پیام نوروزی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

دانش آموزان، فرهنگیان و مردم ایران

نوروز با بهار آمده است تا بیاموزاند : تغییر، دگرکونی، آفرینندگی و رهایی امری محال نیست، این امکان ِ دل پذیر ِ زیستن است. و نیز، از حفره های تاریک ِ سرما و دم سردی های غالب می توان و باید رها شد، باران عشق بر زمین فاجعه و خشونت باریدن خواهد گرفت.

یکسال بر ما گذشت و در این سال، چون گذشته :
🔻 #دانش آموزان زیر تازیانه آموزش ایدئولوژیک و کالایی شده انگیزه و میل شان برای یاد گیری پرپر شد، ترک تحصیل به سبب فقر، فزونی یافت، کودکان کار نیز بازتولید شدند، تفاوت آموزش در مرکز و حاشیه عمیق تر شد.
#معلمان از پادگانی شدن مدارس و ذبح کرامت انسانی در رنج اند. و سرآمدان آنان به زندان، یا اخراج یا تبعید یا حبس خانگی محکوم شدند.
#بازنشستگان، کارگران و تمام اقشار فرودست جامعه علی رغم مبارزات پی گیر خود به مطالبات قانونی خویش نرسیدند.
شبح ویرانگر تورم و گرانی، به سبب سیاست های اقتصادی نظام حاکم، بر تمامیت زندگی مردم سایه افکنده و هیچ اراده ای برای رفع این بحران وجود نداشت.
داد خواهان در حوزه های مختلف : آموزش، کار، زنان، محیط زیست، هنر و... روانه زندان شدند.
آزادی اندیشه و بیان، ایجاد تشکل های صنفی و مردم نهاد مستقل ممنوع بود.
دانشجویان و اساتید دانشگاه ها به سبب عدم عقلانیت و نابخردی مسئولان اخراج یا زندانی شدند.
اعدام، قصاص، شکنجه، قتل ناموسی( به سبب غلبه گفتمان ایدئولوژیک و مرد/ پدر سالار) تداوم داشت.
جامعه " ال جی بی تی کیو آی پلاس" کماکان از حق حیات محروم اند.
حامی پروری، پدیده هزار فامیل، اختلاس، بنگاههای فوق سرمایه دارِ منتسب حکومتی/ امنیتی همچنان بر کشور حاکمند.

موارد فوق و بسیاری از موارد دیگر، محصول حکمرانی غیر دموکراتیک، هژمونی خشونت و سرکوب و نیز عدم پاسخگویی افرادی است که فراتر از هر قانونی بر ما سلطه دارند.
#تحریم آگاهانه انتخابات نمایشی مجلسِ حکومتی در این سال، نشان از عدم مشروعیت این نهاد و نارضایتی عمیق مردم از نحوه این حکمرانی آمرانه بود.

🔴 #شورای_هماهنگی_تشکل_های_صنفی_فرهنگیان_ایران به موجب آموزه های خویش مبنی بر حق رهایی، برابری، شادی، عشق، زیستن خودبنیاد برای همه، جشن نوروزی و آمدن بهار را به مردم ایران تبریک می گوید، و ایمان دارد با عاملیت مردم، همدلی و همبستگی آنان تمامی موانع برای زیستنی توام با رهایی و برابری مرتفع خواهند شد.
پیروز باشید.

🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra

📍اخبار، نظرات و انتقادات خود در حوزه مسایل صنفی و آموزشی را از طریق آی‌دی زیر برای درج در کانال ارسال کنید 👇
🆔 @kashowranews

