شعارنویسی یاران بلوچستانی
با نافرمانیهای مدنی بسوی آزادی.
جشن #سده :
#رستاخیز
#اعتصابات_سراسری
#تظاهرات_سراسری
#رضا_پهلوی
https://telegram.me/setade7aban

شعارنویسی یاران بلوچستانی
با نافرمانیهای مدنی بسوی آزادی.
جشن #سده :
#رستاخیز
#اعتصابات_سراسری
#تظاهرات_سراسری
#رضا_پهلوی
https://telegram.me/setade7aban

شعارنویسی یاران بلوچستانی
با نافرمانیهای مدنی بسوی آزادی.
جشن #سده :
#رستاخیز
#اعتصابات_سراسری
#تظاهرات_سراسری
#رضا_پهلوی
https://telegram.me/setade7aban

شعارنویسی یاران بلوچستانی
با نافرمانیهای مدنی بسوی آزادی.
جشن #سده :
#رستاخیز
#اعتصابات_سراسری
#تظاهرات_سراسری
#رضا_پهلوی
https://telegram.me/setade7aban

شعارنویسی یاران بلوچستانی
با نافرمانیهای مدنی بسوی آزادی.
جشن #سده :
#رستاخیز
#اعتصابات_سراسری
#تظاهرات_سراسری
#رضا_پهلوی
https://telegram.me/setade7aban

شعارنویسی یاران بلوچستانی
با نافرمانیهای مدنی بسوی آزادی.
جشن #سده :
#رستاخیز
#اعتصابات_سراسری
#تظاهرات_سراسری
#رضا_پهلوی
https://telegram.me/setade7aban

‌ جشن #سده ،یکی از جشن های ملی ایرانیان است و برگزاری آن مربوط فقط به زرتشتیان ایران نیست چنانکه جشن نوروز وبزرگداشت شب چله را همهً ایرانیان پاس می دارند شایسته است تا دیگر جشن های ایران باستان نیز که برگرفته از پدیده های تاریخی ، طبیعی و حماسی نیاکان ما در ایران است نیز همگانی شود و ایرانیان به برپایی آن افتخار کنند.
پاینده ایران
تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین
رنسانس ایرانی

#رضا_پهلوی #رستاخیز
#اعتصابات_سراسری
#تظاهرات_سراسری
#IranProtests
#TheyKillPrisoners

@IIRCF
@setade7aban

شعارنویسی یاران مریوانی
با نافرمانیهای مدنی بسوی آزادی.
جشن #سده :
#رستاخیز
#اعتصابات_سراسری
#تظاهرات_سراسری
#رضا_پهلوی
https://telegram.me/setade7aban

‌ جشن #سده ،یکی از جشن های ملی ایرانیان است و برگزاری آن مربوط فقط به زرتشتیان ایران نیست چنانکه جشن نوروز وبزرگداشت شب چله را همهً ایرانیان پاس می دارند شایسته است تا دیگر جشن های ایران باستان نیز که برگرفته از پدیده های تاریخی ، طبیعی و حماسی نیاکان ما در ایران است نیز همگانی شود و ایرانیان به برپایی آن افتخار کنند.
پاینده ایران
تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین
رنسانس ایرانی

#رضا_پهلوی #رستاخیز
#اعتصابات_سراسری
#تظاهرات_سراسری
#IranProtests
#TheyKillPrisoners

@IIRCF
@setade7aban

‌ #سده
سه شنبه دهم بهمن ساعت 18 سرتاسر ایران.
=========================
آئین های جشن #سده
رستاخیز ما بازگشت به فرهنگ و هویت ماست.
با نافرمانی مدنی بسوی آزادی
تا رستاخیز نوروز زمانی نیست.
=================
قسمت هفتم:

