🔴آیا کاشت درخت همیشه و همه جا یک ارزش است؟!🔴
🔴 #قلم_سبز امروز محمد درویش در #همشهری را بخوانید تا دریابید که #درختکاری گاه عینِ #بیابان_زایی است 👇
1⃣ کمتر موجود زنده ای را بتوان یاد کرد که ارزشی برابر با درخت داشته باشد. درختان بیش از ۳۳ خدمتِ بی منت به جایی که در آن زیست می کنند، ارایه می دهند. تصور جهانِ بدون درخت و تداوم حیات در زمینی که درخت نداشته باشد؛ چیزی شبیه به تصویرسازی دوزخ بوده و عملاً محال است. وجود اکسیژن، ترسیب کربن، حفظ خاک، آشیان سازی، تعدیل اقلیم و کاهش قدرت سیلهای مخرب از جمله مهم ترین کارکردهای درختان است که سبب شده هر درخت پنجاه ساله تا ۲۰۰ هزاردلار ارزشگذاری شود.
2⃣ با این وجود، نباید از خاطر برد که کاشت هر درختی در هر زمانی مناسب نیست. اصولاً بهترین زمان کاشت نهال در نیمه جنوبی ایران تا آذرماه و در دیگر مناطق کشور تا اواسط اسفندماه است. این نکته از آن رو حایز اهمیت است که اخیراً مشاهده می شود پویشهایی در شبکه های مجازی به راه افتاده و مردم را تشویق به جایگزینی گلدانهای نهال به جای #سبزه در #سفره_هفت_سین کرده و آنگاه در سیزده نوروز بروند و هرکسی در شهر و دیار خودش این نهال ها را بکارد! این حرکت به شدت اشتباه و خطرناک است. کاشت نهال در چنین زمانی به احتمال بسیار زیاد با شکست روبرو خواهد شد. مهم تر آنکه انتخاب نوع نهال و محل کاشت باید با هماهنگی سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور و صرفاً در محل رویشگاه های تخریب شده جنگلی صورت گیرد که می توانند بدون آبیاری دستی به حیات خود با توجه به ریزش های آسمانی منطقه ادامه دهند.
3⃣ اصولاً کاشت گیاهان و درختان آب بر در اغلب مناطق خشک و نیمه خشک کشور، نه تنها به بهبود وضعیت محیط زیستی سرزمین ایران کمکی نخواهد کرد، بلکه به افت بیشتر سفره های آب زیرزمینی و شکاف زمین، نابودی پوشش های علفی و مرتعی منطقه و کاهش توان تاب آوری بوم سازگان منتهی می شود. نظیر آنچه هم اکنون در برخی نواحی مرکزی و شرقی ایران در استانهای #اصفهان، #یزد، #فارس و #خراسان_جنوبی رخ داده است. طرح موسوم به #فلاحت_در_فراغت یک فاجعه تمام عیار در اطراف #شیراز به بار آورد که مردم منطقه هنوز آثار شوم آن را از یاد نبرده اند.
4⃣ نکته مهم دیگر، خطر کاشت گونه های مهاجم مثل #سمر یا همان #کهور_پاکستانی یا آمریکایی، #کنوکارپوس و برخی از اقلام #اکالیپتوس، سوزنی برگان یا درختان میوه نامتناسب با شرایط اقلیمی کشور است که سبب شده در رقابت با گونه های بومی و ارزشمند کشور، خسارتهای سنگین و غیرقابل جبرانی به بانک ژن مملکت وارد شود. کاشت سوزنی برگهای غیر بومی در شمال کشور - منطقه هیرکانی - و بخشهایی از زاگرس یک اشتباه فاحش بود. همچنین انتخاب سمر برای مقابله با بیابان زایی به مراتب خسارتهای بیشتری به سرزمین وارد کرده تا سودهای احتمالی اش و مجدداً نباید به بهانه موفقیت در کوتاه مدت، یک اشتباه فاحش را دوباره تکرار کنیم.
5⃣ کارِ درست آن است که به ترمیم ۳۰ درصد از جنگلهای تخریب شده خود در #زاگرس با گونه هایی چون بلوط، ارژن و بنه بپردازیم. این است که ۸۰۰ هزار هکتار از جنگلهای مخروبه در هیرکانی را مرمت کنیم؛ به داد #ارسباران برسیم و حراها را در سواحل خلیج فارس و دریای عمان پاس داریم.
