◼◾آزادی اجتماعی در گِرو آزادی معنوی است◾◼


✍آیا ممکن است بشر آزادی اجتماعی داشته باشد ولی آزادی معنوی نداشته باشد؟
یعنی بشر اسیر شهوت و خشم و حرص و آز خودش باشد ولی درعین حال آزادی دیگران را محترم بشمارد؟.
امروز عملًا می‌گویند: بله. عملًا می‌خواهند بشر برده حرص و آز و شهوت و خشم خودش باشد، اسیر نفس امّاره خودش باشد و در عین حال چنین بشری که اسیر خودش است، آزادی اجتماعی را محترم بشمارد. این یکی از نمونه‌های کوسه و ریش پهن است. یکی از تضادهای اجتماع امروز بشر همین است. به قول منطقیین یک سبر و تقسیمی می‌کنیم:.
بشرِ دوران قدیم آزادی را محترم نمی‏‌شمرد و پایمال می‌کرد. بسیار خوب، چرا پایمال می‌کرد؟ آیا چون نادان بود آزادی دیگران را سلب می‌کرد و همینکه بشر دانا شد دیگر کافی است که آزادی دیگران را محترم بشمارد؟
پس آن علتی که در دوران گذشته بشر را وادار به سلب آزادی اجتماعی و پایمال کردن حقوق اجتماعی دیگران می‌کرد، حس منفعت‌طلبی او بوده است و بس. حس منفعت‌طلبی بشر امروز چطور؟
هست یا نیست؟ بله هست، آن که فرقی نکرده است. دهان بشرِ امروز برای بلعیدن، اگر بیشتر از دهان بشر دیروز باز نباشد کمتر باز نیست.
نه علم توانسته است جلوی آز را بگیرد نه تغییر قوانین. تنها کاری که کرده این است که شکل و فرم قضیه را عوض نموده است، محتوا همان محتواست؛ بشر باید در ناحیه وجود خودش، در ناحیه روح خودش آزاد بشود ( #آزادی_معنوی) تا بتواند به دیگران آزادی بدهد( #آزادی_اجتماعی) . لهذا آزادمرد واقعی جهان کیست؟ علی بن ابی طالب یا افرادی که از طراز علی بن ابی طالب و یا تربیت شده دبستان او باشند، چون اینها افرادی هستند که در درجه اوّل از اسارت نفس خودشان نجات پیدا کرده‌اند.


📚منبع : استاد مطهری، آزادی معنوی، ص ۱۷، ۱۸، ۱۹

@Quet_kums

#پادکست

🔶 لا إِکْراهَ فِي الدِّینِ

🔷 سلیقه خودت را به دین نچسبان!

📌 برگرفته از دوره آموزشی « تعالیم اسلام»

#قرآن
#آزادی

@Quet_kums