🔴 «قتل» دو کارگر در حین کار در دامغان و ورزقان

عدم اهمیت به ایمنی در محیط کار امری است که کارگران روزانه به طور سیستماتیک با آن مواجه هستند و از همین روست که نمی‌توان مرگ کارگران حین کار را تصادف یا اتفاق دانست. آنچه ذیل حاکمیت جمهوری اسلامی در محیط کار حکم فرماست، کشتاری نظام‌مند است و نمی‌توان عنوانی جز قتل بر آن نهاد. علی رغم این که حتی طبق قوانین موجود هم کارفرما موظف است برای تامین حفاظت و سلامت کارگران در محیط کار، وسایل و امکانات لازم ایمنی را تهیه کرده و در اختیار آنها قرار دهند، اما به مانند بسیاری دیگر از قوانین موجود، از روی کاغذ فراتر نمی‌رود و در نهایت دیه‌ی کارگرانی که احتمالا حین کار کشته خواهند شد، در آغاز پروژه به عنوان یکی از بندهای «هزینه‌های تولید» محاسبه می‌گردد. طبق برآوردهای موجود سالانه ۱۳ هزار حادثه‌ی حین کار برای کارگران در ایران اتفاق می‌افتد که به صورت میانگین ۸۰۰ مورد آن به مرگ منجر می‌شود. اما طبق آخرین آمار پزشکی قانونی که مربوط به ۶ ماه نخست سال جاری است، آمار کارگران کشته شده در حین کار ۱۰۷۷ مورد اعلام شد. سقوط از ارتفاع، اصابت جسم سخت، برق گرفتگی، سوختگی و کمبود اکسیژن به ترتیب مهم‌ترین عوامل مرگ کارگران در محیط کار است‌. استان‌های تهران با ۲۱۷، اصفهان با ۸۱ و مازندران با ۷۰ مورد مرگ تهران در صدر لیست استان‌های ناامن برای کارگران هستند. آماری که از نظر فعالین صنفی و خبرنگاران کارگری بسیار کمتر از واقعیت است.

از میان خیل کارگران کشته شده، نام دو کارگر اخیر منتشر شده است؛ امروز خبرگزاری‌های داخلی از مرگ یکی از کارگران سیم‌بان شرکت برق خبر دادند. پیمان عرب عامری، کارگر سیم‌بان شاغل در شرکت توزیع برق دامغان در استان سمنان و اعل روستای دستجرد شاهرود، حین انجام کار بر روی یکی از تیرک‌های برق منطقه‌ی روستایی سطوه، به دلیل پوسیدگی تیرک از ارتفاع سقوط می‌کند و جان خود را از دست می‌دهد. طبق این گزارش اکثر تیرک‌های برق این منطقه روستایی سطوه به دلیل اسیدی بودن خاک پوسیده شدند و مسئولان اداره برق نیز از این موضوع آگاهند، اما باز هم سیم‌بانان را بدون تجهیزاتی مانند بالابر به منطقه اعزام می‌کنند. از سوی دیگر یک هفته پیش، ایمانی (نام نامشخص)، یکی از رانندگان دامپتراک شرکت زحل که در مجتمع معدن سونگون ورزقان شاغل بود، حین تعویض شیف در محوطه شرکت در اثر خالی کردن سیستم پمپ باد دامپتراک صند تنی دچار حادثه می‌شود و جان خود را از دست می‌دهد.

#پیمان_عرب_عامری
#شرکت_برق_دامغان
#معدن_سونگون_ورزقان
#طبقه_کارگر
#حوادث_کار
#جمهوری_مرگ
#جمهوری_تبعیض

@sarkhatism

🔴 کارگران مشغول مرگند؛
کشته شدن یک کارگر در معدن مس سونگون

یک راننده‌ی دامپتراک شاغل در معدن سونگون، به نام «ایمانی»، به دلیل فقدان استانداردهای ایمنی در این معدن جان خود را از دست داده است.

پیش از این نیز گفته بودیم: این وقایع تلخ با «حادثه خوانده شدن» از مرئی‌شدن به عنوان «کشتار سیستماتیک» شانه خالی می‌کنند. کارگران هرروز در سایه فقدان ایمنی و نبود استانداردهای لازم مناسب کار مجروح، مسموم  و کشته می‌شوند و مسئولیت این «قتل‌ها» مشخصا با کارفرما و حکومتی تا مرفق فاسد است که دست در دست کارفرما شیره‌ی جان کارگر را می‌کشد.

#آذربایجان
#ورزقان
#معدن_سونگون
#طبقه_کارگر
#حوادث_کار
#جمهوری_مرگ
#جمهوری_تبعیض

@sarkhatism

🔴 آتش‌سوزی در پالایشگاه بندرعباس؛ یک کارگر کشته و سه کارگر زخمی

پیش از ظهر امروز پنجشنبه ۱۷ اسفند ۱۴۰۲، یکی از کوره‌های پالایش نفت در بندرعباس آتش گرفت. اگرچه در ابتدای امر مسئولین اعلام کردند که این آتش‌سوزی هیچ کشته‌ای نداشته است، اما خبرها حکایت از کشته‌شدن یک کارگر و زخمی‌شدن سه‌کارگر دارد.

این آتش‌سوزی در نتیجه‌ی تعمیراتی که در «کوره طرح توسعه فاز ۳ شرکت پالایش نفت آفتاب» در حال انجام بوده است، رخ داده است.

عدم اهمیت به ایمنی در محیط کار امری است که کارگران روزانه به طور سیستماتیک با آن مواجه هستند و از همین روست که نمی‌توان مرگ کارگران حین کار را تصادف یا اتفاق دانست. آنچه ذیل حاکمیت جمهوری اسلامی در محیط کار حکم فرماست، کشتاری نظام‌مند است و نمی‌توان عنوانی جز قتل بر آن نهاد.

