⭕️📜نامه #سرگشاده دوم دکتر #سعید_زیباکلام به مقام معظم رهبری (بخش اول)
🔴 مكّاری و حماقت مضاعف
💢حضرت آيه الله سيد علی خامنه‌ای،
#رهبر عزيز و ارجمند جمهوری اسلامی ايران.
🔸با سلام و آرزوی قبولی طاعات ماه مبارك رمضان و توفيق رستگاری و عاقبت‌بخيری آن رهبر عزيز و برادر بزرگوار، لازم می‌دانم در موضوع تصميم‌گيری جاری درباره برجام نكاتی چند را به حضرتعالی متذكر شوم.
🔷گام اول:
🔸پرواضح است كه آمريكاييان عمود خيمه #نظام_تحريم‌ها هستند، به طوری كه تحريم اروپاييان بدون نقش و حضور محوری و بل ساختاری آمريكا تأثير بسيار كمی بر اقتصاد و تجارت و تراكنش‌های مالی و بانكی ايران خواهد داشت. نيز به زحمت می‌توان از تحريم چينی‌ها يا روس‌ها سخن جدّی محصّلی گفت. اگر كمترين شكی در اين ارزيابی‌ها وجود دارد كافی است واكنش‌های شركت‌های بزرگ و مؤثر اروپايی و حتی روسی و چينی پس از لغو برجام از جانب آمريكا ملاحظه شود.
🔸اگر وابستگی حيات نظام تحريم‌ها به آمريكاييان در مقايسه با پنج كشور ديگر هنوز جای كمی شك و ترديد دارد خوب است نقش دولت آمريكا با نقش ساير دول حاضر در مذاكرات مقايسه شود تا به خوبی ديده شود كه وزن و سهم تحريم‌های پنج كشور چه بخشی از كل نظام تحريم‌ها می‌شود.
🔸آيا به راستی جای ترديد وجود دارد كه معمار و مجری اصلی نظام تحريم‌ها عليه ايران، دولت‌های پی‌در‌پی آمريكا بوده‌اند و نه روس‌ها و چينی‌ها، و نه حتی اتحاديه اروپا؟ اين دولت و #كنگره آمريكاست كه ساليان متمادی انواع تحريم‌ها را به دلايل گوناگون وضع و تقنين كرده، نظامی بسيار پيچيده و لايه‌لايه از تحريم‌ها را ايجاد كرده و نه پنج كشور ديگر. تحريم‌های اتحاديه اروپا بسيار ساده و محدودتر از آن است كه بتوان با نظام تحريم‌های آمريكايی مقايسه شود.
🔸با توجه به مقدمات فوق، آيا سخن خارق‌العاده‌ای است اگر قائل شويم كه طرفين اصلی #مذاكرات_هستهای به لحاظ نقش و قدرت تصميم‌گيری سياسی و تبعات اقتصادی، در واقع همين ايران و آمريكاست و لاغير؟ پنج كشور ديگر عمدتاً نقش هيبت‌سازی و فضاسازی روانی‌ـ‌سياسی‌ـ‌رسانه‌ای داشته‌اند تا موضوع هستهای ايران تبديل به موضوعی بسيار مهم و بين‌المللی شود. تا در نتيجه ايران بيشتر و مؤثرتر تحت فشار سياسی‌ـ‌رسانه‌ای قرارگيرد. روشن است كه اگر از ابتدا ايران فقط با آمريكاييان مذاكره می‌كرد، مذاكرات دوجانبه محسوب می‌شد و آن حجم بسيار گسترده فضاسازی بين‌المللی هم ايجاد نمی‌شد تا نتيجتاً بتوان ايران را تحت فشار نرم ليكن بسيار مؤثر روان‌شناختی قرارداد.
🔸با اين اوصاف، مذاكرات به فرجامی رسيد موسوم به برجام كه از همان ابتدا آمريكا نه تنها نظام تحريم‌ها را لغو يا حتی معلق نكرد كه با توجه به بهانه‌های ديگر (از قبيل برنامه دفاعی ايران، سياست خارجی ايران در حمايت از متحدين سياسی‌اش در خاورميانه، و غيره) علی‌الدوام بر گستره و عمق آن افزود. به عنوان يك نمونه قابل توجه از افزايش متداوم تحريم‌ها، در همان هفته‌های اول دولت جديد آمريكا در سال ۲۰۱۷، بخش بزرگی از نيروهای مسلح ايران (يعنی #سپاه_پاسداران انقلاب اسلامی) تبديل شد به سازمانی تروريستی و خود و تمام نهادها و شخصيت‌هايی كه در آن و يا با آن كار می‌كنند تبديل به نهادها و شخصيت‌های تروريست شدند و جملگی تحت تحريم. از طرف ديگر، بسياری از بنگاه‌های اروپايی كه به علل روانشناختی‌ـ‌اقتصادی شرايط را ابهام‌آميز می‌ديدند نگران مجازات‌های دادگاه‌های آمريكا بودند و در نتيجه از ورود در پروژه‌های بزرگ و بلندمدت خودداری می‌كردند و يا اصلاً عطای هر نوع همكاری با ايران را به لقايش می‌بخشيدند و بالكل از ورود به ايران امتناع می‌كردند.
