بهترین ترانه در #اسکار 2022

#No_Time_To_Die

#زمانی_برای_مردن_نیست

#بیلی_آیلیش بشنوید.

#موسیقی #موسیقی_خارجی

@Roshanfkrane

کانال روشنفکران
#دانمارک فیلم #عنکبوت_مقدس را به عنوان نماینده سینمای خود برای معرفی به #اسکار امسال انتخاب کرده است.

نمایش فیلم «عنکبوت مقدس» در جشنواره کن امسال توجه بسیاری را به خود جلب کرد.

#زر_امیر_ابراهیمی برای بازی در این فیلم جایزه بهترین بازیگر زن کن را دریافت کرده است.

فیلم «عنکبوت مقدس» به کارگردانی #علی_عباسی، فیلمساز ایرانی-دانمارکی تهیه شده است.

این فیلم با الهام از ماجرای یک قاتل سریالی به نام سعید حنایی ساخته شده است. حنایی در سال ۱۳۸۱ به جرم قتل ۱۶ زن، اعدام شد. او در دادگاه گفت که این زنان، «روسپی» بوده‌اند.

وزارت ارشاد در ایران از این فیلم که مرزهای سانسور در جمهوری اسلامی ایران را شکسته، به تندی انتقاد کرده است.

#خبر #هنر #سینما #اجتماعی


@Roshanfkrane

اکثر مردم افراد دیگر هستند. افکار آنها نظرات دیگران است، زندگی آنها یک تقلید است، احساسات آنها یک نقل قول است.

✍🏻 #اسکار_وایلد، دی پروفوندیس

@Roshanfkrane

من فکر می کنم که خداوند در خلقت انسان تا حدودی توانایی او را بیش از حد ارزیابی کرده است.
✍🏻 #اسکار_وایلد

