⁩⁩🍁 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🌻 مهرگان؛ جشن آغاز سال نو

مهرگان آمد گرفته فالش از نیکی مثال
نیک روز و نیک جشن و نیک وقت و نیک فال
#عنصری

🍁🍁 "جشن مهرگان" بزرگ‌ترین جشن ایران باستان و جشن آغاز سال نو در دوره‌هایی از ایران همچون زمان هخامنشیان بود و در شش روز برگزار می‌شد. این جشن از کهن‌ترین و نخستین جشن‌های ایرانی بود که به گمان، با آیین‌های مهرپرستی و میتراگرایی آریاییان نخستین در پیوند است. بر پایه‌ی شاهنامه‌ی فردوسی، پیشینه‌ی آن به زمان فریدون می‌رسد. همانگونه که نوروز با جمشید در پیوند است، مهرگان نیز با کاوه و فریدون پیوسته است.

🌻🌻 درباره‌ی زمان برگزاری جشن مهرگان گفته می‌شود که این جشن در آغازین روز مهر برپایه‌ی گاهشماری باستانی برگزار می‌شد که شاید تا واپسین سال‌های دودمان اشکانی دنباله داشت و در زمان ساسانیان به "مهر روز" از مهرماه برابر با شانزدهم مهر جابجا شد و از دوهزار سال گذشته در روز شانزدهم مهر برگزار می‌شد.
به این جشن میتراکانا، مهرکانا و میتراکان نیز گفته می‌شد.

🍁🍁 آغاز سال نو در مهرگان بسته به آغاز و پایان سال کشاورزی بود. سال کشاورزی با پایان تابستان به پایان می‌رسید و آمادگی برای سال نو کشت و کار در پاییز آغاز می‌شد.

🌻🌻 کتسیاس، پزشک اردشیر دوم هخامنشی نوشته بود که در جشن مهرگان ایرانیان جامه‌ی ارغوانی می‌پوشند، ساز و آواز برپا می‌کنند و به پایکوبی و نوشیدن می‌پردازند.

🍁🍁 سفره‌ی مهرگان نیز به رنگ ارغوانی بود و میوه‌های سرخ‌رنگ و گوناگون در آن می‌چیدند و چند شاخه از درختان گز، هوم و مورد در آن می‌گذاشتند. گل همیشه شکفته در میان سفره بود و پیرامونش را با گل‌های دیگر می‌آراستند. اکنون ما نمی‌دانیم گل همیشه شکفته گونه‌ای گل بود یا به هر گلی که در این موسم زمان شکفتنش بود، گفته می‌شد. در سفره‌ی مهرگان آتشدان یا کندیل(شمع)، شیرینی و خوشبوکننده‌ای چون گلاب نیز یافت می‌شد.

🌻🌻 خوراکی‌های جشن مهرگان نوشیدنی گیاه هوم بود که آن را با شیر یا آب می‌آمیختند و همه‌ی باشندگان(حاضران) جشن به نشانه‌ی پیمان و دوستی از آن می‌نوشیدند. نانی از آرد هفت گیاه گندم، جو، عدس، برنج، ماش، نخود و ارزن پخته می‌شد. همچنین در آتشدان‌ها اسپند و زفران یا سپران(زعفران) و انبر یا شاهبوی(عنبر) می‌ریختند تا هوا همواره خوشبو باشد. در آتش نیز هوم می‌ریختند تا بخروشد.

🍁🍁 در این جشن بجز پوشیدن جامه‌ی ارغوانی، شادباش‌برگ(کارت تبریک)هایی را خوشبو می‌کردند و در پوششی زیبا می‌پیچیدند و پیشکش می‌کردند. پس از خوردن و نوشیدن، زمان ساز و پایکوبی(رقص) گروهی بود. در این هنگام مهرْیَشت می‌خواندند و اَرغُشت می‌رفتند. ارغشت گونه‌ای پایکوبی گروهی بود. در پایان در کنار جشن دست به دست هم می‌دادند و در کنار آتش زنجیره‌ای به نشان مهر و پیمان می‌ساختند. از دیگر آیین‌های این جشن، نیایش به درگاه ایزد مهر یا همان ایزد درستکاری، پیمان و مهربانی بود.

