‍ ایرانیان که دلبستگی خاصی به #نور و #گرما داشتند، زمستان را با برگزاری جشنهای بسیار به انتظار فصل گرم و زایش دوباره خورشید مینشستند. آنها 365 روز سال را به 12 ماه 30 روزه تقسیم کرده و 5 روز آخر را که پیشواز نوروز بود، #پنجه_وه مینامیدند. همچنین آنان زمستان را به دو چله بزرگ و کوچک تقسیم کرده بودند و در آغاز هر کدام جشنی برپا میکردند.

#چله_بزرگ از یکم دی ماه (شب چله) آغاز میشد تا چهل روز بعد یعنی دهم بهمن (جشن سده) و #چله_کوچک از دهم بهمن آغاز میشد تا پایان بهمن یعنی بیست شب و بیست روز. در آغاز چله بزرگ، جشن زایش #مهرایزد را جشن میگرفتند و در آغاز چله کوچک #جشن_سده را.

شب چله شب زایش مهر ایزد است. مهر به معنی #پرتو_خورشید در هنگام طلوع آفتاب میباشد. در این هنگام فلق به سرخی میگراید و نور و گرمای خورشید کم کم زمین را فرامیگیرد. به همین دلیل شب چله را ایرانیان تا بامداد بیدار میمانند تا دمیدن نور و روشنایی را ببینند و به نماد #گردی و #سرخی خورشید، میوه های سرخ و گرد بر سفره های آیینی خود میگذارند.

شب چله فرخنده باد!❤
@setade7aban