازده سیزده سال که از آن ۹ اسفند می گذرد دیده ای ،بوده ای  می دانی که من در تمام این سال ها سخت به ایمان و راهم وفادار ماندم ، اهل خیانت و فراموشی و برگشت و خود فروشی نبوده ام ، تو می دانی که در تمام عمرم در این همه سخنرانی ها ،نوشتن ها ،حادثه ها ، خطرها ، منفعت ها،  مصلحت ها یکبار اسمی از آنها نبرده ام،  یک کلمه از آنها تعریف نکرده ام ، مدح کسی نگفته ام ، اهل تملق و دروغ و ضعف و ذلت نیستم ، زندگی من شاهد است ، همه ی مردم خواهند،  اما تو بگو ! تو بگو!  باباجان! بنویس بیا بیرون ! بابا جان عقیده ات را کتمان کن ، از آنها مخفی دار ، بابا جان پیش آنها تقیه کن ، می دانم برایت سخت است ، محال است ، اما از تو توقع دارم برای من این کار محال را حتماً بکنی ! هی مگو پس چرا خودت نکردی ؟ چرا خودت نگفتی ! آخر نور چشم من ! تو پدر نشده ای ،تو گرفتار محبت نشده ای ، من به خاطر آزادی، به خاطر شرافت ،به خاطر دینم نکردم ، اگر به خاطر تو بود می کردم ، اگر پای تو در میان بود می کردم ، از تو هم همین توقع را دارم به خاطر من ، برای من ، برای احتیاجی که به تو دارم ،از خودت دفاع کن ، خودت را تبرئه کن ، با بازجوها مودب باش ، آرام و عاقلانه حرف بزن ، اتهامت را محرز مکن بابا ! دیگر نمی گذارند خلاص شوی ، خلاص شوم ، دیگر تو را  نمی گذارند ببینم ، نمی گذارند پیشم بیائی،  مگر تو نیامدی که مرا ببینی ؟ مگر آمدی که زندانی شوی ، مگر آمدی قهرمان شوی ؟ ...کاری کن که بابا جان که ولت کنند ، که بگذارند بیائی...اگر الان می بودی ،.... در این دل های شب مرا ببینی تلخی دفاع ، سختی تقیه ، رنج ادب و خوشروئی با گروهبان ها ، مدارای با بازجو و زندانبان را تحمل می کردی ، بابا جان بیا ! بیا ! من نمی توانم بفهمم که تو نمی توانی بیایی ،...نمی توانم بفهمم که تو الان فرسنگ ها از من دوری ...
چرا هیچ شبی اینجا نیستی ؟ ... چندسال پیش نوشتی که حرکت می کنی ،گذرنامه گرفته ای ، چند ماه پیش خبر دار شدم که به مرز رسیده ای ، غربت را ترک کرده ای ، از همه خدا حافظی کرده ای...
آن سرگرمی ها ، کارها ، دوست و آشنا ها ، گرفتاری ها ،درس و بحث ها همه را ، زندگی ات و خانه ات و سر و سامانت را همه ول کرده ای ، همه را به خاطر این تنهای محزون که دردر وطن خود غریب افتاده است  چشمش به در سفید شده است ، از آمدنت مایوس شده است گذاشتی و گذشتی و آمدی و آمدی پس چرا بابا جان نمی رسی  ؟ ای کاش نمی گفتی می آیم،  ای کاش خبر نمی دادی ، ای کاش حرکت نمی کردی ...
هی تو را صدا می زنم ، هی تو را صدا می زنم ......! ......! ......!
چرا جوابم را نمی دهی ؟

م.آ ۳۳ ، ص ۳۳۸-۳۴۲

✳️ نکوداشت اندیشمند متفکر معاصر ایران دکتر علی شریعتی

🔸#دبیرستان دکتر علی #شریعتی پیچاکلا بابل

🔹 به روایت #تصویر

‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌🔸برای آگاهی از خبرهای رسمی حوزه تعلیم و تربیت به کانال آموزش و پرورش بابل بپیوندید

🔶️ یکشنبه ۲ آذر ماه ۱۳۹۹

🔷️روابط عمومی آموزش و پرورش بابل

🔹 http://babol-mazand.medu.ir

🆔 @APBABOL
‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌

‍ ✳️ نکوداشت اندیشمند متفکر معاصر ایران دکتر علی شریعتی

🔸 به مناسبت دوم آذرماه زادروز استاد اندیشه ، معلم مردم ، متفکر و نویسنده دکتر #علی_شریعتی ، با حضور دکتر #مهدی_جایمند معاون مدیرکل و مدیر آموزش و پرورش بابل ، همکاران ستادی در #دبیرستان_دکتر_علی_شریعتی_پیچاکلا بابل مراسمی جهت نکوداشت این اندیشمند متفکر معاصر ایران برگزار گردید.

🔵 #جایمند : شریعتی اندیشمند دردمند بود که میان روشنفکری و دینداری پیوندی کاربردی ایجاد کرد. نه روشنفکری او بهانه ­ای برای دین­گریزی شد و نه دینداری او زمینه ­ای برای تحجر فراهم آورد. او نقاط اشتراک روشنی میان روشنفکری و دینداری را ترسیم کرد و هم­نشینی و تعامل این دو را رونق بخشید. در عین حال با نگاه انتقادی به هر دو عرصه، با بیان شیوا و مؤثر توانست با زبان مردم زمان خود و نیاز‌های زمانه سخن بگوید.

او هم با درد‌های جامعه پیوند داشت و هم از تحولات جهانی مطلع بود. این ویژگی برجسته در اندیشه دکتر شریعتی، موجب شد تا پنجره­‌هایی نو در مقابل دیدگان مردم ستمدیده آن زمان گشوده شود و از این رو انسان­‌های دغدغه­‌مند پر­شماری در گفتمان شریعتی خود را باز ­یافتند.

‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌🔸برای آگاهی از خبرهای رسمی حوزه تعلیم و تربیت به کانال آموزش و پرورش بابل بپیوندید

🔶️ یکشنبه ۲ آذر ماه ۱۳۹۹

🔷️روابط عمومی آموزش و پرورش بابل

🔹 http://babol-mazand.medu.ir

🆔 @APBABOL
‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌‌‏‌