🌻🌻 امروز تندیس‌ها و سنگ‌نگاره‌های فراوانی همچون نگاره‌های میترا در کشورهای خاورمیانه و ترکیه کنونی یافت شده که نشانه‌ی فراگیر بودن جشن مهرگان در سرزمین ایران باستان است. اکنون در برخی از کشورهای عربی جشن مهرجان یا مهرجانات برگزار می‌شود که بجا مانده از جشن بزرگ مهرگان است. همچنین گمان شده است که سماع پیروان مولوی در شهر قونیه دگرگون‌شده‌ی ارغشت‌های میترایی باشد.

🍁🍁 جلال آل احمد جشن قالی‌شویان در مشهد اردهال کاشان را در پیوند با مهرگان می‌داند. از سویی گفته شده جشن قالی‌شویان در پیوند با "جشن تیرروزی" است.
در تاجیکستان و سمرکند(سمرقند) جشن ایستادگی کاوه آهنگر در برابر بیدادگری آژی‌دهاک(ضحاک) را برگزار می‌کنند.

#پریسااماموردی
____
۱- نامه‌ی ایران
نویسنده: #شیرینبیانی
۲- تارنمای مهرمیهن
۳- جشن مهرگان و سده
نویسنده: #رضامرادیغیاثآبادی
____
#مهرگان #جشنمهرگان #فرهنگایران
🌹❤️
@setade7aban
#کارزارملی نافرمانی های مدنی و مبارزات بدون خشونت

‌‍ ‍

#نافرمانی_مدنی_ایرانیان

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

دلیل برگزاری جشن مهرگان در آغاز مهرماه و اصولاً نامگذاری نخستین ماه فصل پاییز به نام مهر، در این است که در دوره‌‌هایی از دوران باستان و از جمله در عصر هخامنشی، آغاز پاییز، آغاز سال نو بوده است و از همین روی نخستین ماه سال را به نام مهر منسوب کرده‌اند.
تثبیتِ آغاز سال نو در هنگام اعتدال پاییزی با نظام زندگیِ مبتنی بر کشاورزیِ ایرانیان بستگیِ کامل دارد. می‌دانیم که سال زراعی از اول پاییز آغاز و در پایان تابستان دیگر خاتمه می‌پذیرد. قاعده‌ای که هنوز هم در میان کشاورزان متداول است و در بسیاری از نواحی ایران جشن‌های فراوان و گوناگونی به مناسبت فرارسیدن مهرگان و پایان فصل زراعی برگزار می‌شود. در این جشن‌ها گاه ترانه‌هایی نیز خوانده می‌شود که در آنها به مهر و مهرگان اشاره می‌رود. شاید بتوان شیوه سال تحصیلیِ امروزی را باقی‌مانده گاهشماری کهن میترایی/ مهری دانست.
امروزه نیز سنت کهن آغاز سال نو از ابتدای پاییز با نام «سالِ وَرز» در تقویم محلی کردان مُـکریِ مهاباد و طایفه‌های کردان شُکری باقی مانده است. همچنین در تقویم محلی پامیر در تاجیکستان (به ویژه در دو ناحیه «وَنج» و «خوف») از نخستین روز پاییز با نام «نوروز پاییزی/ نوروز تیرَماه» یاد می‌کنند. در ادبیات فارسی (از جمله شاهنامه فردوسی) و امروزه در میان مردمان آسیای میانه و شمال افغانستان، فصل پاییز را «تیرَماه» می‌نامند.
گاهشماری هخامنشی نیز مبتنی بر آغاز سال از ابتدای پاییز بوده است، همانگونه که در کتاب «رصدخانه نقش‌رستم» (چاپ سال ۱۳۷۸؛ و چاپ دوم آن در کتاب: بناهای تقویمی و نجومی ایران، ۱۳۸۳، از همین نگارنده) گفته شد؛ سازوکار ویژه‌ای برای تشخیص هفته به هفته و سپس روز به روزِ آغاز سال نو هخامنشی در تقویم آفتابی نقش‌رستم (کعبه زرتشت) طراحی و تعبیه شده است.

تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین
#مهرگان - ۱۶ مهرماه
جشن دُر و جشن جوانان و آینده سازان. جشن میتراکانا. اغاز سال نو در زمان هخامنشی.
جشن پیروزی ایرانیان بر ضحاک ماردوش.
موضوع جشن: جشن مهر، میترا، فروغ، روشنایی ، دوستی ، پیوستگی، پیوند و محبت
آداب و رسوم: پایکوبی، آواز و موسیقی، یاری رساندن به کشاورزان

https://telegram.me/SNIDC

‌#نافرمانی_مدنی_ایرانیان


#مهرگان برابر با نوروز و یا دومین نورز و بزرگترین جشن ایرانیان را در ۱۶ مهرماه به نیکی برگزار میکنیم (۱۶ تا ۲۲ مهر)
یادگاری از آیین مهر (میترائیسم) و پیروزی ایرانیان بر ضحاک، جشن دُر و جشن جوانان و آینده سازان. جشن میتراکانا و آغاز سال نو در دوران هخامنشی.


https://telegram.me/SNIDC

‌#نافرمانی_مدنی_ایرانیان

دلیل برگزاری جشن مهرگان در آغاز مهرماه و اصولاً نامگذاری نخستین ماه فصل پاییز به نام مهر، در این است که در دوره‌‌هایی از دوران باستان و از جمله در عصر هخامنشی، آغاز پاییز، آغاز سال نو بوده است و از همین روی نخستین ماه سال را به نام مهر منسوب کرده‌اند.
تثبیتِ آغاز سال نو در هنگام اعتدال پاییزی با نظام زندگیِ مبتنی بر کشاورزیِ ایرانیان بستگیِ کامل دارد. می‌دانیم که سال زراعی از اول پاییز آغاز و در پایان تابستان دیگر خاتمه می‌پذیرد. قاعده‌ای که هنوز هم در میان کشاورزان متداول است و در بسیاری از نواحی ایران جشن‌های فراوان و گوناگونی به مناسبت فرارسیدن مهرگان و پایان فصل زراعی برگزار می‌شود. در این جشن‌ها گاه ترانه‌هایی نیز خوانده می‌شود که در آنها به مهر و مهرگان اشاره می‌رود. شاید بتوان شیوه سال تحصیلیِ امروزی را باقی‌مانده گاهشماری کهن میترایی/ مهری دانست.
امروزه نیز سنت کهن آغاز سال نو از ابتدای پاییز با نام «سالِ وَرز» در تقویم محلی کردان مُـکریِ مهاباد و طایفه‌های کردان شُکری باقی مانده است. همچنین در تقویم محلی پامیر در تاجیکستان (به ویژه در دو ناحیه «وَنج» و «خوف») از نخستین روز پاییز با نام «نوروز پاییزی/ نوروز تیرَماه» یاد می‌کنند. در ادبیات فارسی (از جمله شاهنامه فردوسی) و امروزه در میان مردمان آسیای میانه و شمال افغانستان، فصل پاییز را «تیرَماه» می‌نامند.
گاهشماری هخامنشی نیز مبتنی بر آغاز سال از ابتدای پاییز بوده است، همانگونه که در کتاب «رصدخانه نقش‌رستم» (چاپ سال ۱۳۷۸؛ و چاپ دوم آن در کتاب: بناهای تقویمی و نجومی ایران، ۱۳۸۳، از همین نگارنده) گفته شد؛ سازوکار ویژه‌ای برای تشخیص هفته به هفته و سپس روز به روزِ آغاز سال نو هخامنشی در تقویم آفتابی نقش‌رستم (کعبه زرتشت) طراحی و تعبیه شده است.

تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین
#مهرگان - ۱۶ مهرماه
جشن دُر و جشن جوانان و آینده سازان. جشن میتراکانا. اغاز سال نو در زمان هخامنشی.
جشن پیروزی ایرانیان بر ضحاک ماردوش.
موضوع جشن: جشن مهر، میترا، فروغ، روشنایی ، دوستی ، پیوستگی، پیوند و محبت
آداب و رسوم: پایکوبی، آواز و موسیقی، یاری رساندن به کشاورزان
(در سرتاسر ایران زمین)

با شادی به جنگ تحجر با نظام اشغالگر اخوندی می رویم

پاینده ایران
https://telegram.me/SNIDC

‍‍ ‍ ‍
#نافرمانی_مدنی_ایرانیان
مهرگان یکی از کهن‌ترین جشن‌ها و گردهمایی‌های ایرانیان و هندوان است که در ستایش و نیایش مهر یا میترا برگزار می‌شود.
جشن مهرگان قدمتی به اندازه ایزد منسوب به خود دارد. تا آنجا که منابع مکتوبِ موجود نشان می‌دهد، دیرینگیِ این جشن دستکم تا دوران فریدون باز می‌گردد. شاهنامه فردوسی به صراحت به این جشن کهن و پیدایش آن در عصر فریدون اشاره کرده است:

