🔴 به یادآر قیام گرسنگان را

تقریبا یک سال پیش، در اواخر اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱ در پی حذف ارز ترجیحی، آزادسازی قیمت آرد و گرانی افسارگسیخته‌ی اقلام خوراکی اساسی مانند نان، روغن، ماکارانی، فراورده‌های شیری و تخم‌مرغ اعتراضات گسترده‌ای در ده‌ها شهر کشور آغاز شد. مرکز اصلی اعتراضات در مناطق لرنشین بود اما آتش قیام به دیگر مناطق کشور نیز تسری یافت. ایذه، مسجد سلیمان، دورود، اندیمشک، دزفول، شهرکرد، جونقان، یاسوج، فارسان، خرم آباد، دهدشت، سورشجان، هفشجان، باباحیدر، بروجرد، پردنجان، الیگودرز، سوق، یزد، گلپایگان، چلیچه، رشت، نیشابور، قوچان، شهرک کاروان (رضویه)، فشافویه، اردبیل، اهواز، سوسنگرد (خفاجیه)، شادگان (فلاحیه)، حمیدیه و ماهشهر (معشور) از جمله‌ی شهرهای قیام بودند. صدها نفر در طول قیام دستگیر شدند و حداقل پنج نفر از زیباترین جان‌ها به خون غلتیدند. #پیش‌_علی_غالبی_حاجیوند در دزفول، #امید_سلطانی در اندیمشک، #سعادت_هادی_پور در هفشجان، #جمشید_مختاری_جونقانی در جونقان و #بهروز_اسلامی در باباحیدر، کشته‌شدگانی بودند که هویت آنان تایید شد. همزمان و همگام با قیام گرسنگان، مبارزات صنفی معلمان، بازنشستگان و کارگران بخش‌های مختلف نیز ادامه پیدا می‌کرد.

اما در همان لحظه اپوزیسیون راست با مشاهده‌ی خیزش فرودستان به رعشه افتاد. تیک آبی‌های مقیم توییتر و کارشناسان مقیم خارج در تلویزیون‌هایشان به صف شدند که علیه «اعتراضات معیشتی» و «شورش گرسنگان» یاوه بسرایند. نوک پیکان معترضان به درستی به سمت سران جمهوری اسلامی نشانه‌ گرفته شده بود، اما راست برانداز به عمد نمی‌خواست از عامل این طغیان حرف بزند. همان‌هایی که حالا به عنوان صدا و نماد «انقلاب» به مردم غالب می‌شوند در آن زمان می‌گفتند معترضان را با گرسنه خواندن تحقیر می‌کنید. چون برای آنان قابل درک نبود که گرسنگی نه یک صفت، بلکه یک وضعیت است. برای راست براندازی که آشنایی‌اش با مفهوم گرسنگی تنها از طریق رمان‌ها بوده است، کسر شان بود که از «گرسنه» حمایت کند. ارجاع به خصلت طبقاتی اصلی‌ترین سوژه‌ها و پیشبرندگان قیام برای آنانی ترسناک بود که از به هم خوردن نظم طبقاتی موجود در هراس بودند و هستند. آنانی که تنها به تعویض «نفرات» نوک هرم استثمار فکر می‌کنند و در این راه می‌کوشند. از همین جهت است که حالا به ریزش در سپاه پاسداران چشم دوختند که بیش از پیش ساختار موجود را دست‌نخورده نگاه دارند.

قیام گرسنگان را با این ملاحظه به یاد آوریم که همسنگران همان مبارزان، اکنون بیش از یک هفته است که در پروژه‌های صنایع نفت و گاز، فولاد، مس و نیروگاه‌ها با مطالباتی معیشتی و صنفی و علیه گرسنگی‌شان در اعتصاب به سر می‌برند. آیا دیده‌اید که آن مبارزان توییتری بدون لکنت از مطالبات کارگران حمایت کنند؟ آیا تا به حال بندهای مطالباتی کارگران اعتصابی را در صفحات آنان دیده‌اید؟ آیا دیده‌اید نظام پیمانکاری و بی‌ثبات‌سازی مداوم نیروی کار را به نقد بکشند و یا اگر حرف بزنند تنها بدیلشان تغییر پیمانکاران و اسثتمارگران است؟ برای آنانی که حالا «اعتصاب سراسری» لقلقه‌ی زبان‌شان شده است، کارگران اعتصابی تنها زمانی قابل دفاعند که خودشان سخنی نگویند، به فرمان آنان دست کار بشکند، پیاده‌نظام «فروپاشی کنترل‌شده» شوند و پس از آن سریعا سر کار بازگردند که «گذار» مدیریت شود.

*به روزرسانی: طبق آخرین اطلاعاتی که از یارانمان #همراه_سرخط به دستمان رسیده است، حمید قاسم‌پور که پیشتر نامش در تمامی خبرگزاری‌ها و منابع به عنوان یکی از کشته‌شدگان اعتراضات اردیبهشت ۱۴۰۱ در فارسان ثبت شده است، خوشبختانه با وجود شلیک گلوله به سرش جان سالم به در برده است.

#قیام_گرسنگان
#کمپین_۱۴۰۲
#اعتصاب_کارگران
#مبارزات_صنفی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism