Forwarded from فَرنِوِشت (Farshid [@far_nevesht_ca])
چگونه #پادکست و #ادبیات به یکدیگر کمک می‌کنند؟
قسمت نخست
فرشید سادات‌شریفی
این‌روزها، بی‌هیچ اغراقی، بهار پادکست‌های فارسی است.
تقریباً در اکثر سنخ‌ها، حال‌وهواها و موضوع‌ها پادکست خوب داریم. آن‌قدر که برای منی که هم #عشق_پادکست هستم و هم با عینک نقد و بررسی بهشان نگاه می‌کنم، شنیدن همه ناممکن و حتی شنیدن محبوب‌هایم نیز دشوار شده.
نکتۀ جالبی که بخش بزرگ و مهمی از این تولیدات دارند، پیوندشان با ادبیات است و دادودهش دوسویه‌ای که با ادبیات می‌کنند.
در یک نگاه کوتاه و پرشتاب، بعضی از مهم‌ترین شکل‌ها و مصداق‌های این تعامل را در ادامه می‌شمارم:
١. ترکیب آگاهانۀ شعر و نثر و ترانه برای سیر در یک‌حال‌وهوای فرهنگی‌جغرافیاییِ خاص در #رادیو_دیو؛
٢. دست‌یاب‌کردن متنی نسبتاً سخت‌یاب و دورتر دسترس رومزه، مثل شاهنامه در #فردوسی_خوانی؛
۳. تمرکز بر پیوند روایت با زندگی روزمره، در اپیزود اخیر و کلاً فصل جدید #هزار_تو (که البته آخرین قسمتش به‌نظرم علی‌رغم محتوای خوب، زیادی ناویراسته و طولانی بود)؛
۴. توجه به نیاز و علاقهٔ روزمرهٔ مردم در پیوند با #روایت و #گزارش و #ژانر، در #چنل_بی؛
۵. استفادهٔ هوشمندانه از یک نیاز/ جذابیتِ برخواسته از محدودیت (کتاب‌های جذاب فراوان در مقابل وقت اندک) و پاسخ‌گویی به آن با فن #خلاصه_سازی_روایی در #بی_پلاس.
این‌پادکست‌ها، همه، چه بخواهند و بدانند یا نه، مصرف ادبیات و لذت بردن از عناصر ادبی حتی در بافت غیرادبی و در یک کلام ادبیات کاربردی را گسترش می‌دهند.
شما چه فکر می‌کنید و چه نمونه‌های دیگری سراغ دارید؟
@far_nevesh
قسمت نخست
فرشید سادات‌شریفی
این‌روزها، بی‌هیچ اغراقی، بهار پادکست‌های فارسی است.
تقریباً در اکثر سنخ‌ها، حال‌وهواها و موضوع‌ها پادکست خوب داریم. آن‌قدر که برای منی که هم #عشق_پادکست هستم و هم با عینک نقد و بررسی بهشان نگاه می‌کنم، شنیدن همه ناممکن و حتی شنیدن محبوب‌هایم نیز دشوار شده.
نکتۀ جالبی که بخش بزرگ و مهمی از این تولیدات دارند، پیوندشان با ادبیات است و دادودهش دوسویه‌ای که با ادبیات می‌کنند.
در یک نگاه کوتاه و پرشتاب، بعضی از مهم‌ترین شکل‌ها و مصداق‌های این تعامل را در ادامه می‌شمارم:
١. ترکیب آگاهانۀ شعر و نثر و ترانه برای سیر در یک‌حال‌وهوای فرهنگی‌جغرافیاییِ خاص در #رادیو_دیو؛
٢. دست‌یاب‌کردن متنی نسبتاً سخت‌یاب و دورتر دسترس رومزه، مثل شاهنامه در #فردوسی_خوانی؛
۳. تمرکز بر پیوند روایت با زندگی روزمره، در اپیزود اخیر و کلاً فصل جدید #هزار_تو (که البته آخرین قسمتش به‌نظرم علی‌رغم محتوای خوب، زیادی ناویراسته و طولانی بود)؛
۴. توجه به نیاز و علاقهٔ روزمرهٔ مردم در پیوند با #روایت و #گزارش و #ژانر، در #چنل_بی؛
۵. استفادهٔ هوشمندانه از یک نیاز/ جذابیتِ برخواسته از محدودیت (کتاب‌های جذاب فراوان در مقابل وقت اندک) و پاسخ‌گویی به آن با فن #خلاصه_سازی_روایی در #بی_پلاس.
این‌پادکست‌ها، همه، چه بخواهند و بدانند یا نه، مصرف ادبیات و لذت بردن از عناصر ادبی حتی در بافت غیرادبی و در یک کلام ادبیات کاربردی را گسترش می‌دهند.
شما چه فکر می‌کنید و چه نمونه‌های دیگری سراغ دارید؟
@far_nevesh