سرخط
Photo
🔴 چه کسی فرمان آتش داد؟
در بین مقامات سابق جمهوری اسلامی مسابقه‌ی متعفنی جریان دارد برای این‌که هر کدام مسئولیت کشتارها و جنایت‌های دهه‌ی شصت را به گردن دیگری بیندازد. البته معدود قاتلانی هم هستند که با افتخار مسئولیت جنایت‌هایشان را بر عهده می‌گیرند و تاسف می‌خورند که چرا فرصت انجام خدمات بیشتر را نداشته‌اند.
این سند مربوط به دوران نخست‌وزیری میرحسین موسوی است، همان «دوران طلایی امام». موسوی نخست‌وزیر در دیدار با اعضای اتحادیه‌ی انجمن‌های اسلامی کارخانجات شهرستان ساری از «توطئه‌های گروهک‌ها» در مدرسه، روستا و کارخانه‌ها حرف زده است و از اعمال و جنایات این گروهک‌ها در رابطه با کارگران و تاکید کرده: «نیرویی که تمام این ترفندها را خنثی ساخت، مذهبی بودن جامعه و حضور روحانیت به عنوان دژی محکم و خلاقیت انقلاب اسلامی در مقابل مشکلات می‌باشد.» او هم‌چنین در بخش دیگری از سخنانش گفته است: «به دلیل نیاز عمیق و درونی انقلاب، به عنوان راه‌حلی نیرومند برای مقابله با توطئه‌ی گسترده، انجمن‌های اسلامی به وجود آمد و در کنار انجمن‌های اسلامی، حرکت آگاهانه‌ی دیگری در کارخانه‌ها وجود دارد و آن، ابداع شورای اسلامی کارگران در کارخانجات است. به همین دلیل دولت از نظر شرعی و قانونی خود را موظف می‌داند که از انجمن‌ها و شوراهای اسلامی کارگران حمایت کند.» او سرانجام گفته است: «"روز کارگر" که دشمنان اسلام به آن امید فراوانی بسته بودند به "روز خدا" و "روز حاکمیت ارزش‌های اسلامی" تبدیل شده.»
نخست‌وزیرِ امام البته در این سخنرانی چیزهایی را نمی‌گوید. او از توطئه‌ی گروهک‌ها در مدرسه و روستا و کارخانه حرف می‌زند اما نمی‌گوید این توطئه‌های شوم این بوده که وقتی در جریان انقلاب در مدارس و دانشگاه‌ها و روستاها و کارخانه‌ها شوراها شکل گرفت و مدیریت امور را به دست آورد این «گروهک‌ها» از اراده‌ی پیروز و انقلابی دانش‌آموزان و دانشجویان و روستاییان و کارگران با تمام توان حمایت کردند. او نمی‌گوید انجمن‌های اسلامی و شوراهای اسلامی کار ربطی به خلاقیت انقلاب اسلامی نداشت بلکه سازمان‌هایی بود برای سازماندهی چماقداران هوادار جمهوری اسلامی علیه شوراهای واقعی کارگری و برای سرکوب آنها. انجمن‌های اسلامی وظیفه‌ی جاسوسی در کارخانه‌ها را بر عهده داشتند و شوراهای اسلامی کار علاوه بر جاسوسی وظیفه داشتند نگذارند کارگران ناراضی دست به اعتصاب بزنند. چه بسیار کارگران مبارز و انقلابی‌ای که در نتیجه‌ی گزارش این ارگان‌های سرکوب زندانی و اعدام شدند. نخست‌وزیرِ امام نمی‌گوید روی جوی خون کارگران مبارز روز کارگر را به روز خدا و روز حاکمیت ارزش‌های اسلامی تبدیل کردند تا بساط غارت و چپاول سرمایه‌داری اسلامی را در سرتاسر ایران بگسترانند. اگر بازجوهای اطلاعات سپاه و کمیته‌ها و دادستانی در زمان همین دیدار و سخنرانی در دخمه‌های شکنجه و اعدام مشغول انجام وظیفه بودند، وظیفه‌ی توجیه جنایت را نخست‌وزیر بر عهده داشت تا نیروی سرکوب را به ایدئولوژی سرکوبگر مجهز کند. سرتاپای نظام حکام در تاریخ جنایت سهیم است، چه در تخت‌بند شکنجه‌گاه و جوخه‌ی اعدام چه بر صندلی نخست‌وزیری.
