◾️بیانیه جمعیت امداد دانشجویی-مردمی امام علی(ع) در مورد وقایع تلخ اخیر

▪️خدا را خدا را درباره‌ی طبقه فرودست، از مسکینان و نیازمندان و بی‌نوایان..
پس از یک هفته سکوت وتلخ‌کامی سخن را با نگرانی امام علی (ع) از احوال فقرا آغاز می‌کنیم. قشر محروم و حاشیه‌نشین که سال‌ها نجیبانه دم فرو بستند و افزایش بی‌عدالتی و محرومیت روزافزون خود را از حقوق اولیه نظاره کردند. امروز جمعیت امام علی ناگزیر به عدم سکوت است؛ چرا که اینجا صحبت از فقیر و حاشیه‌نشین است و آنچه به حاشیه‌نشینان مرتبط باشد با ماموریت این سازمان مستقل و مردمی نیز در ارتباطی تنگاتنگ است.

▪️پیش از وقایع تلخ اخیر، بارها و بارها جمعیت امام علی(ع) به واسطه‌ی فعالیت دائم امدادی و حمایتی در وخیم‌ترین سکونت‌گاه‌های فقیرنشین، نسبت به شرایط غیرانسانی و بحرانی رو به رشدِ این مناطق هشدار داده بود؛ هشداری که در رسانه‌های جمعی و نشست‌های علمی و تخصصی متعدد، به سمع و نظر ارگان‌های ذی‌ربط نیز رسیده و عواقب بی‌توجهی به سرنوشت ساکنان فراموش شده‌ی محلات فقیرنشین به دفعات بیان گردیده بود. درد سفره‌های خالی، بیکاری، ناتوانی خانواده‌ها از پرداخت هزینه‌ی تحصیل فرزندان، عدم امکان مراجعه به مراکز بهداشتی و درمانی، کودکانی که از داشتن اوراق هویتی نیز محروم می‌باشند و افزایش روزافزون کودکان کار، تنها بخشی از مشاهدات روزانه‌ی اعضای جمعیت است که با سیاست‌های غلط اقتصادی و به بهانه‌ی توسعه، به بهای له شدن ضعفا، رو به افزایش است. این صورت‌مساله‌های دردناک و این زخم‌های ریشه‌دار با یاغی خواندن، اغتشاشگر نامیدن و دست‌نشانده خطاب قرار دادن معترضان بی‌نان، قابل ترمیم نیست. تحرکاتی که سرریز انفجاری واقعیت حاکم بر این سکونت‌گاه‌ها بوده و با ادامه‌ی وضعیت نابسامان اقتصادی-اجتماعی، دیر و زود داشت اما سوخت و سوز نداشت...

📌متن کامل این بیانیه را در لینک زیر بخوانید:
➡️ plink.ir/LleSL

🆔 @imamalisociety

🔷🔸واکاوی یک انفجار

🎙گفتگوی احسان شریعتی با پایگاه خبری جماران بخش های از این گفتگو به شرح ذیل باشد.

