کانال روشنفکران
سخنان جالب برخی از انقلابیون سال ۵۷ :
#عزت_اله_سحابی (ملی - مذهبی):
"برنامه های شاه به نفع ایران بود و ما آن زمان متوجه نمی شدیم و از روی کینه و عناد با آن ها دشمنی و مخالفت می کردیم".
#اکبر_گنجی:
"ما دروغ می گفتیم، ما به دروغ می گفتیم حکومت شاه 150هزار زندانی سیاسی دارد.
ما به دروغ می گفتیم حکومت شاه دکتر شریعتی را کشت. همه این دروغ ها را گفته ایم، آگاهانه هم گفتیم."
#هما_ناطق :
"خودم کردم که لعنت بر خودم باد..."
او در مقاله ای به شدت به انتقاد از روشنفکران و خودش در انقلاب سال 57 می پردازد.
دکتر #اسماعیل_خوئی (شاعر، سابق):
"در پیشگاه ملت بزرگ ایران، از بدی هایی که در حق خانواده پهلوی کردم، صمیمانه عذر می خواهم. همچنین از شهبانو فرح، از شاهزاده رضا پهلوی و خانواده پهلوی بارها و بارها معذرت می خواهم. لطفا مرا ببخشید و حلالم کنید".
#محمد_نوری_زاد:
"من یک پوزش خواهی بزرگ به پیشگاه رضا شاه بزرگ و فرزندش بدهکارم".
#عمادالدین_باقی:
"آمار قربانیان دوره شاه دروغ بود، همه ساختگی و دروغ بود".
#کیانوری (رهبر حزب توده):
"محمد مسعود را ما کشتیم، همه جا شایعه کردیم و انداختیم گردن شاه"
#روح‌الله_حسینیان (آخوند):
"اگر قرار بر آباد کردن بود که شاه بهتر می توانست ایران را آباد کند".
#مهدی_هاشمی (از موسسان سپاه پاسداران):
"شمس آبادی را کشتیم و انداختیم گردن ساواک و شاه"
#هاشمی_رفسنجانی:
"در زمان شاه من با پاسپورت ایرانی در اروپا هرکجا که دلم می خواست بدون ویزا سفر می کردم و کلی بهم احترام می گذاشتند".
#محسن_سازگارا :
از "انقلاب" علیه شاه پشیمان هستم!
#حمزه_فراهتی(فعال سیاسی و دوست صمیمی صمد بهرنگی):
"بهرنگی جلوی دیدگانم غرق شد و ما به دروغ گفتیم کار ساواک بوده".
#عباس_میلانی ( نویسنده و استاد دانشگاه) :
"ما به دروغ می گفتیم که شاه نوکر آمریکاست. من با سند در کتابم ثابت کردم که شاه برای منافع ملت ایران عملا در حال جنگ با دولت آمریکا و دولت های اروپایی به ویژه انگلیس بود. من ثابت کردم که دولت آمریکا و انگلیس بارها خواستند شاه را سرنگون یا ترور بکنند ولی موفق نشدند. من با مدرک ثابت کردم که شاه قدمی جز برای منافع ایران برنداشت و ما انقلابیون به دروغ به او تهمت نوکری آمریکا می زدیم".
#تاریخ #پهلوی
@Roshanfkrane
سخنان جالب برخی از انقلابیون سال ۵۷ :
#عزت_اله_سحابی (ملی - مذهبی):
"برنامه های شاه به نفع ایران بود و ما آن زمان متوجه نمی شدیم و از روی کینه و عناد با آن ها دشمنی و مخالفت می کردیم".
#اکبر_گنجی:
"ما دروغ می گفتیم، ما به دروغ می گفتیم حکومت شاه 150هزار زندانی سیاسی دارد.
ما به دروغ می گفتیم حکومت شاه دکتر شریعتی را کشت. همه این دروغ ها را گفته ایم، آگاهانه هم گفتیم."
#هما_ناطق :
"خودم کردم که لعنت بر خودم باد..."
او در مقاله ای به شدت به انتقاد از روشنفکران و خودش در انقلاب سال 57 می پردازد.
دکتر #اسماعیل_خوئی (شاعر، سابق):
"در پیشگاه ملت بزرگ ایران، از بدی هایی که در حق خانواده پهلوی کردم، صمیمانه عذر می خواهم. همچنین از شهبانو فرح، از شاهزاده رضا پهلوی و خانواده پهلوی بارها و بارها معذرت می خواهم. لطفا مرا ببخشید و حلالم کنید".
