به فراخور ۲۵ اردیبهشت گرامیداشت #فردوسی بزرگ و روز پاسداشت زبان پارسی

 فردوسی توسی شاعر قرن چهارم هجری، زاده روستای پاژ در توس خراسان است او بزرگترین حماسه‌سرای ایرانیست  که تمام عمر خود را صرف گرداوری نوشته های باقی مانده از کتابسوزی های تازیان و سرودن شاهنامه کرد تا زبان و تاریخ و فرهنگ ایران را که پس از سلطه تازیان بر ایران رو به نابودی بود زنده نگاه دارد. همچنین فردوسی را بزرگ‌ترین سراینده حماسی جهان دانسته‌اند.

شاهنامه پرآوازه‌ترین و از بزر‌گترین نوشته‌های ادبیات کهن #ایرانشهر است که میهن پاک همه تیره های ایرانیست، زبان فارسی و فرهنگ ایرانی راز یکپارچگی و پایداری ایرانیان در سراسر روزگار پر فراز و نشیب ایرانزمین بوده و هست.

شاهنامه به زیبایی با ستایش خداوند جان و خرد و #افرینش هستی اغاز و در ادامه به چگونگی پیدایش موجودات ، کشف اتش ، اهن , ساختن ابزار و پوشاک توسط بشر ، شروع تمدن و شهرنشینی ، زندگی نامه پادشاهان و مردمان ، اداب و رسوم جشنها ، داستانهای پهلوانان ، رشادتها و ... میپردازد تا انقراض سلسله ساسانی توسط اعراب پایان مییابد.
پیام درخشان فیلسوف باستانی ما #زرتشت، اندیشه نیک، گفتار نیک و کردار نیک در آن به صورت گسترده در همه داستانها و ماجراها بیان شده است .

اگر شاهنامه نبود، ایران چه می شد؟

۱_ ایرانی حافظه تاریخی خود را از دست می داد، یعنی از گذشته خود چیزی نمیدانستیم و ایران به یکی از کشور عربی بدل می گشت همچون مصر که پس از هجوم تازیان با آن #تمدن کهن باستانی زبان و #فرهنگ مردمانش از میان رفت و امروز یک کشور عربی است.


۲_ #ادبیات_فارسی با این وسعت به وجود نمی آمد. منظور این است که تمامی آثاری که پس از شاهنامه در سراسر #ایرانزمین پدید آمدند که چندین شاهکار و اثر بزرگ در میان آنهاست همگی به زبان پارسی و تحت تاثیر شاهنامه سروده شدند.
اثار بزرگانی چون #نظامی #ناصر_خسرو #خیام #سنایی #عطار #مولانا #سعدی #حافظ و...
سعدی بوستان را به تقلید از شاهنامه سرود که خردنامه ایران پس از اسلام است.
همچنین شاهکار ادبی ایران دیوان حافظ را داریم که می شود گفت که یک شاهنامه کوچک است، یعنی سرشار است از یاد گذشته ایران.

 ۳ـ زبان فارسی آنچنان ریشه محکمی به خود نمی گرفت که از ترکستان چین تا ساحل مدیترانه از یک سو،  و از سوی دیگر از هند تا قفقاز و آسیای مرکزی گسترش یابد. شاهنامه البته تنها نبود، ولی، موثرترین کتاب بود که توانست پایه های زبان پارسی را محکم کند.

با تکوین زبان پارسی شخصیت ایرانی توانست قوام بگیرد و دوام پذیر بشود. مسله این است که هر گاه ایرانی در طی این هزار سال احساس خطر داشته، چنگ زده و از روح و اندیشه شاهنامه، برای اینکه بتواند خود را از مشکل برهاند کمک گرفته، با این هجومی که شده بود بر اثر اتحاد میان ترکان و تازیان شخصیت ایرانی می رفت تا استانه نابودی، اما به برکت شاهنامه، همانگونه بر سر پا ماند.
ایران در طی این مدت دشمن های سهمناکی داشته، اما توانسته است بماند و خود را هم سر پا نگه دارد. در هر حال هر واقعه ای که پیش می آمد که خطرناک می شد و احیانا موجودیت کشور را به خطر می افکند، اتکا و توسل به #شاهنامه به جریان می افتاد.

* بر ماست که با پاسداشت #زبان_پارسی، یاد بزرگان ، گرامیداشت اسطوره هایمان و هر چه باشکوه تر برگزار کردن جشنهای ایرانی، این میراث گرانبهای ملی را حفظ و به نسلهای اینده انتقال دهیم.