🔸اعتراضات آبان ۹۸ نشان دهندهٔ شکاف میان مردم و حاکمیت به‌معنای اعم خود است. این شکاف در دو دههٔ اخیر هم به‌صورت سیاسی و هم اقتصادی خود را نشان داده است. اما آنچه شرایط را بحرانی‌تر می‌کند عدم شفافیت، ابهامات و معماهایی است که به‌دلایل گوناگون هم می تواند از درون نظام برخیزد و و هم از سوی سرخوردگان و حاشیه‌نشینان جامعه هم از خارج از کشور و قدرت‌های بیگانه روی آن سرمایه‌گذاری شود و بهره‌برداری‌های لازم صورت گیرد، به‌گونه‌ای که این شکاف حالتی انفجاری و خشونت کور وتخریبی مطلق به‌خود بگیرد؛ و البته این روند می‌تواند ما را وارد فازی کند که سرنوشتی مشابه لیبی، سوریه یا افغانستان پیدا کنیم.
🔹پس از انتخابات سال ۸۸ یک جنبش مدنی اعتراضی در مورد بحث رای و اقتضای شفافیت سیاسی به‌وجود آمد. اما پس از این‌که آن وقایع به نتیجهٔ مشخصی نرسید، جامعه در دههٔ بعد وارد فاز جدیدی شد و حول مسائل مطالباتی و صنفی و با کنش‌گری و واکنش‌های انفجاری در جنبش‌ها و حرکت‌های اجتماعی-اقتصادی علیه سیاست‌های کلان «نولیبرالی» که آزادی قیمت‌ها، گرانی و تورم و اختلافات طبقاتی را تشدید می‌کرد، شکل گرفت. در حالی‌که بحران معیشتی موجود باعث شده تا علاوه بر این‌که طبقهٔ متوسط نگران آیندهٔ خود شوند، اقشار تهی‌دست دیگر ناتوان از ادامه بقا شوند.
🔸این شعارهای حاشیه‌ای که به‌شکلی واکنشی به‌ویژه در اعتراضات دوسال قبل سرداده شد، و گاه ادامهٔ آن‌را در شعارهای نژادی پاسارگاد و کمتر در اعتراضات اخیر شاهد بودیم، واکنش‌هایی اند که ناشی از قیاس غلط یا مغالطه میان وضع موجود با وضع گذشته برمی‌خیزد و تمامیت آن یعنی اینکه چگونه وضع گذشته به وضع فعلی تبدیل شد، و این از دل آن برآمد ناگفته می‌ماند. مقایسه‌های میان وضع موجود با گذشته تنها در بُعد آزادی‌های اجتماعی و یکسری نمادهای صوری مشابه و اغلب مربوط به دورهٔ کوتاه بهای نفت بالا و ریخت-و-پاش‌های ناشی از آن در جامعه، صورت می گیرد. در حالی‌که باید یک مقایسه اساسی میان آن دوره با سیستمی آزاد و دموکراتیک و معطوف به عدالت اجتماعی صورت گیرد تا وضع واقعی آن دوران به تصویر کشیده شود.
🔹اقلیت‌ها و بقایای نظامات و نیروهای سابق با قدرت مادی و تبلیغاتی به ارث مانده از گذشته و به اتکای بر قدرت‌های بزرگ و رقیب منطقه می‌خواهند جنبش‌های انتقادی و اعتراضی جامعه را تقلیل به اثلیت همفکر خود دهند و تصرف کنند. آنها همچنین سرمایه گذاری می‌کنند برای اینکه جنبش ها را به‌سمتی که می‌خواهند هدایت کنند؛ همانطور که در درون نظام نیز کسانی تلاش می کنند تا کل اعتراضات را به «اغتشاش‌گری» تقلیل دهند، این دو طیف مکمل هم می‌شوند تا صدای واقعی اعتراض مردم شنیده نشود. در چنین وضعیتی جنبش مطالبه محور مردم قربانی این دو طیف می‌شود.
🔸اگر نوعی «کنفرانس ملی» با حضور معتمدین مردم از سویی و شخصیت‌های مورد اعتماد نظام از دیگرسو برای بررسی حوادث اخیر تشکیل شود، نشان رشد و بلوغ عمومی کشور ما در جهان تلقی خواهد شد. زیرا ما فراسوی فکر قصاص و محاکمه بازداشت‌شدگان اعتراضات اخیر، نیاز به تشکیل نهادی برای بررسی منصفانه و بی‌طرفانه ابعاد و خسارات وقایع، فراسوی برخوردهای جناحی و تصفیه‌حساب‌های سیاسی، اخیر داریم. و خلاصه، شیوهٔ برخورد به‌گونه‌ای باشد که هم افکار عمومی ایران و هم افکار عمومی دنیا را قانع کند.
🔹امروز با وسایلی که وجود دارد، همه چیز در دنیا علنی است. یعنی همانطور که ما اعتراض «جلیقه زردها»ی فرانسه را لحظه به لحظه در شبکه‌ها می‌بینیم، آنها نیز اعتراضات درون کشور ما یا کشورهای دیگر مشاهده می‌کنند. نباید چنین تلقی کنند که به‌ محض بستن اینترنت دیگر خبری منتشر نمی‌شود. بی‌ تردید روش‌هایی نظیر پارازیت و فیلتر جوابگو نیست و تنها باعث ایجاد درآمد برای اشخاصی می‌شود که از این راه در کنار ارایه راه‌های دورزدن این امور امرار معاش می‌کنند. شاید هم مشاوره‌های چنین قشر و افراد «تکنیسینی» است که مسئولین را مجاب می‌‌کند تا از چنین راه‌کارهای ناموفقی استفاده کنند. ولی نه مسئولین و نه مردم نباید فریب چنین روش‌هایی را بخورند و چنین برداشت شود که اگر بیش از یک هفته اینترنت قطع شده، این امر باعث امنیت عمومی شده است. متاسفانه برخی چنین نگاهی دارند. در حالی‌که ادامهٔ چنین روندی خود دامن‌زننده به حسّ ناامنی می‌شود. به نحوی که وقتی ما از وقایع خبر نداشته باشیم، باعث پخش نگرانی عمومی و گسترش شایعات در کشور می‌شود. قطع اینترنت و اقداماتی از این دست بیش از آن‌که منجر به امنیت برای کشور شود، اقدامی تحریک‌کننده در جامعه است.

#ایران
#اعتراضات
#آزادی
#عدالت
#گفتگو

✅ @Dr_ehsanshariati

📌برای مشاهده مطالعه این متن به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید

https://b2n.ir/978219

🔷🔸علی طهماسبی در کانال تلگرامی خود در رابطه با آتش گرفتن کنسولگری ایران نوشت:

🔷🔆اگر پرچم هیچ ملتی را آتش نزده بودیم، حالا می‌توانستیم کسانی را که در کشور همسایه پرچم ما و نشانه ملیت ما را به آتش کشیده‌اند بی خرد و اوباش و مزدور بخوانیم.

#دیدگاه
#صدای_نوین_خراسان

🆔 @tahmasbiali

✅ @VoNoKh

ای کاش تو را گوشِ شنیدن بود

نانی
برای خوردن
جایی
برای نَمُردن
*
پیامِ من
به تو
این بود
*
ای کاش
تو را
این بار
گوشِ شنیدن بود
*
من با تو
ساده سخن گفتم
امّا
تو
به من
به چَشمِ دشمن
نگریستی :
با من بگو بدانم
که تو کیستی ؟
در پُشتِ این هیاهو
در پیِ چیستی ؟
*
اینک ببین که
من اینَم :
بی نان و جان
در جای جایِ وطن
نَقشِ زَمینَم
از خود بِپُرس
که از چه روی چُنینَم ؟
*
من
نه برایِ مردن
که برایِ زیستن
به خیابان
آمده بودم
*
آمده بودم
با تو بگویم :
این بهشت
که بَرآنی
دامنه اش را
به فراسویِ مرز ها
بِکِشانی
تو را ارزانی !
*
آمده بودم
با تو بگویم :
نانِ خوردنِ من
جای نَمُردنِ من
در این جهانِ نا راست
به راستی
کجا ست ؟
*
آمده بودم
با تو بگویم :
یک لقمه نانِ خالی
یک تکه از خاکِ خدا
در هر کُجا
بَسَ ست مرا
تا
ازین پس
سَرِ بی سودایِ خود را
بَر آن بِنَهَم
وَازین کابوسِ بی نوایی وَ بی کُجایی
بِرَهَم
*
پیامِ من
به تو
این بود
*
ای کاش
تو را
این بار
گوشِ شنیدن بود
*
امروز
من
با تو
ساده سخن گفتم
فردا
امّا
روزی دِگرَ ست
وَ ساده سخن گفتنِ من
دیگر
بی اَثرَ ست ...

