🔴 اعتصاب گسترده در ایران‌خودروی خراسان و لحظات شور پرولتری

از صبح امروز اعتصاب گسترده‌ای در کارخانه‌ی ایران‌خودروی خراسان آغاز شده است. مطالبه‌ی اصلی کارگران اعتصابی افزایش حقوق است. اکثریت عظیم کارگران شیفت صبح و بعدازظهر این کارخانه دست به اعتصاب زده‌اند و به نظر می‌رسد کارگران شیفت شب نیز اعتصاب را تداوم خواهند داد.

🚩 اما از متن خبر که بگذریم باید در این لحظات شور طبقه‌ی کارگر دقیق شویم. در لحظاتی که پیوستن بدن‌های آنها در متن یک اعتصاب و در محوطه‌ی کارخانه، چگونه قدرت آنها را افزون می‌کند و چقدر شاد و سرخوشند. لحظات مبارزه چنین است، لحظات شادی و خنده، لحظات کوتاهی که به پشتوانه‌ی قدرت جمعی طبقه‌ی کارگر احساس آزادی و رهایی می‌کند چون تنها در لحظات کوتاهی از آینده زندگی کرده است. از آینده‌ای که می‌تواند با نیروی جمعی طبقه‌ی کارگر به واقعیتی مادی تبدیل شود. آینده‌ای که صدها کارگری که همین حالا در حال «له شدن» هستند مالک ابزار تولید باشند و از مدیری که در حال «پولدارتر شدن» است خلع ید کنند. این لحظه‌های شاد، زیر این آوار غم که سرتاسر جامعه را گرفته است، تنها در همین لحظات به هم پیوستن بدن‌ها و دست‌ها و مشت‌ها اتفاق می‌افتد. به این لحظات با دقت نگاه و در کنار آنها شادی و آزادی را تجربه می‌کنیم.
#مبارزه_کارگری
#نبرد_طبقاتی


@sarkhatism

🔴 در باب امنیت سرمایه‌گذاران و مدیران

در چند روز گذشته مجلس شورای اسلامی با قید دو فوریت طرحی موافقت کرد با عنوان «حمایت از کارخانجات و واحدهای صنعتی و تولیدی». البته این کارخانجات و واحدهای صنعتی و تولیدی به هیچ‌وجه شامل حال کارگران این کارخانجات و واحدهای صنعتی و تولیدی نمی‌شود بلکه نام این اماکن نام مستعار سرمایه‌گذاران و مدیرانی است که خون طبقه‌ی کارگر را می‌مکند و تاکنون هم از حمایت‌های فراوان حکومتی بهره‌مند بوده‌اند. حالا در صورتی که این طرح دوفوریتی به تصویب می‌رسد مراجع قضایی مکلف می‌شوند که در جریان رسیدگی به اتهامات اقتصادی از بازداشت موقت و حبس مدیران یا سرمایه‌گذاران کارخانجات و واحدهای صنعتی و تولیدی خودداری کنند. مجلس شورای اسلامی که مرکز تصویب قوانین ضدکارگری است و مطالبات معیشتی طبقه‌ی کارگر و معلمان و دیگر فرودستان را بی‌پاسخ و معطل نگاه می‌دارد حالا با قید دو فوریت به فکر افزودن امنیت غارتگران و دشمنان طبقه‌ی کارگر است.
هم‌زمان در اخبار آمده است که مدیر اعزامی شرکت سیمرغ فلات ایرانیان، از شرکت‌های پیمانکاری راه‌آهن، به ضرب گلوله‌ی یکی از کارکنان شرکت کشته شده است. کارگرانی که برای دریافت حقوق به دفتر این شرکت مراجعه کرده بودند مورد توهین مدیر اعزامی شرکت قرار گرفتند و به آنها گفته شد که حقوقشان را فعلا دریافت نخواهند کرد. در نتیجه یکی از کارگران شرکت مدیر مربوطه را با شلیک گلوله از پا درمی‌آورد. در خبر قبلی از خودکشی کارگری نوشتیم که به دلیل فشار مالی و کم بودن حقوق خودش را کشته است. اخبار خودکشی و خودسوزی کارگران در سال‌های گذشته به فراوانی به چشم می‌خورد اما سرمایه‌گذاران و مدیرانی که پشت حصارهای آهنین محافظت‌های حکومتی سنگر گرفته‌اند و از فلاکت طبقه‌ی کارگر ارتزاق می‌کنند، باید بدانند همه‌ی کارگران خودکشی نمی‌کنند. هرچه فشار بیشتر شود و هرچه شان انسانی کارگران بیشتر توسط سرمایه‌گذاران و مدیران و حکومت حامی آنها لگدمال شود، امکان این بیشتر می‌شود که کارگران نیز راه‌های دیگری را برای گرفتن حقشان یا حتی فقط برای نشان دادن خشمشان نشان دهند. این را می‌دانیم که مجلس با قید دو فوریت افزایش امنیت غارتگران را تصویب می‌کند و دستگاه قضایی با فوریت حکم قصاص کارگر معترض را صادر خواهد کرد اما شاید باید این را بفهمیم که مدت‌هاست در یک جنگ داخلی به سر می‌بریم: جنگی خونین میان آنها که غارت می‌کنند و آنها که غارت می‌شوند و غارت‌شدگان همواره در این جنگ قرار نیست «قربانی» باشند.
#نبرد_طبقاتی
#غارت_عمومی
#جمهوری_سرمایه
#جمهوری_چپاول

