«پشت صحنه آقای کارگردان»

#پیشنهاد
#عکس #تولد
👤میلاد:
✅دیروز، ۳۰ جولای تولدِ بزرگ‌کارگردانِ عرصه هالی‌وود، کریستوفر ادوارد نولانِ غیرفقید بود؛ کسی که شاید تا الان جایزه معتبری برای کارگردانی به خانه نبرده باشد اما معادلات زیادی را در دنیای سینما برهم زده. برای مثال اگر از شما بپرسند حاضرید Inception را فراموش کنید و دوباره ببینید یا یک جایزه اسکار برنده شوید؟ ممکن است کمی به تردید بیفتید. البته انتخاب من جایزه اسکار است.

🔸به همین مناسبت فرخنده، گوشِ چشم می‌سپاریم به عکس‌هایی چند از پشت صحنه کارهای این کارگردان انگلیسی‌تبار از صفحه اینستاگرام "CINEPHILE CLUB". از Memnto و Inception و Prestige تا سه‌گانه بتمن و دانکرک و Interstellar و Tenet.

🔸پ.ن. : کارگردانی که تاکنون ۵ نامزدی اسکار و ۶ نامزدی گلدن‌گلوب در کارنامه‌اش دارد، حالا با فیلم جدیدش (TENET) در ماه‌های آینده مهمان خانه‌های گرم و پرمهرمان می‌شود؛ باشد که این ایام تلخ‌تر از زهر را با ماندن در خانه و زدن ماسک روی صورت به سلامت پشت سر بگذاریم و به استقبال برگ‌ریزان جدید نولان برویم.

@Pishnahadable

«تهران، مخوف یا دلربا؟»

#پیشنهاد
#تاریخ #عکس
👤جواد:
✅ ۱۴ مهر چندسالی‌ست که در تقویم روز تهران نام‌گذاری شده است. دلیلش هم به عصر قاجاریه و دوران مشروطه برمی‌گردد. بعد از آنکه آغامحمدخان قاجار در کاخ گلستان تاج سلطنت بر سر گذاشت و تهران را به پایتختی ایران برگزید، نخستین دوره مجلس شورای ملی در روز ۱۴ مهر ۱۲۸۶ هجری شمسی تهران یا همان طهران را به عنوان دارالخلافه نام نهاد و به صورت قانونی هم این شهر مرکزی و کوهپایه‌ای فلات ایران عنوان پایتختی را روی اسمش دید.

🔸 حالا این تهران چه به تعبیر مشفق کاظمی «مخوف» باشد و چه به تعبیر سینا حجازی «پر آبادی»، به قول رضا صادقی «با دود و دمش، با برف و بارون کمش، پشت ترافیک موندنش» به خاطر یکی دوست داریم و برایمان پر است از خاطره و قصه و روایت و حس و نوستالژی و البته جلوه‌های مدرن دل‌ربا. عکس‌هایش هم چه از امروز و چه از دیروزش برای همه ایرانی‌ها و به‌خصوص آنهایی که عمری یا روزی در آن دود خورده‌اند و باران پاییزی نوشیده‌اند، می‌تواند جذاب و دوست‌داشتنی باشد.

🔸 سید محمود پاکزاد، عکاس فقید ایرانی‌ست که تهران یکی از سوژه‌های اصلی‌اش برای تنظیم فوکوس لنز دوربین بوده؛ مجموعه‌ای از عکس‌های او از تهران را می‌توانید در کانال قدح‌های نهانی ببینید، از سال ۱۳۲۵ تا سال ۱۳۵۵. تماشای تاریخ محل‌های شناس و پرتردد امروز تهران قطعا برایتان دل‌نشین و شاید با چاشنی حسرت باشد. اگر هم نمی‌خواهید زحمت کلیک برای رفتن به عکس بعدی را بکشید، کلیپی از این عکس‌ها را در اینجا می‌توانید مشاهده کنید. این عکس‌ها از آرشیو سازمان اسناد کتابخانه ملی جمع‌آوری شده است.