سعید شهرتاش
نهم آذر ماه 98

🖋نرگس محمدی:

🔸حکومت معترضان را فارغ از شکل اعتراضاتشان در سلسله اعتراضات اخیر ، اغتشاشگر، اشوبگر و ارازل و اوباش نامیده و انها را جزء مردم ایران نمیداند. معترضان مردم ایران هستند اما نه از جنس حاکمان. مردمانی هستند رنج و گرسنگی کشیده ، مردمانی تحقیر و سرکوب شده، مردمانی که به هر طریق ممکن برای نقد ، اصلاح و اعتراض کوشیدند ، سرکوب شدند و اکنون در کف خیابانها فریاد حق خواهی سر می دهند.

#دیدگاه
#اکنون_ما_شریعتی

🆔 @Shariati40

یادداشت نرگس محمدی فعال حقوق زنان در رابطه با حوادث آبان ماه

‍‍ ‍‍ 🔷🗒جوانمرگی در عرصه عمومی

🖋سوسن شریعتی

📌و آن پرنده اگر تن به باد نمی داد، نمی دیدی باد از کدام سوست.
(بیژن الهی)

🔸هنوز بیست سالم نشده بود که وصیت کردم: «اینجانب...». خیابان بود که فرامی خواند. چه خونی به جگر مادرم شد که خون به جگر شدن مادرش را در پی کشته شدن فرزندش آذر شریعت رضوی در دانشگاه تهران 1332 دیده بود. فراخوان خیابان یعنی فراخوان به مرگ. از جوانی آذر بیشتر از نیم قرن می گذرد و از جوانی ِامثال من سی سال و در این میان یک انقلاب بین ما و او فاصله انداخته و یک نظام جدید مستقر گشته است. با این همه در «مادری به سبک ایرانی» تغییری نکرده است : دست و دلی که مدام می لرزد برای «جوانی به سبک ایرانی» در این خیابان های پر خطر و بی بازگشت. این بیرون ترسناک که نامش عرصه عمومی است و هر از چندی به وسوسه شاید جوری دیگر، به امید اینکه «بالغ شود با خیابان»( تعبیری از پوریا عالمی) با تمسک به هانا آرنت باشد و یا فرامین مذهبی، جوان به آنجا فرا خوانده می شود و قانع می شود که خانه، ماندن ندارد و هر بار به این امید که این دفعه لازم نیست بمیرد. بیرون اما می میراند و هر بار به دلیلی. برای آزادی بیان باشد یا برای حق برخورداری؛ برای ارزانیِ جانِ آدمی یا برای گران شدن بنزین... از همان «آذر» شریعت رضوی که جوان دهه سی بود، صبح به دانشگاه رفت و دیگر برنگشت تا همه آنهایی که در روزهای برفی هفته پیش بیرون رفتند و برنگشتند.

🔹هنوز هم بر سر اینکه اینها که مردند و می میرند چه کسانی اند اجماع نیست: آن زمان-این زمان هم ندارد. اینکه اراذل بوده اند یا اوباش؟ اغتشاشگر و یا....وحشی...گرسنگان اند یا مرفهین بی درد. «خودشان » هستند یا «خودمان»؟ دست نشانده اند یا جان بر کف؟ هنوز بر سر نامگذاری آن هایی که خیابان های شهر ها را در 57 فتح کردند بحث است(جایی خواندم که نامشان را گذاشته بود فرومایگان!!!)چه برسد به مرده های این نزدیک. نه تعدادشان معلوم است، نه موقعیت شان و نه آرزوهایشان.
اما تا زمانی که تاریخ و یا پژوهش های میدانی آنها را نامگذاری کند (فرومایه یا قهرمان) معاصریت ما دست به دست می شود میان فرزندانی که هر بار به خیابان می آیند برای تجربه زندگی و بلوغ و مادرانی که نمی دانند جوانمرگی فرزندانشان را چگونه تاب آورند؟ فرزندانی که به بلوغ ننشسته بر خاک می افتند و مادرانی با مشت های گره کرده و فریادهای بلند و یا خزیده در خویش و صدایی که نسل به نسل می گوید: بیرون نرو! عزیزم ، فایده ندارد.

#اعتراضات
#سوسن_شریعتی
#یادداشت_اختصاصی
#اکنون_ما_شریعتی

🆔 @Shariati40

🔸بخشی از گفت‌و‌گوی اختصاصی «این‌صدا» با احسان شریعتی | پژوهشگر و آموزگار فلسفه و مطالعات اجتماعی، فرزند دکتر علی شریعتی

🔹متن کامل این گفت‌وگو را در پایگاه خبری و تحلیلی «این‌صدا» بخوانید :
www.inseda.ir

@inseda_ir

‍‍ ‍‍ 🔷🗒جسور در زندگی، مستقل در اندیشه

🖋سوسن شریعتی

🔆مجید شریف همیشه می گفت :« من از شریعتی دو چیز را آموخته ام: جسارت را و شک کردن را نیز». و همین دو آموزه، زندگی او را- همچون آموزگارش- اگرچه پربار، اما کوتاه ساخت. یکی از اشکال متعدد و متضاد تجربه جوانی، متعلق به زمانه ای که گذشت: ملتهب، تراژیک و رادیکال. او با جسارت و هیجان یک جوان شورمند، مدام در پی کشف وضعیت های جدید بود و با شک و تردید یک متفکر، مدام همان وضعیت را زیر سوال می برد وبه آن سوء ظن پیدا می کرد. جسورانه به استقبال غیر مترقبه می رفت واندکی بعد مشکوک به اصالتش می شد و ناراضی بر می گشت. برای کشف حقیقت ، میدانست باید جسور بود و به همه شاهراهها، مشکوک؛ به هر دری باید زد و هیچ کدام را نهایی ندانست؛ باید پرهیزکار نبود و از خطا و از تغییر نترسید. اما با او آنچه در این تغییر و تغیرات اعتماد را بر می انگیخت دو چیز بود: شفافیت او و گوش کردن به میل دل خود. نه چندان سیاستمدار که پنهان زیست کند ، پنهان تجربه کند و پنهان تغییر، نه چندان سیاسی که بنا بر ضرورت های بیرونی و اجتماعی و بی اعتنا به ندای دل خود، این شود یا آن. روشنفکری که به صدای بلند فکر می کرد، به صدای بلند می پیوست و می گسست، به صدای بلند به نقد خود می نشست ، از در میان گذاشتن تجربه خود نمی هراسید و از پرداختن بهای آن سر بازنمی زد..