سده از نگاه دولت و جامعه غیرزرتشتی
این جشن به یاد آورنده اهمیت نور، آتش و انرژی است. چنان‌که از کتاب‌ها و اسناد تاریخی برمی‌آید جشن سده جنبه دینی نداشته و تمام داستان‌های مربوط به آن غیردینی است و بیشتر جشنی کهن و ملی به شمار می‌آید و وارث حقیقی جشن سده نه تنها ایرانیان و آریایی‌ها بلکه میراثی است که به بسیاری از کشورهای همسایه ایران نیز راه یافت.
امروزه این جشن بین بسیاری از زرتشتیان ایران و خارج از ایران رواج گسترده دارد. صادق هدایت در سال‌های جوانی خود از جشن سده زرتشتیان کرمان دیدن و چنین گزارش می‌کند: «سده‌سوزی جشنی است که هنوز زرتشیتان کرمان به یادگار جمشید و آیین‌های ایران باستان می‌گیرند و برای این کار موقوفاتی در کرمان در نظر گرفته‌اند. پنجاه روز به نوروز خروارها بوته و هیزم درمنه در گبر محله باغچه بوداغ‌آباد گرد می‌آورند. جنب این باغچه خانه‌ای هست مسجد مانند و موبدان موبد از بزرگان شهر و حتی خارجی‌ها را دعوت شایانی می‌کنند. در این آیین نوشیدنی و شیرینی و میوه زیاد چیده می‌شود و اول غروب آفتاب دو نفر موبد دو لاله روشن می‌کنند و بوته‌ها را با آن آتش می‌زنند و سرود ویژه می‌خوانند هنگامی که آتش زبانه می‌کشد همهٔ میهمانان که بیش از چندین هزار نفر می‌شوند با فریادهای شادی دور آتش می‌گردند و این ترانه را می‌خوانند:
سد به سده، سی به گله پنجاه به نوروز
نوشیدنی می‌نوشند و میان هلهلهٔ شادی جشن تمام می‌شود»]
در بسیاری از نقاط مرکزی ایران مانند کرمان جشن سده یا سده سوزی در بین تمامی قشرها مردم کرمان از مسلمان (شیعه و سنی)، زرتشتی، مسیحی، یهودی و... به عنوان جشنی ملی رواج دارد.
آیین جشن سده
در کتاب نوروزنامه منسوب به خیام میخوانیم:
«هر سال تا به امروز جشن سده را پادشاهان نیک عهد در ایران و توران به جای می‌آورند، بعد از آن به امروز، زمان این جشن به دست فراموشی سپرده شد و فقط زرتشتیان که نگهبان سنن باستانی بوده و هستند این جشن باستانی را بر پا می‌داشتند.»
مرد آویج زیاری نخستین کس پس از اسلام بود که به سال ۳۲۳۳ هجری (صده دهم میلادی) این جشن را در اصفهان با شکوه فراوان برگزار کرد و گویا به همین دلیل پس از پایان مراسم در توطئه‌ای کشته شد. همچنین در زمان غزنویان این جشن دوباره رونق گرفت و عنصری شاعر نامدار ایران در یکی از جشن‌های سده در برابر امیر محمود غزنوی قصیده‌ای دربارهٔ سده خواند که آغاز آن این است:
سده جشن ملوک نامداراست زافریدون و از جم یادگار است
در ایران باستان و در میان زرتشتیان ایران، این جشن نزدیک غروب آفتاب، با آتش افروزی آغاز می‌شود و امروز هم با همان سنت کوه‌هایی از بوته و خارو هیزم در بیرون شهر فراهم شده، در حالی که موبدان لاله به دست اوستا زمزمه می‌کنند، بوته‌ها را روشن کرده و مردمی که در آن جا جمع شده‌اند نماز آتش نیایش خوانده، این مراسم به وسیلهٔ انجمن زرتشتیان کرمان سده هاست که بیرون از شهر انجام شده و همه مردم زن و مرد، زرتشتی و مسلمان، کلیمی در آن جا گرد آمده و در شادی شرکت می‌کنند در تهران این جشن بیست و پنج سال است که با شکوه وسیله سازمان فروهر در باغ (کوشک) ورجاوند برگزار می‌شود. در شیراز پنج سال این جشن به همت همسرم پریچهر (همسر دکتر فرهنگ مهر) و با یاری زرتشتیان، آرتشیان و مردم شیراز، برابر کعبه زرتشت، نزدیک تخت جمشید برگزار شد.
پاینده ایران.
رنسانس ایرانی

‍ ‌ ۱۰ بهمن ماه در سرتاسر ایران جشن #سده را با شکوه برگزار میکنیم.
در تمام خیابانها و کوچه ها و شهرها و روستاها ایران بیرون میاییم و کوپه آتشی روشن میکنیم، ساز میزنیم و شاهنامه میخوانیم و حضور خودمان را با شادی و اقتدار نشان میدهیم. این یک نافرمانی بزرگ مدنی سراسری می باشد.
برای اگاهی همگان پیامهای سده را در سطح وسیع به هرگونه که تمایل دارید پخش کنید.
پاینده ایران
تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین

موزیک بسیار زیبای اتش جشن سده
@IIRCF
@setade7aban
#رضا_پهلوی #رستاخیز
#اعتصابات_سراسری
#تظاهرات_سراسری
#IranProtests
#TheyKillPrisoners

‍ روشِ برگزاریِ جشنِ #سده توسطِ مزدیسنان
مردم از روزهای قبل مشغولِ حمع آوریِ هیزم برای جشن می شوند و همه را در یکجا می انبارند. در عصر این روز پس ازغروب آفتاب، سه تن از موبدان با جامه‌ سپید به سوی توده‌ای از هیزم خشک که از پیش آماده گردیده می‌روند و گروهی از جوانان که آنان هم جامه‌ی سپید بر تن دارند با هموخ‌های (مشعل‌های) روشن، موبدان را همراهی می‌کنند. موبدان بخشی از اوستا که بیشتر آتش نیایش است را می‌سرایند و موبد بزرگ با آتشدان و جوانان سپید پوش با هموخ‌ها هیزم‌ها را می‌افروزند. سپس، گروه نوازندگان از آغاز تا پایان جشن، آهنگ می‌نوازند و همه با شادی، پیروزی روشن شدنِ آتش #سده را جشن می‌گیرند. به همین سادگی!

چهل‌ روز پس از جشن شب چله، آبان روز از بهمن ماه در تقویم زرتشتی (برابر با 10 اُمِ بهمن‌ماه) و در چهله‌ی زمستان، جشن #سده ، به پهلوی "سَت" یا "#سده سوزی" برگزار می‌شود که جشنِ پیدایشِ آتش است.
برخی داستانِ پیدایشِ سَده را به اردشیر پاپکان، برخی به هوشنگِ پیشدادی و برخی دیگر به گیومرتَ نسبت داده اند. اما آنچه که اهمیت دارد اینست که این جشن را ما ابرانیان، سالها و سالهاست که بر می‌گزاریم.
#سده جشنِ ملوکِ نامدار است ز افریدون و از جَم یادگار است.
پاینده ایران.
@setade7aban
@IIRCF

جشن #سده در دهم بهمن ماه

جشن سده جشن پيدايش آتش است. صد روز از پايان تابستان گذشته و يا صد شب و روز به نوروز مانده است و كهن بودن آن به پايه جشنهاي نوروز و مهرگان مي رسد. از نظر نجومي (طبيعي) نياكان ما در روزگاران بسيار كهن، سال را به دو پاره (فصل) بخش مي كردند. تابستان كه هفت ماه به درازا مي كشيد، در نخستين روز فروردين آغاز و در آخرين روز مهر پايان مي يافت. و زمستان كه از آغاز آبان شروع مي شد و تا پايان اسفند به طول مي انجاميد. جشن سده، سومين روز از آغاز زمستان و يا صد روز و شب به اول تابستان بود.
از نظر تاريخي اين جشن به هوشنگ شاه نسبت داده شده. حكيم فرزانه، استاد سخن، فردوسي در شاهنامه مي گويد:
يكي روز شاه جهان سوي كوه گذر كرد با چند كس همگروه
پديد آمد از دور چيزي دراز سيه رنگ و تيره تن و تيز تاز
دو چشم از بر سر چو دو چشمه خون ز دود دهانش جهان تيره گون
نگه كرد هوشنگ با هوش و سنگ گرفتش يكي سنگ و شد پيش جنگ
به زور كياني بيازيد دست جهانسوز مار از جهانجوي جست
برآمد به سنگ گران سنگ خرد هم آن و هم اين سنگ بشكست خرد
فروغي پديد آمد از هر دو سنگ دل سنگ گشت از فروغ آذرنگ
نشد مار كشته وليكن ز راز پديد آمد آتش از آن سنگ باز
هر آنكس كه بر سنگ آهن زدي ازو روشنايي پديد آمدي
جهاندار پيش جهان آفرين نيايش همي كرد و خواند آفرين
كه او را فروغي چنين هديه داد همين آتش آنگاه قبله نهاد
بگفتا فروغيست اين ايزدي پرستيد بايد اگر بخردي
شب آمد برافروخت آتش چو كوه همان شاه در گرد او با گروه
يكي جشن كرد آن شب و باده خورد سده نام آن جشن فرخنده كرد
ز هوشنگ ماند اين سده يادگار بسي باد چون او دگر شهريار
كز آباد كردن جهان شاد كرد جهاني به نيكي از او ياد كرد
پاینده ایران
رنسانس ایرانی
https://t.me/IIRCF/4723

