🌀 اندوه‌زدایی از دل، مقدمۀ رسیدن به نشاط و سرور است!
🔴 چطور از ایمان‌مان برای رفع اندوه و ایجاد سرور استفاده کنیم؟
⭕️ برای رسیدن به نشاط معنوی اول باید اندوه‌های دنیایی را از دل‌مان بزداییم
⭕️ در مقابل اندوه، باید دو نوع برخورد داشته باشیم: برخورد عقلانی و ایمانی
⭕️ چهار ذکر کلیدی برای رفع اندوه و مشکلات دنیا، در کلام امام صادق(ع)
_______________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج12-قسمت اول
#استاد_پناهیان:
💠برای رسیدن به نشاط و حال خوش معنوی باید اندوه‌های دنیایی را از دل‌مان بزداییم و -به قول اهل معرفت- اول باید روح‌مان را از بسیاری از عوامل ناشادی و اندوه تخلیه کنیم. اگر در دل ما غم و اندوهی باشد، نمی‌توانیم حال خوش معنوی پیدا کنیم.
💠غم در واقع روح آدم را بیمار می‌کند و دیگر غذای سالمی مثل نماز و روزه، به او مزه نمی‌دهد و او را سرحال نمی‌آورد! ما بسیاری از عوامل نشاط معنوی را داریم، اما مشکل اینجاست که با بدحالی به‌سراغ این عوامل می‌رویم و لذا این عوامل نشاط، اثر لازم را بر ما ندارند. پس اول باید این بدحالی را برطرف کنیم.
💠ما در مقابل اندوه و عوامل ناشادی‌مان، باید دو نوع برخورد داشته باشیم؛ برخورد عقلانی و برخورد ایمانی. البته برخورد ایمانی هم عقلانی است؛ اما در برخورد عقلانیِ صرف، به خودت ثابت می‌کنی «این مسائل مهم نیست؛ چرا غصه‌اش را می‌خوری...» و در برخورد ایمانی می‌گویی «تازه خدا هم هست! خدا این مشکلات را برطرف می‌کند» لذا با برخورد ایمانی نه‌تنها اندوه ما از بین می‌رود، بلکه جایش یک سرور و حال خوش هم می‌آید.
💠متأسفانه ما زیاد عادت نداریم از ایمان‌مان استفاده کنیم درحالی‌که باید انتظار داشته باشیم از ایمان خودمان سرور بگیریم؛ باید بدانیم که برای بهره‌گیری از ایمان در ایجاد سرور در قلب و از بین بردن عوامل نگرانی و استرس در وجودمان، چه عملیاتی باید انجام دهیم؟
💠امام صادق(ع) در حدیث شریفی، راه رفع اندوه-که مقدمۀ کسب نشاط معنوی است- را به ما نشان می‌دهد و می‌فرماید: من تعجب می‌کنم از کسی که از چهار چیز شدیداً ناراحت می‌شود و بی‌تابی می‌کند، ولی این ناراحتی خودش را-با ایمان به خدا- برطرف نمی‌کند!(عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ ...؛ خصال صدوق/1/218)
1️⃣ ذکری برای از بین بردن خوف و ترس:
حضرت در ادامۀ روایت فوق می‌فرماید: تعجب می‌کنم از کسی که می‌ترسد اما به‌سوی این سخن خدا فرار نمی‌کند: «حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيل»(آل‌عمران/173) یعنی خدا برای ما کافی است و خدا وکیل خوبی است! چراکه در آیه بعد می‌فرماید: کسانی که این ذکر را گفتند و بر خدا توکل کردند، خداوند سوء و بدی را از آنها برگرداند(لَّمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ...)
2️⃣ ذکری برای رفع اندوه و دل‌گرفتگی:
و بعد می‌فرماید: تعجب می‌کنم از کسی که دلش گرفته، چرا نمی‌رود سراغ این سخن خدا که فرمود: «لَّا إِلَاهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنىِّ كُنتُ مِنَ الظَّلِمِين»(انبیاء/87) این ذکر مشهور به #ذکر_یونسیه است که غم را از دل زائل می‌کند. کمااینکه در آیه بعد می‌فرماید «فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَم» یعنی تو هم اگر این ذکر را بگویی، خدا برای تو هم این کار(رفع غم) را انجام می‌دهد.