🔆خلاصه ی زندگی مختصر او همین تعقیب و گریز بی وقفه خود بود با خود: چیزی از روشنفکری، چیزی از هنرمندی.
چیزی از روشنفکری: اگر روشنفکری را مستقر نشدن در هیچ قطعیتی، جایگاهی و موقعیتی، توجه به دیگری و دیگران، داشتن دغدغه سرنوشت هم نوعان خویش، چادر زدن در حاشیه اقتدار مسلط و همدلی با همه به حاشیه رانده شدگان بدانیم.

🔆چیزی از هنرمندی : اگر هنرمندی را عزیمت از خود، چرخیدن بر محور خود، رهروی تنها، نقادی واقعیت مشکوک بپنداریم. جایی میان واقعیت و تخیل.
همین بود که هم سراغ جبران خلیل جبران می رفت، هم سراغ نیچه. هم رژه گارودی را ترجمه می کرد ، هم با رزا لوکزامبورگ سر و کارش می افتاد. هم خود را دوستدار شریعتی می دانست و کتب او را سرجمع می کرد و تنظیم و هم خود را متولی و مبلغ افکار او نمی خواست. از آن دست شاگردانی که می آموخت اما مرید نمی شد، می پیوست اما مشروط. گفتگو را دوست داشت اما سر سپردگی را نه. تردید می کرد اما توبه نه.

🔆او هم دربدری غربت را تجربه کرد و هم لذت بازگشت و قربت را- بی هیچ دعای خیری- و باز مثل هیشه با صدای بلند، از تجربیات خود سخن گفت. به صدای بلند، از آرزوها و امیدهایش حرف زد. به صدای بلند از وسوسه آینده ای روشن و.. تا اینکه، بالاخره مثل همیشه وفادار به خود، در همین قربت بازیافته و دیریافته هم مستقر نشد و این البته عقوبت محتوم همان گوش سپردن به صدای دل جسور و ذهن مشکوک بود. ای کاش اینقدر با صدای بلند از زندگی خود و جلوه های گوناگون آن حرف نمی زد تا به زندگی اش درمیان زنده ها ادامه دهد . اگر آن شفافیت غیر متداول و نامتعارف را کنار می گذاشت و مثلاً صدای آن زیستهای چندگانه تو در تو را در نمی آورد- چنانچه رسم روزگار است- امروز حتماً هنوز در میان ما بود.
و....امروز؟ سنگی در قطعه هنرمندان. روحش شاد و جسم مجروحش آرام باد.

#یادها
#مجید_شریف
#استقلال_اندیشه
#جسور_در_زندگی
#سوسن_شریعتی
#یادداشت_اختصاصی
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی

🆔 @Shariati_SCF

‍‍ ‍‍ 🔷🎙نهضت دموکراتیک ادامه دارد

📌خلاصهٔ سخنان احسان شریعتی در مراسم روز دانشجو بر مزار سه آذر اهورایی (در جمع دوستان و اعضای خانواده شهدا)