#پالایشگاه_نفت
#بندرعباس
#طبقه_کارگر
#حوادث_کار
#جمهوری_مرگ
#جمهوری_تبعیض

@sarkhatism

🔴 تجمع گسترده کارگران ارکان ثالث شرکت ملی حفاری و پالایشگاه‌های پارس جنوبی

امروز ۱۹ اسفند، در تداوم تجمعات کارگران ارکان ثالث شرکت‌های پیمانکاری حوزه نفت و گاز، کارگران ارکان ثالث شاغل در پالایشگاه‌های ۶، ۷، ۱۰، ۱۲ مجتمع گاز پارس جنوبی در اعتراض به عدم تحقق مطالباتشان دست به تجمع زدند. همچنین همزمان با آنان، کارگران ارکان ثالث شرکت ملی حفاری ایران در مقابل ساختمان مرکزی این شرکت در اهواز دست به تجمع زدند و همکارانشان نیز در دکل‌های ۲۷، ۳۱، ۳۵، ۴۷، ۶۹، ۷۵، ۸۱، ۸۶ در همراهی با آنان تجمع برگزار کردند.

مهمترین مطالبات آنان حذف کامل شرکتهای پیمانکاری واسطه تامین نیروی انسانی، اصلاح و اجرای کامل طرح طبقه‌بندی مشاغل، رفع تبعیضات مزدی و مزایا به ویژه در مورد پاداش های پرداختی، تخصیص نفت- گاز کارت و بن کارت، توجه مدیران نفتی به شرایط کار سخت و زیان آور در مناطق عملیاتی و منظور نمودن مزایای مربوط به آن، توجه به مطالبات کارگران پشتیبانی شرکتهای پیمانکاری به ویژه اصلاح قراردادها و اعمال مرخصی ۲ به ۲ برای رانندگان مجموعه، تغییر سیستم اقماری نیروهای اداری و پشتیبانی به ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت، بازگشت به کار فوری کارگران تعلیق شده از کار، اخراجی و... است.

#ارکان_ثالث
#اعتراضات_کارگری
#طبقه_کارگر
#پارس_جنوبی
#شرکت_ملی_حفاری
#مبارزات_صنفی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism

🔴 اعتصاب کارگران نگهداری خط و انبیه فنی راه‌ آهن آذربایجان

طبق گزارشات منتشر شده در صفحات متعلق به کارگران راه آهن، امروز چهارمین روزی است که کارگران و کارکنان نگهداری خط و انبیه فنی راه‌ آهن آذربایجان در اعتراض به تغییر قراردادهایشان از عمرانی به عملیاتی دست به اعتصاب زدند. طبق این گزارش مسئولین اداره‌ی این خط، بندی در قرادادها گنجانده‌اند که منجر به تغییر قرارداد این کارگران از عمرانی به عملیاتی شده است و مسئولین کارگران را مجبور به امضای این قراردادها کرده است. چهارشنبه‌ی هفته‌ی گذشته، کارگران چند حوزه به استانداری آذربایجان شری و فرماندار و معاونت فرماندار قول رسیدگی دادند اما هنوز ترتیب اثری داده نشده است. امروز ۱۹ اسفند نیز تجمعی متشکل از کارگران چند حوزه در ایستگاه تبریز برگزار شده که باز هم مدیر راه آهن آذربایجان و رئیس اداره‌ی کار قول رسیدگی دادند اما به گفته‌ی کارگران، این وعده‌ها ۶ سال است که به آنان داده می‌شود و با وجود گذشت این مدت هنوز تغییری در وضعیت آنان ایجاد نشده است.

*تصویر از آرشیو

#اعتراضات_کارگران
#کارگران_راه_آهن
#راه_آهن_آذربایجان
#طبقه_کارگر
#مبارزات_صنفی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism

🔴 تداوم اعتصاب کارگران پتروشیمی دهدشت

طبق اطلاعات دریافتی از یاران #همراه_سرخط کارگران پتروشیمی دهدشت از ۷ اسفند سال جاری در اعتراض به عدم دریافت چهار ماه دستمزد، بیمه، مزایا و عیدی در اعتصاب به سر سرمی‌برند و هم‌اکنون نیز این اعتصاب ادامه دارد. این ششمین اعتراض کارگران این پتروشیمی از آغاز سال جاری برای بدست آوردن حداقل حقوق و مزایای قانونی خود است و تا به حال از مذاکرات میان کارگران معترض و کارفرمای این پروژه (شرکت پتروپارس ایران و هولدینگ پتروشیمی خلیج فارس) و اداره‌ی کار، هیچ نتیجه‌ای حاصل نشده است.

#اعتراض_کارگری
#اعتصاب_کارگری
#طبقه_کارگر
#دهدشت
#پتروشیمی_دهدشت
#مبارزات_صنفی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism

🔴 چهارمین روز اعتصاب کارگران پتروشیمی پتروناد آسیا در اعتراض به اخراج همکاران

امروز ۲۴ اسفندماه، چهارمین روزی است که کارگران پتروشیمی پتروناد آسیا در منطقه ویژه‌ی بندر ماهشهر (معشور) در اعتراض به اخراج دستکم ۳۰ نفر از همکاران خود در یک روز دست به اعتصاب و تجمع اعتراضی زدند. خبرگزاری‌های محلی نوشته‌اند که مسئولان اداره کار منطقه ویژه از حدود یک ماه پیش از اخراج این نیروها خبر داشته و در اقدامی هماهنگ با مسئولان شرکت پتروناد، لیست نفرات مدنظر خود را برای استخدام و جایگزینی کارکنان اخراج شده به شرکت معرفی کرده‌اند و طی روزهای اخیر نیز این نفرات جهت مصاحبه‌ی شعلی به این شرکت مراجعه کردند. گفتنی است کارگرانی که در اعتراض به اخراج همکارانشان در آستانه‌ی سال جدید دست به اعتصاب زدند نیز تهدید به اخراج شده‌اند.