🔸حاصل‌جمع اين اوضاع همان شد كه رئيس كل بانك مركزی دولت تدبير و اميد در محفلی محدود در آمريكا مطرح كرد اما رسانه‌ای شد و رسوايی بزرگی را دامن زد: رفع تحريم‌ها برای ايران ”تقريباً هيچ“ حاصلی نداشته است. و چنين است حاصل اقدامات طرف آمريكايی قرارداد. اين است ماحصل مكاریِ نخستين آمريكايی‌ها در مذاكرات هستهای و آثار آن.
🔸از طرف ديگر، برجام را مذاكره‌كنندگان دولت ايران به گونه‌ای ساده‌لوحانه طراحی و توافق كرده بودند كه ايران قبل از كمترين حركت دولت آمريكا جهت حتی تعليق كوچكترين تحريم‌ها، می‌بايد قسمت اعظم تأسيسات هستهای خودش را تخريب يا مضمحل كند و #آژانس بين‌المللی انرژی اتمی هم اين تخريب و اضمحلال و برچيدن را بازرسی و تأييد كند. رسانه‌ها، منجمله رسانه ملی، چنان فضای روانی‌ـ‌سياسی‌ای را در ايران ايجاد كرده بودند كه نه در سال ۹۴ (سال انعقاد قرارداد) و نه در ۹۵ و نه در ۹۶ كمتر كسی اين ساده‌لوحی و حماقت دوران‌ساز را می‌توانست بوضوح ببيند.
▪️انتهای بخش اول
ادامه در بخش بعد👇👇👇👇👇
🆔 @Saeidzibakalam
🔴 مكّاری و حماقت مضاعف
💢حضرت آيه الله سيد علی خامنه‌ای،
#رهبر عزيز و ارجمند جمهوری اسلامی ايران.
🔸با سلام و آرزوی قبولی طاعات ماه مبارك رمضان و توفيق رستگاری و عاقبت‌بخيری آن رهبر عزيز و برادر بزرگوار، لازم می‌دانم در موضوع تصميم‌گيری جاری درباره برجام نكاتی چند را به حضرتعالی متذكر شوم.
🔷گام اول:
🔸پرواضح است كه آمريكاييان عمود خيمه #نظام_تحريم‌ها هستند، به طوری كه تحريم اروپاييان بدون نقش و حضور محوری و بل ساختاری آمريكا تأثير بسيار كمی بر اقتصاد و تجارت و تراكنش‌های مالی و بانكی ايران خواهد داشت. نيز به زحمت می‌توان از تحريم چينی‌ها يا روس‌ها سخن جدّی محصّلی گفت. اگر كمترين شكی در اين ارزيابی‌ها وجود دارد كافی است واكنش‌های شركت‌های بزرگ و مؤثر اروپايی و حتی روسی و چينی پس از لغو برجام از جانب آمريكا ملاحظه شود.
🔸اگر وابستگی حيات نظام تحريم‌ها به آمريكاييان در مقايسه با پنج كشور ديگر هنوز جای كمی شك و ترديد دارد خوب است نقش دولت آمريكا با نقش ساير دول حاضر در مذاكرات مقايسه شود تا به خوبی ديده شود كه وزن و سهم تحريم‌های پنج كشور چه بخشی از كل نظام تحريم‌ها می‌شود.
🔸آيا به راستی جای ترديد وجود دارد كه معمار و مجری اصلی نظام تحريم‌ها عليه ايران، دولت‌های پی‌در‌پی آمريكا بوده‌اند و نه روس‌ها و چينی‌ها، و نه حتی اتحاديه اروپا؟ اين دولت و #كنگره آمريكاست كه ساليان متمادی انواع تحريم‌ها را به دلايل گوناگون وضع و تقنين كرده، نظامی بسيار پيچيده و لايه‌لايه از تحريم‌ها را ايجاد كرده و نه پنج كشور ديگر. تحريم‌های اتحاديه اروپا بسيار ساده و محدودتر از آن است كه بتوان با نظام تحريم‌های آمريكايی مقايسه شود.
