سرخط
Photo
🔴 سیاوش بیرانوند، قربانی ۱۲ ساله‌ی «گرگر»
اواخر فروردین‌ماه رسانه‌های داخلی از کشته شدن یک نوجوان ۱۲ ساله از عشایر لر ساکن منطقه‌ی «گرمیشان ماژین» که به کمک «گرگر» قصد عبور از رودخانه را داشته، به دلیل پاره شدن طناب به داخل رودخانه سقوط کرده و جانش را از دست داده است. حالا هویت این دانش‌آموز پایه‌ی پنجم ابتدایی، سیاوش بیرانوند احراز شده است. پیکر او پس از چند ساعت از رودخانه سیمره بیرون کشیده شد و شانزدهم فروردین به خاک سپرده شد.
گرگر وسیله‌ای است متشکل از سبد، سیمی ضخیم و دو قرقره‌ی آهنین که به کمک دست به حرکت درمی‌آید و برای عبور از رودخانه‌ها در مناطق عشایری مورد استفاده قرار می‌گیرد. احتمال سقوط در اثر پارگی و یا به هم خوردن تعادل سبد، معلق ماندن در مسیر به دلیل یخ‌زدگی یا خوردگی سیم و قطع انگشتان دست توسط سیم و قرقره برخی از خطرات گرگر است.
عدم توسعه مسیرهای ارتباطی علی‌الخصوص در مناطق عشایری و روستایی لرنشین باعث شده این وسیله همچنان تنها راه رفت و آمد مردم این مناطق باشد. برای مثال همین منطقه‌ی ماژین در تقسیمات کشوری جزو شهرستان دره‌شهر استان ایلام محسوب می‌شود، اما هیچ راه ارتباطی به مرکز استان برای این منطقه وجود ندارد و و مردم منطقه نیز برای ترددهایشان باید به پلدختر لرستان بیایند.
اخبار فوت و یا آسیب‌دیدگی (به ویژه قطع انگشتان) امری است که کمتر رسانه‌ای می‌شود اما همچنان در این سال‌ها فراوان شنیده شده است. همین چندی پیش بود که پاره شدن سیم گرگر در روستای سرتنگ برزه (شهرستان الیگودرز) موجب سقوط پنج نفر به رودخانه و کشته شدن سه نفر شد. چند سال قبل نیز عکسی از یک دانش آموز دختر در یکی از روستاهای چهارمحال و بختیاری که برای رسیدن به مدرسه با این وسیله در حال عبور از رودخانه بود خبرساز شده بود. اسفند ۱۴۰۱ نیز روزنامه همشهری در گزارشی عنوان کرد که بیش از ۱۰۰ نفر از اهالی حاشیه‌ی رودخانه‌ی کشکان (استان لرستان) به دلیل استفاده از گرگر انگشتان دست خود را از دست داده‌اند. طبق این گزارش بیشترین گرگرها در استان‌های لرستان، کهگیلویه و بویراحمد، خوزستان و چهارمحال و بختیاری است و فی‌المثل تنها در شهرستان الیگدورز ۱۸ گرگر برای عبور از رودخانه وجود دارد اما به گفته‌ی فرماندار وقت، ساخت پل بتنی در این مناطق به جای گرگر «توجیه اقتصادی» ندارد اما با «چند خیر» برای ساخت پل‌های معلق صحبت شده است.
حاکمیت منطق سرمایه در جمهوری اسلامی در این مرحله است که برای انجام وظایف خود مانند ساخت پل هم به دنبال رابطه‌ی خطی میان سرمایه‌گذاری و سود هستند و برای قطع نشدن انگشت عشایر و روستاییان به دنبال چند خیر می‌گردند. منطقی که در آن حاشیه تنها برای غارت و چپاول وجود دارد و محرومیت‌سازی سیستماتیک نیز جاده‌صاف‌کن این مسیر محسوب می‌شود.
