روشنفکران
69.7K subscribers
49.4K photos
41.3K videos
2.39K files
6.78K links
به نام حضرت دوست
که
همه عالم از اوست
خوش امدین
مهربانی بلوغ انسانیست
مواردمفیدعلمی وفرهنگی وتاریخی و اقتصادی و هنری وخبری و معرفی کتاب و نجوم و روانشناسی و اموزشی و قصه و رمان و فیلم و ورزشی و ...مدنظر است


روابط عمومی و مدیریت و تبلیغات👇
@Kamranmehrban
Download Telegram
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
پدرم گریه نکن!

کاش می دانستی التماسی نباید به حاکمان بکنی
حق تو برخورداری از یک زندگی خوب است
دولتمردان نفت زیر پای تو را می‌فروشند
از همه مردم مالیات و عوارض می‌گیرند
تا وقتی از کارافتاده شدی
بی هیچ منتی از تو حمایت کامل کنند
و نگذارند خانواده‌ات درمانده و گرسنه بمانند

پدرم گریه نکن!
کسادی بازار و پایین بودن توان خرید مردم
یک عامل بیشتر ندارد!
آنکه ما دولتمردانی به غایت نالایق داریم
دولتمردانی داریم که فریب‌کارند
جنازه نشان‌مان می‌دهند تا بگویند برحق هستند!
و بگویند حق‌مان را مطالبه نکنیم
به دروغ می‌گویند همین راه بهشت است
اینکه در دنیا فقیر و بدبخت باشیم
وآن دنیا پاداش بگیریم

پدرم!
ما باید باور کنیم
چقدر قدرت داریم
وقتی ما با هم یکی شویم
آن وقت التماس از هیچکس نیاز نداریم
لازم نیست گریه کنیم...
دستور می‌دهیم
و اگر کوتاهی کردند
برکنارشان می‌کنیم

شاه باشند یا رهبر
ایران برای همه ماست
ما آن را خواهیم ساخت
و خواهیم دانست
فقر کار شیطان است
ولو لباس پیامبران را به تن کرده باشد!

#رحیم_قمیشی

#اجتماعی #دلنوشته

@Roshanfkrane
چرا مردم فکر می‌کنند؛ رئیسی را کشته‌اند؟

#رحیم_قمیشی

صدا و سیما، تمام رسانه‌های داخلی، ستاد نیروهای مسلح، وزیر کشور، رهبری و همه مقامات ادعا می‌کنند رئیس‌جمهور در حادثه‌ای بدون برنامه‌ریزی و به‌طور عادی کشته شده، اما اکثریت مطلق مردم باور نمی‌کنند.
همه می‌گویند کسی دستش در کار بوده! یکی از آنها مادرش و دیگری آنکه آرزو می‌کند همۀ مقامات کشور هم طعم شهادت را بزودی بچشند!
با حیرت نگاهشان می‌کنی، کارشناسان رسمی، مردان ملبس به لباس دین، یعنی همه دروغ می‌گویند؟
مردم انگشت نشانه‌شان را به سمت یک نفر می‌گیرند... او بوده!
چه کردید با اعتماد مردم!؟

می‌پرسد در رقابت انتخاباتی به کدامیک رأی می‌دهید؟ اکثر مردم می‌خندند!
کدام رقابت؟ مسابقه‌ای است بر سر اظهار چاکری، اظهار نوکری، میزان حمالی و باربری.
عینکت را جابجا می‌کنی، انتخابات ریاست جمهوری!
می‌بینی انگشت‌شان را به سمت عکس یکی گرفته‌اند.
مگر می‌توانند کاری کنند، بدون اجازۀ او!
چه کردید باورهای مردم را؟ رضایت آنها را، مفهوم عدالت را؟

۴۵ سال از انقلاب گذشته، ۳۱ حزب رسمی دور هم جمع شده‌اند، می‌خواهند برای آینده کشور ایده‌هایشان را مطرح کنند، راه برون رفت‌شان از مشکلات، مسیر نجات کشور از نابسامانی‌ها را. ساعت‌ها و روزها بحث می‌کنند، سرانجام می‌گویند قرار شده چندین کاندیدا معرفی کنیم، تا ببینیم چه می‌شود، اگر همه رد شدند، انتخابات را تحریم کنیم، نه! در انتخابات شرکت نکنیم، اصلا بگذاریم برعهده مردم.
می‌پرسی چرا همه را رد کنند؟ یعنی غیر دزد ندارید معرفی کنید! می‌گویند داریم، اما آنکه شورای نگهبان خوشش بیاید، نه!!
چه کردید با نهادهای دمکراسی، چه کردید با معنای انتخابات، چه ساختید به نام احزاب!

۱۵ روز از سال نگذشته، در خیابان راه می‌روی، بنر پشت بنر، تبلیغ پشت تبلیغ، بشتابید بخرید! فرصت را از دست ندهید، به قیمت سال گذشته بخرید!
می‌پرسی تازه دو هفته از سال گذشته، مگر در این دو هفته چه شده که قیمت‌ها باید جهش کرده باشد؟ به تو می‌خندند!
این یک اتفاق تاریخی است، ۱۵ روز گذشته، قیمت یک چیز ثابت مانده، شتاب کن بخر، فردا گران می‌شود.
و تو باید شکرگزار همان مقاماتی باشی که چنین آشفته بازار اقتصادی را به تو تقدیم کرده‌اند. تو باید سیاه بپوشی که آنها را از دست داده‌ای، تصویر آنها را در بهشت ببینی، در حالیکه اثری از جوان‌های شهید و بی‌ادعا نیست، و فقط مقامات آنجا دارند عشق می‌کنند.
چه کردید با اعتقادات پاک این مردم...

می‌گویی در انتخابات شرکت نمی‌کنم، این تنها ابزار من است، برای اعلام اینکه از زندگی زیر یوغ دیکتاتوری خسته شده‌ام. می‌خواهی بگویی من که حق انتخاب آزادانه نداشته باشم، تحقیر شده‌ام، می‌خواهی فریاد بزنی وقتی صبح تا شام به شخصیت زنان کشورم اهانت می‌شود، این زندگی نیست...
می‌ترسی مبادا بدشان بیاید!
می‌دانی با آمدن اشخاص جدید هیچ چیز تغییر نمی‌کند، نمی‌توانی بگویی!
آرزویت مرگ برخی است، جرئت ابرازش را نداری.
متوجه می‌شوی احزاب و انتخابات و کشته شدن‌ها و تغییرات مردان سیاست، همه‌اش برای نمایش است. برای اینکه پز دمکراسی و حقوق بشر را بدهند.
می‌فهمی در خلافت زندگی می‌کنی.
یکیست که خیر و صلاح همه را می‌داند. صاحب مال و جان همه است. انگار بردۀ اویی!
می‌خواهی فریاد بزنی؛
بس کنید این بازی‌ها را
هزار هزار استعداد در این کشور وجود دارد
هزار هزار افراد توانا هست
این چرخه معیوب ما را کُشت
یک بی‌عرضه می‌رود یک بی‌عرضه‌تر بیاید!
نمی‌دانی به که باید بگویی.
کیست که نداند؟

حس می‌کنی کشورت اِشغال شده
تنها دروغ می‌شنوی
تنها ناتوان‌ها را می‌بینی
ترسوها را
بیگانه با سرشت پاک مردم را
از عمق جان فریاد می‌زنی؛
"چنین نماند...
و چنین نیز نخواهد ماند!"

#اجتماعی #سیاسی #انتقادات

@Roshanfkrane
آیا رئیس‌جمهور واقعاً هیچکاره است و تدارکاتچی!؟

#رحیم_قمیشی

خیر!
یک رئیس‌جمهور واقعی می‌تواند صادقانه، صریح و شجاعانه به مردم گزارش بدهد، چه کسانی نمی‌گذارند کار بکند. آنها که نمی‌گذارند کار کند را با صراحت تهدید کند.
یک رئیس‌جمهور می‌تواند استعفا بدهد!
لوایح مهمش را برده، مجلس هیچکدام را تصویب نمی‌کند.
مجلس تصویب کرده شورای نگهبان همه آنها را رد کرده، رهبر اصلأ اجازه بررسی لوایح را نمی‌دهد، یک استعفا می‌کند و نشان می‌دهد ریاست‌جمهوری در سیستم ولایت فقیه، یک لفظ مسخره است.

یک رئیس‌جمهور توانا، اولین توصیه‌نامه از مقامات کشور که رسید را رسانه‌ای می‌کند، مردم ببینید نمی‌گذارند کار کنم.
وزیر می‌خواهند تحمیل کنند، استاندار تحمیل می‌کنند، مردم! من با داشتن شما قوی هستم و به هیچکدام از این توصیه‌ها عمل نمی‌کنم.
یک رئیس‌جمهور شایسته، اعلام می‌کند این دفتر رسیدگی به مشکلات مردم. از مردم می‌خواهد پس از انتخابش به خانه نروند، منتظر باشند موقعش به کمکش بشتابند!

یک رئیس جمهور خوب، همان اول می‌گوید من جانم بی‌ارزش است، برایم مهم نیست کشته شوم، یا دستگیر، ترور یا سلب صلاحیت.
ایران پر از استعدادهاست. و محکم قدم‌هایش را برمی‌دارد.
یک رئیس جمهور  متکی به آرای مردم هیچ‌کاره نیست! اگر مردم‌دار بماند، اگر برنامه‌هایش را گفته باشد و عقب ننشیند.
ما تا حال رئیس جمهور خوب نداشته‌ایم.
کمی بد و کمی بدتر بوده‌اند، اما خوب نه!

راستش را بگوییم؛
در همین دو هفته‌ای که رئیس‌جمهور نداریم، اوضاع بهتر از قبل شده!
نه تهدید جدیدی، نه افزایش قیمت مهمی، نه تنشی، نه درگیری‌ای. نه اینکه وضع خوب شده باشد، اما دیگر بدتر نشده.
معجزه هم نیست. اتفاق هم نیست.

وقتی امکان آمدن داوطلبان ریاست جمهوری شایسته در همین سیستم پر اشکال هم نیست، نبودنش خیلی بهتر از بودنش است.
وقتی هر کس به قدرت رسید مهمتر برایش اجرای دستورات بالاست.
وقتی همه آنها که تایید می‌شوند مردم را نامحرم و غیرخودی می‌دانند.
برویم رأی بدهیم که چه بشود؟

مگر آقای خاتمی یکبار تهدید به استعفا کرد؟ اگر هم کرده به مردم گفت!؟
روحانی چطور؟
احمدی‌نژاد چه؟
همه مصالح خودشان برایشان مهمتر بوده
مصالح نظام برایشان خیلی بااهمیت‌تر بوده
تا مصالح مردم فقیر و کشور.
تا مصالح رأی دهندگانشان!
خودمان را گول نزنیم.
اگر کسی پیدا شود
پای کار بایستد
شجاع باشد و راست بگوید
و تایید شود
شاید مردم رأی بدهند
اما احتمال چنین اتفاقی
کمتر از صفر درصد است.
پس به انتخابات نمی‌شود دل بست!

#اجتماعی #سیاسی #انتقادات
@Roshanfkrane
لطفاً هر ۸۰ کاندیدا را تایید کنید!