🔸امروز در آستانهٔ روز دانشجو، در اینجا جمع شده‌ایم تا یاد و خاطره شهدای جنبش دانشجویی سال ۳۲ را پاس بداریم. پاسداشت روز دانشجو و جنبش دانشجویی طی ۶۶ سال گذشته هرساله برگزار شده و به یک روال و رویه و سنت تبدیل شده است، اما همیشه و حتی امروز، امکان مراسمی شایستهٔ این نام و این روز میسر نبوده است.
🔹حرکت مردم ایران برای تغییر-و-تحول‌خواهی و ورود به عصر جدید از یک سدهٔ پیش شروع و همچنان جاری بوده است. اهداف و شعارهای این جنبش پیش و پس از انقلاب همواره آزادی و استقلال، عدالت و توسعه، علیه استبداد داخلی وابسته به استعمار خارجی، و نظام‌های استثمارگر فئودالی و کاپیتالیستی (و پورژوایی کمپرادور) بوده است.
🔸برای نیل به عدالت اجتماعی، در بهمن ۵۷ که انقلاب ضدسلطنتی بیانی مذهبی پیدا کرد، مردم شعار «حکومت عدل علی» سرمی‌دادند، اما امروز پس از ۴۰ سال شاهد فقر و فلاکت، رشد شکاف طبقاتی، تورم و گرانی و خلاصه بحران معیشتی خیل عظیم بیکاران و گرسنگان هستیم که با توجه به غنای منابع و سرمایه‌های عظیم طبیعی و انسانی این سرزمین، ناتوانی در نیل به آن آرمان ممکن را باید فراتر از سوءمدیریت، ناشی از نقص و خلل در مبانی فکری و علمی طراحی مسیر‌ توسعه اقتصادی در نظام‌های گذشته و حال دانست.
🔹با توجه به این‌که از صدر مشروطه تا کنون ملت ما از پیش‌قراولان تلاش‌های خلق‌های منطقهٔ خاورمیانه بوده‌است؛ و هنوز هم چون انقلاب‌ها از اینجا شروع شده‌اند، چشم دنیا به‌سوی ایران است که به چه سمت می‌رود، و هنوز هم به‌نظر ما، سرنوشت نهضت و انقلاب‌های گذشته رقم نهایی نخورده است، یعنی نهضت دموکراتیک ادامه دارد و نفس مطالبه‌گری و حرکت‌های دهه‌های اخیر، نشان‌گر حقانیت ذات و جوهر جنبش‌های گذشته و استمرار و زنده بودن جهت حرکت این ملت است که بیش از یک قرن سابقه مستمر دارد.
🔸بنابراین، نباید در کوتاه‌مدت ناامید شویم از روند بلند تطور تاریخی، خصلت سهمناک حوادث و پرداختن بهای سنگین نسبت به دستآوردهای ناکافی و ناکامی‌های تاکنونی. و در اینجا، مقصود از وفاداری و پای‌فشردن بر مواضع و زنده نگه داشتن حافظهٔ گذشته، انتقال حافظه و هویت به نسل‌ جوان ‌مااست. زیرا اگر حافظه‌ منقطع شود، اشتباهات گذشته دوباره تکرار خواهند‌ شد؛ و آنها که مسئول عقب‌گرد ها و ناکامی ها بودند مجدداً با چهره‌ای جدید وارد صخنه می‌شوند و خود را طلبکار و محق جلوه خواهند ‌داد؛ چون می‌پندارند مردم فراموش کرده‌اند. در حالی‌که هیچ رویداد تاریخی فراموش نمی‌شود و به‌خلاف شعارهای کلیشه ای که دایم شنیده می‌شود مثل این‌که «فراموش نمی‌کنیم، اما می‌بخشیم»، نه فراموش می‌کنیم و نه ازپیش می‌بخشیم، بل‌که بنابه دلایل طبیعی و حقوقی، قاعده باید این باشد که عدالت می‌بایست اجرا شود و آنگاه اگر قربانیان خواستند ببخشند این یک استثنا است و البته به‌لحاظ اخلاقی بس ارزشمند. هدف ما، اما، از طرح ضرورت مبارزه با فراموشی، و تاکید بر اجرای عدالت قضایی و جزایی، انتقام‌جویی نیست، بل‌که جلوگیری از تکرار جنایات و حوادث در آینده است. پس شعار ملی باید این باشد که «دیگر، هرگز مباد!»
و باید بدانیم که مسئول هر دستاورد و یا هر پس‌رفتی، همواره بنابه تعریف، «مسئولین» اند و آن و این یک از مسئولین نباید از مردم و از منتقدان و مخالفان طلبکار باشد که چرا اعتراض و انقلاب کردید؟! و یا شما روشنفکران بودید که ما را به اینجا کشاندید! و امثال این ادبیات که امروزه به‌شکل مهوعی شیوع و وفور یافته است. مخالفت با وضع موجود همیشه واکنشی بوده است علیه سیاست‌های حاکم مسئولین. و از اینروست که مطالبهٔ نهادی «حقیقت‌یاب» برای روشن شدن مسئولیت‌ها در سطح ملی ضرورتی تاریخی است.
🔹درآستانهٔ فصل انتخابات هستیم و باید دانست که در فضای کنونی امید و اعتماد ملی سخت آسیب‌دیده و مصیبت‌زدهٔ حوادث اخیر است و دل و دماغی برای حضور و مشارکت در این سپهر ندارد. جنبش «ملی و مردمی» (مستقل از قدرت‌های خارجی و مطالبه‌گر عدالت-و-آزادی)، در شرایط کنونی فراسوی روش‌های کلاسیک «انتخاباتی» اصلاح-و-اعتدال‌طلبی‌های صوری و سازش‌کارانهٔ تاکنونی و البته با پرهیز از لغزش به ورطهٔ خشونت کور و شورش‌گری واکنشی از سوی دیگر، در پی حضور متحد و متشکل در صحنه و عرصهٔ اجتماعی و در جستجوی «راه سومی» است که به‌شیوه‌های مدنی و انسانی، به اعتراض و مطالبه‌گری بپردازد و به جایگزین‌سازی بدیل‌های عملی بیاندیشد و راه‌کارهای علمی و گفتار منطقی نوینی را برای آینده بگشاید.

#جنبش_دانشجویی
#جنبش_اعتراضی
#راه_سوم
#مطالبات_عمومی
#روش_کلاسیک_انتخاباتی

✅ @Dr_ehsanshariati

📽امروز دانشگاه تهران

🔷🔸کدام استراتژی؟ کدام اصلاحطلبی ؟

🖋مجید شیعه علی

🔆ما چه مي توانيم كرد؟

🔸در امواجي كه در طي دو سال اخير فضاى سياسي كشور را تحت تاثير خود قرار داد اين سوال كه "ما چه مي توانيم كرد؟" رونق دوباره گرفته است و جوابهاي متعددي به آن داده شد در اين مطلب ميخواهم به بررسي مسيري كه تا كنون پيموديم و مسيرهاي پيشنهادي پيش رو بپردازم.


🔹مجموع استراتژي كه انتخاب گرديد در سه عبارات "فرهنگ سازي سياسي، تقويت جامعه مدني ، اثرگذاري بر حاكميت از طريق انتخابات" خواهد بود كه البته دو مورد اول نياز به فضاي سياسي مناسب دارد كه احتمال تامين آن در صورت استفاده از ابزار انتخابات بيشتر است.البته اين استراتژي جديد نيست. پس از يكي ، دو دهه آفاتش نيز مشخص گرديده.

🔸در ادامه به بررسي ٥ استراتژي مطرح شده در پى بحران اخير مي پردازيم.