🔴 چرا هنرمندان تئاتر حق ندارند معترض باشند؟

طی روزهای اخیر شاهد اعتراض گسترده‌ی هنرمندان تئاتر به حضور چند اینفلئونسر اینستاگرامی روی صحنه‌ی تئاتر در جریان نمایش‌نامه‌خوانی "آدمخوارها" بودیم. ظاهرا حق با هنرمندان تئاتر است و خاک مقدس صحنه توسط سودجویانی که برای کسب درآمد بیشتر از اینفلئونسرهای اینستاگرامی استفاده کرده‌اند آلوده شده است. مشکل از جایی آغاز می‌شود که به یاد بیاوریم حضور اینفلئونسرها روی صحنه‌ی تئاتر نتیجه‌ی منطقی روندی است که اکثریت قاطع هنرمندان تئاتر در سال‌های گذشته از آغاز آن حمایت و تا جایی که توانستند با آن همکاری کردند: خصوصی‌سازی تئاتر!
طی سال‌های گذشته، به ویژه در دهه‌ی اخیر کمپین رسانه‌ای وسیعی با مشارکت تعداد زیادی از هنرمندان تئاتر شکل گرفت که از این باور افسانه‌ای دفاع می‌کرد که تنها راه نجات تئاتر کشور خصوصی‌سازی و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در تئاتر است و این مسیری است که همه‌ی کشورها پیموده‌اند. کافی است کلمه‌ی خصوصی‌سازی تئاتر را در فضای مجازی جستجو کنید تا ببینید که بسیاری از معترضان امروز به "تباهی تئاتر"، مدافعان دیروز خصوصی‌سازی تئاتر بوده‌اند. برای نمونه پانته‌آ بهرام که امروز از حضور اینفلئونسرها روی صحنه‌ی تئاتر بسیار خشمگین شده چند سال پیش وقتی نمایش "عاشقانه‌های ناآرام" با شرکت سلبریتی‌های سینما و قیمت بلیطی که در آن زمان بسیار گران بود و کارگردان آن یک جوان 28 ساله به نام مریم جلالیان بود در تالار وحدت با بزرگترین سالن نمایش آن زمان روی صحنه رفت، همین پانته‌آ بهرام در مقابل بیانیه‌ی اعتراض‌آمیز "کانون کارگردانان تئاتر" در گفتگویی در دفاع از حضور بچه‌پولدارها در تئاتر یقه دراند و از اینکه بزرگترین سالن تئاتری کشور را به یک بچه‌پولدار بیست و هشت ساله سپرده‌اند تا با سلبریتی‌های سینما، تئاتر را به گند بکشد و پول دربیاورد دفاع کرد.
این مدافعان "هنرمند" بخش خصوصی هرگز در این مورد چیزی نگفتند که در کشورهای سرمایه‌داری اروپایی، بدون استثنا، قدیمی‌ترین و عظیم‌ترین نهادهای تولید و آموزش تئاتر همچنان با بودجه‌ی عمومی تامین می‌شوند و تخصیص بخشی از بودجه‌ی عمومی به تئاتر اساسا به این دلیل است که همه‌ی طبقات جامعه بتوانند مخاطب تئاتر قرار بگیرند.
این هنرمندان حساس تئاتر نه تنها آن روز، بلکه همین امروز هم نه تنها در مقابل هجوم سلبریتی‌های سینما به تئاتر سکوت می‌کنند بلکه حتی از این هجوم دفاع هم می‌کنند. زمینی که امروز اینفلئونسرهای اینستاگرامی وارد آن شده‌اند قبلا با همدستی خود هنرمندان تئاتر توسط سلبریتی‌های سینما شخم زده شده است. همان روندی که پای این سلبریتی‌ها از بهاره رهنما و مهناز افشار تا محمدرضا گلزار و امین حیایی و محمدرضا فروتن را به صحنه‌ی تئاتر باز کرد امروز شادی کاتب و علی کوچولو را به صحنه آورده است. قضیه هم بسیار ساده است: بخش خصوصی وقتی در حوزه‌ی تئاتر سرمایه‌گذاری می‌کند مانند هر سرمایه‌گذاری دیگری به دنبال کسب سود بیشتر با هزینه‌ی کمتر است نه جلب رضایت مردم یا هنرمندان تئاتر یا حمایت از یک "کار فرهنگی". این سود تا چندی پیش با بهاره رهنما و محمدرضا گلزار تامین می‌شد و حالا با قیمت و دستمزد پایین‌تری می‌توان چند اینفلئونسر اینستاگرامی را روی صحنه آورد و همان مقدار و چه بسا بیشتر هم سود کرد.
باید به هنرمندان معترض تئاتر گفت: مگر از خصوصی‌سازی دفاع نمی‌کردید و آن را تنها راه نجات تئاتر کشور نمی‌دانستید؟ بفرمایید! این نتیجه‌ی خصوصی‌سازی و این هم تئاتر نجات یافته‌ی کشور از راهی که شما با شور و هیجان از آن دفاع می‌کردید و می‌کنید. بله! باید به صراحت گفت هنرمندان تئاتر حق ندارند معترض باشند.