@Pishnahadable

«گردن کشیده‌ام که تماشا کنم تو را»

#پیشنهاد
#عکس #طبیعت
👤محمدرضا:
❇️ حال آدم که گرفته باشد، گاهی دیدن یک آشنای قدیمی یا یک رفیق شفیق که می‌شود هر روز خدا و در هر سر کین داشتن چرخ رویش حساب کرد و با خیال قرص بهش تکیه زد، می‌تواند حتی برای یک دم و بازدم هم که شده، آدم را از گرفتگی احوال رها کند و انبساط خاطر را در تک‌تک ذرات روح و جسمش جاری سازد؛ برای ما ساکنان فلات ایران هم چه آشنایی قدیمی‌تر از دماوند و چه رفیقی شفیق‌تر از البرز.

🔸 ۱۳ تیر را ۱۳ سالی‌ست که به نام دماوند زده‌اند؛ همان دماوندی که دیدنش قشنگ توانایی ساختن روز آدم را دارد، مخصوصا اگر ناگهانی باشد و وسط درهم و برهمی اعصاب.

🔸 #مجید_بهزاد که بیش از ده سال است افسون دماوند قاب دوربینش را ربوده و در اینستاگرامش دماوند مثل نوعروسی سرزنده دلبری می‌کند، حاصل بیش از ۲۰۰ سفر به دماوند را ریخته در این کلیپ ۳ دقیقه و ۳۳ ثانیه‌ای؛ تمام نماهای ممکن از بام ایران در چهار فصل سال.

🔸 برای تکمیل حظ بیننده هم «ایران من» همایون شجریان را پس‌زمینه‌اش گذاشته تا دیدنش هم سر کیف‌تان بیاورد و هم شاید در ناخوش‌احوالی وطن، گونه‌تان را خیس کند.

@Pishnahadable

«شاهدان مرگ اسطوره‌ها»

#پیشنهاد #عکس #تاریخ
👤محمد:
✅ گاهی اوقات عکس‌ها روایتی را ارائه می‌دهند که هیچ فیلم و متن و صوتی نمی‌تواند از عهده بیان جزئیات و حس‌وحالش برآیند؛ عکس‌هایی که می‌شود سال‌ها بهشان خیر شد و گوشه‌وکنارشان را کاوید و روایت‌شان را دید و شنید.

🔸 «به روایت یک شاهد عینی» یکی از بزرگ‌ترین و جذاب‌ترین و ارزشمندترین پروژه‌های عکاسی‌ست که در سال‌های اخیر در ایران انجام شده؛ پروژه‌ای سه‌ساله که شامل تحقیقات تاریخی فراوانی بوده و حاصلش ثبت ۱۷ قاب از مرگ ۱۷ شخصیت بزرگ و تأثیرگذار تاریخ معاصر ایران بوده و اجرایشان بسیار دقیق و پُرجزئیات از کار درآمده است.

🔸 آزاده اخلاقی، متولد سال ۱۳۵۷ که در استرالیا عکاسی خوانده، ایده‌پرداز و کارگردان این مجموعه ۱۷عکسی بوده است. البته در اجرای این عکس‌ها افراد زیادی به اخلاقی یاری رسانده‌اند؛ ساسان توکلی‌فارسانی (عکاس و مجری جلوه‌های بصری) و ژیلا مهرجویی (طراح صحنه و لباس).

🔸 اخلاقی در وصف این مجموعه کم‌نظیر می‌گوید: آیا لحظه حال می‌تواند به چنان التهابی دچار شود که سیر خطی زمان را در هم شکند، گذشته را به حال بیاورد و ساکنان لحظه حال را به گذشته پرتاب کند؟ آیا ممکن است در لحظه‌ای از تاریخ چنان گشایشی رخ دهد که آن اشباح را که در راه آرمانی مشابه تلاش کردند و به مرگی هولناک از دست رفتند، دوشادوش خود در خیابان ببینیم؟ آیا انسان لحظه‌ حال، انسان زنده می‌تواند اشباح قهرمان‌هایش را از زیر آوار مهیب تاریخ بیرون کشد و به اکنونش احضار کند و از پشتیبانی‌شان بهره برد؟ ... امروز آرمان‌گرایی سوژه تمسخر خیلی‌ها شده است، مردم کسانی را که اهداف بلند و دور از دسترس دارند دست می‌اندازند. برای من ولی کسانی که می‌جنگند و برای آرمانی جان‌شان را فدا می‌کنند بسیار محترم‌اند. هدفم زنده کردن یاد کسانی بود که ستایش می‌کنم.