به روز خجسته سرِ مهر ماه / به سر بر نهاد آن کـیانی کلاه
زمانه بی اندوه گشت از بدی / گرفتند هر کس ره بخردی
دل از داوری‌ها بپرداختند / به آیین یکی جشن نو ساختند
نشستند فرزانگان شادکام / گرفتند هر یک ز یاقوت جام
میِ روشن و چهره ی شاه نو / جهان نو ز داد از سرِ ماه نو
بفرمود تا آتش افروختند / همه عنبر و زعفران سوختند
پرستیدن مهرگان دین اوست / تن‌آسانی و خوردن آیین اوست
اگر یادگارست ازو ماه و مهر / بکوش و به رنج ایچ منمای چهر

شاهنامه فردوسی، ویرایش جلال خالقی مطلق

تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین

#مهرگان - ۱۶ مهرماه
جشن دُر و جشن جوانان و آینده سازان. جشن میتراکانا. اغاز سال نو در زمان هخامنشی.
جشن پیروزی ایرانیان بر ضحاک ماردوش.
موضوع جشن: جشن مهر، میترا، فروغ، روشنایی ، دوستی ، پیوستگی، پیوند و محبت
آداب و رسوم: پایکوبی، آواز و موسیقی، یاری رساندن به کشاورزان
(در سرتاسر ایران زمین)


https://telegram.me/SNIDC

‌#نافرمانی_مدنی_ایرانیان

دلیل برگزاری جشن مهرگان در آغاز مهرماه و اصولاً نامگذاری نخستین ماه فصل پاییز به نام مهر، در این است که در دوره‌‌هایی از دوران باستان و از جمله در عصر هخامنشی، آغاز پاییز، آغاز سال نو بوده است و از همین روی نخستین ماه سال را به نام مهر منسوب کرده‌اند.
تثبیتِ آغاز سال نو در هنگام اعتدال پاییزی با نظام زندگیِ مبتنی بر کشاورزیِ ایرانیان بستگیِ کامل دارد. می‌دانیم که سال زراعی از اول پاییز آغاز و در پایان تابستان دیگر خاتمه می‌پذیرد. قاعده‌ای که هنوز هم در میان کشاورزان متداول است و در بسیاری از نواحی ایران جشن‌های فراوان و گوناگونی به مناسبت فرارسیدن مهرگان و پایان فصل زراعی برگزار می‌شود. در این جشن‌ها گاه ترانه‌هایی نیز خوانده می‌شود که در آنها به مهر و مهرگان اشاره می‌رود. شاید بتوان شیوه سال تحصیلیِ امروزی را باقی‌مانده گاهشماری کهن میترایی/ مهری دانست.
امروزه نیز سنت کهن آغاز سال نو از ابتدای پاییز با نام «سالِ وَرز» در تقویم محلی کردان مُـکریِ مهاباد و طایفه‌های کردان شُکری باقی مانده است. همچنین در تقویم محلی پامیر در تاجیکستان (به ویژه در دو ناحیه «وَنج» و «خوف») از نخستین روز پاییز با نام «نوروز پاییزی/ نوروز تیرَماه» یاد می‌کنند. در ادبیات فارسی (از جمله شاهنامه فردوسی) و امروزه در میان مردمان آسیای میانه و شمال افغانستان، فصل پاییز را «تیرَماه» می‌نامند.
گاهشماری هخامنشی نیز مبتنی بر آغاز سال از ابتدای پاییز بوده است، همانگونه که در کتاب «رصدخانه نقش‌رستم» (چاپ سال ۱۳۷۸؛ و چاپ دوم آن در کتاب: بناهای تقویمی و نجومی ایران، ۱۳۸۳، از همین نگارنده) گفته شد؛ سازوکار ویژه‌ای برای تشخیص هفته به هفته و سپس روز به روزِ آغاز سال نو هخامنشی در تقویم آفتابی نقش‌رستم (کعبه زرتشت) طراحی و تعبیه شده است.

تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین
#مهرگان - ۱۶ مهرماه
جشن دُر و جشن جوانان و آینده سازان. جشن میتراکانا. اغاز سال نو در زمان هخامنشی.
جشن پیروزی ایرانیان بر ضحاک ماردوش.
موضوع جشن: جشن مهر، میترا، فروغ، روشنایی ، دوستی ، پیوستگی، پیوند و محبت
آداب و رسوم: پایکوبی، آواز و موسیقی، یاری رساندن به کشاورزان
(در سرتاسر ایران زمین)

با شادی به جنگ تحجر با نظام اشغالگر اخوندی می رویم

پاینده ایران
https://telegram.me/SNIDC

‌#نافرمانی_مدنی_ایرانیان

موج ایرانگرایی در سرتاسر ایران طنین افکنده است.
بشنویم پیام هم میهنان درون مرز را که به مناسبت مهرگان، جشنی که زمانی فراموش شده بود و امروز برگزاری آن نجات بخش ایران زمین میشود.
پاینده ایران
تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین
#مهرگان - ۱۶ مهرماه
جشن دُر و جشن جوانان و آینده سازان. جشن میتراکانا. اغاز سال نو در زمان هخامنشی.
جشن پیروزی ایرانیان بر ضحاک ماردوش.
موضوع جشن: جشن مهر، میترا، فروغ، روشنایی ، دوستی ، پیوستگی، پیوند و محبت
آداب و رسوم: پایکوبی، آواز و موسیقی، یاری رساندن به کشاورزان
(در سرتاسر ایران زمین)

تصاویر برگزاری جشن و شادی خود را در فضای مجازی پخش کنید

https://telegram.me/SNIDC

‌‍ #نافرمانی_مدنی_ایرانیان


دلیل برگزاری جشن مهرگان در آغاز مهرماه و اصولاً نامگذاری نخستین ماه فصل پاییز به نام مهر، در این است که در دوره‌‌هایی از دوران باستان و از جمله در عصر هخامنشی، آغاز پاییز، آغاز سال نو بوده است و از همین روی نخستین ماه سال را به نام مهر منسوب کرده‌اند.
تثبیتِ آغاز سال نو در هنگام اعتدال پاییزی با نظام زندگیِ مبتنی بر کشاورزیِ ایرانیان بستگیِ کامل دارد. می‌دانیم که سال زراعی از اول پاییز آغاز و در پایان تابستان دیگر خاتمه می‌پذیرد. قاعده‌ای که هنوز هم در میان کشاورزان متداول است و در بسیاری از نواحی ایران جشن‌های فراوان و گوناگونی به مناسبت فرارسیدن مهرگان و پایان فصل زراعی برگزار می‌شود. در این جشن‌ها گاه ترانه‌هایی نیز خوانده می‌شود که در آنها به مهر و مهرگان اشاره می‌رود. شاید بتوان شیوه سال تحصیلیِ امروزی را باقی‌مانده گاهشماری کهن میترایی/ مهری دانست.
امروزه نیز سنت کهن آغاز سال نو از ابتدای پاییز با نام «سالِ وَرز» در تقویم محلی کردان مُـکریِ مهاباد و طایفه‌های کردان شُکری باقی مانده است. همچنین در تقویم محلی پامیر در تاجیکستان (به ویژه در دو ناحیه «وَنج» و «خوف») از نخستین روز پاییز با نام «نوروز پاییزی/ نوروز تیرَماه» یاد می‌کنند. در ادبیات فارسی (از جمله شاهنامه فردوسی) و امروزه در میان مردمان آسیای میانه و شمال افغانستان، فصل پاییز را «تیرَماه» می‌نامند.
گاهشماری هخامنشی نیز مبتنی بر آغاز سال از ابتدای پاییز بوده است، همانگونه که در کتاب «رصدخانه نقش‌رستم» (چاپ سال ۱۳۷۸؛ و چاپ دوم آن در کتاب: بناهای تقویمی و نجومی ایران، ۱۳۸۳، از همین نگارنده) گفته شد؛ سازوکار ویژه‌ای برای تشخیص هفته به هفته و سپس روز به روزِ آغاز سال نو هخامنشی در تقویم آفتابی نقش‌رستم (کعبه زرتشت) طراحی و تعبیه شده است.

