مجاهد فرهنگی بدون مرز

شهیدی که تروریست‌ها او را بهتر شناختند

گروه کتاب و ادبیات #خبرگزاری_فارس: عقربه‌ها، ساعت دوی نیمه‌شب را نشان می‌داد، چشم‌هایم سنگین شده بود و هنوز خواندن یک‌سوم از کتاب باقی مانده بود، اما قول داده بودم و مطالعه‌ آن را باید تمام می‌کردم. چند دقیقه‌ای کلمات را با چشمان سنگین دنبال کردم تا فصل مولتان از نیمه گذشت. کم‌کم اما، نمی از اشک جای پای خواب را شست و از اواخر مولتان به بعد، واژه‌ها را با سرعت بیش‌تری دنبال کردم. فقط هر از گاهی کتاب را می‌بستم و به جایی در گوشه‌ ذهنم خیره می‌شدم. فکر می‌کردم، ماجراها را مجسم می‌کردم و با دست، خیسی چشمانم را کنار می‌زدم.

ساعت از سه گذشته بود که بالأخره کتاب تمام شد. اما فکری که تازه درگیر شده بود، چگونه می‌توانست آسوده شود و بخوابد. شاید پنج شش سال از زمانی می‌گذشت که مطلبی را در کتاب تقریرات فلسفه‌ #امام_خمینی (مقرر: آیت‌الله اردبیلی) خوانده بودم، اما آن مطلب به ناگاه در ذهنم دوباره زنده شد؛ وقتی روح انسانی به کمال خود نزدیک شد، توجه و میلش به طبیعت (جسم) کم می‌شود و از آن جدا و به طور کامل مستقل می‌شود. درست در همین زمان است که مرگ، جبراً و ضرورتاً رخ می‌دهد.

با تصاویر و ماجراهای خوبی که در کتاب #رسول_مولتان آمده‌ بود، بدون این‌که اراده کنم، این جمله در ذهنم نقش بست که «شهادت، نتیجه‌ منطقی و ضروریِ سلوک سید محمدعلی رحیمی بوده است.» روزی ۱۸ ساعت کار متعهدانه و بابرنامه و مطالعه، نیازمند نگاهی فراتر از چهارچوب‌های نظام اداری ـ کارمندی‌ست و همین رفتار است که مصداق جهاد فی سبیل‌الله پیدا می‌کند.

قبل از آمدن به پاکستان استخاره کرد و جواب آمد که: در راه خدا و قرآن قدم می‌گذاری. او با همین نگرش شد مسئول #خانه_فرهنگ ایران در مولتان، شهری که فقط اسم شهر را یدک می‌کشید و آن‌طور که کتاب می‌گوید، چیزی شبیه یک روستای محروم است تا یک شهر... (یادداشت از جواد کلاته عربی)

✅ ادامه این مطلب را در سایت #شهید_رحیمی در http://shahidrahimi.com/781 بخوانید.

🇮🇷 @ShahidRahimi

6 views18:22