#رحیم_قمیشی

چقدر دلم می‌خواست ذره‌ای ابتکار، دانایی، خلاقیت و آینده‌نگری در شورایی که کارش شده رد صلاحیت‌ها وجود داشت.
قبلش بگویم خودم هم از خواندن اخبار داوطلبان ریاست جمهوری حالم بد می‌شود. سعی می‌کنم بعد از این فقط به اندازه ضرورت به این موضوع بی‌اهمیت بپردازم.

اما چرا معتقدم تایید صلاحیت هر ۸۰ نفر داوطلبان فعلی، خیلی خوبست و به نفع نظام!
اولا با اطمینان می‌گویم؛ هیچکدام از کاندیداها کارایی‌شان کمتر از مرحوم رئیسی نیست. من اسامی آنها را حداقل سه بار مرور کرده‌ام.
وقتی فردی که هیچ سابقه‌ای در اداره یک دهیاری، یا بخشداری، یا فرمانداری و شهر داری یک شهر کوچک هم نداشته، به ادعای آقایان ناگهان می‌شود الگوی همه رؤسای جمهور تاریخ ایران، وقتی کسی با تحمیل دویست درصد تورم طی سه سال می‌شود، رئیس‌جمهور شهیدان، چرا هر یک از این افراد نتوانند یک رئیس‌جمهور شوند؟
به جرأت می‌توان گفت توان هر یک از آنها بسبار بیشتر از آقای رئیسی است.
مردم هر کدام را برگزینند. وضع از این که هست بدتر نخواهد شد! ولو آقایان جلیلی یا بذرپاش و زاکانی بمانند، که من قول می‌دهم حتی در بدنه حزب‌اللهی‌ها هم آنها محبوبیتی برای کسب رأی ندارند.

اما یک فایده دیگر هم تایید هر ۸۰ نفر دارد، بلافاصله تعداد زیادی از آنها که امیدوار بوده‌اند با رد صلاحیت‌شان عنوانی کسب کنند، تیرشان به سنگ‌ خورده و خودشان از ترس آبروریزی در رأی‌گیری انصراف می‌دهند.
حدود سی یا چهل نفر می‌مانند برای رقابت!
شورای نگهبان اعلام کند، هر کدام تعداد رأیشان در روز رأی‌گیری کمتر از یک یا دو درصد جمعیت ایران بود، برای جبران ضرر و زیان وارده به اعتبار انتخابات، باید به مدت شش ماه به خدمت در قسمت نظافت شهری مشغول شوند.
اصلا هم قصد تحقیر کارگران شریف شهرداری را ندارم، که رفتگری شغلی است بسیار آبرومند.
فقط و فقط برای اینکه مجبور شوند با بدنه اجتماع ارتباط مستقیم برقرار کرده و منبعد از پستوهایشان تصمیم به کاندیداتوری نگیرند. شک نکنید تعداد آنها باز هم به‌شدت کاهش خواهد یافت.

در نهایت انصراف از داوطلبی را در هفته آخر رقابت‌ها اکیدا ممنوع کنند و کمک کنند نیروهایی ارزان قیمت برای شش ماه در اختیار شهرداری‌ها و یا دهداری‌ها قرار بگیرد، تا پس از این هیچ کسی هوس نکند برای خدمت به کشور تنها از پست ریاست‌جمهوری وارد شود!

من نمی‌فهمم چرا شورای نگهبان از درک مسائل ساده و جزیی غافل است.
اتاق مناظرات صدا و سیما ظرفیت ندارد!!
داوطلبی بیش از شش هفت نفر زشت است!!
داوطلب ریاست‌جمهوری شأنیتی باید دارا باشد!!
خواهش می‌کنم از این عناوین مسخره دست برداشته و اندکی شرایط را درک کنند.

در این روزها حضور هشتاد کاندیدا خودش پرستیژ خیلی خوبی است.
ببینید چه کشور آزاد و خوبی داریم!
چقدر حاکمیت ولایت فقیه آزادی می‌دهد!
و من قول می‌دهم با حضور هر هشتاد داوطلب، شاید، شاید مشارکت به چهل درصد برسد.
حداقل از یک آبروریزی مهم جلوگیری خواهد شد. وقتی مثلا بگویند پس از حذف برخی کاندیدها کلا ۲۵ درصد بیشتر شرکت نکردند و تازه نصف آرا باطله بوده!

بگذارید همه بمانند
ما همه چیزمان باید به همه چیزمان بیاید.
اینها که آمده‌اند، آینۀ تمام نمای سیاست در کشور ما هستند.
حذف‌شان نکنید.
ما دوست داریم با حضور هر هشتاد نفر
رای ندهیم.
فردا نگویید بخاطر حذف شده‌ها رأی ندادند!
شاید متوجه شوید؛
ما حتی رئیس‌جمهور شدن همان حذف شده‌ها را هم
قبول نداشته‌ایم!!
اصلاح‌طلب باشند
میانه‌رو
یا اصولگرا
#اجتماعی #سیاسی #انتقادات
@Roshanfkrane
چرا رأی نمی‌دهم

#رحیم_قمیشی

این یادداشت را برای دوستان اصلاح‌طلب نمی‌نویسم.
آنها وابستگی حزبی‌شان نمی‌گذارد آزادانه فکر کنند، و متوجه شده‌ام هر اقدام آقای پزشکیان را ولو در ضدیت کامل با برنامه‌های سابق آنها باشد به فال نیک می‌گیرند و برای او هورا می‌کشند؛
- چه خوب انتظارات را پایین آورد! چه خوب از خودش سلب مسئولیت کرد، چه خوب هیجانی نشد و حرف دل مردم بیچاره را نزد!!
من می‌نویسم برای افرادی که هنوز نتوانسته‌اند خود را قانع کنند، آیا رأی ندادن امروزمان، فایده‌ای برای فردا دارد؟ آیا باعث نمی‌شود فاجعه‌های بیشتری در انتظارمان باشد!