#سلبریتی
#صنعت‌_فرهنگ
#ابتذال
#اضمحلال
#تئاتر_خصوصی
#خصوصی_سازی
@sarkhatism

🔴 بر عهدی که در دی و آبان بستیم می‌مانیم

در اولین روز از سال ۱۴۰۳ به یاد می‌آوریم که تنها در هفت سال گذشته هزاران شهید داده‌ایم برای آزادی و برابری. از همان لحظه که در دی ۹۶ فریاد تمام شدن ماجرای اصلاح‌طلب و اصولگرا را فریاد زدیم تا به همین امروز در میدان این نبرد ایستاده‌ایم.
در کنار کارگران و اعتصاب آنها بوده‌ایم، با معلمان به خیابان آمدیم، در دانشگاه و کارخانه و محله سنگر بستیم، با بازنشستگان و پرستاران فریاد زدیم، با رزم ملت‌های تحت ستم رزمیدیم، با زنان روسری‌ها را به آتش کشیدیم و با کوئیرها در خیابان‌های شهر سرود عشق و آزادی خواندیم. ما در تمام این سال‌ها همدست توده‌هایی ماندیم که برای گسستن زنجیر توطئه می‌کنند.
سال گذشته سال روشن شدن عیار عدالت حاکمان اسلامی بود. سید محرومان که در دست‌افشانی و پای‌کوبی اوباش عدالتخواه و محور مقاومتی بر تخت نشست با همان قساوت دولت‌های پیشین سیاست‌های نئولیبرالی را به منصه‌ی اجرا گذاشت و تسمه از گرده‌ی کارگران و زحمتکشان و مزدبگیران کشید. خصوصی‌سازی با نام‌های جدید بدون توقف اجرا شد، یارانه‌های بیشتری حذف شد. قیمت‌های بیشتری آزاد شد، تورم افسارگسیخته و گرانی زندگی‌های بیشتری را ویران کرد، قوانین ضدکارگری بیشتری تصویب شد. سال گذشته سال رنج بود.
در سال گذشته گشت‌های ارشاد به خیابان بازگشتند، ماموران آتش به اختیار و گزمه‌های حجاب‎بان در هر کوی و برزن مستقر شدند، قوانین علیه زنان* سخت‌گیرانه‌تر شد. جمهوری اسلامی با تمام توان برای انقیاد بدن‌های زنان و کوئیرها تلاش کرد و باز مرتکب قتل‌های دیگری شد.
سال گذشته سال گلوله‌هایی بود که بدن کولبرها و شوتی‌ها و سوخت‌برها را دوباره شکافت، سال غارت منابع ثروت محلی و احداث پروژه‌های جدید غارت بود، سال اخراج دانشجویان و استادان و معلمان معترض، سال بازداشت و بازجویی و پرونده و حکم، سال زندان و شکنجه و قتل در بازداشتگاه، سال گذشته سال سرکوب بود.
سال گذشته سال رسوایی رهبران خودخوانده‌ی خارج از کشوری اپوزیسیون بود، آنها که بدون شرمی همین امروز هم به «ملت ایران» پیام داده‌اند. مترسک‌های سر جالیز، خون‌خوارها، پروژه‌بگیرها، آنها که با خون مردم بار خودشان را بستند از رضا پهلوی تا مسیح علی‌نژاد، از دریوزگان «وکالت» تا تاجران «کفالت»، کاسبان خون و مروجان یاوه. آنها که هیچ توضیحی نه در مورد پول‌هایی که جمع کردند و دشت کردند دادند نه توانستند حتی به وعده‌های پوچ و توخالی‌ای که داده بودند عمل کنند اما دقیقا مانند رقبایشان در حکومت جمهوری اسلامی با وقاحت تمام همچنان در مقابل دوربین‌ها می‌نشینند و به مردم وعده می‌دهند. وقیح در وقیح از آمریکا تا تهران بر سر سفره‌ی خون نشسته‌اند و لقمه‌های بزرگ و چرب می‌گیرند.
سال گذشته سال مقاومت هم بود، سال اعتصاب بزرگ کارگران پیمانکاری نفت و ذوب آهن اصفهان و فولاد اهواز، سال ده‌ها اعتصاب در کارخانه‌ها و مراکز تولیدی، سال تجمع‌های هر هفته‌ی بازنشستگان معترض تامین اجتماعی و کشوری، سال مقاومت بدن‌ها و گیسوان سرکش زنان در خیابان‌های نظامی‌شده، سال گرامی داشتن یاد شهدا و پایداری خانواده‌ها بر دادخواهی، سال شعارنویسی‌ها و اعلامیه‌ها، سال بیم، سال امید، سال مبارزه.
اینک سال ۱۴۰۲ را به پایان می‌بریم و در اولین روز از سال ۱۴۰۳ بر عهدی که بسته‌ایم پای می‌فشاریم. کین‌توزی‌های حقیر و دشمن‌کامی‌های هر از گاهی آنهایی که را که «دوست» می‌دانستیم و هنوز هم در اغلب اوقات «دوست» می‌دانیم را به هیچ می‌گیریم و مصمم‌تر و جدی‌تر و رزمنده‌تر در راهی که برگزیده‌ایم پیش می‌رویم. فردا از آن ماست اگر بخواهیم.