@sarkhatism

🔴 فروردین ۱۳۲۴: شکل‌گیری «کمون اصفهان»


☑️ در این سال خیابان‌‌های اصفهان به آوردگاهِ فعالان سیاسی تبدیل گردیده بود. ایادی حزب وطنِ سید ضیا، شبه‌نظامیان مسلح صارم‌‌الدوله، چاقوکشان روستایی سردار اعظم و ملاکان اصفهان، نیروهای شهربانی و لشکر اصفهان در یک‌‌سو صف‌‌آرایی کردند و در سوی دیگر، مبارزان حزب توده ایران در روستاهای اطراف که زیر فشار میرابها، اوباش و مباشران ملاکان، خانه و کاشانه را ترک و به اصفهان آمده بودند و مبارزان حزب در خودِ اصفهان و فعالان جان بر کف اتحادیه کارگران در دیگر سو صف‌‌آرایی نموده بودند.

☑️ همه روزه ده‌‌ها نفر مجروح و به بیمارستان منتقل می‌‌شدند و نیروهای حزب و فعالان کارگری تحت تعقیب بودند. از فروردین 1323 تا اسفند ماه 1323 درگیری‏های متعدد و خونینی میان کارگران عضو اتحادیه و چماق ‏به‏دستان کارخانه‌‏داران درگرفت:

✔️ درگیری 29 فروردین کارخانه‌‏های «شهر ضا» و «ریسباف» با 2 کشته بر سر بستن درب کارخانه به روی کارگران از سوی کارخانه‏‌داران با این شرط که اتحادیه کارگران باید با حزب توده قطع ارتباط کند.
✔️ درگیری 11 خرداد در کارخانه‏‌ی «پشمباف».
✔️ درگیری تیر ماه در کارخانه‌‏ی «رحیم‏زاده».

☑️ شدت برخوردها به حدی رسید که اتحادیه‌‌ی کارگران و کمیته‌‌ی ایالتی حزب توده در یک نشست پُرتنش در اسفند 1323 از کارگران خواستند برای حفاظت از خانواده‌‌ها و کیان خود، آن‌‌ها را به کارخانه‌‌ها بیاورند تا مورد تعرض واقع نشوند. با حمله‌‌ی چاقوکشان به حریم کارخانه‌‌ی ریسباف در 22 فروردین، یک نبرد مسلحانه‌‌ی تمام عیار در سطح شهر آغاز می‌‌شود. نتیجه‌‌ی نبرد به نفع کارگران تمام می‌‌شود و اداره‌‌ی شهر عملا در دست اتحادیه و حزب می‌‌افتد.

☑️ با چنین اوضاعی جلوی ورود نان و آرد به شهر بسته می‌‌شود که کارگران هم متقابلا مبادرت به شکستن قفل انبارهای مواد غذایی‌‌ می‌‌کنند. در این شرایط مرکزیت حزب بنا به فشاری که از ناحیه‌‌ی سفارت شوروی (و آن نیز از ناحیه‌‌ی سفارت انگلستان) رویش بود، در اقدامی خائنانه از دفاع از قیام سرباز می‌‌زند و ایرج اسکندری در مجلس با تقبیح شکسته شدن قفل انبارهای مواد غذایی کارخانه‌‌ها، در باب شأن والای مالکیت در اسلام نطخ می‌‌کند. به این ترتیب با سازش حزب توده و افتادن شکاف در بدنه‌‌ی قیام، آنچه بی‌‌اغراق می‌‌توان «کمون بیست روزه‌‌ی کارگران اصفهان» نامیدش به شکست می‌‌انجامد و بقایای مبارزان یا کشته، یا ضرب و شتم و یا ناگزیر از ترک شهر و اختفا می‌‌گردند.

#کمون_اصفهان
#نبرد_طبقاتی
#حزب_توده
#اصفهان
#اعتراض_کارگری

@sarkhatism