@Roshanfkrane

زندگی‌نامه اسکار وایلد
اسکار فینگل اُ. فِلاهرتی ویلز وایلد (۱۶ اکتبر ۱۸۵۴ – ۳۰ نوامبر ۱۹۰۰) که به نام هنری اسکار وایلد شناخته می‌شود شاعر، داستان‌نویس، نمایش‌نامه‌نویس و نویسنده داستان‌های کوتاه ایرلندی بود. اسکار وایلد در ۱۸۵۴ میلادی در شهر دوبلین ایرلند متولد شد. پدرش سِر ویلیام وایلد مردی فرهنگ‌دوست بود و به پیشه چشم‌پزشکی اشتغال داشت. او بعدها به مقام چشم پزشک مخصوص ملکه نیز نائل شد. همچنین ویلیام یکی از عتیقه‌شناسان برجسته ایرلند بود. مادرش جین وایلد با نام مستعار اسپرانزا شاعر سرشناسی و مترجم آثار الکساندر دوما و آلفونس دو لامارتین بود. وی شاعری سرشار از شور ملی بود که در دهه ۱۸۴۰ از آرمان ایرلندی علیه انگلستان حمایت می‌کرد. برادر اسکار «ویلیام وایلد» در ۱۸۵۳ به دنیا آمد و در سال ۱۸۹۹ در لندن درگذشت. اسکار وایلد تحصیلات ابتدایی را در دهکده اینسکیلن واقع در شمال ایرلند دنبال کرد و در کالج‌های ترینیتی و مگدالن آکسفورد به‌تحصیل پرداخت. وی در سال ۱۸۸۴ با کنستانس لوید ازدواج کرد. این دو در سال‌های ۱۸۸۵ و ۱۸۸۶ صاحب دو فرزند پسر شدند. وایلد مجموعه داستان شاهزاده خوشبخت و دیگر قصه‌ها را برای دو پسرش نوشت.
اسکار وایلد به زیبایی ظاهری و خوش‌پوشی بسیار اهمیت می‌داد؛ در حدی که سوراخ دکمه‌های کت و شلوارش را با گل‌های میخک، زنبق و گل داوودی می‌آراست. به این ترتیب، شهرت او در محافل فرهنگی و اشرافی لندن که از اولین شعرهای او (۱۸۸۱) با لذت استقبال کردند، بسیار زیاد شد.
او به سرعت به یکی از نظریه‌پردازان «هنر برای هنر» و رهبر «زیبایی‌شناسان» تبدیل شد. به این ترتیب، او برای برگزاری کنفرانس‌هایی درباره‌ی زیبایی‌شناسی به ایالات متحده دعوت شد.
همچنین اسکار وایلد یک فمینیست بود که در خلال سال‌های ۱۸۸۷ تا ۱۸۸۹ سردبیری مجله‌ی ویمینز ورلد (The Woman's World) را بر عهده گرفت تا از آرمان‌های فمینیسم دفاع کند. با تعریف‌های امروزین، میتوان او را یک فمینیست لیبرال دانست.
او که در ۱۸۹۰ نخستین نسخه از تنها رمان خود، یعنی تصویر دوریان گری را در ماهنامه‌ی لیپینکات (Lippincott) منتشر کرده بود، تحت فشار افکار عمومی بازبینی‌هایی در آن کرد و رمانش را گسترش داد؛ همچنین پیشگفتار معروفی که بر آن نوشت هم حاصل همین بازبینی‌هاست که در ۱۸۹۱ منتشر شده و تبدیل به نسخه‌ی استاندارد این رمان شد. بنا بر این، دو نسخه‌ی متمایز از این رمان وجود دارد.
اسکار وایلد با لرد آلفرد داگلاس (بوزی) رابطه‌ی عاشقانه داشت و زمانی که فهمید پدر لرد داگلاس قصد شکایت از او را دارد، پیشدستی کرد و علیه او دعوی شکایت افترا کرد. اما در این محاکمه شکست خورد و بلافاصله جان داگلاس -دوک نهم کویینزبری- وایلد را به انحراف جنسی پسرش متهم کرده و از او شکایت کرد. دادگاه در ۲۷ مه ۱۸۹۵ اسکار وایلد را به اتهام همجنس‌گرایی به دو سال زندان با بیگاری محکوم کرد. باید توجه داشت که این حکم را دادگاه محافظه‌کار شهر ریدینگ صادر کرده که در سرکوبگری زبانزد است! این حکم در بدنامی و طرد وایلد از جامعه و مرگ زودرس او نقش پررنگی ایفا کرد، چنان که پس از آزادی در ۱۹ مه ۱۸۹۷ به فرانسه و ساحل بِرنُوال در کانال مانش تبعید شد و مجبور به زندگی با نام مستعار سباستین ملموت گردید. در همین دوره نمایشنامه‌ی «تصنیف زندان ریدینگ» را نوشته که روایتی‌ست تکان‌دهنده از آن چه بر او رفت...
با آن‌که همسرش هیچ‌گاه رسماً از او جدا نشد، اما پس از این اتفاقات نام خانوادگی فرزندان خود را از «وایلد» به «هالند» تغییر داد. در ۲۰۱۴ مرلین هالند -تنها نوه‌ی باقی‌مانده از تبار اسکار وایلد- محاکمه‌ی او را در تئاتری بر اساس متن دستنویس مباحثات دادگاه روی صحنه برد.
او که روزی با درآمدِ هنگفتش از نمایش «دوشس پادوآ» در بهترین هتل‌های پاریس اقامت میکرد و همگان به دیدارش می‌رفتند، در ۳۰ نوامبر ۱۹۰۰ -زمانی که تنها ۴۶ سال داشت- فقیر و تنها و بر اثر درمان نشدن به‌موقع عفونت گوش در اثر فقر مالی، دچار مننژیت حاد شد و در این شهر درگذشت. تنها جیمز مک‌نیل ویسلر -تصویرگر تنها رمانش- بر بستر مرگ او حاضر بود؛ اسکار وایلد محتضر به او گفته: «تنها آرزویم این است که حرفم را بفهمند.» و ویسلر پاسخ داده: «آن‌ها خواهند فهمید اسکار! آن‌ها خواهند فهمید…»
در کتاب «حیاط خلوت نویسندگان» آمده:
«دو پزشک پاریسی که به بستر اسکار وایلد، در محل اقامت محقر او، خوانده شده بودند، به هم گفتند: «مثل اینکه باید از دستمزدمان چشم‌پوشی کنیم.»
وایلد شنید و جواب داد: «گمانم سطح مرگم بالاتر از سطح زندگیم باشد!»
و آخرین جمله‌اش هم (قبل از مرگ) این بود: «آیا این کاغذ دیواری دارد می‌رود یا من»
✍🏻 #اسکار_وایلد #زندگی‌نامه

@Roshanfkrane

"ما در عصری زندگی می کنیم که چیزهای غیر ضروری تنها نیاز ما هستند."


✍🏻 #اسکار_وایلد، سخنان متفرقه؛ روح انسان

@Roshanfkrane

"مردم کنجکاوی سیری ناپذیری برای دانستن همه چیز دارند، به جز آنچه ارزش دانستن دارد."


✍🏻 #اسکار_وایلد، روح انسان در دوران سوسیالیسم، و نثر منتخب انتقادی

@Roshanfkrane

"هیچ چیزی که ارزش دانستن داشته باشد را نمی توان آموزش داد"
✍🏻 #اسکار_وایلد

@Roshanfkrane

✍خودخواهی این نیست که
یک نفر آن طور که دلش می خواهد زندگی کند،
این است که توقع داشته باشد
بقیه آن طور که او دلش می خواهد
زندگی کنند.....

#اسکار_وایلد

@Roshanfkrane

تو به خاطر ظاهر عاشق کسی نمی‌شوی، تو عاشق می‌شوی چون او آهنگی می‌خواند که فقط روحِ تو قادر به شنیدنش است.

#اسکار_وایلد
#عاشقانه
@Roshanfkrane