‌🔴 #وفاداری ؛ #منش_ایرانشهری

وقتی از منش ایرانشهری گفتگو می کنیم در یک کلام پایبندی به نیکی ها، و دوری گزینی از پلشتی ها و پلیدی ها، و جنگیدن برای پیروزی نیکی ها و شکست پلشتی ها هست .

در منش ایرانشهری هیچ جبر و سرنوشت از پیش نبشته شده ای نیست، و هر انسان و جامعه و ملتی روزگار امروز خود را با تصمیم و عزم به نیکی سپری می کند، و برای نیکی فرداهایش نیز با پلیدی ها و پلشتی ها می جنگد .

این همگی منش ایرانشهری است .

همچنانکه در جهان، هم نیکی وجود دارد، و همه پلشتی، و این انتخاب فرد است که در کدام سوی بایستد، و آیا در جبهه نیکی ها ایستاده و سرباز اهورا شود، یا در خدمت اهریمن قرار گرفته، و برده پلیدی ها و پلشتی باشد، خصلتها و خصوصیات انسانی نیز جنبه های نیکی و پلیدی دارد، و انسان پایبند منش ایرانشهری خود را به خصلت های نیکو می آراید .

از جمله خصلتهای نیک و پسنده وفاداری است .
انسان ایرانشهدی ابتدا به منش خود وفادار هست، و در هر لحظه لحظه زندگی اش، بدون هیچ کژی، برای پیشبرد نیکی ها در جهان تلاش می کند .

همچنین او به خانه و خانواده خود وفادار است، و برای تامین زندگی و رضایت و آرامش و آسایش آنها تلاش می کند، و هرگز خدمت به خانه و خانواده را از وظایف خود نمی کاهد .

همچنین در منش ایرانشهری وفاداری به خویشان و نزدیکان و یاران نیز وظیفه مندی شخصی است که به عزم خود برمی گزیند، و همواده تلاش می کند با بودنش برای آنها شادی و آرامش و امنیت فراهم کند، و همواده یار و یاور درماندگان و بازوی قدرتمندی در دفاع از آنها در مقابل هر آسیب و حمله ای باشد .

آنگاه وفاداری به شهر و میهن و سرزمین ایرانشهر عالی ترین وظیفه برگزیده هست .
میهن برای هر ایرانی مفهومی گرامی تر از جان است، و برای دفاع از آن، و فدا کردن جانش در راه میهن، حتی اندیشه هم نمی کند. زیرا مام میهن هم به ما زندکی می دهد، هم منش و شخصیت و آئین زندگی و هم امنیت و آسایش میدهد و به فرزندان ما عشق می ورزد، و هم بعد از ترک جهان، برای جسممان جایی برای ارامش ابدی فراهم می کند، تا بعنوان یک ایرانی در خاک آن دفن شویم.

مام میهن نسل در نسل از پدران و مادرانی که بسختی برای آن تلاش کرده و برای آبادانی و سازندگی آن زندگی و عمرشان را صرف و برای حفط آن از هر اسیب و گزندی جانشان را فدا کرده اند، به ما به ارث رسیده است .
پدر و مادری که از دارایی شخصی هیچ به فرزند به ارث نگذارد، گوهری بی مانند و نایاب بنام میهن به فرزند به ارث می گذارد که باید بسان دیده گانش از آن نگهداری کند .

در منش ایرانشهری خیانت پلیدی است و ایرانی هرگز به خیانت آلوده نمی شود، و باور دارد که از خیانت جز پلیدی و تباهی حاصلی عاید نمی شود . او به تاریخ و فرهنگ و هویت ایرانی خود وفادار است، و هرگز در هیچ شرایطی به ایران و ایرانی خیانت نمی کند .

وفاداری عصاره اخلاقی، و بنیان فردی و اجتماعی ملت ایران است.
در فرهنگ ایرانشهری همه ایرانیان حسب هم میهن بودن به هم وفادار هستند، و بخاطر همین خصلت، عنصر اعتماد و راستی و درستی در همه سطوح روابط اجتماعی حاکمیت دارد .

آنگاه که خیانت را به اندیشه ایرانیان رسوخ دهند، اعتماد بین آنها از بین می رود، و راستی و درستی ناپدید و کمیاب می شود. در این حالت مردمان دچار فساد میشوند، و این از اندیشه انها شروع شده، سپس بصورت دروغ و ناراستی بر بر زبانهایشان جاری شده و بصورت فریب و نیرنگ و خدعه و خیانت به کردارهای پلید تبدیل می شود و بدینگونه اهریمن بر انها حاکم شده و همه از هم بیگانه و تنها می شوند و بدینسان نه هویتی در فردیتشان می ماند، نه خانه و خانواده ای برجا می ماند، و نه خویش و دوست و آشنا معنا پیدا می کند، و نه شهر و ملت و میهن برایشان اهمیت پیدا می کند.

بدبن سان این فردهای کنار هم به موجوداتی خاین، دروغگو، کژکار و کژرو و پست و حقیر تبدبل می شوند، که هم خود فاسد می شوند، و هم مثل ویروس به عامل انتقال فساد به دیگران تبدیل می شود . بدین سان تباهی و قتل و دزدی و تجاوز و بی رحمی و جنابت و خودکشی و افیونگری بر مردمان حاکم شده و جامعه ای که می توانست شاداب و خرسند و خوشحال و خلاق و مبتکر و سازنده و مهربان و مقتدر و شکوهمند باشد، به مردمانی تنها و منزوی و دزد و غارتگر و جنایتکار و بی ارزش و بی اعتبار و توسری خور و تحت سلطه قدرتمندان تبدیل می شود .

این نتیجه نفوذ و پیروزی اهریمن است .

وفاداری را با پندار و گفتار و کردار خود ترویج کنیم و به منش ایرانشهری وفادار باشیم .