✍ #تدبر_تشکیلاتی در #قرآن
🏷 #غرور، ثمره #غفلت انسان از ربوبیت حق تعالی و اثر آن در #تشکیلات
🔸 یکی از دو خطاب مهم قرآن با تعبیر "یا ایها الانسان" در سوره انفطار است. پروردگار به انسان خطاب می کند که: "يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ ٱلۡكَرِيمِ ٱلَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ" (انفطار: ۶و۷) این خطاب به غفلت انسان از رابطه او با پروردگار خویش در مبدا و خلقت خویش خبر می دهد و عامل این غفلت را غرور انسان می داند. قرآن کریم عامل نسیان مقام ربوبی و سقوط انسان در چاه ظلمت دنیا را همین غرّه شدن می داند: "فَدَلَّاهُمَا بِغُرُور" (اعراف:۲۲) یعنی شیطان با غرور آدم و حوا را در چاه انداخت و عامل هبوط ایشان غرور بود.
🔸 غرور یعنی غفلت از حق و افتادن در دام باطل از روی فراموشی (مفردات الفاظ قرآن ص ۶۰۳) و به تصریح قرآن این غرور و نسیان ربوبیت خداوند که عامل هبوط انسان شد، عامل عداوت و بغض و دشمنی در روابط انسان ها در دنیا و از جمله در #تشکیلات است، چرا که در نتیجه این غرور شیطانی امر شد که: "وَ قُلۡنَا ٱهۡبِطُواْ بَعۡضُكُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّ" (بقره: ۳۶) هبوط کنید در حالیکه در میان شما بعضی با بعضی عداوت خواهند کرد.
🔸 بخش زیادی از توصیف "الانسان" در آیات قرآن به این نسیان و غرور باز می گردد. از جمله اینکه عامل ناسپاسی انسان این غفلت از عبودیت در مقابل خداوند و فراموشی ربوبیت خداوند متعال است. "إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٞ" (عادیات: ۶) و همین موجب استغنا و سرکشی او می شود که در اولین آیات نازل شده قرآن در مورد انسان به این طغیان گری اشاره شده است: "كَلَّآ إِنَّ ٱلۡإِنسَانَ لَيَطۡغَىٰٓ أَن رَّءَاهُ ٱسۡتَغۡنَىٰٓ" (علق: ۶ و۷)
🔸 همین طغیان گری که از درون آغاز می شود، در عرصه #روابط_اجتماعی هم ظهور می کند و موجب شکل گیری ولایت طاغوت می شود: "ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَادِ" (فجر: ۱۱) یعنی کسانی که تفرعن و استعلا دارند و در سرزمین های تحت سیطره شان طغیان می کنند. اینها اولیای طاغوت هستند و پیروان آنها "وَٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَوۡلِيَآؤُهُمُ ٱلطَّـاغُوتُ" (بقره: ۲۵۷)
🔸 پس اگر کسی متوجه این عبودیت به درگاه الهی و ربوبیت الهی نباشد، دچار غرور می شود. و کسی که غرور داشته باشد به چاه ظلمت نفسانیت هبوط می کند و تحت ولایت شیطان و طاغوت قرار می گیرد. چنین کسی دچار تفرعن و طغیان‌گری می شود و فرعون مصر خویش می شود.
🔸 لذا اگر #رهبر یک #تشکیلات هم باشد، به اندازه همین سرزمین مصر خویش، فرمانروایی غیر الهی می کند و مخاطب خطاب های خداوند به فرعون و طغیان گرانی نظیر او می شود. به همین مبنا امام راحل (ره) می‌فرماید مصداق "ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ" (نازعات: ۱۷) حاکمان ستمگر زمانه ما هستند.
🔸 پس ما هم در قلمرو رهبری خود در #تشکیلات می توانیم طغیان و تفرعن داشته باشیم اگر نسیان عبودیت الهی کنیم. در این صورت رابطه ما با بندگان خداوند و برادران ایمانی خویش در تشکیلات سلطه و استعلا خواهد بود.
🔸 انسان باید آیات عتاب خداوند به طاغیان و فرعونیان را هم به خود بگیرد تا از فرعون شدن تبرّی و بیزاری بجوید و فرعون درون خود که همان نفس امّاره ی انسان فراموشکار و طغیانگر است را به بندگی خداوند دعوت کند!