ما سه ماه پیش گفتیم، ولو میان چند هزار داوطلب انتخابات مجلس صد آدم کم‌خطر، کمی خوب و سالم وجود داشته باشد، اما رأی نمی‌دهیم. کشور با آدم کم ضرر و صرفا سالم درست نمی‌شود.
ما میان این جماعت تایید شده، افراد قوی مناسب مجلس نمی‌دیدیم و شجاعانه رأی ندادیم.
با رفتارهای زیکزاکی نمی‌شود به نتیجه رسید. هر روز نمی‌شود دوباره سیاست با ۱۸۰ درجه تغییر را پیش گرفت.
هیچ چیز تغییر نکرده. احساس می‌کنم آقای پزشکیان با همه خلوصی که می‌گویند دارد و سلامت نفسش، مناسب ریاست‌جمهوری نیست، او مجری خوبی برای اوامر است. شک ندارم بهتر از برخی دیگر، اما بنا نیست من باز هم انتخابم را به کمی بد و خیلی بد محدود کنم. من نباید با موج تبلیغات حرکت کنم.
رأی ندادن من یک ارزش است و بسیار هم موثر.

اگر یکی از داوطلبان ریاست‌جمهور بگوید در دوران چهار ساله من، دلار بشود صد هزار تومان من فردایش استعفا می‌دهم، و صداقت در او ببینم ترغیب می‌شوم به او رای بدهم! کدامشان گفته؟
اگر یکی‌شان صادقانه بگوید در دوره ریاست جمهوری من گشت ضد ارشاد را در خیابان دیدید، من استعفا می‌دهم. اگر یکی‌شان بگوید من پاسدار حقوق و آزادی‌های ملت خواهم بود، ولو شخص اول مملکت نخواهد بگذارد، من حتما برای رای دادن به او فکر می‌کنم، گر چه بارها فریب خورده‌ام! اما امروز کدام‌شان چنین جملاتی گفته؟
چرا هیچ کدام‌شان واقعیت را نمی‌گوید، چه بر سر فروش نفت‌مان آمده؟ چه کسانی نفت را می‌فروشند، چه دزدبازاری شده اقتصاد کشور، چه میلیارد دلارها که خورده نمی‌شود و یه آب هم رویش.
چرا هیچکدام نمی‌گویند مسبب این مشکلات کیست؟
من ارزش رای خودم را می‌دانم و رأی نمی‌دهم. من مجلس را دو دستی تقدیم حاکمیت یکدست کردم تا نشان دهند چقدر توانایی دارند، ریاست جمهوری قبل را هم تقدیم کردم تا متوجه شوند ریشه دزدی‌ها کجاست. خبرگان هم که همیشه در اختیارشان بوده. چه فهمیدند؟ هیچ!
گفتند نزدیک قله‌اند. آیا عدم هماهنگی قوا دلار بیست هزار تومانی را کرد شصت هزار تومان؟ توطئه اجانب حبوبات ۱۰ هزار تومانی را کرد ۱۲۰ هزار تومان؟ چه کسی داروها را گران کرد، بورس را سوزاند، پول ملی را بی‌ارزش و بی‌ارزش‌تر کرد؟
منابع صد سال آینده را فروخت و نتوانست ذره‌ای رفاه برای ما بسازد.
مسبب آن‌همه که بود، حاکمیت یکدست و تحت فرمان. فرمانده که بود!؟چرا دوباره زمینه‌ای ایجاد کنم که باز بگویند مردم با رای غلط‌شان نگذاشتند! باز دولت بگوید مجلس نمی‌گذارد، مجلس بگوید دولت، از این بازی‌های موش و گربه‌ای.
نه! من با افتخار این ریاست‌جمهوری را تقدیم می‌کنم به مقام ولایت، هر که را می‌داند بهتر است بالا بیاورد و اصلا هم نگران نیستم. من برگزاری هر انتخاباتی را در این سیستم بی‌خود می‌دانم. خودشان می‌دانند و جهانی که با سرعت متحول می‌شود و به‌سرعت پیشرفت می‌کند. خودشان می‌دانند و موج بیداری مردم. و به وقت حسابکشی، همه می‌دانیم از چه کسی حساب بخواهیم. من حرف درمانی نمی‌خواهم، ۴۵ سال شده‌ام. من قرص مسکّن نمی‌خواهم، زیاد خورده‌ام، من از بازی‌های بی‌حاصل خسته شده‌ام، از اینکه با خودم هم رو راست نباشم. هر بار خودم را فریب دهم که این بار فرق می‌کند! من دیگر از شنیدن برهه حساس بدم می‌آید، به‌خاطر این برهه حساس بارها گول خورده و رأی داده‌ام! من متوجه شده‌ام اسم و عنوان احزاب در ماهیت آنها تفاوت مهمی ایجاد نمی‌کند، همه‌شان می‌خواهند شریک قدرت شوند، ولو قدرت غصبی و زورگو باشد. من آزادگی‌ و استقلال و شخصیتم را صرف مصلحت‌ها نمی‌کنم. من رأی نمی‌دهم و مسئولیت رأی ندادم را می‌پذیرم. در این کشور انتخابات بی‌معنا شده، دزدها قوی شده‌اند، سازمان پیدا کرده‌اند، حامی‌های بسیار قوی دارند کشورم اشغال شده، منابع کشورم صرف امتی می‌شود که من هیچ نسبتی با آن ندارم. هیچکس مسئولیت بدبختی مردم را نمی‌پذیرد و هیچ امیدی ندارم یکی از این شش نفر بتواند کاری برایم بکند. رأی نمی‌دهم تا بگویم من هستم. من زنده‌ام. و هستم. در نمایشنامه‌ای که می‌دانم کارگردانش کیست و سرانجامش چیست و ایفای نقش نمی‌کنم. من رأی نمی‌دهم و به رأی ندادنم افتخار می‌کنم به ارامی و محکم جلو می‌روم ولو در اقلیت باشم من به صحیح بودن مسیرم ایمان دارم.
#اجتماعی #سیاسی #انتقادات
@Roshanfkrane
دیگر به خانه باز نمی‌گردیم!

✍️ دکتر #رحیم_قمیشی

سال ۵۷ که انقلاب شد، گفتیم چه کسی از آقای خمینی و از روحانیون مورد اعتمادتر و دلسوزتر.
رفتیم خانه و منتظر ماندیم آنها و خدایشان برای ما خوشبختی بیاورند.
و امروز چقدر پشیمانیم، دیدیم چه شد!

پس از سال‌ها جنگ و فشار فقر، سال ۷۶ رأی اعتراضی‌مان را دادیم به خاتمیِ خوش‌چهره، خوش‌بیان و خوش‌قلب.
گفتیم او هرگز ما را رها نخواهد کرد.
رفتیم خانه و دیدیم نشد،
کار از جایی خراب بود که او نمی‌توانست!
از پشت پنجره‌های خانه گفتیم؛ خاتمی هم نتوانست!

سال ۸۸ میرحسین را جلو انداختیم، او دیگر با توپ پُر آمده بود، ایستاد و عقب ننشست. این بار کمکش کردیم، کتک هم خوردیم، اما یک‌روز که در خانه بودیم، دیدیم او دیگر نیستش، رفته بود به زندان اختر و ما با شرمندگی تنها مشایعتش کردیم!

این حکایت بارها و بارها تکرار شد.
سال‌های ۹۶، ۹۸ و ۱۴۰۱ اوجش بود. گفته بودیم خانه نمی‌رویم، اما رفتیم. همه رفتیم، جز آنها که تک و تنها در خیابان‌ها افتادند دست دژخیمان و هنوز تن‌شان پر است از درد، و یا پشت میله‌های زندان‌ها فراموش شده‌اند.
ما حتی خانواده‌های مظلوم جوان از دست داده را حمایت نکردیم. مگر با چند پست و چند لایک، از پستوی خانه‌هایمان!

سال ۱۴۰۳ اتفاقات جدیدی افتاده. بیش از شصت درصد، دست در دست هم گفتیم هزار خواهش هم بکنید وارد بازی شما نمی‌شویم. گفتند کارت ملی شما ثبت می‌شود، استخدامتان لغو و یارانه اندک‌تان قطع! نرفتیم، و با شگفتی دیدیم ما هشتاد درصدیم، نه شصت درصد. همان چهل درصد رای دهنده هم بیشترشان با ما بودند.
ما برنده شده بودیم.
ما رفراندوم کرده بودیم.
هزار هم تلویزیون و سخنران‌های رسمی واقعیت‌ها را مخفی کنند و دروغ بسرایند. هزار خطبه بخوانند که گویی شکست نخورده‌اند. اما آنها باختند!

ما چهل و پنج سال صبر کرده‌ایم، با خون دل. چند ماه البته که برای ما کشنده نیست.
دردی که احساس کنیم تمام می‌شود قابل تحمل است، زخمی که بدانیم رو به الیتام است. اگر بدانیم صدای ما را شنیده‌ و درد ما را دیده‌اند.

وقتی بدانند این بار ما تفاوت کرده‌ایم.
ما به هیچ فرد روحانی اعتماد نداریم.
به نسخه هیچ دکتری هم اعتماد نداریم.
می‌دانیم قدرت همه را تغییر می‌دهد.
ما به همه آنها که اختلاس‌ها را دیده و فریاد نزده‌اند اصلأ بد گمانیم. به‌شدت.
و می‌دانیم رفتن به خانه‌ها همان، و بازگشت همۀ فسادها، همان است.
باز به دختران و زنان سختگیری خواهد شد.
باز تحریم‌ها عادی جلوه داده خواهند شد.
باز رابطه با جهان آزاد خط قرمز محسوب خواهد شد.
باز فضای مجازی منشأ انحراف نامیده خواهد شد.
باز زندانیان بی‌گناه در زندان خواهند ماند.
باز همایش چادر و حجاب اسلامی خواهند گذاشت، گویی قبل از انقلاب ما همه برهنه بوده‌ایم.
و باز اقلیت، هوس تحمیل خود را بر اکثریت هشتاد درصدی پیدا خواهد کرد.
و باز فسادهای میلیارد دلاری
و باز کمک‌ها به بیگانگان فربه
و باز مرگ بر ها که حواله ما خواهد شد!

نه!
این بار نباید به خانه برویم و نمی‌رویم.
ما که خود را باور کرده‌ایم
ما که می‌دانیم هشتاد درصدیم
ما که می‌دانیم هیچ دولتمردی نجاتمان نخواهد داد.
برویم خانه و باز چند سال دیگر بگوییم؛ نمی‌دانیم چرا بدبخت‌تر شدیم!؟
پزشکیان قدم قدم عقب خواهد رفت
وزیرانش طعم قدرت را ذره ذره خواهند چشید.
روحانیون حکومتی باز هوس فروختن قطعه‌های بهشت به مردم را پیدا خواهند کرد.
وقتی ما خانه باشیم.