انشاالله
@rtarvand🚯♻️🚯
@darvishnameh
🔴 #قلم_سبز امروز محمد درویش در #همشهری را بخوانید تا دریابید که #درختکاری گاه عینِ #بیابان_زایی است 👇
1⃣ کمتر موجود زنده ای را بتوان یاد کرد که ارزشی برابر با درخت داشته باشد. درختان بیش از ۳۳ خدمتِ بی منت به جایی که در آن زیست می کنند، ارایه می دهند. تصور جهانِ بدون درخت و تداوم حیات در زمینی که درخت نداشته باشد؛ چیزی شبیه به تصویرسازی دوزخ بوده و عملاً محال است. وجود اکسیژن، ترسیب کربن، حفظ خاک، آشیان سازی، تعدیل اقلیم و کاهش قدرت سیلهای مخرب از جمله مهم ترین کارکردهای درختان است که سبب شده هر درخت پنجاه ساله تا ۲۰۰ هزاردلار ارزشگذاری شود.
2⃣ با این وجود، نباید از خاطر برد که کاشت هر درختی در هر زمانی مناسب نیست. اصولاً بهترین زمان کاشت نهال در نیمه جنوبی ایران تا آذرماه و در دیگر مناطق کشور تا اواسط اسفندماه است. این نکته از آن رو حایز اهمیت است که اخیراً مشاهده می شود پویشهایی در شبکه های مجازی به راه افتاده و مردم را تشویق به جایگزینی گلدانهای نهال به جای #سبزه در #سفره_هفت_سین کرده و آنگاه در سیزده نوروز بروند و هرکسی در شهر و دیار خودش این نهال ها را بکارد! این حرکت به شدت اشتباه و خطرناک است. کاشت نهال در چنین زمانی به احتمال بسیار زیاد با شکست روبرو خواهد شد. مهم تر آنکه انتخاب نوع نهال و محل کاشت باید با هماهنگی سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور و صرفاً در محل رویشگاه های تخریب شده جنگلی صورت گیرد که می توانند بدون آبیاری دستی به حیات خود با توجه به ریزش های آسمانی منطقه ادامه دهند.
3⃣ اصولاً کاشت گیاهان و درختان آب بر در اغلب مناطق خشک و نیمه خشک کشور، نه تنها به بهبود وضعیت محیط زیستی سرزمین ایران کمکی نخواهد کرد، بلکه به افت بیشتر سفره های آب زیرزمینی و شکاف زمین، نابودی پوشش های علفی و مرتعی منطقه و کاهش توان تاب آوری بوم سازگان منتهی می شود. نظیر آنچه هم اکنون در برخی نواحی مرکزی و شرقی ایران در استانهای #اصفهان، #یزد، #فارس و #خراسان_جنوبی رخ داده است. طرح موسوم به #فلاحت_در_فراغت یک فاجعه تمام عیار در اطراف #شیراز به بار آورد که مردم منطقه هنوز آثار شوم آن را از یاد نبرده اند.
4⃣ نکته مهم دیگر، خطر کاشت گونه های مهاجم مثل #سمر یا همان #کهور_پاکستانی یا آمریکایی، #کنوکارپوس و برخی از اقلام #اکالیپتوس، سوزنی برگان یا درختان میوه نامتناسب با شرایط اقلیمی کشور است که سبب شده در رقابت با گونه های بومی و ارزشمند کشور، خسارتهای سنگین و غیرقابل جبرانی به بانک ژن مملکت وارد شود. کاشت سوزنی برگهای غیر بومی در شمال کشور - منطقه هیرکانی - و بخشهایی از زاگرس یک اشتباه فاحش بود. همچنین انتخاب سمر برای مقابله با بیابان زایی به مراتب خسارتهای بیشتری به سرزمین وارد کرده تا سودهای احتمالی اش و مجدداً نباید به بهانه موفقیت در کوتاه مدت، یک اشتباه فاحش را دوباره تکرار کنیم.
5⃣ کارِ درست آن است که به ترمیم ۳۰ درصد از جنگلهای تخریب شده خود در #زاگرس با گونه هایی چون بلوط، ارژن و بنه بپردازیم. این است که ۸۰۰ هزار هکتار از جنگلهای مخروبه در هیرکانی را مرمت کنیم؛ به داد #ارسباران برسیم و حراها را در سواحل خلیج فارس و دریای عمان پاس داریم.
انشاالله
@rtarvand🚯♻️🚯
@darvishnameh