🔴 «ما را از این دریای خون نمی‌توانند بترسانند»
نامه‌ی سعید ماسوری از زندان قزلحصار کرج در ۲۴امین سال حبس خود

نامه‌ی سعید ماسوری، زندانی سیاسی لر در آغاز ۲۴امین سال حبس خود آن‌هم بدون حتی یک روز مرخصی:

«در پشت انبوه دیوارها و آنگاه سیم‌های خاردار و باز دیوار و سیم خاردار، سلول مجرد و دیوارهای تقریباً به هم چسبیده آن، حفره ایی به نام پنجره و آنگاه من بیست و چهارمین سال زندان را آغاز می‌کنم.

همچون فرزند مریم که صلیبش را بر دوش می‌کشد، ۲۴ سال است که سنگینی دیوارهای قطور و میله‌های آن را تحمل می‌کنم. فضای خفقان‌آور آن را لحظه به لحظه زندگی کرده‌ام و همیشه به خود می‌گفتم که:

ما رخ ز شکر افروخته با موج و بحر آموخته
زان سان که ماهی را بود، دریا و طوفان جان‌فزا

ولی بیست و سومین سال به گونه ایی دیگر بود. سالی خونین و شاید خونین‌ترین سال‌های این ۲۳ ساله. چرا که هنوز گرمای نفس و نجوای عزیزانی مثل زندانیان سیاسی محسن شکاری، محمدمهدی کرمی، سیدحسین حسینی، خدانور لجه‌ای، میلاد زهره‌وند و یا قاسم آبسته، ایوب کریمی و داوود عبداللهی (آسو) را که در همین کشتارگاه قزلحصار به مسلخ بردند را بر گونه‌های خود احساس می‌کنم.

گویی که صدای فریاد آنها را که هم از پشت همین دیوارهای کناریمان می‌شنوم… و انبوه دیگر هم که در صف کشتار و قتل عام قرار دارند. مثل خسرو بشارت، انور خضری، فرهاد سلیمی، کامران شیخه، مجاهد کورکور و رضا رسایی و …

چرا که ماران روئیده بر دوش این ضحاک هنوز از خون و مغز جوانانمان سیر نگشته و تازه خدای جنایت و کشتار و نه خداوند مهربانی و رحمت، دستورات این جنایت‌ها را بر زبان آن ضحاک جاری گردانده.

زندان به تنهایی می‌تواند قبرستان انسان و انسانیت باشد و آنگاه که مأموران کشتار و اعدام هر روز یکی را از کنارت، برای اعدام با دستبند و زنجیر به انفرادی می‌برند و آخرین نگاهش بر تو قفل می‌شود و هیچ کاری از دستت برنمی‌آید…هر لحظه و پس از او حلق آویز و اعدام شده ایی و من تمام این یکسال را لحظه به لحظه با آنها اعدام شده‌ام. ولی به راستی تا کی… و تا به کجا…؟

قطعا تا به جایی که قطره قطره آزادی‌های گرفته شده از مردممان را پس بگیریم و این البته بهایی بس خونین است که هر لحظه پرداخته و قرار است بیش از آن را هم بپردازیم. شاید این سرنوشت عاشقان آزادی و ایران باشد.

ولی خطاب به همه آزادگان و عاشقان ایران می‌گویم:
ای عاشقان‌ای عاشقان امروز مائیم و شما
افتاده در غرق آبه ایی، تا خود که داند آشنا

ما را از این دریای خون نمی‌توانند بترسانند و به خاطر عظمت و بزرگی آن عشق، در کانون این دریای خون هم به قول مولوی آشنا کردن (شنا کردن) خواهیم پرداخت تا ساحل آزادی و عدالت و برابری.»

زندانی سیاسی، سعید ماسوری
دی ۱۴۰۲


سعید ماسوری در اردیبهشت‌ماه ۱۳۸۱ در دادگاهی که تنها ۱۰ دقیقه به طول انجامید توسط بیدادگاه انقلاب تهران به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و«همکاری با سازمان مجاهدین خلق» محاکمه و در خردادماه همان سال به اعدام محکوم شد. حکمی که بعدها در سال ۱۳۸۶ با یک درجه تخفیف به حبس ابد و تبعید به زندان رجایی شهر کرج کاهش یافت.
سعید ماسوری مرداد ماه امسال به همراه عده‌ای دیگر از زندانیان به زندان قزلحصار کرج تبعید شد و در تمام ۲۳ سال گذشته از حق مرخصی محروم بوده است.

#سعید_ماسوری
#قتلگاه_قزلحصار
#جمهوری_زندان‌ها
#زندانی_سیاسی

@sarkhatism

🔴 قطع تماس تلفنی در زندان مریوان و سنندج

خانواده‌های برخی از زندانیان محبوس در زندان‌های «مریوان» و «سنندج»، گزارش داده‌اند که از روز گذشته، یکشنبه ۸ بهمن ماه، تمامی تماس‌های تلفنی در این دو زندان بدون اعلام قبلی و بدون ارائه‌ی دلیل قطع شده است.
در جواب پیگیری خانواده‌ها، صرفا به آنها اعلام شده که تا چند روز نمی‌توانند تماسی داشته باشند.

#کردستان
#سنندج
#مریوان
#جمهوری_سرکوب
#جمهوری_زندان‌ها

@sarkhatism