امروز اکثر مردم حال و هوای سال‌های سرنوشت‌ساز در زندگی را پیدا کرده‌اند.
نه فقط برای تعیین کابینه‌ای پاک، جوانگرا و متخصص، نه فقط برای بازگشت آرامش به اقتصاد و نه فقط برای رابطه منطقی و توام با احترام با تمام جهان.
آنها منتظرند به رسمیت شناخته شوند.
زنان، جوانان، قومیت‌ها، مذاهب، کارگران، کشاورزان، معلم‌ها، روستائیان، محرومان و همه قشرهای ایران.
کشور متعلق به همه ماست.
زندگی بهتر و در خور حق همه ماست.
ما برای بدبختی و تحمل محاصره اقتصادی آفریده نشده‌ایم
و قرار نیست
دیگر به خانه برگردیم!!
@ghomeishi3
#انتقادات #اجتماعی #سیاسی

@Roshanfkrane
بلاد کفر

✍️ #رحیم_قمیشی

بایدن به‌خاطر پیری از کاندیداتوری برای ریاست جمهوری آمریکا انصراف داده.
آنجا بلاد کفر است، در بلاد ما سن که بالاتر می‌رود تجربه افزایش می‌یابد!
صلاحیت بیشتر می‌شود.
یکی از مقامات مهم ما بزودی قرار است تولد صد سالگی‌اش را جشن بگیرد!
تصور اینکه مقام اول کشور ما بگوید از سال آینده صحنه را برای جوانترها ترک می‌کنم، به مخیله کسی راه پیدا نمی‌کند.
ما که بلاد کفر نیستیم!

کاملا هریس معاون فعلی رئیس جمهور آمریکا که خانمی است رنگین پوست، تلاش می‌کند در دور بعد جانشین بایدن شود. اولین توئیتی که می‌زند از مردم تقاضا می‌کند به او کمک مالی کنند هر نفر شاید صد دلار، تا بتواند مقابل ترامپ بایستد!
آنجا بلاد کفر است، با آنکه سالانه ده‌ها میلیارد دلار به کشورهای هم پیمان خود می‌بخشند، با آنکه یک رئیس شرکت می‌تواند تمام هزینه‌های او را پوشش بدهد، صرفا با امید جبرانش در آینده، اما او دستش را به طرف مردم دراز می‌کند.
در بلاد ما، نمی‌دانیم داوطلبان ریاست جمهوری که همه‌شان ادعای تقوا و پاکدستی و اسلام و خدا را دارند از کجا پول می‌آورند اینهمه تبلیغ می‌کنند و امروز وامدار چه کسانی هستند.
آنجا بلاد کفر است اینجا بلاد ایمان.

برای من و تمام مردم تهران پیامک آمده بزودی در ورزشگاه آزادی باید حاضر شویم برای تبلیغ حجاب!!
نمی‌دانیم چه کسی مجوزش را گرفته، چه کسی هزینه‌اش را داده، چه کسی استفاده‌اش را می‌برد، اینجا بلاد ایمان است، یک توجیه روی آن می‌گذارند، برای رضای خداست! و هر خلافی مجاز می‌شود.
آیا دختران ما هم اجازه دارند در میدان آزادی جمع شوند و بگویند؛ شما حجابتان را داشته باشبد و دست از سر ما بردارید!
اجازه دارند بگویند خیلی از آنها، از بسیاری محجبه‌ها با حیاتر هستند و با نجابت‌تر.
و بسیاری اختلاسگران، هم چفیه داشته‌اند، هم ریش و هم حجاب.
اینجا بلاد ایمان است
اگر بلاد کفر بود هر دو گروه محترم بودند.

چرا جوانان ما بلاد کفر را بیشتر دوست نداشته باشند.
من هم بلاد کفر را بیشتر دوست دارم.
آنجا انسان‌ها شخصیت دارند
هر دین و هر مرامی داشتی به خودت مربوط است
کسی وارد زندگی خصوصی‌ات نمی‌شود
وقتی مقامات پیر شدند، شخص اول کشور هم باشند می‌پذیرند پیر شده‌اند.
برای صد دلار جابجایی پول، باید پاسخگو باشند.
دروغ بدترین جرم‌ها و اتهام‌هاست
همان، که ما اینجا آن را عادی می‌پنداریم
و لازمه پیشرفت کارهایمان.
از شهردار تا رئیس کل
از وکیل تا وزیر
از رئیس جمهور تا هر کجا
به دروغ می‌گوییم بلاد ایمان است
تا فقط دزدی‌هایمان برای خدا باشد

#اجتماعی #اندیشه #سیاسی #انتقادات
@Roshanfkrane
آقای پزشکیان
لطفاً به مراسم تحلیف نروید!

✍️ دکتر #رحیم_قمیشی

خیلی جدی دارم می‌نویسم.
بسیاری از دلسوزان خواهش کردند قبل از برگزاری دور دوم انتخابات، بروید پیش رهبری و خیلی شفاف بگویید؛ رهبر عزیزم، مردم دارند به من رأی می‌دهند تا هم اینترنت را آزاد کنم، هم ارتباط با جهان آزاد را برقرار کنم، هم معاهدات ضروری بین‌المللی را بپذیرم، هم تحریم را بردارم، هم پول ملی را احیا کنم و هم کشور را از این بدبختی برهانم. اینطور نباشد که مردم برای یک اعتراض ساده جانشان به خطر بیفتد و هزاران نفر زندان بروند و باتوم بخورند و چشم‌شان کور شود.
بروید و بگویید، اگر سپاه و نهادهای زیر نظر جنابعالی نخواهند همکاری کنند، یا گزینه‌هایم برای دولت را قرار است قلع و قمع کنی، از همین الان بگو، تا محترمانه کنار بروم، شما بمانید و گزینه مد نظرتان.
نرفتید و گذشت.

همینکه رأی آوردید، کنفرانس مطبوعاتی تان را لغو کردید و یک کلمه نگفتید، چرا!
رفتید خدمت رهبر، گفتند چهار ساعت گفتگو کردید، شما یک دقیقه از آن گفتگو را به ما مردم گزارش نکردید. چه گفتید و چه شنیدید. ما نامحرم بودیم.
همه‌اش مسائل سری بوده! در مورد انرژی هسته‌ای بوده، در مورد نحوه غنی سازی بوده؟ یعنی یک قلم از گفتگوهای شما به ما مردم مربوط نمی‌شد که بیایی و بگویی مثلاً فلان توافق را کردیم.
در مورد اینترنت هیچ صحبتی لابد نشد.
در مورد زندانیان بی‌گناه توافقی نبوده، که بیایی و بگویی توافق کردیم عفو عمومی‌ای به همه زندانیانی که جرم مهم ندارند، یا شاکی خصوصی ندارند، داده شود. فرصت نشد در مورد اف‌ای‌تی‌اف صحبتی بشود! رفتی و آمدی و هیچ نگفتی، حتی یک کلمه!
ما هیچ نگفتیم.