#مقاومت_ادامه_دارد
#آزادی_برابری
#آلترناتیو_ما_شوراست
@sarkhatism

🔴 جمهوری اسلامی یک سوختبر در سومین روز از سال نو

امروز، جمعه سوم فروردین ۱۴۰۳، یک سوختبر جوان به نام وسیم حملی در پی تیراندازی نیروهای سپاه به سوختبران در   مرز سیاه سونت شهرستان راسک، از ناحیه سر هدف قرار گرفت و کشته شد.

بنا بر گزارش مجموعه حقوق بشر ایران، در سال گذشته  نیروهای نظامی و انتظامی جمهوری اسلامی به ۵۴۰  نفر شلیک کردند که  در پی این تیراندازی‌ها،  ۲۵ سوختبر زخمی و ۲۹ سوختبر کشته شدند.

#سوختبر
#کشتار_سوختبران
#بلوچستان
#بلوچ‌ها
#کشتار_بلوچ‌ها

@sarkhatism

🔴 تیراندازی نیروی انتظامی جان ۲ سوختبر در کرمان را گرفت

امروز، جمعه سوم فروردین ۱۴۰۳ راهنمایی رانندگی در محور قلعه گنج به رمشک به خودروی سوختبران تیراندازی کرد و در پی آن خودرو آتش گرفت و ۲ سوختبر بلوچ به نام‌های احمد یادگاری و آصف کشته شدند.

به گزارش کمپین فعالین بلوچ، "نیروهای راهنمایی و رانندگی از روبه‌رو به سمت خودروی نیسان وانت این دو سوخت بر تیراندازی کردند که با اصابت مرمی گلوله به مشک بنزین، خودرو آتش گرفته است. بر اثر آتش گرفتن، خودرو با تیر برق برخورد کرده و این دو سوخت بر به دلیل شدت جراحات وارده توان خارج شدن از خودرو را نداشتند و در شعله آتش جان خود را از دست دادند. با توجه به آثار مرمی گلوله بر بدنه خودرو، سروان شیخی کارشناس راهنمایی و رانندگی علت این سانحه را سرعت غیرمجاز و خواب آلودگی عنوان کرده که باعث خشم شهروندان شده است."