#جمهوری_جلادان
@sarkhatism
در بین مقامات سابق جمهوری اسلامی مسابقه‌ی متعفنی جریان دارد برای این‌که هر کدام مسئولیت کشتارها و جنایت‌های دهه‌ی شصت را به گردن دیگری بیندازد. البته معدود قاتلانی هم هستند که با افتخار مسئولیت جنایت‌هایشان را بر عهده می‌گیرند و تاسف می‌خورند که چرا فرصت انجام خدمات بیشتر را نداشته‌اند.
این سند مربوط به دوران نخست‌وزیری میرحسین موسوی است، همان «دوران طلایی امام». موسوی نخست‌وزیر در دیدار با اعضای اتحادیه‌ی انجمن‌های اسلامی کارخانجات شهرستان ساری از «توطئه‌های گروهک‌ها» در مدرسه، روستا و کارخانه‌ها حرف زده است و از اعمال و جنایات این گروهک‌ها در رابطه با کارگران و تاکید کرده: «نیرویی که تمام این ترفندها را خنثی ساخت، مذهبی بودن جامعه و حضور روحانیت به عنوان دژی محکم و خلاقیت انقلاب اسلامی در مقابل مشکلات می‌باشد.» او هم‌چنین در بخش دیگری از سخنانش گفته است: «به دلیل نیاز عمیق و درونی انقلاب، به عنوان راه‌حلی نیرومند برای مقابله با توطئه‌ی گسترده، انجمن‌های اسلامی به وجود آمد و در کنار انجمن‌های اسلامی، حرکت آگاهانه‌ی دیگری در کارخانه‌ها وجود دارد و آن، ابداع شورای اسلامی کارگران در کارخانجات است. به همین دلیل دولت از نظر شرعی و قانونی خود را موظف می‌داند که از انجمن‌ها و شوراهای اسلامی کارگران حمایت کند.» او سرانجام گفته است: «"روز کارگر" که دشمنان اسلام به آن امید فراوانی بسته بودند به "روز خدا" و "روز حاکمیت ارزش‌های اسلامی" تبدیل شده.»
نخست‌وزیرِ امام البته در این سخنرانی چیزهایی را نمی‌گوید. او از توطئه‌ی گروهک‌ها در مدرسه و روستا و کارخانه حرف می‌زند اما نمی‌گوید این توطئه‌های شوم این بوده که وقتی در جریان انقلاب در مدارس و دانشگاه‌ها و روستاها و کارخانه‌ها شوراها شکل گرفت و مدیریت امور را به دست آورد این «گروهک‌ها» از اراده‌ی پیروز و انقلابی دانش‌آموزان و دانشجویان و روستاییان و کارگران با تمام توان حمایت کردند. او نمی‌گوید انجمن‌های اسلامی و شوراهای اسلامی کار ربطی به خلاقیت انقلاب اسلامی نداشت بلکه سازمان‌هایی بود برای سازماندهی چماقداران هوادار جمهوری اسلامی علیه شوراهای واقعی کارگری و برای سرکوب آنها. انجمن‌های اسلامی وظیفه‌ی جاسوسی در کارخانه‌ها را بر عهده داشتند و شوراهای اسلامی کار علاوه بر جاسوسی وظیفه داشتند نگذارند کارگران ناراضی دست به اعتصاب بزنند. چه بسیار کارگران مبارز و انقلابی‌ای که در نتیجه‌ی گزارش این ارگان‌های سرکوب زندانی و اعدام شدند. نخست‌وزیرِ امام نمی‌گوید روی جوی خون کارگران مبارز روز کارگر را به روز خدا و روز حاکمیت ارزش‌های اسلامی تبدیل کردند تا بساط غارت و چپاول سرمایه‌داری اسلامی را در سرتاسر ایران بگسترانند. اگر بازجوهای اطلاعات سپاه و کمیته‌ها و دادستانی در زمان همین دیدار و سخنرانی در دخمه‌های شکنجه و اعدام مشغول انجام وظیفه بودند، وظیفه‌ی توجیه جنایت را نخست‌وزیر بر عهده داشت تا نیروی سرکوب را به ایدئولوژی سرکوبگر مجهز کند. سرتاپای نظام حکام در تاریخ جنایت سهیم است، چه در تخت‌بند شکنجه‌گاه و جوخه‌ی اعدام چه بر صندلی نخست‌وزیری.