#اعتصاب_کارگری
#پتروشیمی_پتروناد_آسیا
#ماهشهر
#معشور
#طبقه_کارگر
#مبارزات_صنفی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism

🔴 اعتصاب کارگران راه آهن یزد

امروز ۲۶ اسفند، کارگران شرکت گسترش آهن راه، شاغل در راه آهن یزد برای دومین بار در یک هفت بار دیگر دست از کار کشیدند و مقابل استاندارای تجمع اعتراضی برگزار کردند. آنان خواهان اجرای درست و صحیح طرح طبقه‌بندی بدون استفاده از زور و تهدید، تحویل بن‌های مناسبتی سال جاری، به روزشدن دستمزدها، ارتقای امنیت شغلی و عدم تهدید و اخراج کارگران به دلیل مطالبه‌گری، تخصیص بیمه‌ی تکمیلی، تجمیع نیروها و تشکیل شورای کارگری هستند.


#اعتصاب_کارگری
#کارگران_راه_آهن
#یزد
#طبقه_کارگر
#مبارزات_صنفی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism

🔴 تجمع کارگران ارکان ثالث آغاجاری در آخرین روزهای سال

صبح امروز ۲۶ اسفند، کارگران ارکان ثالث شرکت بهره‌برداری نفت و گاز آغاجاری در شهرستان امیدیه خوزستان، در اعتراض به عدم تحقق مطالباتشان دست به تجمع زدند. آنان خواهان از بین رفتن تبعیض در پرداخت مزد و مزایا علی الخصوص در مورد مبالغ دریافتی نفت کارت هستند. در هفته‌های گذشته کارگران ارکان ثالث پالایشگاه‌های پارس جنوبی و شرکت ملی حفاری نیز با مطالباتی مشابه بارها دست به تجمع زده بودند.

#اعتراضات_کارگری
#شرکت_بهره‌برداری_نفت_گاز_آغاجاری
#کارگران_ارکان_ثالث
#طبقه_کارگر
#مبارزات_صنفی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism

🔴 تجمع کارگران فولاد پارس در اعتراض به اخراج همکاران

روز گذشته ۱۸ فروردین، کارگران کارخانه‌ی فولاد پارس هفت‌تپه در اعتراض به اخراج همکاران خود و همچنین سطح پایین دستمزدها دست از کار کشیدند و در محوطه‌ی شرکت دست به تجمع زدند. آنان در سال گذشته نیز چندین بار با مطالباتی مشابه از جمله پایین بودن حقوق ماهانه‌شان دست به تجمع زده بودن.

#اعتراضات_کارگری
#فولاد_پارس
#شوش
#خوزستان
#طبقه_کارگر
#مبارزات_صنفی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism

🔴 اولین گام‌های پیروزی برای کارگران اعتصابی در پروژه‌های نفت و گاز
یا تغییر واقعی چگونه رقم می‌خورد؟

کارگران پروژه‌ای نفت و گاز به رسم چند سال گذشته‌ی خود بار دیگر در روزهای ابتدایی تابستان در اعتصاب به سر می‌برند. از اول تیرماه «کمپین» کارگران پروژه‌ای آغاز شده و تا به امروز دستکم ۱۱۵ شرکت و مرکز در اعتصاب به سر می‌برند. برخی برآوردها شمار کارگران اعتصابی را بیش از ۲۰ هزار نفر تخمین می‌زنند. اصلی‌ترین مطالبه‌ی این دور اعتصابات تغییر روند شغلی کارگران پروژه‌ای به ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت به مانند کارکنان شرکت نفت است. کارگران اعتصابی همچنین با توجه به این که افزایش دستمزد سالانه‌ی اعلام شده از سوی وزارت کار (۳۵ درصد) مطابق با رشد تورم نیست، اعلام کردند افزایش ۳۵ درصدی دستمزد نسبت به سال گذشته را برای ۱۴ روز کار درنظر می‌گیرند. مطالبه‌ی حذف پیماکاران نیز یکی دیگر از مطالبات این کمپین محسوب می‌شود.

به یاد داریم که کارگران پروژه‌ای از اولین کمپین‌هایشان در سال ۱۳۹۹ هرساله بر اتحاد خود افزودند و توانستند با تکیه بر آن مطالبات صنفی‌شان را یک به یک به چنگ آورند. کارگرانی که تا همین چند سال پیش مجبور بودند در شیفت‌های ۲۴ روز کار و ۶ روز استراحت‌ و با دستمزدهای پایین و در شرایطی اسف‌بار کار کنند، با آغاز کمپین‌هایشان تواستند از سویی دستمزدهای اعلامی از سوی وزارت کار را بی‌اثر کنند و پیمانکاران را پای امضای قرارداد با دستمزدهای مد نظر کارگران بکشانند و از سوی دیگر با کمپین موفق ۲۰ – ۱۰ قاعده را به بیست روز کار و ۱۰ روز استراحت تغییر دهند و با کمپین‌های بعدی هم افزایش دستمزد و هم قاعده‌ی ۲۰ – ۱۰ را تثبیت کنند. حالا گام بعدی کارگران تبدیل ۲۰ – ۱۰ به ۱۴ – ۱۴ است که فراتر از کم کردن حجم کاری شدید کارگران، پاسخی عینی به بیکاری ناشی از پایان ساخت پروژه‌ها است که کارگران بیشتری بتوانند در دو شیفت مجزا مشغول به کار شوند. حالا بر اساس اخبار منتشر شده در رسانه‌های کارگران اعتصابی، اولین قرارداد ۱۴ – ۱۴ کارگران با یکی از شرکت‌ها بسته شده است، اما کارگران اعتصابی قویا تاکید کردند که تا به نتیجه رسیدن مطالباتشان برای تمامی کارگران به اعتصاب خود ادامه خواهند داد.