💠هر موقع دل‌تان گرفت این ذکر یونسیه را زیاد بگویید، ائمۀ هدی(ع) گاهی در سجده بارها و بارها این ذکر را تکرار می‌کردند(حداقل تعدادی که خوب است تکرار شود70 بار است) اول غم را از دلت ببر و شاد بشو؛ و بعد نماز بخوان و ببین چه حال خوش معنوی‌ای پیدا می‌کنی!
3️⃣ برای در امان بودن از مکر و فریب دیگران:
و می‌فرماید: تعجب می‌کنم از کسی که به او مکر شده و فریبش داده‌اند، ولی این آیه را نمی‌خواند «وَ أُفَوِّضُ أَمْري إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصيرٌ بِالْعِبادِ»(غافر/44) یعنی من کارم را به خدا واگذار کردم و خدا نسبت به بندگانش بصیر است. و خدا در آیۀ بعد می‌فرماید: «فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا» خدا او را از آثار مکر آنها، حفظ کرد.
4️⃣ برای رسیدن به خواسته و آرزوی دنیایی:
برخی از غصه‌های ما برای این است که یک مشکل دنیایی داریم و یک چیزی می‌خواهیم که آن‌را نداریم، مثلاً خانه یا ماشین می‌خواهیم... در اینجا امام صادق(ع) می‌فرماید: تعجب می‌کنم از کسی که دنیا می‌خواهد ولی این آیۀ قرآن را نمی‌خواند «مَا شَاءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِالله»(کهف/39) یعنی «هرچه خدا بخواهد! و هیچ کسی جز خدا قدرت ندارد» این‌را بگو تا ان‌شاء‌الله به خواسته و آرزوی دنیایی خودت برسی.
#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.17- ج12 #قسمت_اول
🔊صوت:
Telegram.me/Panahian_mp3/1414
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
✅ کانال رسمی #استاد_پناهیان
@Panahian_ir
🔴 چطور از ایمان‌مان برای رفع اندوه و ایجاد سرور استفاده کنیم؟
⭕️ برای رسیدن به نشاط معنوی اول باید اندوه‌های دنیایی را از دل‌مان بزداییم
⭕️ در مقابل اندوه، باید دو نوع برخورد داشته باشیم: برخورد عقلانی و ایمانی
⭕️ چهار ذکر کلیدی برای رفع اندوه و مشکلات دنیا، در کلام امام صادق(ع)
_______________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج12-قسمت اول
#استاد_پناهیان:
💠برای رسیدن به نشاط و حال خوش معنوی باید اندوه‌های دنیایی را از دل‌مان بزداییم و -به قول اهل معرفت- اول باید روح‌مان را از بسیاری از عوامل ناشادی و اندوه تخلیه کنیم. اگر در دل ما غم و اندوهی باشد، نمی‌توانیم حال خوش معنوی پیدا کنیم.
💠غم در واقع روح آدم را بیمار می‌کند و دیگر غذای سالمی مثل نماز و روزه، به او مزه نمی‌دهد و او را سرحال نمی‌آورد! ما بسیاری از عوامل نشاط معنوی را داریم، اما مشکل اینجاست که با بدحالی به‌سراغ این عوامل می‌رویم و لذا این عوامل نشاط، اثر لازم را بر ما ندارند. پس اول باید این بدحالی را برطرف کنیم.
💠ما در مقابل اندوه و عوامل ناشادی‌مان، باید دو نوع برخورد داشته باشیم؛ برخورد عقلانی و برخورد ایمانی. البته برخورد ایمانی هم عقلانی است؛ اما در برخورد عقلانیِ صرف، به خودت ثابت می‌کنی «این مسائل مهم نیست؛ چرا غصه‌اش را می‌خوری...» و در برخورد ایمانی می‌گویی «تازه خدا هم هست! خدا این مشکلات را برطرف می‌کند» لذا با برخورد ایمانی نه‌تنها اندوه ما از بین می‌رود، بلکه جایش یک سرور و حال خوش هم می‌آید.