#تحلیل
#راهبرد
#اصلاحطلبی
#استراتژی
#صدای_نوین_خراسان

✅ @VoNoKh

📌 برای مشاهده مطالعه کامل این تحلیل به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید


https://telegra.ph/کدام-استراتژی-کدام-اصلاحطلبی-12-07

🔷🔸روشنفکر و سراب قدرت

🖋احسان شریعتی

📌روزنامه اعتماد تاریخ۱۳۹۸/۰۹/۱۷

🔸» ... روشنفکر می‌بایست بدیل بهتری را که هنوز برای جامعه «تخیلی» به‌نظر می‌رسد، به جامعه بنماید؛ نشان دهد که جهان آزادتر و آبادتر و توسعه‌یافته‌تری ممکن است. این بدیل‌ها تنها نظری، آرمانی و اتوپیایی نیست، مثل شعارهای اول انقلاب نسل ما. بلکه سیستم تأمین‌کننده منافع اکثریت و اقلیت مردم در جامعه‌ای ثروتمند همچون ما بایستی به‌شکل عملی و علمی برقرار شود، آنچنان که در بسیاری از کشورهای جهان پوشش‌های اجتماعی وجود دارد. وضع موجود باید نقد منظم شود و به تفکر مانعی که نمِی‌گذارد این بدیل شکل بگیرد، حمله شود...«

#روزنامه_اعتماد
#روشنفکران
#سراب
#قدرت
#یادداشت
#احسان_شریعتی


✅ @Dr_ehsanshariati

📌 برای مطالعه یادداشت به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید


https://gourl.page.link/Dzk6

🔷🔸قسمت هایی از نامه و هشدارهای آقای رویین عطوفت در ابراز همدردی با حوادث ابان ماه ۹۸


🔹آب در کشتی است نه کشتی بر آب. آنگاه همه غرق می شویم چه حکومت ٬ چه مردم ٬ چه دولت ٬ چه ملت، همه و همه .
آن زمان از ایکاش ؛ ایکاش ها نجاتی بر نخواهد خواست ٬ دردی درمان نخواهد شدو پشیمانی و توبه و حسرت سودی نخواهد داشت.


🔸 خداوند فرصتی مهیا نماید تا توان تبیین طرحی نو را داشته باشیم و با همبستگی ملی وبازسازی اعتماد بین دولت وملت از این گذرگاه خطرناک تاریخی درست عبور کرده و کشتی سالم به ساحل نجات ،لنگر اندازد.


🔹با عرض تسلیت به ملت ایران و اظهارهمدردی با خانواده های درگذشتگان و آسیب دیدگان آبان سیاه و با یاد گرامی داشت سه آذر اهورایی بزرگ نیا ٬ قندچی و آذر شریعت رضوی سخنم را به اتمام می رسانم.

اوین
۱۶ آذر ۱۳۹۸

#ایران
#صدای_ابان_۹۸
#اکنون_ما_شریعتی

🆔 @Shariati40

‍‍ ‍‍ 🔷🔸انتخابِ «گفتگو»یی فرا-انتخاباتی

🖋احسان شریعتی

🔸در روز جهانی «حقوق بشر»، و در ایامی که بی‌رغبتی عمومی، ناشی از حوادث خونین آبان‌ماه گذشته، نسبت به جوّ انتخاباتی مقننهٔ پیش‌رو، در اختلاف‌نظرهای جاری پیرامون ضرورت شرکت یا غیبت نیز بازتاب ‌‌یافته است، بازخوانی متن زیر از هانا آرنت می‌تواند نگاه فراخ‌تری از ضرورت، هدف و نحوهٔ حضور گفتگویی در حوزهٔ عمومی به ما ببخشد.

🔹مسیر بازسازی دنیای مشترک انسانی و بازیابی «دوستی» مدنی، گذار الزامی از صندوق رأی نیست، بل‌که تمهید شرایط امکان یک «گفتگو»ی واقعی در سپهر سیاسی است. به این معنا که نقطهٔ ثقل گفتگوی واقعی، یعنی همراه با تنش و چالش مدنی، فراتر از میدان خالی باقی‌مانده از تیغ «نظارت استصوابی» خواهد رفت و در سراسر عرصهٔ اجتماعی توسط آراء عمومی بیان خواهد شد؛ یعنی «راه سومی» فراسوی سازش و خشونت.

🔸«امروزه عادت کرده‌ایم که در دوستی فقط پدیدهٔ صمیمیت را ببینیم، آنجا که دوستان بدون در نظرگرفتن جهان و مقتضیات آن، قلب‌های خود را بر یکدیگر می گشایند... روسو، و نه لسینگ، بهترین نمایندهٔ این تصور، مطابق با ازخودبیگانگی فردی مدرن است، که فقط با جدایی از هر نوع زیست عمومی و به‌شکل خصوصی و رو-در-رو، می‌تواند آشکار شود. ازاینرو درک اهمیت سیاسی دوستی برای ما دشوار است. برای نمونه، هنگامی که نزد ارسطو می‌خوانیم که دوستی میان شهروندان، فیلیا -philia- ، یکی از شرط‌های اساسی بهروزی مشترک است، میل داریم اینطور بپنداریم که ارسطو تنها از نبود تفرقه و جنگ داخلی در دل شهر سخن می‌گوید. برای یونانیان اما، جوهر دوستی عبارت از گفتار بود. آنها بر این باور بودند كه تنها نوعی «با یکدیگر-سخن گفتن» دایمی، شهروندان را در یک دولتشهر-پولیس- متحد می‌سازد. با گفتگو است که اهمیت سیاسی دوستی و انسانیت خاص آن ظهور می‌یابد. گفتگو (به‌خلاف محاورات صمیمانه خصوصی که در آن جان‌های فردی از خود می‌گویند)، هرقدر هم که از لذت حضور دوست متأثرباشد، د‌ل‌مشغول جهان مشترکی است که تا آن‌هنگام ‌که انسان‌ها دایما دربارهٔ آن بحث نکنند، به‌معنای دقیق کلمه «غیرانسانی» می‌ماند. زیرا جهان ازآن‌رو که توسط آدمیان ساخته شده انسانی نیست و بدان‌رو که صدای انسان در آن طنین می‌اندازد انسانی نمی‌شود، بلکه تنها آن‌گاه که موضوع دیالوگ می‌گردد، انسانی می‌شود. امور جهان با هر شدتی که ما را متآثر سازند، با هر عمقی که ما را منقلب سازند و برانگیزانند، تنها لحظه‌ای برای ما انسانی خواهند شد که بتوانیم با همنوعان خود دربارهٔ آن بحث کنیم. هر چیز که نتواند موضوع دیالوگ قرارگیرد، می‌تواند بسیار والا، سهمناک یا رازآلود باشد و حتی صدایی انسانی برای پژواک یافتن در جهان بیابد، اما در حقیقت انسانی نیست. ما با سخن گفتن پیرامون آنچه در جهان و در ما می‌گذرد آنها را انسانی می‌سازیم و در این سخن گفتن می‌آموزیم که انسان باشیم. چنین انسانیتی که در گفتگوهای دوستی تحقق می‌یافت را یونانیان انساندوستی -فیلانتروپیا- می‌نامیدند، «عشق به بشر»، زیرا این انسانیت در آمادگی برای تقسیم کردن جهان با دیگران نمودار می‌شود.»