پاینده ایران
تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین
#مهرگان - ۱۶ مهرماه
جشن دُر و جشن جوانان و آینده سازان. جشن میتراکانا. اغاز سال نو در زمان هخامنشی.
جشن پیروزی ایرانیان بر ضحاک ماردوش.
موضوع جشن: جشن مهر، میترا، فروغ، روشنایی ، دوستی ، پیوستگی، پیوند و محبت
آداب و رسوم: پایکوبی، آواز و موسیقی، یاری رساندن به کشاورزان
(در سرتاسر ایران زمین)

https://telegram.me/SNIDC

‌‍ ‍
#نافرمانی_مدنی_ایرانیان

دلیل برگزاری جشن مهرگان در آغاز مهرماه و اصولاً نامگذاری نخستین ماه فصل پاییز به نام مهر، در این است که در دوره‌‌هایی از دوران باستان و از جمله در عصر هخامنشی، آغاز پاییز، آغاز سال نو بوده است و از همین روی نخستین ماه سال را به نام مهر منسوب کرده‌اند.
تثبیتِ آغاز سال نو در هنگام اعتدال پاییزی با نظام زندگیِ مبتنی بر کشاورزیِ ایرانیان بستگیِ کامل دارد. می‌دانیم که سال زراعی از اول پاییز آغاز و در پایان تابستان دیگر خاتمه می‌پذیرد. قاعده‌ای که هنوز هم در میان کشاورزان متداول است و در بسیاری از نواحی ایران جشن‌های فراوان و گوناگونی به مناسبت فرارسیدن مهرگان و پایان فصل زراعی برگزار می‌شود. در این جشن‌ها گاه ترانه‌هایی نیز خوانده می‌شود که در آنها به مهر و مهرگان اشاره می‌رود. شاید بتوان شیوه سال تحصیلیِ امروزی را باقی‌مانده گاهشماری کهن میترایی/ مهری دانست.
امروزه نیز سنت کهن آغاز سال نو از ابتدای پاییز با نام «سالِ وَرز» در تقویم محلی کردان مُـکریِ مهاباد و طایفه‌های کردان شُکری باقی مانده است. همچنین در تقویم محلی پامیر در تاجیکستان (به ویژه در دو ناحیه «وَنج» و «خوف») از نخستین روز پاییز با نام «نوروز پاییزی/ نوروز تیرَماه» یاد می‌کنند. در ادبیات فارسی (از جمله شاهنامه فردوسی) و امروزه در میان مردمان آسیای میانه و شمال افغانستان، فصل پاییز را «تیرَماه» می‌نامند.
گاهشماری هخامنشی نیز مبتنی بر آغاز سال از ابتدای پاییز بوده است، همانگونه که در کتاب «رصدخانه نقش‌رستم» (چاپ سال ۱۳۷۸؛ و چاپ دوم آن در کتاب: بناهای تقویمی و نجومی ایران، ۱۳۸۳، از همین نگارنده) گفته شد؛ سازوکار ویژه‌ای برای تشخیص هفته به هفته و سپس روز به روزِ آغاز سال نو هخامنشی در تقویم آفتابی نقش‌رستم (کعبه زرتشت) طراحی و تعبیه شده است.
پاینده ایران
تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین
#مهرگان - ۱۶ مهرماه
جشن دُر و جشن جوانان و آینده سازان. جشن میتراکانا. اغاز سال نو در زمان هخامنشی.
جشن پیروزی ایرانیان بر ضحاک ماردوش.
موضوع جشن: جشن مهر، میترا، فروغ، روشنایی ، دوستی ، پیوستگی، پیوند و محبت
آداب و رسوم: پایکوبی، آواز و موسیقی، یاری رساندن به کشاورزان
(در سرتاسر ایران زمین)

https://telegram.me/SNIDC

‌۱۶مهر ⁧روزجشن مهرگان⁩ است. ⁧مهرگان⁩ بعد از نوروز از بزرگترین جشن‌های ایرانیان باستان بود.
جشن سپاسگزاری، استوار کردن دوستی‌ها و مهرورزی به یکدیگر.


#مهرگان_فرخنده_باد

🔥 تبریک جشن مهرگان‌ توسط هموطنان ایرانی .

#جشن_مهرگان مانند #جشن_نوروز و #چهارشنبه_سوری با آداب و مراسم برگزار شده ک زمینه #شادی و #سرور و ترویج #عشق و #دوستی و #نیکی بین مردمان می شود .

#مهرگان‌ بر همه هموطنان خجسته باد .

مهرگان‌ را به همگان شا باش می گوییم .