💠متأسفانه ما زیاد عادت نداریم از ایمان‌مان استفاده کنیم درحالی‌که باید انتظار داشته باشیم از ایمان خودمان سرور بگیریم؛ باید بدانیم که برای بهره‌گیری از ایمان در ایجاد سرور در قلب و از بین بردن عوامل نگرانی و استرس در وجودمان، چه عملیاتی باید انجام دهیم؟
💠امام صادق(ع) در حدیث شریفی، راه رفع اندوه-که مقدمۀ کسب نشاط معنوی است- را به ما نشان می‌دهد و می‌فرماید: من تعجب می‌کنم از کسی که از چهار چیز شدیداً ناراحت می‌شود و بی‌تابی می‌کند، ولی این ناراحتی خودش را-با ایمان به خدا- برطرف نمی‌کند!(عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ ...؛ خصال صدوق/1/218)
1️⃣ ذکری برای از بین بردن خوف و ترس:
حضرت در ادامۀ روایت فوق می‌فرماید: تعجب می‌کنم از کسی که می‌ترسد اما به‌سوی این سخن خدا فرار نمی‌کند: «حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيل»(آل‌عمران/173) یعنی خدا برای ما کافی است و خدا وکیل خوبی است! چراکه در آیه بعد می‌فرماید: کسانی که این ذکر را گفتند و بر خدا توکل کردند، خداوند سوء و بدی را از آنها برگرداند(لَّمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ...)
2️⃣ ذکری برای رفع اندوه و دل‌گرفتگی:
و بعد می‌فرماید: تعجب می‌کنم از کسی که دلش گرفته، چرا نمی‌رود سراغ این سخن خدا که فرمود: «لَّا إِلَاهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنىِّ كُنتُ مِنَ الظَّلِمِين»(انبیاء/87) این ذکر مشهور به #ذکر_یونسیه است که غم را از دل زائل می‌کند. کمااینکه در آیه بعد می‌فرماید «فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَم» یعنی تو هم اگر این ذکر را بگویی، خدا برای تو هم این کار(رفع غم) را انجام می‌دهد.
💠هر موقع دل‌تان گرفت این ذکر یونسیه را زیاد بگویید، ائمۀ هدی(ع) گاهی در سجده بارها و بارها این ذکر را تکرار می‌کردند(حداقل تعدادی که خوب است تکرار شود70 بار است) اول غم را از دلت ببر و شاد بشو؛ و بعد نماز بخوان و ببین چه حال خوش معنوی‌ای پیدا می‌کنی!
3️⃣ برای در امان بودن از مکر و فریب دیگران:
و می‌فرماید: تعجب می‌کنم از کسی که به او مکر شده و فریبش داده‌اند، ولی این آیه را نمی‌خواند «وَ أُفَوِّضُ أَمْري إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصيرٌ بِالْعِبادِ»(غافر/44) یعنی من کارم را به خدا واگذار کردم و خدا نسبت به بندگانش بصیر است. و خدا در آیۀ بعد می‌فرماید: «فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا» خدا او را از آثار مکر آنها، حفظ کرد.
4️⃣ برای رسیدن به خواسته و آرزوی دنیایی:
برخی از غصه‌های ما برای این است که یک مشکل دنیایی داریم و یک چیزی می‌خواهیم که آن‌را نداریم، مثلاً خانه یا ماشین می‌خواهیم... در اینجا امام صادق(ع) می‌فرماید: تعجب می‌کنم از کسی که دنیا می‌خواهد ولی این آیۀ قرآن را نمی‌خواند «مَا شَاءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِالله»(کهف/39) یعنی «هرچه خدا بخواهد! و هیچ کسی جز خدا قدرت ندارد» این‌را بگو تا ان‌شاء‌الله به خواسته و آرزوی دنیایی خودت برسی.
#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.17- ج12 #قسمت_اول
🔊صوت:
Telegram.me/Panahian_mp3/1414
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
✅ کانال رسمی #استاد_پناهیان
@Panahian_ir
🔴همین‌که بتوانی عاشق شوی، خودش بزرگ‌ترین موفقیت است!