#سیاوش_بیرانوند
#ماژین
#ایلام
#گرگر
#عشایر_زاگرس
@sarkhatism
اواخر فروردین‌ماه رسانه‌های داخلی از کشته شدن یک نوجوان ۱۲ ساله از عشایر لر ساکن منطقه‌ی «گرمیشان ماژین» که به کمک «گرگر» قصد عبور از رودخانه را داشته، به دلیل پاره شدن طناب به داخل رودخانه سقوط کرده و جانش را از دست داده است. حالا هویت این دانش‌آموز پایه‌ی پنجم ابتدایی، سیاوش بیرانوند احراز شده است. پیکر او پس از چند ساعت از رودخانه سیمره بیرون کشیده شد و شانزدهم فروردین به خاک سپرده شد.
گرگر وسیله‌ای است متشکل از سبد، سیمی ضخیم و دو قرقره‌ی آهنین که به کمک دست به حرکت درمی‌آید و برای عبور از رودخانه‌ها در مناطق عشایری مورد استفاده قرار می‌گیرد. احتمال سقوط در اثر پارگی و یا به هم خوردن تعادل سبد، معلق ماندن در مسیر به دلیل یخ‌زدگی یا خوردگی سیم و قطع انگشتان دست توسط سیم و قرقره برخی از خطرات گرگر است.
عدم توسعه مسیرهای ارتباطی علی‌الخصوص در مناطق عشایری و روستایی لرنشین باعث شده این وسیله همچنان تنها راه رفت و آمد مردم این مناطق باشد. برای مثال همین منطقه‌ی ماژین در تقسیمات کشوری جزو شهرستان دره‌شهر استان ایلام محسوب می‌شود، اما هیچ راه ارتباطی به مرکز استان برای این منطقه وجود ندارد و و مردم منطقه نیز برای ترددهایشان باید به پلدختر لرستان بیایند.
اخبار فوت و یا آسیب‌دیدگی (به ویژه قطع انگشتان) امری است که کمتر رسانه‌ای می‌شود اما همچنان در این سال‌ها فراوان شنیده شده است. همین چندی پیش بود که پاره شدن سیم گرگر در روستای سرتنگ برزه (شهرستان الیگودرز) موجب سقوط پنج نفر به رودخانه و کشته شدن سه نفر شد. چند سال قبل نیز عکسی از یک دانش آموز دختر در یکی از روستاهای چهارمحال و بختیاری که برای رسیدن به مدرسه با این وسیله در حال عبور از رودخانه بود خبرساز شده بود. اسفند ۱۴۰۱ نیز روزنامه همشهری در گزارشی عنوان کرد که بیش از ۱۰۰ نفر از اهالی حاشیه‌ی رودخانه‌ی کشکان (استان لرستان) به دلیل استفاده از گرگر انگشتان دست خود را از دست داده‌اند. طبق این گزارش بیشترین گرگرها در استان‌های لرستان، کهگیلویه و بویراحمد، خوزستان و چهارمحال و بختیاری است و فی‌المثل تنها در شهرستان الیگدورز ۱۸ گرگر برای عبور از رودخانه وجود دارد اما به گفته‌ی فرماندار وقت، ساخت پل بتنی در این مناطق به جای گرگر «توجیه اقتصادی» ندارد اما با «چند خیر» برای ساخت پل‌های معلق صحبت شده است.
حاکمیت منطق سرمایه در جمهوری اسلامی در این مرحله است که برای انجام وظایف خود مانند ساخت پل هم به دنبال رابطه‌ی خطی میان سرمایه‌گذاری و سود هستند و برای قطع نشدن انگشت عشایر و روستاییان به دنبال چند خیر می‌گردند. منطقی که در آن حاشیه تنها برای غارت و چپاول وجود دارد و محرومیت‌سازی سیستماتیک نیز جاده‌صاف‌کن این مسیر محسوب می‌شود.
#سیاوش_بیرانوند
#ماژین
#ایلام
#گرگر
#عشایر_زاگرس
@sarkhatism