🔸 به گفته اخلاقی در این مجموعه قاب‌هایی از مرگ انسان‌هایی به تصویر کشیده شده که از صحنه مرگ آنها هیچ تصویری وجود ندارد:

▫️جهانگیرخان صوراسرافیل و نصرالله ملک‌المتکلمین (۳ تیر ۱۲۸۷) - باغشاه، تهران
▫️کلنل محمدتقی‌خان پسیان (۱۵ مهر ۱۳۰۰) - تهران
▫️میرزاده عشقی (۱۲ تیر ۱۳۰۳) - مشهد
▫️محمد فرخی‌یزدی (۲۵ مهر ۱۳۱۸) - زندان قصر، تهران
▫️تقی ارانی (۱۴ بهمن ۱۳۱۸) - تهران
▫️آذر شریعت‌رضوی، مصطفی بزرگ‌نیا، احمد قندچی (۱۶ آذر ۱۳۳۲) - دانشکده فنی دانشگاه تهران
فروغ فرخزاد (۲۴ بهمن ۱۳۴۵) - تهران
▫️محمد مصدق (۱۴ اسفند ۱۳۴۵) - احمدآباد، تهران
▫️غلامرضا تختی (۱۷ دی ۱۳۴۶) - هتل آتلانتیک، تهران،
▫️صمد بهرنگی (۱۲ شهریور ۱۳۴۷) - رودخانه ارس
▫️مرضیه احمدی اسکویی (۶ اردیبهشت ۱۳۵۳) – تهران
▫️بیژن جزنی (۲۹ فروردین ۱۳۵۴) – تپه‌های اوین، تهران
▫️حمید اشرف (۸ تیر ۱۳۵۵) - مهرآباد جنوبی، تهران
▫️علی شریعتی (۲۹ خرداد ۱۳۵۶) - لندن
▫️محمود طالقانی (۱۹ شهریور ۱۳۵۸) - تهران
▫️مهدی باکری (۲۵ بهمن ۱۳۶۳) - جزیره مجنون
سهراب شهیدثالث (۱۰ تیر ۱۳۷۷) - شیکاگو

🔸 هر ۱۷ عکس این مجموعه را همراه با توضیحات بیشتری درباره روایت پشت هر عکس می‌توانید در اینجا ببینید و بخوانید.

@Pishnahadable

«هم به قدر تشنگی باید چشید»

#پیشنهاد #گوگولی #سایت #عکس #نجوم
👤محمدحسین:
✅ تلخ است، ولی باید قبول کرد که خیلی از عشق آسمان‌ها شاید یک‌بار هم قسمت‌شان نشود که در نیم‌کره جنوبی دراز بکشند و ابرهای ماژلانی را ببینند یا عظمت راه شیری مسحورشان کند. حتی دیدن آسمان از منطقه‌ای که آلودگی نوری پدر شب‌هایش را درنیاورده و می‌شود با چشم غیرمسلح دل به آسمانش زد، برای دست‌های کوتاه خیلی از سرسپردگان گنبدی که محصورش هستیم، خرمای بر نخیل است. این وسط راه چاره شاید عکس‌ها و فیلم‌هایی از مناطق بکر رصدی باشد که باید دست به دامن‌شان شد تا کمی استسقایمان نسبت به تاریکی محض بالای سرمان فروکش کند.

🔸 رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) که سه سایت رصدی فوق‌العاده‌ای را در صحرای آتاکامای شیلی برای خودش دست‌وپا کرده، در بخش تور مجازی وب‌سایتش تصاویر پانورامای باکیفیتی را از این سایت‌ها به اشتراک گذاشته که به راحتی چرخاندن انگشتان‌تان روی تاچ‌پد لپ‌تاپ یا لغزاندن ماوس روی ماوس‌پد، می‌توانید در آنها بچرخید و غور کنید و کمی از طعم رسیدن به آرزوهای دست‌نیافتنی‌تان را بچشید.

eso.org/public/products/virtualtours/paranal/

@Pishnahadable