🌀 شاخص عشق این است که «بیشتر از خودت، محبوب را دوست بداری»
⭕️ کسی که نتواند عمیقاً و شدیداً کسی را دوست داشته باشد، اندوهگین، نامتعادل، حسود و بخیل می‌شود
⭕️ اگر عاشق باشی و محبوب داشته باشی، حتی اگر به او نرسی هم در اوج نشاط هستی!
⭕️ اگر «معشوق» داشته باشی و نگاه او برایت خیلی مهم باشد، چیزهای دیگر برایت مهم نخواهد بود و تو را غمگین نمی‌کند
_____________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج16 – #قسمت_اول
#استاد_پناهیان:
💠 بعضی‌ها هستند که کلاً در زندگی‌شان چیزی را «خیلی» دوست ندارند، عاشق چیزی یا کسی نیستند، و نمی‌توانند در دوری کسی اشک بریزند، اینها هیچ‌وقت به نشاط عمیق نمی‌رسند.
💠 محبتِ شدید پیدا کردن، انسان را با کم‌ترین بهانه‌ها در هر لحظه‌ای به‌شدت شاد می‌کند! چون مدام یک ربطی بین هرچیزی و معشوق خودش پیدا می‌کند و با آن عشق می‌کند و لذت می‌برد! دیدند مجنون پای سگی را می‌بوسد! گفتند: این چه کاری است؟ گفت: از کوی لیلی عبور کرده!
💠 محبتِ شدید، معمولاً پیدا نمی‌شود و به این سادگی‌ها به‌دست‌آمدنی نیست، ولی همه حاضرند درباره‌اش حرف بزنند، ترانه‌هایش را بشنوند، و قصه‌ها و افسانه‌هایش را ببینند. چون خیال عشق و علاقۀ شدید هم نشاط می‌آورد! حتی اگر داستان این عشق دربارۀ کسی دیگر باشد، مشاهده‌اش آدم را سرحال می‌آورد!
💠 اگر فیلم‌سازان بتوانند با واقع‌نمایی در یک داستان، فیلم یا سریال عشقیِ عمیق و قوی بسازند، تمام دنیا طالب آن خواهند بود، اما چون نمی‌توانند چنین قصه‌ای بیافرینند، عشق‌های مثلثی و هوس‌آلود درست می‌کنند تا یک هیجانی در مخاطب ایجاد کنند. البته همه می‌دانند که اینها آن عشقی که باید باشد نیست و وقتی قهرمان این داستان‌ها به‌هم برسند، دیگر قصه تمام است.
💠یکی از عوامل بسیار مهم برای نشاط، عاشق شدن است و یکی از دلائل اندوه، عاشق نشدن است! آدم‌هایی که نمی‌توانند عاشق بشوند، اندوهگین، حسود، کینه‌ورز و بخیل و خودخواه می‌شوند.
💠 آدمی که نمی‌تواند شدیداً یک علاقۀ بسیار عمیق پیدا کند و نمی‌تواند عمیقاً و شدیداً کسی را دوست داشته باشد، افسرده و نامتعادل و ناراحت است، چنین کسی کم‌کم عقده‌ای می‌شود! او در واقع روان‌پریش است و متاسفانه اکثر افراد تا حدّی از این روان‌پریشی رنج می‌برند!
💠 اگر شما «معشوق» داشته باشی و نگاه او برایت خیلی مهم باشد، آن‌وقت چیزهای دیگر برایت چندان مهم نخواهد بود. و وقتی چیزهای دیگر برایت مهم نبود و تو را غمگین نکرد، خصلت‌های بدِ اخلاقی پیدا نمی‌کنی و آدم متعادلی خواهی بود. اما اگر عاشق نباشی، همه‌چیز برایت مهم می‌شود، چیزهایی که هرکدامش به تنهایی می‌تواند خُلق تو را تنگ کند و روحیه‌ات را خراب کند!
💠 البته آدم‌ها به‌سادگی نمی‌توانند عاشق شوند؛ منظور ما عشق و محبت فوق‌العاده شدید است، نه در حد محبت پدر و مادر به فرزند، یا محبت به همسر! شاخص عشق این است که «بیشتر از خودت آن‌را دوست داشته باشی» و حتی خودت را هم برای او بخواهی!