حالا مراسم تحلیفت در مجلس در پیش است، تا بلافاصله وزیرانت را معرفی کنی.
گفته‌ای قبل از آن می‌روی نزد رهبری تا تایید کلیات کابینه را از ایشان بگیری.
هر چقدر کابینه و افرادش برای شما مهم است، برای اکثر مردم هیچ اهمیتی ندارد!
حسن باشد یا حسین، وقتی اجازه کار نداشته باشند چه فرقی می‌کند!؟
وقتی ما امکان اعتراض نداشته باشیم، وقتی قرار نباشد زمینه‌های برداشتن تحریم برداشته شود، وقتی باز نیروی انتظامی بخواهد شاخ و شانه بکشد که ما همچنان بالای سر دختران می‌مانیم، تا آن شوند که ما می‌خواهیم، وقتی اینترنت ما افتضاح باشد، پول ملی ما هم‌ارزش پشکل گوسفندان باشد، چه فرقی می‌کند وزیرانت چه کسانی باشند؟ اصلا چه فرقی می‌کند تو رئیس جمهور باشی یا سعید جلیلی!

یک بار هم حرف ما را گوش کن.
اینقدر رهبر رهبر نکن!
مرد باش و یکبار تکلیفت را با قدرت روشن کن.
اجازه کار می‌خواهند بدهند یا نه!!
هنوز دیر نشده.
پس از تحلیف همین قطعی برق این روزها هم به گردن توست. فیلتر هم به گردن توست، زندان ماندن بیگناهان هم، تحریم هم، بی‌ارزش شدن پول ملی، کشته شدن مردم در جاده‌های بی‌کیفیت، خودروهای غیر ایمن، خودکشی مردم مستأصل، مهاجرت‌ جوان‌ها، افزایش مهاجرین غیرقانونی، ادامه حصر، مزاحمت برای دختران ما در خیابان، همه و همه به گردن توست. بدون تردید!
وقتی قسم یاد می‌کنی پاسدار قانون اساسی باشی، دیگر حق نداری بگویی نگذاشتند. رهبر اجازه نداد!

آقای پزشکیان!
هنوز هم دیر نشده.
اگر با مقامات اتمام حجت نکرده‌ای
قسم نخور
اگر به تو گفته‌اند دست و پایت باز نیست
قسم نخور
اگر گفته‌اند تو فقط باید حافظ نظام و خودشان باشی
شما را به خدا قسم نخور

فقط و فقط اگر می‌دانی دستت برای انجام قول‌هایت باز است. برای آزادی‌های مدنی که در قانون اساسی هست، برای همه آنچه که مردم از تو خواستند و تو شنیدی و نگفتی نه! قسم بخور و شروع کن. ما هم پشتیبانت خواهیم بود.
اما اگر آنکه باید قول همکاری و هماهنگی بدهد، نداده.
آنکه باید قَسَم اصلی را بخورد
قبل از تو نخورده
این خواهش ما را بپذیر
و به مراسم تحلیف نرو!
@ghomeishi3

#انتقادات #سیاسی #اجتماعی

@Roshanfkrane
چپ و راست سیاسی

✍️ #رحیم_قمیشی

آنها که تصمیم دارند جهان را به یک تفکر و یک گرایش در بیاورند، بسیار نادان هستند.
آنها که فکر می‌کنند می‌توانند جمعیت یک کشور را تحت پوشش یک ایدئولوژی یا علایقی مشترک دربیاورند چقدر در اشتباهند.
آن که تصور می‌کند اعضای یک خانواده می‌توانند یا باید، خصوصیات روانشناختی مشابهی داشته باشند، چقدر ناآگاه است!

موارد بالا را همه در عمل برخورد داشته‌ و باور کرده‌ایم،  برایمان عجیب هم نیست که باور کنیم برخی تا پایان عمر در اشتباه و نااگاهی بمانند، این مربوط به خودشان است.
اما وقتی مقدرات ما در دست کسانی باشد که از درک این نکته بدیهی غافل شوند، واقعا تحملش دشوار است.
- کاش همه جهان هم آئین ما شوند!
- کاش همه مردم مثل ما فکر و تحلیل کنند
- کاش اولویت‌ها و علائق همه، مثل ما باشد
آن وقت نه تنها زندگی بی معنا می‌شود، که می‌توان نام آن روز را گذاشت "پایان زندگی"، "پایان انسانیت".
اینکه گرایشات چپ و راست در سرشت انسان‌هاست را باید همه باور کنیم.

اخیرأ کلیپ سی دقیقه‌ای از استاد فلسفه به دستم رسید که به زبان علمی تفاوت انسان‌های چپ و راست را بوضوح شرح می‌دهد. اینکه انسان‌ها با توجه به خصوصیات‌شان از آغاز گرایشات چپ می‌توانند داشته باشند، یا راست.
برخی جهان را با تغییراتش زیبا می‌بینند
برخی عاشق جهان آرام هستند
برخی تداوم روند جاری برایشان شکنجه است
برخی از تحولات ناشناخته وحشت دارند
برخی تنوع‌طلبی در ذات‌شان است
برخی بر انتخاب‌هایشان همیشه پایبندند
برخی دوست ندارند جای تکراری بروند
برخی تنها جاهای تجربه شده را دوست دارند.
این سخنرانی استاد چقدر به من در کشف حقایق هستی و انسان‌ها کمک کرد.

