🔴 دو کارگر پتروشیمی چوار ایلام خود را حلق‌آویز کردند

دیروز پنج‌شنبه ۳۰ آذرماه، دو نفر از کارگران پتروشیمی چوار ایلام در اعتراض به اخراج از کار اقدام به خودکشی کردند
#جواد_نوروزی و #مصطفی_عباسی، پس از از اخراج از کار توسط مدیرعامل و حراست این مجموعه خود را در محوطه پتروشیمی چوار ایلام حلق‌آویز کردند. هر دوی آن‌ها پس از خودکشی به بیمارستان منتقل شده و وضع‌شان وخیم گزارش شده است.

این اولین بار نیست که کارگران این پتروشیمی به دلیل بیکاری و اخراج‌شدن از کار دست به خودکشی می‌زنند. پیش از این و تنها در یکسال گذشته نیز حداقل ۴ کارگر در پی اخراج از کار به زندگی خود پایان دادند. البته اگر بتوان نام آن فلاکتی که جمهوری اسلامی و سرمایه‌داری برای طبقه کارگر رقم زده را زندگی گذاشت.

در ۴ مردادماه سال جاری، ‌#حیدر_محسنی، از کارکنان پتروشیمی چوار ایلام پس از اخراج توسط حراست این مجموعه، خود را حلق‌آویز کرد و به زندگی خود پایان داد. دی‌ماه سال گذشته نیز #آرش_تبرک وقتی مثل هر روز برای کار به کارخانه مراجعه کرد و متوجه شد که به دستور رئیس و معاون حراست اخراج و به کارخانه ممنوع‌الورود شده، به زندگی خود پایان داد. اواسط مرداد ماه سال گذشته، #محمدنبی_منصوری، کارگر  ۳۲ ساله‌ی این مجموعه، پس از اخراج از کار و به دلیل مشکلات معیشتی خود را حلق‌آویز کرد. یک روز پیش از او، #علی_محمد_کریمی کارگر قراردادی این مجموعه نیز چند ماه پس از اخراج از کار و در پی مشکلات معیشتی‌اش به زندگی خود پایان داده بود.

ایلام دارای یکی از بالاترین میزان‌های بیکاری در میان استان‌های ایران است و همین امر باعث شده مسئولین پتروشیمی چوار از طریق پیمانکاران و با قراردادهای موقت و دستمزد ناچیز، عده‌ای جوانان بیکار را جذب و پس از مدتی کارگران با‌سابقه را اخراج و کارگران جدید را به خدمت بگیرند تا بتوانند دستمزدها را در پایین‌ترین سطح نگاه دارند.

اردیبهشت ۹۷، کارگران این مجموعه در اعتراض به اخراج ۱۱ کارگر با سابقه، اعتراض به عدم امنیت شغلی و عدم جذب متناسب نیروهای بومی، دست به اعتصابی ۵ روز زدند و با مسدود کردن مسیرهای منتهی به پتروشیمی، مجموعه را به تعطیلی کامل کشاندند. پاسخ مسئولین مشخص بود؛ مجموعا ۹ سال حبس و ۱۱۱۰ ضربه شلاق برای ۱۵ کارگر به اتهام «اخلال در نظم و آسایش عمومی».

مدتی بعد و در اسفند سال ۹۹ باز هم مسئولین پتروشیمی دست به اخراج دست جمعی گروهی از کارگران این مجموعه زدند که بیش از ۷ سال سابقه کار داشتند. تجمع کارگران اخراجی مقابل پتروشیمی چندین روز ادامه یافت و در اولین روز فرودین ۱۴۰۰، به همراه سفره‌ی خالی‌شان به مقابل استانداری رسید. در پاسخ، مدیران مجموعه با همکاری مسئولین استانی تلاش کردند مانع انتشار اخبار اعتصابات و تجمعات این مجموعه شوند؛ به شکلی که انتشار فیش حقوقی یکی از کارگران منجر به بازداشت ایرج مقدم، خبرنگار افشاگر ایلامی شد. اما کارگران از اعتراضات خود عقب ننشستند.

در فروردین ۱۴۰۱ کارگران این مجموعه با خواسته‌های حذف پیمانکار، عقد قرارداد مستقیم و امنیت شغلی دست به اعتصابی چندین روزه زدند. ۶۰۰ تن از کارگران متخصصی که به صورت روزمرد کار می‌کردند و دستمزد کارگر ساده به آنان پرداخت می‌شد، با این وعده که پس از پایان پروژه و پس از راه‌اندازی جذب شوند، به کار خود ادامه دادند اما پس از راه‌اندازی نیمی از آنان اخراج شدند.

در آخرین نمونه نیز در اردیبهشت سال جاری و هم‌زمان با روز جهانی کارگر، حدود ۲۰۰ کارگر پیمانی این مجموعه که در اعتراض به عدم اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل و وضعیت بد معیشیتی خود، به نهادهای مختلف از جمله اداره کار مراجعه و نامه‌نگاری کرده بودند، ممنوع‌الورود شدند.

کارگران این مجموعه بارها ایستادند و برای حق خود از هر راهی که می‌توانستند جنگیدند، اما زور صاحبان سرمایه بر آنان چربید. دست صاحبان سرمایه، از بخش دولتی تا بخش خصوصی خوب، تا مرفق در خون طبقه‌ی کارگر فرو رفته. اما این نام‌ها، این جان‌های عزیز، آخرین قربانیان کشتار سیستماتیک کارگران توسط بازوهای مختلف دستگاه حاکمه‌ی جمهوری اسلامی نیستند و افزوده شدن هر نام به این سیاهه، ضرورت سازمان‌یابی رادیکال و کنش جمعی تعرضی به اساس نظم موجود را بیش از پیش یادآوری می‌کند.

#پتروشیمی_چوار
#ایلام
#طبقه_کارگر
#کشتار_کارگران
#خودکشی_کارگران
#در_ضرورت_سازماندهی
@sarkhtism