💠 بعضی‌ها معنای عشق را نفهمیده‌اند، نه شدیدترین محبت را چشیده‌اند و نه می‌توانند آن‌را تصور کنند. لذا اسم هر عاطفه یا هر هوسی را عشق می‌گذارند!
💠اگر چیزی را بیشتر از خودت دوست داشته باشی، تمام عمرت در وجد هستی، تمام وجودت غرق نشاط است، اصلاً همین‌که توانستی عاشق شوی، خودش بزرگ‌ترین موفقیت است!
💠 ببین اصلاً چیزی را شدیداً دوست داری؟! چیزی که آدم را عمیقاً شاد می‌کند دوست داشتنِ عمیق است، نه رسیدن به محبوب! آدم همین‌که بتواند عمیقاً چیزی را دوست داشته باشد از غم و اندوه رها می‌شود و احساس خوشبختی می‌کند!
💠 عاشق شدن نشاط می‌آورد و نشاطی که عشق بیاورد دیگر جای هیچ غمی را باقی نخواهد گذاشت، بعدش همۀ اتفاقاتی که می‌افتد، موافق نشاط است!
💠علت اصلیِ نبودن نشاط، نبودن اصلِ محبت است نه «نرسیدن به محبوب!» اگر محبوب داشته باشی و عاشقش باشی، حتی اگر به او نرسی هم در اوج نشاط هستی! درد و بدبختی انسان این است که عاشق نیست! و بعد می‌خواهد عقده‌گشایی‌اش را سرِ هزارتا چیز دیگر انجام دهد.
💠اگر کسی را دیدی که حالش خوب نیست، انرژی ندارد، ناراحت است و مدام به دیگران گیر می‌دهد، به او بگو: «مثل اینکه عاشق نیستی!» چون انسان برای عاشق شدن طراحی شده و اگر عاشق نباشد مریض است، حالش خوب نیست، تعادل ندارد و انگار سرِ جای خودش نیستم.
💠بعضی‌ها مدام شغل عوض می‌کنند، یا مدام می‌خواهند آدم‌های اطراف خود را عوض کنند؛ مثلاً همسر یا همسایۀ خود را عوض کنند. یا می‌گویند: این کارمند خوب نیست، آن همسایه خوب نیست... باید گفت: «نه؛ حالِ خودت خوب نیست!»
#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.21- ج16 #قسمت_اول
🔊صوت:
Telegram.me/Panahian_mp3/1441
✅ کانال رسمی #علیرضا_پناهیان
@Panahian_ir
@Panahian_text
🌀 شاخص عشق این است که «بیشتر از خودت، محبوب را دوست بداری»
⭕️ کسی که نتواند عمیقاً و شدیداً کسی را دوست داشته باشد، اندوهگین، نامتعادل، حسود و بخیل می‌شود
⭕️ اگر عاشق باشی و محبوب داشته باشی، حتی اگر به او نرسی هم در اوج نشاط هستی!
⭕️ اگر «معشوق» داشته باشی و نگاه او برایت خیلی مهم باشد، چیزهای دیگر برایت مهم نخواهد بود و تو را غمگین نمی‌کند
_____________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج16 – #قسمت_اول
#استاد_پناهیان:
💠 بعضی‌ها هستند که کلاً در زندگی‌شان چیزی را «خیلی» دوست ندارند، عاشق چیزی یا کسی نیستند، و نمی‌توانند در دوری کسی اشک بریزند، اینها هیچ‌وقت به نشاط عمیق نمی‌رسند.
💠 محبتِ شدید پیدا کردن، انسان را با کم‌ترین بهانه‌ها در هر لحظه‌ای به‌شدت شاد می‌کند! چون مدام یک ربطی بین هرچیزی و معشوق خودش پیدا می‌کند و با آن عشق می‌کند و لذت می‌برد! دیدند مجنون پای سگی را می‌بوسد! گفتند: این چه کاری است؟ گفت: از کوی لیلی عبور کرده!