سال‌هاست که سیاست‌گذاران جمهوری اسلامی طبقه‌ی کارگر و به خصوص کارگران صنایع حساس نفت و گاز را با کمک شرکت‌های پیمانکاری از یکدیگر منفک کردند و با تخصیص امتیازاتی به برخی از آنان تلاش کردن در صف کارگران انشقاق ایجاد کنند، اما کمپین‌های کارگران نفت و گاز نشان داد که می‌توان حتی زیر سایه‌ی فضای امنیتی صنایع حساس و در نبود تشکل‌های رسمی کارگری، پراکنده‌ترین بخش طبقه‌ی کارگر را نیز به اعتصابی سراسری کشاند. کارگران پروژه‌ای توانستند با تیکه بر شبکه‌سازی‌های خود تاحدودی بر موانع موجود فائق آیند و تصاویر اتحادشان را در ترک کارگاه‌ها پروژه‌ها به رخ بکشانند. همزمانی این اعتصاب و انتخابات ریاست جمهوری از این حیث قابل اهمیتی دوچندان است. این کارگران در هر دو دولت روحانی و رئیسی بدون آن که خواست تغییر را از صندوق‌های رای جمهوری اسلامی دنبال کنند، بر اتحاد خود تکیه کردند و با شناسایی قدرتشان، از مبارزات صنفی دست پر بیرون آمدند. از سوی دیگر بخشی از همین کارگران پروژه‌ای بودند که در هنگامه‌ی قیام ژینا دست به اعتصابی سیاسی زدند و نشان دادند که چگونه مبارزات صنفی کارگران مسیر اعتلای مبارزاتی آنان را هموار می‌کند. حال به صف این کارگران پروژه‌ای، کارگران بخش‌های مختلف، معلمان، پرستان، بازنشستگان و بخش اعظم مزدبگیران را بیافزاید که آنان نیز در طول این سال‌ها مبارزات صنفی خود را با افت و خیز ادامه دادند و اگر توانستند تغییری در جهت بهبود وضعیت خود به دست آورند، آن را نه از راه انگشت‌های جوهری و صندوق‌های رای، بلکه از طریق مطالبه‌گری در کف خیابان و محل‌های کار کسب کردند. آمار اعلامی جمهوری اسلامی از انتخابات ریاست جمهوری که از مشارکت حدودا ۴۰ درصدی خبر می‌دهد، نشانی دیگر از این مسئله است که دعواهای زرگری اصلاح‌طلب و اصول‌گرا برای اکثریت به اتمام رسیده و جملگی می‌دانند که تغییر وضعیت موجود از زمین دیگری رقم می‌خورد.

#کمپین_۱۴_۱۴
#اعتصاب_کارگران_پروژه‌ای
#کارگران_پروژه‌ای_نفت_گاز
#طبقه_کارگر
#مبارزات_صنفی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism

🔴 اندر احوال چپ‌نماهای انتخاباتی:
🖊 از اباذری تا حاجی‌حیدری


در روز آخر قبل از انتخابات، دو گروه از جامعه‌شناسان به اصطلاح با گرایش انتقادی نسبت به «نئولیبرالیسم» و «سرمایه‌داری» به دفاع از «پزشکیان» و «جلیلی» برخاستند. آن‌ها با ایده‌ی «دفاع از عدالت‌ اجتماعی» از کاندیدای مورد نظر خود دفاع کردند. در متن زیر فارغ از ریز شدن در استدلال‌های بی‌اساس این دو گروه، خطاب به هر یک و نیز کلیت «چپ‌های مدافع شرکت در انتخابات» نکاتی را متذکر شدیم و دست آخر کلیت «شرکت در انتخابات» را از منظری «انقلابی» به پرسش گرفته‌ایم.


☑️ خطاب به چپ‌های پزشکیان دوست

نمی‌شود که یک دهه از مضرات و فجایع سیاست‌های نئولیبرال بگویید و دست آخر هنگامه‌ی انتخابات که فرامی‌رسد به مردم بگویید «یا نئولیبرالیسم یا فاشیسم؟ آری به نئولیبرالیسم» خب اینجا همان حرف بازنشر شده‌ی این‌ روزهای ژاک رانسیر را باید به دفعات خطاب به شما تکرار کرد: «کسی که از ترس فاشیست به شارلاتان رأی می‌دهد سزاوار هر دوی آنهاست و راه را برای هر دوی آنها هموار می‌کند.» دقیق‌ترش این است که امروز در فرانسه می‌بینیم: نئولیبرالیسم جاده‌صاف کن فاشیسم است. (این مکرون بود که راه را برای رأي‌آوری لوپن باز کرد).
آمارهای دولت روحانی گواهی می‌دهد که وضعیت رفاه ایرانیان در دهه‌ی نود بدتر شده: شاخص‌هایی چون «ضریب جینی»، «توزیع درآمد» یا «ضریب پالما».
تیم پزشکیان هم که بی‌شک تداوم «تیم روحانی» است. پس لطفا تکلیف خودتان را با «نقد نئولیبرالیسم» روشن کنید.یا دیگر در نقد آن چیزی نگویید و ننویسید یا پراتیک سیاسی‌تان را با نقدی که به آن دارید، هماهنگ کنید.


