روشنفکران
69.9K subscribers
49.4K photos
41.2K videos
2.39K files
6.78K links
به نام حضرت دوست
که
همه عالم از اوست
خوش امدین
مهربانی بلوغ انسانیست
مواردمفیدعلمی وفرهنگی وتاریخی و اقتصادی و هنری وخبری و معرفی کتاب و نجوم و روانشناسی و اموزشی و قصه و رمان و فیلم و ورزشی و ...مدنظر است


روابط عمومی و مدیریت و تبلیغات👇
@Kamranmehrban
Download Telegram
‍ ‌🔵 نگاهی به زندگی #داریوش_رفیعی
(۴ دی ۱۳۰۶ بم ـ ۱۳۳۷ تهران)

با این که نمی توان جوانمرگیِ دردآورِ #داریوش_رفیعی را در محبوبیت دیرپایش نادیده انگاشت، اما به استناد مجلات آن زمان و دوستان نزدیکش که اینک سالخوردگان دوران ما محسوب می شوند؛ به راحتی می‌توان محبوبیت خارق العاده او را در زمان فعالیتش میان مردم دریافت.

داریوش رفیعی، اعیان زاده‌ای برآمده از خانواده‌ی بزرگ #لطفعلی‌خان_رفیعی (نماینده مردم #بم در مجلس شورای ملی) بود.

با روی خوش و خلق و خوی نکو و صدای تاثیرگذار، تحصیل خود را در زادگاهش رها کرد و به تهران آمد تا خواننده ای تمام عیار شود.

ظاهراً امکانات و استعداد او برای این امر کافی به‌نظر می‌رسید، ولی روزگار سرنوشت دیگری برایش تدارک دیده بود.

رفیعی در تهران از آموزش‌های سید #جوادبدیع_زاده بهره گرفت و با او صمیمی شد، چنانکه یکی از اعضای خانواده‌ی او به‌شمار می‌رفت.

خیلی زود به رادیو راه یافت و ابتدا با مصطفی #گرگین‌زاده و بعد با #مجیدوفادار دوست شد.

وفادار که در شناخت استعداد های جوان، استادی صاحب نظر بود، خواننده ی محبوب خود را در او یافت.

صدای نرم و غمگین و پرشور او و ترانه‌هایی که گاه با الهام از الحان محلی می‌خواند، او را به‌عنوان محبوب‌ترین خواننده‌ی جوان در #تهران سال‌های1330 شناساند. شهرت و محبوبیت و ثروت زودرس داریوش جوان، ناخواسته زمینه‌های جوانمرگی او را فراهم زدند.

رفیعی این اقبال را داشت که آهنگسازان بزرگی چون #مجیدوفادار و #پرویزیاحقی و ترانه‌سرایان کامل العیار چون #نواب_صفا و #بیژن_ترقی با او همکاری کنند.

بیشتر بزرگان موسیقی و ترانه، داریوش رفیعی را برای استعداد در فراگیری و توانایی القای احساسات درونی خود در ترانه، ستوده‌اند.

#داریوش_رفیعی صدای یک نسل از تاریخ ایران است؛ صدای گرم و سوخته حال و پرکشش و جذاب وی، راز ماندگاری رفیعی پس از نیم قرن است...
یادش همیشه در صدای ماندگارش گرامی خواهد ماند... 🌹 🌺
#مناسبت
@Roshanfkrane
🎋 #ایران -
۱۰ دی ۱۳۵۸ سالگرد درگذشت #جوادبدیع_‌زاده خواننده، #موسیقی‌دان و آهنگساز ایرانی

✍️ جواد بدیع‌زاده (۱۲۸۱ تهران − ۱۰ دی ۱۳۵۸ تهران) #خواننده، موسیقی‌دان و #آهنگساز ایرانی بود.

بدیع‌زاده در سال ۱۲۸۱ شمسی در محله #پاچنارتهران به دنیا آمد. پدرش آقا سید رضا بدیع کاشانی، ملقب به #بدیع‌المتکلمین، روحانی مشروطه‌خواهی بود که به سید اناری شهرت داشت.

او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه تدین و دوره متوسطه را در مدرسه آلیانس #فرانسوی‌ها و سپس #دارالفنون به پایان رساند و از سال ۱۳۰۴ تا ۱۳۳۱ در
#مجلس_شورای_ملی استخدام شد و به‌عنوان نماینده خدمت کرد.

بدیع‌زاده علاوه بر #خوانندگی در امر آهنگ‌سازی نیز شهرت دارد.
از میان آفریده‌های معروف او می‌توان از سرود «ایران، کشور داریوش» و ترانه‌های جلوه گل، داد دل، دل‌افسرده، هدیهٔ خاک، گل پرپر و خزان عشق یاد کرد.

«خزان عشق» که تا زمان ما جاذبهٔ خود را حفظ کرده در سال ۱۳۱۳ در پیوند با متنی عاشقانه از رهی معیری ساخته شده‌است.

بدیع‌زاده با افتتاح #رادیو به جمع هیئت #ارکستر آن زمان رادیو پیوست و در کنار #هنرمندانی چون حسین تهرانی، مرتضی نی‌داوود، حبیب سماعی و استاد ابوالحسن صبا آثار مشهوری در حوزهٔ #موسیقی ایرانی پدیدآورد.
بدیع‌زاده سال‌ها عضو #شعر و موسیقی رادیو تهران بود.

✔️جواد بدیع‌زاده سرانجام در دیماه سال ۱۳۵۸ در هفتاد و هشت سالگی، بر اثر دومین سکته مغزی، در #تهران چشم از جهان فروبست .
یادش گرامی 🌹
#مناسبت
@Roshanfkrane