‌دهم بهمن ماه سال ۷۰۴۰ ایرانی - ۳۷۵۶ زرتشتی

جشن کهن و میهنی #سده، بر ایرانیان اهورایی شاد باد


#یک_ایران_اعتصاب
#یک_ایران_خیزش
#یک_ایران_فریاد

جشن #سده در #یزد_زیبا

دیروز۱۰بهمن۹۷


به امید برگزاری باشکوه جشن #سده در سراسر #ایران و ثبت جهانی جشن #سده در #یونسکو تا جهانیان برای دیدن این جشن به سوی ایران سرازیر شوند.

@DSSociety1

‍ در مورد ”#سده” گفته و نوشته شده و باز هم باید بسی گفت و نوشت. لیک آنچه مهندتر است دریافت و درونی کردن پیام هر جشن و رویداد تاریخی، فرهنگی، ارزشی است و سپس کنش بر بنیاد آن. هنگام سده، باری دیگر سخن از آتش است. آتشی که در مفهوم گسترده تر آن، نماد نور و روشنایی و گرماست. نور و روشنایی که نماد آگاهی، خرد و آمیغ (حقیقت) است. گرمایی که نماد نیروی زندگی و خود زندگی و هستی است و چون زندگی از اوست در همه جای زندگی نیز جای دارد. مرتو (انسان) خود تخمه ی آتش است. در فرهنگ ایرانی آتش را به چندین گونه می شمرند و بخش بندی می کنند. در اوستا از ۷ گونه آتش سخن است. یکی از آنها آتشی است که مانا بوده و از آن نگاهداری می شود و به آن ”برزی سوه” گفته می شود. این آتش اگر در خانه باشد، آتش دادگاه، اگر در آتشکده یا آدریان باشد یا آتش آدران است که از ۴ آتش درهم می شود و یا آتش بهرام یا ورهرام است که از ۱۵ آتش زمینی و یک آتش آسمانی باید به هم آید. اینجا می خواهم از آتش به مانای آگاهی و روشنگری سخن بگویم. در شهنامه فردوسی، به زیبایی هر چه تمام تر روند پیدایش آگاهی و شناخت در نماد آتش، در بخش آغازین آن نگاشته شده است، بخشی که به استوره ای نامور است و براستی سخن از شیوه ی نگرش، اندیشه و درک بالای نیاکان مان دارد. در استوره ای سیامک، فرزند کیومرث، نخستین جوان استوره ای که به دست اهریمن کشته می شود، نمونه ای از خرده آگاهی ناپایدار را می بینیم که بگونه ی آذرخشی بر سیامک پیدا و پنهان می شود. در آنجاست که اهریمن می تواند در میان تاریکی ها چنگ وارونه بزند و حقیقت را وارونه بنمایاند. جوان (ناآگاه و کم آگاه و یا دش آگاه) فریب می خورد و کشته می شود. لیک در استوره ی هوشنگ، اهریمن دیگر نمایان می شود و نمی تواند خود را پنهان کند (ماری که از آتش است و دود در دهان دارد) و چون نمی تواند بفریبد و فریبش نمایان شده است، خود از بین می رود. و سرانجام آتش بهرامی است که آتش همیشه روشن و پیروز است. از این استوره ها چه می آموزیم؟ آیا استوره ها در تاریخ تکرار نمی شوند؟
(موبد کامران جمشیدی)
پاینده ایران ❤️

#تهران
۱۰ بهمن ۲۵۷۸
جشن باشکوه #سده 🔥در سرتاسر ایرانشهر اینچنین باشکوه برگزار گردید .
ایرانشهریان بیشک خواستار بازگشت به فرهنگ و تمدن دیرینه گی ایرانشهری که در درازنای این چهاردهه اشغال سرزمین شان بدست حاکمان انیرانی به گوشه رانده شده هستند .
دیرینه گی فرهنگی که درست در رویارویی با تحوش و باور اسلام اهریمنی تازی صفتان است .
هم میهنان در نگر داشته باشید که یکی از راه های پیکار با ضحاکیان ایرانستیز و اسلام اهریمنی شان برپایی هر چه باشکوه تر جشن ها و آیین های ملی ایرانشهری در راستای نا فرمانی های مدنی است .

پاینده ایران ❤️