☑️خطاب به چپ‌های جلیلی‌دوست

حتما که درنظر گرفتن وضع رفاه مردم فرودست مهم است و آمارهای مربوط به اصلاح‌طلبان در این خصوص بسیار «بد» بوده. اما بنا بر کدام متر و معیار باید رفت در آغوش جریانی که جز مُشتی عنوان طلایی (که بعضا راست‌گرایانه هستند) و نیز سوابق ناکارآمد برای فرودستان، چیز دیگری نداشته‌اند؟ از «افزایش دستمزد» بی‌سابقه در دوران وزارت عبدالملکی (به عنوان مغز متفکر کنونی ستاد جلیلی) می‌گویید، ایده‌ی «طرح آزادسازی تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی» را کجای دل‌مان باید بگذاریم که کمکی است به تدام هژمونی «بورژوازی رانت‌خوار» و الیگارشی «مالی‌گرا».
بعد هم مگر «فرودست» فقط «طبقه‌ی کارگر» است؟ آيا زنان و کوئيرها، ملل تحت ستم (کورد و بلوچ و عرب و …) و نیز «افغانستانی‌های ساکن ایران» در زمره‌ی «فرودستان» نیستند؟ کولبر و سوخت‌بر فرودست نیستند؟ خب روشن است که ایده‌های ناسیونالیسم شیعی جریان اصول‌گرا در راستای هرچه بیشتر فرودست‌سازی این گرو‌ه‌هاست.
پس این چطور موضع‌گیری چپ‌گرایانه‌ای‌ست که در زمین «بیشتر فرودست‌سازی» می‌ایستد؟



🔴 حرف آخر: نسبت میان اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان از جنس «بد» و «بدتر» نیست. از یک عینک «دیالکتیکی چپ» اساسا صفت «تر» دادن به یکی در قیاس با دیگری بی‌معناست. آن‌ها هر دو «بد» هستند چون با تاکتیک‌های متفاوت در پی پیش بردن یک استراتژی (نئولیبرالیسم) هستند.

فکر کردن به اینکه با روی کار آمدن فلان دولت وضع معیشتی طبقه‌ی کارگر بهتر می‌شود یا تغییری نمی‌کند یا بدتر می‌شود، ایده‌ی نیروی مبارز طبقاتی نیست، بلکه بازی در زمین «رفرمیسم» است. مسأله این است که هیچ یک از دو بلوک بورژوازی حاکم در ایران به ما فرصتی برای «سازمان‌یابی» و «افزایش آگاهی طبقاتی» اهدا نمی‌کنند.
گیریم با روی کار آمدن فلان بلوک بورژوازی حاکم، تورم کم شود، ضریب جینی هم بهبود یابد، آیا ما می‌توانیم از این برای «سازماندهی طبقاتی» و «افزایش آگاهی طبقاتی» استفاده کنیم؟ برای نیروی چپ چه آورده‌ای دارد؟
وظیفه‌ی انقلابی ما رأی دادن به این یا آن بلوک بورژوازی نیست که در نهایت برای امر «انقلاب» هیچ کدام گشایشی را برای ما پدید نخواهند آورد.
مگر ندیدیم که در دولت احمدی‌نژاد چطور جنبش سندیکایی را داغان کردند؟
مگر ندیدیم که در دولت روحانی چطور به سر و پای مردم در جنبش‌های خیابانی شلیک کردند؟
یا می‌پذیریم «انقلاب» امری توهمی است و کلا «سیاست‌ورزی سوسیال‌دموکراتیک» را مبنای خود قرار می‌دهیم یا «انقلاب» برای‌مان خط قرمزی‌ست که جهت‌دهنده به پراتیک‌های خرد و کلان است.

اگر بنا بود «انتخابات در نظام بورژوایی» نقش تسهیل‌گرانه برای «انقلاب» داشته باشد، تا به حال باید در «اروپا» بارها و بارها به واسطه‌ی روی کار آمدن فلان حزب «سوسیال دموکرات» و بهمان حزب «سوسیالیست» انقلاب می‌شد.


#انتخابات
#پزشکیان
#جلیلی
#اباذری
#جامعه‌شناسان
#طبقه‌_کارگر
#نئولیبرالیسم

@sarkhatism

🔴 #حافظه‌ی_طبقاتی
🖊 اعتصاب خونین تیر ۱۳۲۵ کارگران حوزه‌‏های نفتی جنوب:


☑️ ۲۳ الی ۲۶ تیر ۱۳۲۵ سراسر حوزه‌‌های نفتی خوزستان به عرصه‌‌ی منازعه‌‌ی میان کارگران و کارفرمایان تبدیل می‌‌شود. این‌‌بار اما مسئله فقط «دستمزد پایین» نبود؛ مطالبات کارگران این موارد را شامل می‌‌شد:

✔️ عزل استاندار
✔️ خلع سلاح عشایر خوزستان (که در مقام چماق‌‌داران و اوباشِ در خدمت
✔️ کارفرمایان به فعالان کارگری حمله‌‌ور می‌‌شدند)
✔️ عدم مداخله‌‌ی شرکت نفت ایران- انگلیس در امور داخلی ایران
✔️ در نهایت اجرای کامل قانون کار

☑️ قلب تپنده‌‌ی اعتراضات آغاجاری بود. روز بعد از کلید خوردن این حرکت، بیش از ۱۰ هزار کارگر پالایشگاه نفت آبادان در جهت اعلام همبستگی با هم‌‌قطاران‌‌شان دست از کار کشیدند. حاکمیت و کارفرمای انگلیسی اما عقب‌‌نشینی نمی‌‌کنند. اعلام حکومت نظامی می‌‌شود و سه ناو نظامی انگلستان راهی شط‌العرب می‌‌گردند.
بار دیگر کمیته‌‌ی مرکزی حزب توده نقش تُرمزکِش را ایفا می‌‌کند و این‌‌بار «حسین جودت» راهی اهواز می‌‌شود تا با برحذر داشتن کارگران از تداوم اعتصاب، غائله را ختم‌‌ به خیر کند. بدنه‌‌ی اعتصابی زیر بار این پا درمیانی نمی‌‌رود و بر خواسته‌‌های خویش اصرار می‌‌ورزد.
مواجهه‌ به نهایت قهرآمیزی طبقاتی‌‌اش می‌‌رسد و ۴۷ کارگر به ضرب گلوله از پا درمی‌‌آیند، ۱۵۰ تن زخمی می‌‌شوند و موجی از دستگیری‌‌ها به راه می‌‌افتد.