🔸با توجه به مقدمات فوق، آيا سخن خارق‌العاده‌ای است اگر قائل شويم كه طرفين اصلی #مذاكرات_هستهای به لحاظ نقش و قدرت تصميم‌گيری سياسی و تبعات اقتصادی، در واقع همين ايران و آمريكاست و لاغير؟ پنج كشور ديگر عمدتاً نقش هيبت‌سازی و فضاسازی روانی‌ـ‌سياسی‌ـ‌رسانه‌ای داشته‌اند تا موضوع هستهای ايران تبديل به موضوعی بسيار مهم و بين‌المللی شود. تا در نتيجه ايران بيشتر و مؤثرتر تحت فشار سياسی‌ـ‌رسانه‌ای قرارگيرد. روشن است كه اگر از ابتدا ايران فقط با آمريكاييان مذاكره می‌كرد، مذاكرات دوجانبه محسوب می‌شد و آن حجم بسيار گسترده فضاسازی بين‌المللی هم ايجاد نمی‌شد تا نتيجتاً بتوان ايران را تحت فشار نرم ليكن بسيار مؤثر روان‌شناختی قرارداد.
🔸با اين اوصاف، مذاكرات به فرجامی رسيد موسوم به برجام كه از همان ابتدا آمريكا نه تنها نظام تحريم‌ها را لغو يا حتی معلق نكرد كه با توجه به بهانه‌های ديگر (از قبيل برنامه دفاعی ايران، سياست خارجی ايران در حمايت از متحدين سياسی‌اش در خاورميانه، و غيره) علی‌الدوام بر گستره و عمق آن افزود. به عنوان يك نمونه قابل توجه از افزايش متداوم تحريم‌ها، در همان هفته‌های اول دولت جديد آمريكا در سال ۲۰۱۷، بخش بزرگی از نيروهای مسلح ايران (يعنی #سپاه_پاسداران انقلاب اسلامی) تبديل شد به سازمانی تروريستی و خود و تمام نهادها و شخصيت‌هايی كه در آن و يا با آن كار می‌كنند تبديل به نهادها و شخصيت‌های تروريست شدند و جملگی تحت تحريم. از طرف ديگر، بسياری از بنگاه‌های اروپايی كه به علل روانشناختی‌ـ‌اقتصادی شرايط را ابهام‌آميز می‌ديدند نگران مجازات‌های دادگاه‌های آمريكا بودند و در نتيجه از ورود در پروژه‌های بزرگ و بلندمدت خودداری می‌كردند و يا اصلاً عطای هر نوع همكاری با ايران را به لقايش می‌بخشيدند و بالكل از ورود به ايران امتناع می‌كردند.
🔸حاصل‌جمع اين اوضاع همان شد كه رئيس كل بانك مركزی دولت تدبير و اميد در محفلی محدود در آمريكا مطرح كرد اما رسانه‌ای شد و رسوايی بزرگی را دامن زد: رفع تحريم‌ها برای ايران ”تقريباً هيچ“ حاصلی نداشته است. و چنين است حاصل اقدامات طرف آمريكايی قرارداد. اين است ماحصل مكاریِ نخستين آمريكايی‌ها در مذاكرات هستهای و آثار آن.
🔸از طرف ديگر، برجام را مذاكره‌كنندگان دولت ايران به گونه‌ای ساده‌لوحانه طراحی و توافق كرده بودند كه ايران قبل از كمترين حركت دولت آمريكا جهت حتی تعليق كوچكترين تحريم‌ها، می‌بايد قسمت اعظم تأسيسات هستهای خودش را تخريب يا مضمحل كند و #آژانس بين‌المللی انرژی اتمی هم اين تخريب و اضمحلال و برچيدن را بازرسی و تأييد كند. رسانه‌ها، منجمله رسانه ملی، چنان فضای روانی‌ـ‌سياسی‌ای را در ايران ايجاد كرده بودند كه نه در سال ۹۴ (سال انعقاد قرارداد) و نه در ۹۵ و نه در ۹۶ كمتر كسی اين ساده‌لوحی و حماقت دوران‌ساز را می‌توانست بوضوح ببيند.
▪️انتهای بخش اول
ادامه در بخش بعد👇👇👇👇👇
🆔 @Saeidzibakalam