#جمهوری_جلادان
@sarkhatism
سرخط
Video
🔴 تجلیل از جلاد در مقام شامخ جلاد
جمهوری کشتار، جمهوری شکنجه و دار، از جلاد دقیقا در مقام شامخ جلاد تجلیل می‌کند. آنها که جلاد را سال‌ها با آرایش «سید محرومان» و «رییس‌جمهور عدالت‌پرور» قالب کردند اکنون به وضوح فریاد می‌زنند اگر بخواهند راهی از رئیسی را ادامه دهند راهی نیست غیر از راهی که او در شصت و هفت پیمود. همان تابستان شومی که در مقابل هزاران زندانی در اتاق مرگ اوین و گوهردشت نشست و به همراه مصطفی پورمحمدی (وزیر کشور و دادگستری دولت روحانی) و حسینعلی نیری (مشاور عالی کنونی رییس قوه‌ی قضائیه) و مرتضی اشراقی با یک چرخش قلم آنها را، که اغلب در بیدادگاه‌های دهه‌ی شصت به زندان محکوم شده بودند، روانه‌ی چوبه‌های دار کرد.
وقاحتی که توله ساواکی‌ها و ساواکی‌های بازنشسته در دفاع از اعدام‌های دوران ستمشاهی دارند یک‌جا به تداوم تاریخی آنها در جمهوری اسلامی به ارث رسیده است و اصلا جای تعجب ندارد که جلادان جمهوری اسلامی دقیقا همان کسانی را به دار آویختند که جلادان ستمشاهی در میدان‌های تیر به گلوله بستند. خویشاوندی تاریخی ابراهیم رئیسی و پرویز ثابتی در همین است.
جمهوری دار و کشتار برای نام‌گذاری خیابانی به نام جلاد چهار منطقه را در نظر گرفته است که سه گزینه‌ی آن نزدیکی معناداری به گورستان خاوران دارد. گورستان خاوران زمینی است که در آن حاصل زحمات و مجاهدت سید جلادان در گورهای بی‌نشان مدفون شده‌اند. قاتل مانند همیشه به محل جنایت بازمی‌گردد هرچند این‌بار با تصمیم شورای شهر تهران. به این ترتیب سراپای جمهوری اسلامی در ادامه‌ی شکنجه‌ی خانواده‌های دادخواه خاوران، بعد از نزدیک به چهار دهه از آن کشتار بزرگ اصرار دارد. خانواده‌هایی که از این پس هر بار به دیدار فرزندان در گور خفته‌شان می‌روند تا با درهای بسته مواجه شوند باید از خیابان‌های بگذرند که نام قاتل بر تارک آن نقش بسته است.
#ای_سید_جلادان_مقدم_تو_خون_باران
#جمهوری_جلادان
#جمهوری_کشتار
#جمهوری_دار
@sarkhatism
جمهوری کشتار، جمهوری شکنجه و دار، از جلاد دقیقا در مقام شامخ جلاد تجلیل می‌کند. آنها که جلاد را سال‌ها با آرایش «سید محرومان» و «رییس‌جمهور عدالت‌پرور» قالب کردند اکنون به وضوح فریاد می‌زنند اگر بخواهند راهی از رئیسی را ادامه دهند راهی نیست غیر از راهی که او در شصت و هفت پیمود. همان تابستان شومی که در مقابل هزاران زندانی در اتاق مرگ اوین و گوهردشت نشست و به همراه مصطفی پورمحمدی (وزیر کشور و دادگستری دولت روحانی) و حسینعلی نیری (مشاور عالی کنونی رییس قوه‌ی قضائیه) و مرتضی اشراقی با یک چرخش قلم آنها را، که اغلب در بیدادگاه‌های دهه‌ی شصت به زندان محکوم شده بودند، روانه‌ی چوبه‌های دار کرد.
وقاحتی که توله ساواکی‌ها و ساواکی‌های بازنشسته در دفاع از اعدام‌های دوران ستمشاهی دارند یک‌جا به تداوم تاریخی آنها در جمهوری اسلامی به ارث رسیده است و اصلا جای تعجب ندارد که جلادان جمهوری اسلامی دقیقا همان کسانی را به دار آویختند که جلادان ستمشاهی در میدان‌های تیر به گلوله بستند. خویشاوندی تاریخی ابراهیم رئیسی و پرویز ثابتی در همین است.