•|@Quet_kums|•
🏷 #غرور، ثمره #غفلت انسان از ربوبیت حق تعالی و اثر آن در #تشکیلات
🔸 یکی از دو خطاب مهم قرآن با تعبیر "یا ایها الانسان" در سوره انفطار است. پروردگار به انسان خطاب می کند که: "يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ ٱلۡكَرِيمِ ٱلَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ" (انفطار: ۶و۷) این خطاب به غفلت انسان از رابطه او با پروردگار خویش در مبدا و خلقت خویش خبر می دهد و عامل این غفلت را غرور انسان می داند. قرآن کریم عامل نسیان مقام ربوبی و سقوط انسان در چاه ظلمت دنیا را همین غرّه شدن می داند: "فَدَلَّاهُمَا بِغُرُور" (اعراف:۲۲) یعنی شیطان با غرور آدم و حوا را در چاه انداخت و عامل هبوط ایشان غرور بود.
🔸 غرور یعنی غفلت از حق و افتادن در دام باطل از روی فراموشی (مفردات الفاظ قرآن ص ۶۰۳) و به تصریح قرآن این غرور و نسیان ربوبیت خداوند که عامل هبوط انسان شد، عامل عداوت و بغض و دشمنی در روابط انسان ها در دنیا و از جمله در #تشکیلات است، چرا که در نتیجه این غرور شیطانی امر شد که: "وَ قُلۡنَا ٱهۡبِطُواْ بَعۡضُكُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّ" (بقره: ۳۶) هبوط کنید در حالیکه در میان شما بعضی با بعضی عداوت خواهند کرد.
🔸 بخش زیادی از توصیف "الانسان" در آیات قرآن به این نسیان و غرور باز می گردد. از جمله اینکه عامل ناسپاسی انسان این غفلت از عبودیت در مقابل خداوند و فراموشی ربوبیت خداوند متعال است. "إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٞ" (عادیات: ۶) و همین موجب استغنا و سرکشی او می شود که در اولین آیات نازل شده قرآن در مورد انسان به این طغیان گری اشاره شده است: "كَلَّآ إِنَّ ٱلۡإِنسَانَ لَيَطۡغَىٰٓ أَن رَّءَاهُ ٱسۡتَغۡنَىٰٓ" (علق: ۶ و۷)
🔸 همین طغیان گری که از درون آغاز می شود، در عرصه #روابط_اجتماعی هم ظهور می کند و موجب شکل گیری ولایت طاغوت می شود: "ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَادِ" (فجر: ۱۱) یعنی کسانی که تفرعن و استعلا دارند و در سرزمین های تحت سیطره شان طغیان می کنند. اینها اولیای طاغوت هستند و پیروان آنها "وَٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَوۡلِيَآؤُهُمُ ٱلطَّـاغُوتُ" (بقره: ۲۵۷)
🔸 پس اگر کسی متوجه این عبودیت به درگاه الهی و ربوبیت الهی نباشد، دچار غرور می شود. و کسی که غرور داشته باشد به چاه ظلمت نفسانیت هبوط می کند و تحت ولایت شیطان و طاغوت قرار می گیرد. چنین کسی دچار تفرعن و طغیان‌گری می شود و فرعون مصر خویش می شود.
🔸 لذا اگر #رهبر یک #تشکیلات هم باشد، به اندازه همین سرزمین مصر خویش، فرمانروایی غیر الهی می کند و مخاطب خطاب های خداوند به فرعون و طغیان گرانی نظیر او می شود. به همین مبنا امام راحل (ره) می‌فرماید مصداق "ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ" (نازعات: ۱۷) حاکمان ستمگر زمانه ما هستند.
🔸 پس ما هم در قلمرو رهبری خود در #تشکیلات می توانیم طغیان و تفرعن داشته باشیم اگر نسیان عبودیت الهی کنیم. در این صورت رابطه ما با بندگان خداوند و برادران ایمانی خویش در تشکیلات سلطه و استعلا خواهد بود.
🔸 انسان باید آیات عتاب خداوند به طاغیان و فرعونیان را هم به خود بگیرد تا از فرعون شدن تبرّی و بیزاری بجوید و فرعون درون خود که همان نفس امّاره ی انسان فراموشکار و طغیانگر است را به بندگی خداوند دعوت کند!
•|@Quet_kums|•