☑️ عقبه‌‏ی اعتصاب به اوج‏گیری نارضایتی‌‏ها در تیر ماه برمی‏‌گشت که در جریان آن مدیریت «شرکت نفت» از مذاکره‌‏ی صادقانه با رهبری شورای متحده‌‏ی خوزستان امتناع ورزید. فهرست خواسته‏‌هایی که کارگران آبادان به‏ خاطر آن‏ها دست به اعتصاب زدند نخست در ۱۲ تیر به «شرکت نفت» تسلیم شده بود. مواد عمده‌‏ی فهرست عبارت بود از:

    • پرداخت دستمزد روزهای جمعه؛
    • گماردن نمایندگان کارگران در کارگاه‌‏ها برای حل‌‏وفصل اختلافات میان کارگران و شرکت؛
    • افزایش سالانه‌‏ی دستمزدها؛
    • وسایل نقلیه برای کارگرانی که ناگزیرند از خانه‌‏های‏شان تا محل کار چندین کیلومتر پیاده‌‏روی کنند.

☑️ در همان هنگام، کارگران به «شرکت نفت» اطلاع داده بودند چنانچه تا ساعت ۵ بعدازظهر روز ۱۴ تیر ماه پاسخ رضایت‏‌بخشی دریافت ندارند، برای احقاق حقوق خود از «روش‌‏های قاطع‏» استفاده خواهند کرد. در این میان بار دیگر مذاکراتی میان نمایندگان «شورای متحده‌ی کارگران ایران» با اعضای «شرکت» شکل‏ می‏‌گیرد که «شرکت» به اسم استعلام از «دفتر لندن» پاسخگویی به مطالبات کارگران را طول می‏‌دهد.
اما در این حین با چراغ سبز نخست‌‏وزیر (قوام) به برخورد سخت با کارگران و اعلام حکومت نظامی از یک طرف، و ارتباط مستقیم مدیریت «شرکت» با نظامیان انگلیس در عراق و نیز نیروهای مسلح شیخ‏‌نشین‏‌های عرب پیرامون آبادان از طرف دیگر، زمینه برای یک درگیری تمام عیار میان کارگران خشمگین با نیروهای سرکوبگر مذکور فراهم می‌شود.

☑️ در نهایت پس از اعلام آتش‏‌بس، مقرر شد حداقل دستمزدی به مبلغ روزانه‌‏ی ۳۵ ریال به‌‏اضافه‌‏ی پرداخت دستمزد برای روزهای جمعه به کارگران تعلق گیرد، اما «شرکت» اعلام کرد که به پرداخت دستمزد برای روزهای اعتصاب رضایت نخواهد داد. شورای متحده‌‏ی خوزستان مطالبه می‏‌کرد که دستمزد سه روز اعتصاب پرداخت شود و به کارگرانی که در مشاغل حیاتی باقی مانده بودند دستمزد دو برابر پرداخت گردد.

#مبارزه_طبقاتی
#تاریخ
#طبقه_کارگر
#نفت_جنوب
#انگلستان
#شرکت_نفت
#اعتصاب

@sarkhatism

🔴 اخراج ۲ هزار نفر از کارگران شرکت ماموت در روزهای اخیر

گروه اتحاد بازنشستگان خبر داده است که مجتمع صنعتی ماموت واقع در اتوبان کرج-قزوین در روزهای اخیر ۴۰ دصد کارگران خود (حدود ۲۰۰۰ نفر) را اخراج کرده است. کارگزینی این شرکت پس از پایان شیفت ۲۱ تیر از طریق تلفن و پیامک به کارگران اطلاع داده که به علت تعدیل نیرو پس از تعطیلات تابستانی شرکت در محل کار حاضر نشوند. کارگران اخراجی سابقه‌ی یک الی شش سال کار داشتند. شرکت ماموت بزرگترین سازنده‌ی کانتینر، کفی تریلر، کانکس و یخچال‌های کامیون و کامیونت در خاورمیانه است و پیش از این اخراج گسترده حدود ۵۰۰۰ هزار کارگر در آن کار می‌کردند.

#اخراج_کارگران
#شرکت_ماموت
#طبقه_کارگر
@sarkhatism

🔴 طبقه‌ی کارگر یا فرودستان؟
✔️ جامعه‌شناسی و عقب‌نشینی از طبقه


محمد مختاری در مقاله‌ی درخشان «زبان به کام سیاست» می‌نویسد:

☑️ هر روزه در خبرها و مصاحبه‌‏ها و رسانه‏ها واژه یا ترکیب‌‏هایی به‌‏کار می‌‏رود که در صورت و معنا و نحوه‏‌ی کاربردشان غرابتی احساس می‏‌شود، و آنچه خواننده و شنونده در آغاز از آن‏ها می‌‏فهمد، اغلب همان نیست که گوینده و نویسنده اراده کرده است. از این‏ گونه کاربردهاست:

☑️ تعدیل، آزادسازی، اقشار آسیب‏‌پذیر، منطقه‏‌ی آزاد، خصوصی سازی، مشارکت مردمی در آموزش دانشگاهی، ریزش نیرو، تعدیل نیروی انسانی، کارگران تعدیل شده، مدارس غیرانتفاعی، مدارس نمونه مردمی، غیرمتمرکز کردن آموزش و پرورش، واگذاری آموزش و پرورش به مردم، خودیاری، مقررات‌زدایی، شرکت‏های مضاربه‌‏ای، همیاری، هماهنگی خبری، خودکفایی و ...

☑️ تأملی مختصر در این گونه کاربردها نشان می‏‌دهد که غرض از پیدایش و رواج آنها، بیش از هر چیز، به فراموشی سپردن واژه‏‌ها و معناهایی است که یا دیگر در اولویت سیاسی نیستند؛ و یا حضورشان در زبان رایج و روزمره، به سود سیاست‏‌گزاری‌‏ها و عملکردهای سیاسی نیست. پس بار معنایی‏‌شان از لحاظ سیاسی-اجتماعی-اقتصادی و ... ایجاب می‌‏کند که از دایره کاربرد روزمره بیرون رانده شوند. و در مقابل، اصطلاح‏‌ها و ترکیب‌ها و واژه‏‌هایی متفاوت جایگزین شود و اشاعه یابد.

