‍ ‍ ریشه ی جشن چهارشنبه سوری:

چهار شنبه سوری از دو واژه "چهارشنبه" پایان سال و واژه "سوری" كه همان "سوریك" #پهلوی و به چم (معنی) سرخ است ساخته شده است و روی هم رفته به مانی چهارشنبه‌ سرخ است.


به باور نیكان ما، در پنج روز مانده به پایان سال فروهر مردگان برای سركشی بازماندگان خود به زمین فرود می آیند و در پایان شب سال كه پایان جشن گاهانبار همسپهمدیم است، بر روی بام رفته و فانوسی به لبه بام خود می گذاشتند كه تا بامداد روشن است.
سپیده دم بر روی بام می رفتند و آتش افروزی آغاز می شد كه با نوای #اوستا در هم می آمیخت. این آیین با دمیدن نخستین رخش خور پایان می پذیرفت و نوروز آغاز می شد.


گویا آیین آتش افروزی شب جشن چهارشنبه سوری از آتش افروزی #زرتشتیان یا #ایرانیان #باستان در شب پایان سال سرچشمه گرفته شده است ولی آیین آن با آیین شب پایان سال بسیار دیگرگون است. این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچهٔ دزدیده» بود برای فراری دادن سرما و فراخوانی گرما، ان هم بیشتر بر روی بام ها می افروختند که هم شگون داشته و هم به باور پیشینیان، تنورهٔ آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده است.

https://telegram.me/setade7aban