#محمد_نوری_زاد:
"من یک پوزش خواهی بزرگ به پیشگاه رضا شاه بزرگ و فرزندش بدهکارم".
#عمادالدین_باقی:
"آمار قربانیان دوره شاه دروغ بود، همه ساختگی و دروغ بود".
#کیانوری (رهبر حزب توده):
"محمد مسعود را ما کشتیم، همه جا شایعه کردیم و انداختیم گردن شاه"
#روح‌الله_حسینیان (آخوند):
"اگر قرار بر آباد کردن بود که شاه بهتر می توانست ایران را آباد کند".
#مهدی_هاشمی (از موسسان سپاه پاسداران):
"شمس آبادی را کشتیم و انداختیم گردن ساواک و شاه"
#هاشمی_رفسنجانی:
"در زمان شاه من با پاسپورت ایرانی در اروپا هرکجا که دلم می خواست بدون ویزا سفر می کردم و کلی بهم احترام می گذاشتند".
#محسن_سازگارا :
از "انقلاب" علیه شاه پشیمان هستم!
#حمزه_فراهتی(فعال سیاسی و دوست صمیمی صمد بهرنگی):
"بهرنگی جلوی دیدگانم غرق شد و ما به دروغ گفتیم کار ساواک بوده".
#عباس_میلانی ( نویسنده و استاد دانشگاه) :
"ما به دروغ می گفتیم که شاه نوکر آمریکاست. من با سند در کتابم ثابت کردم که شاه برای منافع ملت ایران عملا در حال جنگ با دولت آمریکا و دولت های اروپایی به ویژه انگلیس بود. من ثابت کردم که دولت آمریکا و انگلیس بارها خواستند شاه را سرنگون یا ترور بکنند ولی موفق نشدند. من با مدرک ثابت کردم که شاه قدمی جز برای منافع ایران برنداشت و ما انقلابیون به دروغ به او تهمت نوکری آمریکا می زدیم".
#تاریخ #پهلوی
@Roshanfkrane
💢وقتی بچه بودم
🖌تورج عاطف
روزگار خاک است و آوار
روزگار خاک کرده است امید را
روزگار سکوت شارع به نفیر ملتی که زیر آوارند
زمانه مرگ شعر و تبعید شاعر و نفیر مرگ که دیگر بر این و آن نیست که بر ما ریخته اند
با خبر مرگ #اسماعیل_خوئی که دو سال پیش در چنین روزی رسید به فرهاد و زمزمه هایش با شعر « وقتی بچه بودم» پناه بردم ..
وقتی که من بچه بودم،
در هر هزاران و یک شب
یک قصه بس بود
تا خواب و بیداری خوابناکت
سرشار باشد.
وقتی که من بچه بودم،
زورخدا بیشتر بود.
وقتی که من بچه بودم،
بر پنجره‌های لبخند
اهلی‌ترین سارهای سرور آشیان داشتند،
آه،
وقتی که من بچه بودم،
غم بود،
اما…
کم بود!...
و حالا نه من بچه ام و نه این زمانه به مدد مرگ شاعر و قدرت شارع مجالی به بچگی دهد
می اندیشم غم شاعر ز روزی آغاز شد که بچگی رفت و نجواهایش را که با دیدن حوض پر ماهی و درخت خرمالو خانه مادر بزرگ و با بوئیدن عطر مادر و لمس پالتو پدر و شنیدن صدای پرستو عاشقی می شنیدن را با کلامش آرایش دهد را شعر گوید. آن روزها که شعرهای عاشق نو پایی که به شوق نگاه اولین معشوق ناگهان تبدیل به فریاد برای آزادی می شود روزهای غم می رسند . در سرزمینی که شاعر را همواره تازیانه می زنند چرا باید غم کم و آن روزهای شیرین دوام داشته باشد؟
اینجا اقلیم شارعان است پس شاعران را هیچ انگارند و چنین است که چون اسماعیل خوئی به شکوه در شعرش چنین فغان مبکند
چه کار از من برآید شعرم ، ای شعر
جُز این کز من بزاید شعرم ای شعر
کی ام من یا چه در من با لب تو
جهان خود را سراید ،شعرم، ای شعر
و جهان خود شعرش را بسراید شعری که زخمه هایش بی مهری است و بی اعتنایی و به دار کشیدن زیبایی ها و چه چاره می ماند جز سرنوشتی که همواره برای شاعران تاریخ این دیار باقی گذاشتنذ و چنین نجوایی که خویی برایشان سروده است
مرا این بس که از خود گم نباشم