************

حالا باید به مجموعه‌ی این‌ها اصطلاح «فرودستان» را اضافه کنیم. مدت‌هاست که در میان نیروهای چپ و به اصطلاح انتقادی حوزه‌ی آکادمی رایج است که از واژه‌ی «طبقه‌ی کارگر» استفاده نمی‌کنند. از نظر ایشان این واژه دارای بار ایدئولوژیک مارکسیستی است و از این‌رو غیرعلمی می‌نماید؛ حال آنکه واژه‌ی «فرودستان» فراگیرتر است و بخش‌های بیشتری از بازندگان و آسیب‌دیدگان نظام سرمایه‌داری را دربرمی‌گیرد.
همین‌طور است درباره‌ي «سرمایه‌داران» که به عوض آن از اصطلاح «فرادستان» استفاده می‌شود تا به مورد «فرودستان» بیاید.
مشکل اما چیست که این تغییر واژه‌ها فریبنده می‌شود؟
مشکل اینجاست که «مکان‌یابی استثمار» در این تغییر واژه مخدوش می‌شود.
زمانی که به تضاد میان «سرمایه‌دار» و «کارگر» اشاره می‌کنیم، دست روی «تاریک‌خانه‌ي تولید» می‌گذاریم و به اعتبار آن راز بزرگ تداوم وضع موجود استثماری و نابرابرانه را افشا می‌کنیم و توأمان کلید راه غلبه بر آن را به اعتبار «نبرد طبقاتی» برجسته می‌سازیم.
اما «فرودستان» چه؟ فرودستان در بهترین قرائت، از منظری «آسیب‌شناسانه» به گروه‌های تحت ستم در سرمایه‌داری اشاره می‌کند و همه‌ي آن‌ها را به عنوان ابژه‌های پژوهشی و قابل ترحم برجسته می‌کند:

✔️ زنان (از زن بورژوا تا زن کارگر)
✔️ ملل تحت ستم
✔️ کارتن‌خواب‌ها
✔️ گور‌خواب‌ها
✔️ حلبی‌آباد نشین‌ها
✔️ کودکان کار و خیابان
✔️ گداها
✔️ و ...

این همه اما بدون یک آرایش طبقاتی تحت رهبری طبقه‌ی کارگر نخواهند توانست گلوی سرمایه‌داری را بفشارند و به بیگاری و استثمار و بردگی مدرن خاتمه دهند.
جامعه‌شناسی به اسم کار علمی، عملا ردای ایدئولوژیک به تن می‌کند و منتقد وضع موجود را از مبارزه بازمی‌دارد و از ایشان می‌خواهد که به همان «انتقاد آسیب‌شناسانه» تن بدهند.
این در معنای دیگر همان کاری است که جمهوری اسلامی با واژگان مبارزاتی کرد:

جایگزینی «پابرهنگان» و «سیلی‌خوردگان» با «طبقه‌ی کارگر» و جایگزینی «مستکبران» با «سرمایه‌داران» صرفا اسلامی‌سازی واژه‌ها نبود، بلکه یک استراتژی سیاسی بود برای انحراف افکار عمومی از مبارزه‌ی طبقاتی اصیل.

هشیار باشیم و نسبت به تغییر واژه‌هایی این‌چنینی حساس باشیم.

#طبقه‌_کارگر
#فرودستان
#سرمایه‌دار
#فرادستان
#پابرهنگان
#مختاری
#زبان

@sarkhatism

🔴 تجمع کارگران اخراجی فولاد شادگان

درحالی که طی روزهای اخیر سخنگوی شرکت فولاد شادگان اخراج تعدادی از کارگران این کارخانه را در صداوسیمای جمهوری اسلامی تکذیب کرد، امروز ده‌ها نفر از کارگران اخراجی در اعتراض به اخراجشان دست به تجمع زدند. طی روزهای اخیر نماینده‌ی شادگان در مجلس نیز گفته بود شرکت فولاد شادگان حق اخراج حتی یک کارگر را هم ندارد و باید تمامی کارگران اخراجی به کار بازگردانده شوند اما مسئولان شرکت نه تنها پاسخگوی کارگران نیستند بلکه از اساس منکر وجود آنان شده‌اند.

در همین مردادماه سال گذشته بود که دو کارگر این کارخانه حین انجام کار به دلیل نقص فنی جرثقیل از ارتفاع ۵۰ متری سقوط کردند که یکی از آنان درجا کشته شد و دیگری حین انتقال به بیمارستان جان سپرد. عادل آلبوغبیش اهل روستای محروگی شادگان (فلاحیه) و منصور غبیشی‌وند اهل شهرک طالقانی بندر ماهشهر (معشور) کشته شدند که چرخ کارخانه برای «صاحبانش» بچرخد و برای بهتر چرخیدنش، در سالگرد آنان ده‌ها عادل و منصور از کار اخراج شوند. تعرض به زیست طبقه‌ی کارگر به اشکال مختلف ادامه دارد.

#فولاد_شادگان
#شادگان
#فلاحیه
#اخراج_کارگران
#طبقه_کارگر
#اتحاد_ستمیدیدگان
@sarkhatism

🔴 اعتراض کارگران ام.دی.اف. خوانسار در اعتراض به بی‌برقی

در نتیجه‌ی قطعی مداوم برق در شهرستان کرخه (استان خوزستان) کارگران شرکت ام.دی.اف. خوانسار شوش از کار بی‌کار شدند و امروز ششم مرداد در مقابل فرمانداری کرخه دست به تجمع زدند.