استاد، البته به جنبه‌های سیاسی نتیجه‌گیری‌های خود کمتر استناد می‌کنند و بیشتر در جنبه روانشناختی شخصی بررسی می‌کنند، اما کیست که نداند جامعه سیاسی ما چقدر متاثر از همین جنبه‌های شخصی است.
میلیون‌ها انسانی که در جنگ‌ها کشته می‌شوند همه ناشی از همین نگاه غیر علمی است.
یکی بر حق است!
یک انتخاب صحیح است!!
یک روش به نتیجه می‌رسد.
و این اشتباه دائمیِ ما مردمان ایدئولوژی زده است.
مردمانی که از طبیعت انسانی خود دور افتاده‌ایم
و نمی‌توانیم باور کنیم
زندگی با تنوع رفتارهایش
با تنوع انتخاب‌هایش
با تنوع سلیقه‌هایش
زیبا و با معنا می‌شود

#اجتماعی #سیاسی #انتقادات

@Roshanfkrane
غلط در غلط در غلط

✍️ دکتر #رحیم_قمیشی

نماینده حوثی‌های یمن، نماینده حزب‌الله لبنان، نماینده جهاد اسلامی و نماینده حماس را در جلوترین ردیف مجلس و در پیشانی رسمی‌ترین مراسم دولتی ایران نشاندید که چه بشود؟
که به دنیا بگویید در عرف ما دولت‌ها باید پشت سر نهضت‌ها قرار بگیرند؟
که به دنیا بگویید ما از روابط بین‌الملل و قوانین جهانی هیچ نمی‌دانیم!؟
چرا انجام کارهای غلط برای ما باید عادی شود؟ فکر کنیم نماینده لبنان یا وزیر خارجه اش به مراسم آمده، ببیند نعیم قاسم معاون حسن نصرالله نشسته ردیف جلو و او باید عقب بنشیند، به ما نمی‌خندد؟ آخرین سفرش نخواهد بود؟

دعوت کردیم. رئیس جهاد اسلامی و رئیس حماس که در حال جنگ تمام عیار با اسرائیل هستند، و هر آن ممکن است ترور شوند، بیایند. اصلأ آیا صلاح بود سوار هواپیما شوند، هواپیمایشان سرنگون نشود، از منطقه تحت امنیت قطر خارج شوند، که در برنامه‌ای رسمی و تشریفاتی شرکت کنند؟
مگر آقای خاتمی و آقای احمدی نژاد رؤسای جمهور سابق به این مراسم دعوت شدند؟ اگر ما مراسم را بدون نمایندگان نهضت‌ها برگزار می‌کردیم، مراسم سوگند رئیس‌جمهور ما ناقص می‌شد؟
چه اصراری داریم که دائما به دنیا دهن‌کجی کنیم؟ هر چقدر هم جنبش‌ها مظلوم باشند یا به زعم ما کاملآ بر حق. چرا از مسلمانان مظلوم چین دعوت نکردید!؟ یا مسلمانان روسیه!

خبر ترور اسماعیل هنیه را حماس در ابتدا اعلام کرد. اسرائیل بازتاب داد، و سپس سپاه تایید کرد. دقت کنیم سپاه، نه پلیس ایران! نه وزارت اطلاعات کشور، نه دولت مستقر در ایران!
ما هنوز سفر بشار اسد به ایران، بدون هماهنگی وزارت خارجه یادمان نرفته.
ما فراموش نکرده‌ایم سپاه هم در داخل و هم در خارج خود را از دولت رسمی کشور محق‌تر می‌داند.
و اینطور مملکت‌داری نمی‌شود!
سپاهی که زندان مستقل دارد.
اطلاعات مستقل دارد.
ضد جاسوسی مستقل.
یگان‌های رزم مستقل از ارتش.
یگان های ضد شورش مستقل از فراجا.
سازمان‌های اقتصادی مستقل از دولت.
یگان های ضد هوایی خارج از سیستم پدافند یکپارچه کشوری.
اسکله‌های مستقل از سازمان بنادر.
سازمان‌های فرهنگی مستقل از وزارت فرهنگ
رسانه‌های مستقل از سازمان رسانه‌ای کشور
و ما با گذشت دو روز از ترور اسماعیل هنیه هنوز نتوانسته‌ایم بفهمیم، او چطور ترور شد؟
شلیک از خارج بوده یا از داخل؟
ضرورت سفر ایشان به ایران چه بود؟
هیچ ردپایی از تروریست‌ها بدست آمده؟
هیچ عامل داخلی با آنها همکاری نداشته؟
اصلا پلیس ما در جریان حادثه هست؟

چرا هیچ سرمایه‌گذاری به ایران نمی‌آید.
چرا هیچ توریست واقعی پایش را به ایران نمی‌گذارد.
چرا دولت‌ها در ایران عملا کارایی ندارند.
دولت در دولت در دولت اشتباه محض است.
سپاه باید پاسخگوی رفتار و تصمیماتش باشد.
و پاسخگوی خطراتی که متوجه ایران می‌کند.

دنیای پیچیده امروز نیازمند یک سیاست مستقل، قوی، با برنامه و منطبق با عرف و قوانین جهانی است. اینکه ما فکر کنیم با کارهایی غلط می‌توانیم در دنیا خودنمایی کنیم دورانش گذشته است!
رفتارهای ما تنها باعث تحقیر ایران می‌شود.
سپاه باید صفر تا صد مسئولیت عملکردش را بپذیرد، بدون آنکه به منافع ملی ذره‌ای لطمه وارد شود.
وگر نه ما در دور باطل غلط در غلط در غلط غوطه‌ور خواهیم ماند.

#انتقادات #سیاسی #اجتماعی

@Roshanfkrane