برای خود کس دوم نباشم
چو خود خواهم تمام مردمان را
تو می گویی که از مردم نباشم
وانزوا تنها همراهی است که شاعر را تا دروازه مرگ می برد چنان سرنوشتی که امروز برای اسماعیل خوئی و دیروز برای شاملو و سهراب سپهری و فروغ فرخزاد و فریدون مشیری تا حافظ و فردوسی بود در سرزمین قداره کشی و زورگوبی و جهل و هزار بازی شهر فرنگی شاعر به قربانگاه رود شاعر در این دیار اگر شارع را دلخوشی ندهد حکایتی جز خفتن در سرزمین نسیان نخواهد داشت و این درس تاریخ است که جایی که شارع باشد شاعری محکوم به مرگ و آواره تا مرگ دم مرگ است و دار افسوس
یاد اسماعیل خویی مانا که پیرمردی شاعر در انزوای خواسته شارعان بود و مرد
@Roshanfkrane
🖌تورج عاطف
روزگار خاک است و آوار
روزگار خاک کرده است امید را
روزگار سکوت شارع به نفیر ملتی که زیر آوارند
زمانه مرگ شعر و تبعید شاعر و نفیر مرگ که دیگر بر این و آن نیست که بر ما ریخته اند
با خبر مرگ #اسماعیل_خوئی که دو سال پیش در چنین روزی رسید به فرهاد و زمزمه هایش با شعر « وقتی بچه بودم» پناه بردم ..
وقتی که من بچه بودم،
در هر هزاران و یک شب
یک قصه بس بود
تا خواب و بیداری خوابناکت
سرشار باشد.
وقتی که من بچه بودم،
زورخدا بیشتر بود.
وقتی که من بچه بودم،
بر پنجره‌های لبخند
اهلی‌ترین سارهای سرور آشیان داشتند،
آه،
وقتی که من بچه بودم،
غم بود،
اما…
کم بود!...
و حالا نه من بچه ام و نه این زمانه به مدد مرگ شاعر و قدرت شارع مجالی به بچگی دهد
می اندیشم غم شاعر ز روزی آغاز شد که بچگی رفت و نجواهایش را که با دیدن حوض پر ماهی و درخت خرمالو خانه مادر بزرگ و با بوئیدن عطر مادر و لمس پالتو پدر و شنیدن صدای پرستو عاشقی می شنیدن را با کلامش آرایش دهد را شعر گوید. آن روزها که شعرهای عاشق نو پایی که به شوق نگاه اولین معشوق ناگهان تبدیل به فریاد برای آزادی می شود روزهای غم می رسند . در سرزمینی که شاعر را همواره تازیانه می زنند چرا باید غم کم و آن روزهای شیرین دوام داشته باشد؟
اینجا اقلیم شارعان است پس شاعران را هیچ انگارند و چنین است که چون اسماعیل خوئی به شکوه در شعرش چنین فغان مبکند
چه کار از من برآید شعرم ، ای شعر
جُز این کز من بزاید شعرم ای شعر
کی ام من یا چه در من با لب تو
جهان خود را سراید ،شعرم، ای شعر
و جهان خود شعرش را بسراید شعری که زخمه هایش بی مهری است و بی اعتنایی و به دار کشیدن زیبایی ها و چه چاره می ماند جز سرنوشتی که همواره برای شاعران تاریخ این دیار باقی گذاشتنذ و چنین نجوایی که خویی برایشان سروده است
مرا این بس که از خود گم نباشم
برای خود کس دوم نباشم
چو خود خواهم تمام مردمان را
تو می گویی که از مردم نباشم
وانزوا تنها همراهی است که شاعر را تا دروازه مرگ می برد چنان سرنوشتی که امروز برای اسماعیل خوئی و دیروز برای شاملو و سهراب سپهری و فروغ فرخزاد و فریدون مشیری تا حافظ و فردوسی بود در سرزمین قداره کشی و زورگوبی و جهل و هزار بازی شهر فرنگی شاعر به قربانگاه رود شاعر در این دیار اگر شارع را دلخوشی ندهد حکایتی جز خفتن در سرزمین نسیان نخواهد داشت و این درس تاریخ است که جایی که شارع باشد شاعری محکوم به مرگ و آواره تا مرگ دم مرگ است و دار افسوس
یاد اسماعیل خویی مانا که پیرمردی شاعر در انزوای خواسته شارعان بود و مرد
@Roshanfkrane