جمهوری دار و کشتار برای نام‌گذاری خیابانی به نام جلاد چهار منطقه را در نظر گرفته است که سه گزینه‌ی آن نزدیکی معناداری به گورستان خاوران دارد. گورستان خاوران زمینی است که در آن حاصل زحمات و مجاهدت سید جلادان در گورهای بی‌نشان مدفون شده‌اند. قاتل مانند همیشه به محل جنایت بازمی‌گردد هرچند این‌بار با تصمیم شورای شهر تهران. به این ترتیب سراپای جمهوری اسلامی در ادامه‌ی شکنجه‌ی خانواده‌های دادخواه خاوران، بعد از نزدیک به چهار دهه از آن کشتار بزرگ اصرار دارد. خانواده‌هایی که از این پس هر بار به دیدار فرزندان در گور خفته‌شان می‌روند تا با درهای بسته مواجه شوند باید از خیابان‌های بگذرند که نام قاتل بر تارک آن نقش بسته است.
#ای_سید_جلادان_مقدم_تو_خون_باران
#جمهوری_جلادان
#جمهوری_کشتار
#جمهوری_دار
@sarkhatism
سرخط
Photo
🔴 بستن درهای خاوران به روی دادخواهان در بدرقه‌ی سایه‌ی خون‌بار جلاد
امروز، جمعه ٤ خرداد، جمهوری جنایت، تنها چند روز بعد از به گور سپردن جلاد ۶۷ با شعار «ادامه دارد آن راهی که رفتش... راه رئیسی، راه سال شصت و هفتش»، درهای گورستان خاوران را به روی خانواده‌های دادخواهی بسته است که بسیاری از آنان، عزیزانشان را در تابستان ۶۷ با حکم ابراهیم رئیسی و شرکای او و با فتوای مستقیم خمینی از دست داده‌اند.
مزدوران جمهوری اسلامی درهای خاوران را بسته‌اند تا خانواده‌ها نتوانند بر سر مزار عزیزان شهیدشان بروند، عزیزانی که گورهای بی‌نشان آنها حاصل زحمات جهادی «سید مظلومان» در اجرای فرامین امام کشتار بوده است.
هرچند اصلاح‌طلب و اصولگرا و محور مقاومتی متفق‌القول این ادعا را می‌کنند که دهه‌ی شصت تمام شده و به تاریخ پیوسته است اما هنوز هم از اجتماع دورافتاده‌ی چند خانواده‌ی داغدارِ دادخواه در گورستانی بیرون از شهر می‌هراسند. گورستانی که روزی در آن بنای یادبود شهیدان را خواهیم ساخت با نشانه‌های واضحی برای یادآوری جلادان. تا خاوران زنده است «جلاد» در سیمای حقیر «جلاد» فراموش نخواهد شد.
#نه_می_بخشیم_نه_فراموش_می_کنیم
#ای_سید_جلادان_مقدم_تو_خون_باران
#جمهوری_جلادان
#جمهوری_کشتار
#جمهوری_دار
@sarkhatism
امروز، جمعه ٤ خرداد، جمهوری جنایت، تنها چند روز بعد از به گور سپردن جلاد ۶۷ با شعار «ادامه دارد آن راهی که رفتش... راه رئیسی، راه سال شصت و هفتش»، درهای گورستان خاوران را به روی خانواده‌های دادخواهی بسته است که بسیاری از آنان، عزیزانشان را در تابستان ۶۷ با حکم ابراهیم رئیسی و شرکای او و با فتوای مستقیم خمینی از دست داده‌اند.
مزدوران جمهوری اسلامی درهای خاوران را بسته‌اند تا خانواده‌ها نتوانند بر سر مزار عزیزان شهیدشان بروند، عزیزانی که گورهای بی‌نشان آنها حاصل زحمات جهادی «سید مظلومان» در اجرای فرامین امام کشتار بوده است.
هرچند اصلاح‌طلب و اصولگرا و محور مقاومتی متفق‌القول این ادعا را می‌کنند که دهه‌ی شصت تمام شده و به تاریخ پیوسته است اما هنوز هم از اجتماع دورافتاده‌ی چند خانواده‌ی داغدارِ دادخواه در گورستانی بیرون از شهر می‌هراسند. گورستانی که روزی در آن بنای یادبود شهیدان را خواهیم ساخت با نشانه‌های واضحی برای یادآوری جلادان. تا خاوران زنده است «جلاد» در سیمای حقیر «جلاد» فراموش نخواهد شد.
#نه_می_بخشیم_نه_فراموش_می_کنیم
#ای_سید_جلادان_مقدم_تو_خون_باران
#جمهوری_جلادان
#جمهوری_کشتار
#جمهوری_دار
@sarkhatism