#اعتراض_کارگران
#ام_دی_اف_خوانسار_شوش
#کرخه
#خوزستان
#طبقه_کارگر
#مبارزات_معیشتی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism

🔴 تجمع کارگران شهرداری نیشابور در اعتراض به عدم پرداخت معوقات

امروز ۶ مرداد کارگران خدمات شهرداری نیشابور در اعتراض به عدم پرداخت دستمزد و مزایایشان در محوطه‌ی شهرداری دست به تجمع زدند.

#اعتراضات_کارگران
#کارگران_شهرداری
#معوقات_دستمزدی
#طبقه_کارگر
#مبارزات_صنفی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism

🔴 ششمین روز اعتراضات کارگران واگن پارس اراک

امروز ۱۳ مرداد، اعتراضات کارگران واگن پارس به ششمین روز خود رسیده است. آنان خواهان استعفای مرتضی ملانژاد مدیرعامل این شرکت هستند که در یک سال و نیم گذشته به دلیل فسادهای مالی و زدوبندهای فامیلی مدیریت، کارگران با تبعیض‌های فراوانی روبرو شدند. همچنین علیرغم تولید بالای کارخانه، از مزد کارگران کاسته شده و دستمزدها نیز با تاخیر پرداخت می‌شود و همچنین امکانات و تجهزات کافی برای حدودا ۱۲۰۰ کارگر این کارخانه وجود ندارد. این دور از اعتراضات به دنبال ممنوع‌الورودی تعدادی از کارگران معترض آغاز شد و حالا آنان خواهان تغییر شرایط کارخانه و مدیریت شرکت هستند.

#اعتراضات_کارگران
#واگن_پارس
#طبقه_کارگر
#اراک
#مبارزات_صنفی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism

🔴اعتراض و اعتصاب پرستاران بیمارستان‌های شیراز بخشی از مبارزه طبقه کارگر

✍🏼 رضا امانی‌فر/ فعال صنفی معلمان

بارها و به درستی استدلال شده است که پرستاران، معلمان، بخش زیادی از جامعه زنان، کارگران بخش‌های مختلف و همه مزدبگیران و استثمارشدگان در یک طبقه اقتصادی و اجتماعی قرار می‌گیرند. #طبقه_کارگر_به_معنای_عام، طبقه‌ای‌ست که در مناسبات اقتصادی و اجتماعی برساخت‌ شده از نظام نئولیبرالیستی هم‌سرنوشت شده‌اند. در آن سوی نیز، کارفرمای دولتی و غیر دولتی - که این یکی معمولا از رانت دولتی بهره می‌برد - قرار می‌گیرد و صف واحدی را تشکیل می‌دهد.

نیروی سرکوب نیز در همه موارد - اعتراضات پرستاران، معلمان، کارگران، مالباختگان و… - یکدست و یک‌شکل عمل می‌کند و نشان می‌دهد که دولت و نیروهایش در تحلیل نهایی، ابزاری برای سلطه طبقات حاکم اقتصادی و سیاسی است که در نقاط مختلفی به هم گره می‌خورند.

با این منطق، همه مزدبگیران و زحمتکشان و سرکوب‌شدگان جامعه بایستی به این درک مشترک برسند که صفی طولانی از استثمارکنندگان و استثمارشوندگان در مناسبات سرمایه‌سالار این نظام در مقابل هم می‌ایستند و مبارزه پرستاران، معلمان، کارگران و…. مبارزه‌ای‌ست که از مرز قشربندی‌های شغلی فراتر می‌رود و صف‌بندی‌ها را هر روز مشخص‌تر می‌کند.
#پرستاران_بیمارستان‌های_شیراز در چند روز اخیر بخشی از این صف‌بندی را به نمایش گذاشته‌اند. تهدید نیروهای امنیتی نیز - از حراست و مدیران داخلی تا نیروهای بیرون از دانشگاه - به خوبی نشان می‌دهد که کارفرمای دولتی و غیردولتی و نیروهای سرکوبش بدنه‌ واحدی را تشکیل می‌دهند و در هر قسم از اعتراض بازنشستگان، معلمان، کارگران، مالباختگان و حتی جامعه استثمارشده زنان به صورت مشابهی ورود می‌کنند.
بنابراین، پرستاران بیمارستان‌های شیراز نیز مانند دیگر اقشار هم‌سرنوشت خود، باید به این درک از نظام سلطه و غارت و سرکوب و همچنین جایگاه خود در مناسبات همراه این نظام برسند که بخشی از طبقه بزرگ‌تر کارگرند و مرزبندی مشخص استثمارکننده و استثمارشونده جایگاه و حتی پراتیک صنفی و اجتماعی آنها را تعیین می‌کند. این مرزبندی و فهم و درک درست از آن است که به مبارزه رهایی‌بخش اقشار مختلف سامان می‌دهد و در نقاط تعیین‌کننده‌ای سبب وحدت آنها می‌شود.
نیروهای سرکوب در بیمارستان‌های شیراز مانند موارد دیگر، قوانینی چون اصل ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی که مسبب اتفاقات محیط کار را به کارگر و معلم و پرستار و…. ارجاع می‌دهد، پیش کشیدند تا با تهدید و ارعاب مطالبات به حق پرستاران را - که برخی از آنها حدود سه ماه است، حقوقی دریافت نکرده‌اند - به حاشیه ببرند و معترضان را زمبن‌گیر سازند.
استفاده از این شیوه‌های تهدید و پیش کشیدن این نوع از قوانین تنها در مورد پرستاران بیمارستان‌های شیراز اعمال نشده، بلکه سالهاست که حکومت به این روش‌ها چنگ انداخته است؛ در حالی که مسبب هر آنچه در محیط کار اتفاق می‌افتد، کارفرمای دولتی و غیر دولتی است که با دزدی و غارت و استثمار نیروی کار، هستی اجتماعی و اقتصادی و حتی روانی آنها را مورد تعرض قرار داده است.

📚کانال صنفی معلمان ایران
🔸🔸🔸

🆔 @kasenfi