امروز یک سوختبر نیز در پی شلیک مستقیم نیروهای سپاه در مرز سیاه سونت شهرستان راسک کشته شد.

#سوختبر
#کشتار_سوختبران
#کشتار_بلوچ‌ها
#کرمان

@sarkhatism

🔴 «تمامیت ارضی»ای که با تخم مرغ رنگی به خطر می‌افتد

ماجرا از این قرار است که همزمان با عید نوروز، در کنار دیگر نمادهای مناسبتی عید در شهر تبریز، دو تخم مرغ تزئینی که منشق به تمغای (نشان) قبایل تورک اوغوز (نظیر ایل‌های افشار، بیات، بیگدلی، بایندر، قره‌اولی، سالور و...) بود در شهر نصب شد. همین کافی بود تا بار دیگر شاهد اتحاد فاشیست‌های در قدرت و فاشیست‌های در انتظار قدرت باشیم که فریاد وا مصیبتا از به خطر افتادن تمامیت ارضی سر دهند و همگام با هم دست به پرونده‌سازی برای هنرمند خالق این آثار (فاطمه داداش‌زاده) بزنند. در ادامه‌ی موجی که از اکانت‌های مشهور امنیتی وابسته به جمهوری اسلامی و اکانت‌های شناسنامه‌دار و با هویت مشخص «ایران‌گرا» و سلطنت‌طلب آغاز شد، تخم مر‌غ‌ها شبانه جمع‌آوری شد اما جوجه بسیجی‌ها و جوجه ساواکی‌ها به این راضی نیستند و صراحتا در فضای مجازی در حال تهدید جانی فاطمه داداش‌زاده هستند.

واکنش اعوان و انصار جمهوری اسلامی تنها نمونه‌ای از هزاران نمونه‌ی پیشین آنان از برخورد با هرگونه نماد و نشانی است که در دایره‌ی «ایران اسلامی» نگنجد، اما واکنش داعیه‌داران اپوزیسیون نشانی از دم خروس «آزادی‌خواهی» و آینده‌ی مطلوبشان در «مهد آریایی» است. آینده‌ای که کوچک‌ترین حقی برای وجود دیگری‌هایی غیر از خود و بیان هنری‌شان قائل نیست و حتی آزادی هنر را هم برنمی‌تابند. مناسکی مانند نوروز که در طول تاریخ با فرهنگ‌های مختلف رابطه داشته و تاثیر و تاثر پذیرفته است را منحصر یک گروه خاص می‌پندارند و حاضرند برای در انحصار نگاه داشتن آن از سرب داغ و طناب دار استفاده کنند. آنانی که ادعا می‌کنند تاکیدشان بر این شکل از «اصالت» و تلاش برای پاک و منزه نگاه داشتنش از هر شکلی از دیگری، از تکیه‌ی آنان بر «تاریخ» برخاسته است، اما دقیقا به دنبال تاریخ‌زدایی از این جغرفیا و مردمان ساکن آن هستند. این تاریخ‌زدایی جز با خون‌ریزی به مقصد نمی‌رسد و «تمامیت ارضی» و «تجزیه‌ طلبی» اسم رمز آن است.

#تبریز
#آذربایجان
#تخم_مرغ_رنگی
#تمامیت_ارضی
@sarkhatism

🔴 «پاکتراشی» ۴ هزار اصله درخت در جنگل‌های هیرکانی

امروز برخی از فعالین محیط زیست خبر از قطع ۴ هزار درخت جنگل‌های هیرکانی در منطقه‌ی الیمالات شهرستان نور استان مازندران خبر داده‌اند. این پاکتراشی توسط یک پیمانکار (شرکتی خصوصی) است به منظور ساخت پارکینگ در یک طرح گردشگری صورت گرفته است. در این پاکتارشی ۳۰ الی ۴۰ هزار تن خاک ارزشمند این منطقه نیز نابود شده است. طرح گردشگری مذکور تنها یکی از پروژه‌های «طرح ساماندهی گردشگری جنگل‌های شمال» مصوب ۱۳۹۵ در مجلس است و تا به حال نتیجه‌ی این «ساماندهی» نابودی هزاران هکتار از اراضی جنگلی، مراتع و حتی سلب مالکیت از اهالی و روستاییان بوده است. آنچنان که در روزهای آخر اسفند شاهد اعتراض اهالی روستای حلیمه‌جان به یکی دیگر از این پروژه‌های گردشگردی بودیم.