📌 هانا آرنت، «انسان‌ها در عصر ظلمت» ، ص ۲۴

#انتخابات
#حقوق_بشر
#نظارت_استصوابی
#یادداشت
#احسان_شریعتی

✅ @Dr_ehsanshariati

📸تصویر: «صندلی شکسته»، سازمان ملل

🔺ارزیابی انتخابات ۹۸: چه خواهد شد؟

/گفت‌وگو با شریعتی، مبلغ، ابتکار، صباغیان/


زهرا منصوری: احسان شریعتی می‌گوید اقبال عمومی به سمت صندوق رای در انتخابات آتی کم خواهد بود و علت آن را اعتراضات آبان ماه و زیر سوال رفتن مجلس می‌داند، از طرفی مرتضی مبلغ می‌گوید بعضی‌ها از روی دلسردی و اینکه براساس تجربه رد صلاحیت خواهند شد، در انتخابات شرکت نکردند و حتی اصولگرایان ریشه‌دار هم در انتخابات ثبت نام نکردند.
هاشم صباغیان می‌گوید حفظ حق مردم هزینه دارد و این مسوولیت نمایندگان است و  معصومه ابتکار هم معتقد است تنها راه تغییر صندوق رای است و مشارکت نکردن در انتخابات فرصت دادن به افراطیون است.

اسفند ماه انتخابات مجلس یازدهم برگزار می‌شود؛ پس از اعتراضات آبان ماه برخی معتقد هستند که اقبال عمومی به صندوق رای کم خواهد شد. در ادامه افرادی که برای انتخابات ثبت نام کردند و حتی کسانی که ثبت نام نکردند، بحث بر انگیز بودند؛ برخی به محمدرضا عارف، رییس فراکسیون امید این انتقاد را وارد کردند که عدم شرکت او در انتخابات یک تصمیم شخصی است و این کار صحیح نیست.
اکنون اقبال عمومی به صندوق رای چه مقدار خواهد بود؟ با توجه به افرادی که در انتخابات شرکت کرده‌اند، مجلس آینده چگونه خواهد بود؟ آینده‌ی سیاسی اصلاح طلبان چه خواهد شد؟ ریشه‌ی ضعف تشکل یابی در ایران چیست؟
برای یافتن پاسخی با احسان شریعتی، پژوهشگر فلسفه و مرتضی مبلغ، فعال سیاسی اصلاح طلب، گفت‌وگویی انجام شد همچنین، در حاشیه‌ی کنگره‌ی حزب اتحاد ملت نیز هاشم صباغیان، عضو ارشد نهضت آزادی و معصومه ابتکار، معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری به پرسشی در این باره پاسخ دادندکه در پی می‌آید:



انصاف نیوز: با توجه به اعتراضات آبان ماه اقبال عمومی به سمت انتخابات چه مقدار خواهد بود؟

شریعتی: استقبال عمومی به‌نظر من کم خواهد بود. از همین آستانه‌ی ورود سیر داستان روشن است. نامزدهای کمی از صف اصلاح‌طلبان یا چهره‌های مستقل و منتقد ثبت‌نام کرده‌اند. دلیل این سردی فضا هم روشن است که حوادث خونین آبان گذشته است. نحوه‌ی تصمیم‌گیری، اعلام و اعمال شوک افزایش قیمت بنزین و سوخت، و اینکه این تصمیم از طریق عادی مجلس نگذشت؛ مشروعیت و موثر بودن این نهاد را زیر سوال برده است. چنان‌که وقتی رییس دولت می‌گوید من هم در روزنامه خوانده‌ام، کارکرد نهاد دولت هم پرسش‌برانگیز می‌شود. همه‌ی این‌ اخبار باعث می‌شود اصل و کارکرد و اهمیت این نهادها به پرسش گرفته شود. و این از پیش معلوم بوده و شاید عالمانه و عامدانه هم این شیوه، یعنی با پیش‌بینی چنین نتیجه‌ای، اتخاذ شده باشد؟!

