می‌اندیشم پس هستم، هستم چون فکر می‌کنم، فکر می‌کنم چون شک می‌کنم.

می‌اندیشم پس هستم!

#رنه_دکارت به صورت شهودی یک چیز را پیدا کرد که نمی‌توانست در آن شک کند. «اگرچه می‌توانم در وجود جسمانی خود، این که خواب می‌بینم، یا این‌که دارند مرا فریب می‌دهند، شک کنم. نمی‌توانم شک کنم که این منم که شک می‌کنم».

شکاک باید اندیشنده باشد، چون بدون اندیشیدن نمی‌توان شک کرد. به این ترتیب نتیجه گرفت: « می‌اندیشم پس هستم.» یا «فکر دارم پس وجود دارم».

برای دکارت این حقیقت که می‌اندیشد چنان واقعی بود که نمی‌توانست در آن شک کند. او قرار بود ذهن اندیشنده‌ی خود را اساس فلسفه‌ی خویش قرار دهد. «می‌اندیشم، پس هستم» معروف‌ترین و ماندگارترین میراث دکارت است.

#فهم_فلسفه (جلد دوم)
#جون_ا_پرایس
ترجمه #رضا_علیزاده
#فلسفه
@Roshanfkrane