پس از انتشار تصاویر پاکتراشی جنگل الیمالات، خبرگزاری‌های داخلی نیز پیگیر این موضوع شدند و مشخص شده است که در آخرین روزهای بهمن سال گذشته، مساحتی بیش از دو هکتار شخم و شیار زده شده، آبراهه‌های طبیعی مسدود شده و مسیر برای سیم‌کشی و تیرهای برق فشار قوی مسطح گشته است. هرچند حالا که این پاکتراشی توسط مسئولین منطقه نیز تایید شده، گفته می‌شود که دادستانی به مسئله ورود کرده، اما به اعتقاد فعالین محیط زیست این کار جز با چراغ سبز مدیران سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری ممکن نبوده است.

حاکمیت جمهوری اسلامی با اسم رمز طرح‌های گردشگری سال‌هاست که دست به اکوساید (بوم‌کشی) مناطق غنی از منابع طبیعی در جای جای کشور زده است تا به کمک بازوهای اجرایی‌اش در شرکت‌های خصوصی و دولتی، مفهوم غارت حداکثری را به ما شیرفهم کند. این نگرانی جدی را همواره در گوشه داشته باشیم که در صورت تداوم حاکمیت منطق غارتگرانه‌ی موجود، بحران زیست محیطی می‌تواند به نقطه‌ای غیرقابل بازگشت برسد و زمانی برسد که دیگر چیزی برای نجات دادن وجود نداشته باشد.

#جنگل‌های_هیرکانی
#الیمالات
#مازندران
#پاکتراشی
#طرح_گردشگری
#بحران_زیست_محیطی
#جمهوری_غارت
#جمهوری_چپاول
@sarkhatism

🔴 فاجعه‌ی واگذاری تعیین حداقل دستمزد به مجلس!
🖊 سکوت نکنیم


☑️ فارغ از بحث‌هایی که حداقل ناچیز مصوب شده‌ی دستمزد ایجاد کرد، آن هم در حالی که حتی امضای نمایندگان تشکل‌های واقعا موجود کارگری را هم پای خود نداشت، این ایده‌ی خطرناک از سوی وزیر کار به عنوان نماینده‌ی دولت شنیده شد که:
«تعیین حداقل دستمزد از سال آينده به مجلس واگذار شود.»

☑️ ماجرا در حال حاضر از این قرار است که «سه‌جانبه‌گرایی» (نمایندگان دولت، کارفرما و کارگر) با شکل اخته‌اش (فقدان «تشکل‌های مستقل‌ کارگری» از یک سو و کفایت اعضای شورای عالی کار حتی بدون حضور نمایندگان کارگری) محتوای «نهاد شورای عالی کار» را می‌سازد. با این حال در همین وضع، دولت از حیث اجرای «نمایش دموکراسی» هم که شده، نمایندگان تشکل‌های کارگری بی‌خاصیتی که خودش به آن‌ها اجازه‌ی تشکیل داده است را برای تعیین دستمزد فرامی‌خواند. در چند سال اخیر بارها شد که به خاطر زیر بار تناسب حداقل دستمزد با تورم یا سبد معیشت نرفتن دولت و نمایندگان کارفرماها، طرف کارگری از جلسه‌ی شورای عالی قهر کرد، زیر مصوبه را امضا نکرد و حتی مبادرت به ایجاد کمپین‌هایی از طریق بدنه‌ی خود کرد. در واقع ضرر این «نمایش دموکراسی» برای حکومت این بوده که حالا «تشکل‌های کارگری واقعا موجود» هم به نحوی از انحا به «اپوزیسیون کارگری» تبدیل شدند.

