🔺️تصویری از #افسانه_بایگان که بدون حجاب اجباری در مراسم نکوداشت آتیلا پسیانی شرکت کرده، منتشر شده است.
کانال روشنفکران
این عکس توسط #مهسا_شمس، عکاس، ثبت شده است. همچنین در این عکس گوشواره #شیروخورشید که افسانه بایگان آویخته است، دیده می‌شود.
#اجتماعی #هنرمندان
@Roshanfkrane
کانال روشنفکران
این عکس توسط #مهسا_شمس، عکاس، ثبت شده است. همچنین در این عکس گوشواره #شیروخورشید که افسانه بایگان آویخته است، دیده می‌شود.
#اجتماعی #هنرمندان
@Roshanfkrane
صلیب سرخ، با تلاش چه کسی تاسیس شد؟!
کانال روشنفکران
✅ در سال ۱۸۵۹ میلادی یک تاجر جوان سوئیسی به نام هانری_دونانت به قصد انجام معاملات تجاری از شمال ایتالیا عبور می کرد، که یک روز قبل از آن جنگ خونینی بین نیروهای فرانسوی و ایتالیایی از یکسو و قوای اتریشی از سوی دیگر در شمال ایتالیا در منطقه ای بنام سالفرینو بوقوع پیوسته بود .درین جنگ، بیش از سیصدو بیست هزار تن نیروهای رزمی طرفین باهم درگیر بودند، که درنتیجه حدود چهل هزار تن کشته و زخمی در میدان جنگ بدون پرستاری بر زمین مانده بودند.
کثرت تعداد زخمی ها سبب شده بود که کارکنان پزشکی نظامی به وضعیت اسفبار آنان نتوانند رسیدگی کنند. زخمی های جنگ در حالت مرگبار و وخیمی قرار داشتند، آنان با مشاهده هرکس با ناله و التماس طلب کمک می کردند، وبا گذشت هر ساعت چندین نفر جانشان را از دست می دادند. فریاد صداهای هولناک از هرسو بگوش می رسید، در نتیجه هانری دونانت با مشاهده چنین وضعیت ناهنجار، تحریک و از ماموریتی که پیشرو داشت منصرف شده، و به مراقبت و مداوای زخمی ها مشغول می شود و از ساکنان نزدیک منطقه سالفرینو نیز دعوت می کند تا در این امر انسان دوستانه به او کمک کنند. این باعث شد که برای اولین بار، گروه داوطلبان را به منظور درمان مجروحان جنگ تشکیل داده شود. او مقدار پولی راکه برای تجارت همراه داشت برای مداوای زخمی ها به مصرف رساند.
زمانی که هانری دونانت از معالجه مجروحان فارغ می شود و به سوئیس باز می گردد، کابوس رویای جنگ و پیامد های ناگوار آن، همواره او را آزار می داد.
این موجب شد که در سال ۱۸۶۲ م کتابی را تحت عنوان ( خاطره سالفرینو ) به خرج شخصی اش منتشر ساخت. او دراین کتاب ضمن شرح داستان جنگ سالفرینو و عواقب ناگوار جنگ دو پیشنهاد کلیدی را نیز در آن گنجانید.
پیشنهاد اولی او این بود: که آیا این امکان وجود ندارد که درحالت صلح داوطلبانی تربیت شوند تا در حالت جنگ این دواطلبان، به درمان مجروحان جنگ بپردازند.
پیشنهاد دومی هانری دونانت چنین بود: باید قوانینی ایجاد شوند که مصونیت این داوطلبان را در میدانهای جنگ تامین کند؛ به عبارت دیگر نیروهای متخاصم نباید این داوطلبان را که مشغول معالجه زخمی های جنگ هستند مورد حمله قرار دهند...
🏮تاریخچه ی ورود ایران به کنوانسیون بین‌المللی صلیب سرخ
نخستین کوشش ایرانیان برای پیوستن به کنوانسیون‌های بین‌المللی در مورد تشکیلات بین‌المللی صلیب سرخ به دوران پادشاهی ناصرالدین_شاه قاجار باز می‌گردد. ایران در زمان حکومت او و در دسامبر سال ۱۸۷۴/شوال ۱۲۹۱، کنوانسیون مصوب ۱۸۶۴ ژنو را پذیرفت. اما عملاً برای دهها سال پس از این تاریخ هیچ‌گونه اقدامی برای تأسیس مؤسسه، یا سازمانی که عامل اجرایی این کنوانسیون در ایران باشد صورت نگرفت.
در طی این سالها، جدی‌ترین کوشش ایران در این زمینه، اعزام نماینده‌ای به سومین کنفرانس بین‌المللی صلیب سرخ در ژنو در سال بود. در این کنفرانس، عبدالصمد_ممتازالسلطنه سیاست‌مدار و وزیر مختار وقت ایران در پاریس، نقش بسیار مهمی در تبیین نگرش جوامع اسلامی به نشان بین‌المللی صلیب سرخ داشت و توانست موافقت کنفرانس را در پذیرش نشان شیر خورشید سرخ به عنوان نشان رسمی دولت ایران برای جمعیت خود اخذ نماید.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در بهمن ماه ۱۳۵۷، دولت ایران در سال ۱۹۸۰ رسماً به فدراسیون جهانی اعلام کرد که از این پس به جای نماد شیر و خورشید سرخ، همانند دیگر کشورهای اسلامی از «هلال احمر» استفاده خواهد کرد. فدراسیون جهانی صلیب سرخ و هلال احمر نیز اعلام کرد که استفاده از آرم «شیر و خورشید سرخ» به شکلی انحصاری در اختیار ایران است و اگر نظام سیاسی موجود، تمایلی به استفاده از این آرم ندارد، این حق ملغی نمی‌شود.
بنا به اعلام این فدراسیون، دولت ایران در هر زمانی که بخواهد می‌تواند از نشان
#شیروخورشید سرخ استفاده کند و تمامی کشورهای عضو فدراسیون باید به این آرم احترام بگذارند و این آرم، بار حقوقی کاملاً برابر با #صلیب_سرخ و #هلال_احمر دارد.
#مناسبت #دانستنی #تاریخ
@Roshanfkrane
کانال روشنفکران
✅ در سال ۱۸۵۹ میلادی یک تاجر جوان سوئیسی به نام هانری_دونانت به قصد انجام معاملات تجاری از شمال ایتالیا عبور می کرد، که یک روز قبل از آن جنگ خونینی بین نیروهای فرانسوی و ایتالیایی از یکسو و قوای اتریشی از سوی دیگر در شمال ایتالیا در منطقه ای بنام سالفرینو بوقوع پیوسته بود .درین جنگ، بیش از سیصدو بیست هزار تن نیروهای رزمی طرفین باهم درگیر بودند، که درنتیجه حدود چهل هزار تن کشته و زخمی در میدان جنگ بدون پرستاری بر زمین مانده بودند.
کثرت تعداد زخمی ها سبب شده بود که کارکنان پزشکی نظامی به وضعیت اسفبار آنان نتوانند رسیدگی کنند. زخمی های جنگ در حالت مرگبار و وخیمی قرار داشتند، آنان با مشاهده هرکس با ناله و التماس طلب کمک می کردند، وبا گذشت هر ساعت چندین نفر جانشان را از دست می دادند. فریاد صداهای هولناک از هرسو بگوش می رسید، در نتیجه هانری دونانت با مشاهده چنین وضعیت ناهنجار، تحریک و از ماموریتی که پیشرو داشت منصرف شده، و به مراقبت و مداوای زخمی ها مشغول می شود و از ساکنان نزدیک منطقه سالفرینو نیز دعوت می کند تا در این امر انسان دوستانه به او کمک کنند. این باعث شد که برای اولین بار، گروه داوطلبان را به منظور درمان مجروحان جنگ تشکیل داده شود. او مقدار پولی راکه برای تجارت همراه داشت برای مداوای زخمی ها به مصرف رساند.
زمانی که هانری دونانت از معالجه مجروحان فارغ می شود و به سوئیس باز می گردد، کابوس رویای جنگ و پیامد های ناگوار آن، همواره او را آزار می داد.
این موجب شد که در سال ۱۸۶۲ م کتابی را تحت عنوان ( خاطره سالفرینو ) به خرج شخصی اش منتشر ساخت. او دراین کتاب ضمن شرح داستان جنگ سالفرینو و عواقب ناگوار جنگ دو پیشنهاد کلیدی را نیز در آن گنجانید.
پیشنهاد اولی او این بود: که آیا این امکان وجود ندارد که درحالت صلح داوطلبانی تربیت شوند تا در حالت جنگ این دواطلبان، به درمان مجروحان جنگ بپردازند.
پیشنهاد دومی هانری دونانت چنین بود: باید قوانینی ایجاد شوند که مصونیت این داوطلبان را در میدانهای جنگ تامین کند؛ به عبارت دیگر نیروهای متخاصم نباید این داوطلبان را که مشغول معالجه زخمی های جنگ هستند مورد حمله قرار دهند...
🏮تاریخچه ی ورود ایران به کنوانسیون بین‌المللی صلیب سرخ
نخستین کوشش ایرانیان برای پیوستن به کنوانسیون‌های بین‌المللی در مورد تشکیلات بین‌المللی صلیب سرخ به دوران پادشاهی ناصرالدین_شاه قاجار باز می‌گردد. ایران در زمان حکومت او و در دسامبر سال ۱۸۷۴/شوال ۱۲۹۱، کنوانسیون مصوب ۱۸۶۴ ژنو را پذیرفت. اما عملاً برای دهها سال پس از این تاریخ هیچ‌گونه اقدامی برای تأسیس مؤسسه، یا سازمانی که عامل اجرایی این کنوانسیون در ایران باشد صورت نگرفت.
در طی این سالها، جدی‌ترین کوشش ایران در این زمینه، اعزام نماینده‌ای به سومین کنفرانس بین‌المللی صلیب سرخ در ژنو در سال بود. در این کنفرانس، عبدالصمد_ممتازالسلطنه سیاست‌مدار و وزیر مختار وقت ایران در پاریس، نقش بسیار مهمی در تبیین نگرش جوامع اسلامی به نشان بین‌المللی صلیب سرخ داشت و توانست موافقت کنفرانس را در پذیرش نشان شیر خورشید سرخ به عنوان نشان رسمی دولت ایران برای جمعیت خود اخذ نماید.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در بهمن ماه ۱۳۵۷، دولت ایران در سال ۱۹۸۰ رسماً به فدراسیون جهانی اعلام کرد که از این پس به جای نماد شیر و خورشید سرخ، همانند دیگر کشورهای اسلامی از «هلال احمر» استفاده خواهد کرد. فدراسیون جهانی صلیب سرخ و هلال احمر نیز اعلام کرد که استفاده از آرم «شیر و خورشید سرخ» به شکلی انحصاری در اختیار ایران است و اگر نظام سیاسی موجود، تمایلی به استفاده از این آرم ندارد، این حق ملغی نمی‌شود.
بنا به اعلام این فدراسیون، دولت ایران در هر زمانی که بخواهد می‌تواند از نشان
#شیروخورشید سرخ استفاده کند و تمامی کشورهای عضو فدراسیون باید به این آرم احترام بگذارند و این آرم، بار حقوقی کاملاً برابر با #صلیب_سرخ و #هلال_احمر دارد.
#مناسبت #دانستنی #تاریخ
@Roshanfkrane