ارزیابی شما از چهره‌هایی که برای انتخابات مجلس ثبت‌نام کرده‌اند، چیست؟

– گذشته از چهره‌های ثابت همیشگی حامی جناح غالب، چند تن از شخصیت‌های اصلاح‌طلب یا مستقل هم می‌کوشند از این فضا برای حضور و اظهار نظر و ارایه‌ی تحلیل‌ها و مواضع خود استفاده کنند و در صورت ردّ صلاحیت عدم شرکت خود را موجه سازند. در هر حال و با هر انگیزه، این پرسش عمومی در برابر نامزد‌ها مطرح می‌‌شود که صلاحیت شما هم اگر تایید شد و به مجلس راه یافتید و بار دیگر «دور زدن» مجلس تکرار شد؛ چه خواهید کرد؟ زیرا وقتی نمایندگان نتوانند صدای همه‌ی گرایشات و مطالبات جامعه را به‌صورتی رسا و روشن بیانگر باشند و خواستِ تغییر و تحول مورد نظر اجتماع را از طریق نهادهای رسمی انتخابی اعلام و اعمال نکنند، و در یکی از مهم‌ترین مسایل مملکتی برای اجتماع، وقتی مجلس حرف اول و تعیین‌کننده‌ را نزند، اصل «دموکراسی نمایندگی» حتی در جوامع دموکراتیک و صنعتی پیشرفته مثل فرانسه هم زیرسوال می‌رود، چه رسد به جامعه‌ی ما و یا کشورهای جهان‌سوم سابق مانند شیلی، لبنان، و عراق.

مرتضی مبلغ: از اصولگرایی بیشتر شعارش را مطرح می‌کنند

آقای عارف برای انتخابات آتی مجلس ثبت نام نکردند، شما آینده‌ی سیاسی آقای عارف را چگونه می‌بینید؟


به هر حال این تصمیم شخصی ایشان بوده که در انتخابات شرکت نکردند، دوستان این نظر را داشتند که ایشان در انتخابات شرکت کنند. اما جمع بندی او این بود که در انتخابات فعال نباشد؛ این تصمیم شخصی است. اینکه چگونه ایشان به این تصمیم رسیده‌اند را باید از خودشان پرسید.
باتوجه به اینکه کار تشکیلاتی و گروهی است؛ آیا درست است که آقای عارف تصمیم شخصی در این باره بگیرند؟

با یک مشکل اساسی درکشور مواجه هستیم که در انتخابات هم خود را نشان داد؛ مشکلات عدیده‌ی کشور، حوادث اخیر آبان ماه و از آن مهم‌تر آن نگاه اتقباضی و متصلبانه به انتخابات و بررسی صلاحیت بسیاری از نیروهای ارزشمند که از صحنه حذف می‌شوند؛ این موارد باعث می‌شود انگیزه‌ی بسیار پایینی در نیروهای شجاع و توانمند باشد، حتی بسیاری از آنها حاضر نشدند که برای نامزدی در انتخابات ثبت نام کنند.
متن کامل👇
http://www.ensafnews.com/202943
@ensafnews

شماره‌ی ۵۵ #ایران_فردا منتشر شد.

@iranfardamag

🔷🔸انجمن اسلامی دانشجویان نواندیش بمناسبت روز دانشجو برگزار می‌کند:

📌هویت‌یابی تاریخی جنبش دانشجویی

🔹با حضور:

🎙 احسان شریعتی

🔸چهارشنبه ۲۷ آذر، ساعت ۱۲

🔹مشهد _ دانشگاه فردوسی_ دانشکدهٔ ادبیات، تالار دکتر حائری

#برنامه
#سخنرانی
#مشهد
#دانشگاه_فردوسی
#جنبش_دانشجویی


✅ @Dr_ehsanshariati

🆔 @noandishfum

🔷🔸جامعه زنان انقلاب اسلامی شاخه خراسان رضوی برگزار میکند:

🔸گفت و گوی ملی از امکان تا امتناع

🔹با سخنرانی:

🎙 احسان شریعتی

📌زمان:پنجشنبه ۹۸/۹/۲۸ ساعت:۱۶:۳۰

🔸مکان:بین صدف۲۰ و تقاطع معلم پلاک‌۱۳۴ دفتر جامعه زنان انقلاب اسلامی

#گفتگوی_ملی
#برنامه
#سخنرانی
#مشهد

✅ @Dr_ehsanshariati

‍ هر دم از نو غمی آید به مبارک بادم!

شصت ساله است. تقریبا سی سال است که می شناسمش. یک آرمانگرایِ مومنِ منفردِ سختکوشِ عدالتخواهِ آزادی طلبِ پیرو شریعتی.

از پنج شش سال پیش فریاد می زد که حاشیه نشینان دارند می آیند.علائمش را می دید. از اصلاح طلبان ناامید بود. به ملی مذهبی ها اما امید داشت لیکن بر این باور بود که آنها با گره زدن سرنوشت خودشان به اصلاحات از جریان تحولات اجتماعی عقب مانده اند.

قرائت ویژه ی خودش را از شریعتی داشت. در این باره بسیار گفت و نوشت.

در سالهای اخیر بسیار عصبی و نا آرام بود.حتی پرخاش گر و گاه غیر قابل تحمل. فشار سنگینی را تحمل می کرد. تو گویی با هر زندانی, زندانی می شد و با هر شهادتی, شهید.

دیروز دیدمش. برخلاف همیشه بسیار آرام بود. حتی می خندید. حکمش را به اجراء گذاشته اند. از فردا به زندان می رود, برای شش سال !

یلداست و تحمل ظلمت, بی شعر ناممکن. یک غزل از حافظ را با صدای او گوش کنیم.

@hamidrezaabedian

🎙علی طهماسبی:

🔆 یلدا شبی است كه به ‌هر حال گرد هم بودن و باهم بودن در آن مطرح است و می‌تواند نشانه‌ی بيداری جمع در برابر تاريكی و ستم باشد. نشانه‌ی بيداری در برابر ظلم باشد.

🔆دقت كنيد كه ظلم و ظلمت از يک ريشه هستند و گزند و سوز و تاريکی شب يلدا می‌تواند نمادی از گزند و تاریکی در جامعه‌ی ستم گرفته هم باشد؛ وقتی كه هراس از هجوم ظلمت بيشتر می‌شود، بايد بيدار بود و يلدا را گرامی داشت تا شايد در پس تولد مهر، ظلمت، ستم و تجاوز مغلوب شود.

#کوتاه_سخن
#علی_طهماسبی
#شب_یلدا

🆔 @Shariati40