☑️ با واگذاری تعیین حداقل دستمزد به مجلس شاید این حرف گفته شود که «تفاوتی با اکنون که هر کار دل‌شان می‌خواهد می‌کنند ندارد»، اما باید دقت کرد که اینجا از حیث «حقوقی» سطح دیگری از نقض حقوق حقه‌ی کارگران را شاهدیم که سکوت در برابر آن گام به گام ما را به یک «فاشیسم عریان» نزدیک می‌کند.
باری مسأله دفاع از «تشکل‌های کارگری واقعا موجود» نیست که رادیکال‌ترین کارشان همین امضا نکردن مصوبه‌ی حداقل دستمزد است، بلکه دفاع از یک «دستاورد بین‌المللی» حاصل سال‌ها مبارزه و خون ریخته شده‌ی کارگران مبارز و مدافعان آنان است.

☑️ در یک دموکراسی صنعتی که هنوز تحت لوای سرمایه‌داری است، مهم است که بتوان در بحث «تعیین حداقل دستمزد» شرایطی را از حیث قانونی ایجاد کرد که بدون فراهم شدن رضایت کارگران، طرف‌های دولت و کارفرما نتوانند خواسته‌ی خود را به کُرسی بنشانند.
مبارزه برای شرایط حقوقی حداقل دستمزد بالِ سیاسی مبارزه برای تعیین مقدار آن است که شاید خیلی اقتصادی به‌نظر برسد. این مبارزه‌ای است که می‌تواند سطح «آگاهی طبقاتی» را ارتقا داده و زمینه‌ساز نیل به کمونیست شدن طبقه‌ی کارگر باشد.

#حداقل_دستمزد
#شورای_عالی_کار
#سه‌جانبه‌گرایی
#کارفرما
#تشکل‌های_کارگری
#مبارزه_طبقاتی


@sarkhatism

🔴 خودکشی کفاش پیرانشهری
🖊 چه باید کرد با خودکشی‌های ناشی از کار؟


☑️ باپیر خالدی، کارگر اهل پیرانشهر متعاقب تخریب کانکسی که در آن کفاشی می‌کرد، به زندگی خود پایان داد.
خبر به سختی یک خط می‌شود و در جریان آن انسانی به خاطر آنکه حتی از طریق یک کسب و کار حداقلی حق ندارد معاش‌اش را تأمین کند، معترضانه خود را از زندگی حذف می‌کند.
هنوز سه ماه نمی‌شود که خبر هولناک دار زدن‌های کارگران پتروشیمی چوار ایلام شوکه‌مان کرد و هنوز مدت زیادی از خودکشی‌های رزیدنت‌های بیمارستان‌ها نمی‌گذرد که بار دیگر با فاجعه‌ای دیگر روبه‌روایم.

☑️ کاش این خودکشی‌ها در پهنه‌ی سیاسی ایران می‌توانست دستکم اثری چون خودکشی «محمد بوعزیزی» دستفروش تونسی داشته باشد اما تنها اثرش نابود شدن انسان‌های شریف و تزریق افسردگی به بدنه‌ی کارگران است.

☑️ وقتی از «ضرورت سازماندهی» و ایجاد «هسته‌/کمیته‌»های کارگری می‌گوییم، موضوع صرفا کار برای «افزایش آگاهی طبقاتی» و «برنامه‌ریزی برای اعتصاب» نیست، بلکه باید کوشید با ایجاد «صندوق»هایی کوچک و جلب حمایت‌های مالی سالم، با به‌‌وجود آوردن کمربند حمایتی حداقلی از نیروهای کار، آنان را به «کارآمدی سازماندهی» امیدوار کرد.

#باپیر_خالدی
#کفاش
#پیرانشهر
#خودکشی_ناشی_از_کار
#چوار_ایلام
#رزیدنت
#سازماندهی_کارگری
#صندوق_کارگری

@sarkhatism