💠 محبتِ شدید، معمولاً پیدا نمی‌شود و به این سادگی‌ها به‌دست‌آمدنی نیست، ولی همه حاضرند درباره‌اش حرف بزنند، ترانه‌هایش را بشنوند، و قصه‌ها و افسانه‌هایش را ببینند. چون خیال عشق و علاقۀ شدید هم نشاط می‌آورد! حتی اگر داستان این عشق دربارۀ کسی دیگر باشد، مشاهده‌اش آدم را سرحال می‌آورد!
💠 اگر فیلم‌سازان بتوانند با واقع‌نمایی در یک داستان، فیلم یا سریال عشقیِ عمیق و قوی بسازند، تمام دنیا طالب آن خواهند بود، اما چون نمی‌توانند چنین قصه‌ای بیافرینند، عشق‌های مثلثی و هوس‌آلود درست می‌کنند تا یک هیجانی در مخاطب ایجاد کنند. البته همه می‌دانند که اینها آن عشقی که باید باشد نیست و وقتی قهرمان این داستان‌ها به‌هم برسند، دیگر قصه تمام است.
💠یکی از عوامل بسیار مهم برای نشاط، عاشق شدن است و یکی از دلائل اندوه، عاشق نشدن است! آدم‌هایی که نمی‌توانند عاشق بشوند، اندوهگین، حسود، کینه‌ورز و بخیل و خودخواه می‌شوند.
💠 آدمی که نمی‌تواند شدیداً یک علاقۀ بسیار عمیق پیدا کند و نمی‌تواند عمیقاً و شدیداً کسی را دوست داشته باشد، افسرده و نامتعادل و ناراحت است، چنین کسی کم‌کم عقده‌ای می‌شود! او در واقع روان‌پریش است و متاسفانه اکثر افراد تا حدّی از این روان‌پریشی رنج می‌برند!
💠 اگر شما «معشوق» داشته باشی و نگاه او برایت خیلی مهم باشد، آن‌وقت چیزهای دیگر برایت چندان مهم نخواهد بود. و وقتی چیزهای دیگر برایت مهم نبود و تو را غمگین نکرد، خصلت‌های بدِ اخلاقی پیدا نمی‌کنی و آدم متعادلی خواهی بود. اما اگر عاشق نباشی، همه‌چیز برایت مهم می‌شود، چیزهایی که هرکدامش به تنهایی می‌تواند خُلق تو را تنگ کند و روحیه‌ات را خراب کند!
💠 البته آدم‌ها به‌سادگی نمی‌توانند عاشق شوند؛ منظور ما عشق و محبت فوق‌العاده شدید است، نه در حد محبت پدر و مادر به فرزند، یا محبت به همسر! شاخص عشق این است که «بیشتر از خودت آن‌را دوست داشته باشی» و حتی خودت را هم برای او بخواهی!
💠 بعضی‌ها معنای عشق را نفهمیده‌اند، نه شدیدترین محبت را چشیده‌اند و نه می‌توانند آن‌را تصور کنند. لذا اسم هر عاطفه یا هر هوسی را عشق می‌گذارند!
💠اگر چیزی را بیشتر از خودت دوست داشته باشی، تمام عمرت در وجد هستی، تمام وجودت غرق نشاط است، اصلاً همین‌که توانستی عاشق شوی، خودش بزرگ‌ترین موفقیت است!
💠 ببین اصلاً چیزی را شدیداً دوست داری؟! چیزی که آدم را عمیقاً شاد می‌کند دوست داشتنِ عمیق است، نه رسیدن به محبوب! آدم همین‌که بتواند عمیقاً چیزی را دوست داشته باشد از غم و اندوه رها می‌شود و احساس خوشبختی می‌کند!
💠 عاشق شدن نشاط می‌آورد و نشاطی که عشق بیاورد دیگر جای هیچ غمی را باقی نخواهد گذاشت، بعدش همۀ اتفاقاتی که می‌افتد، موافق نشاط است!
💠علت اصلیِ نبودن نشاط، نبودن اصلِ محبت است نه «نرسیدن به محبوب!» اگر محبوب داشته باشی و عاشقش باشی، حتی اگر به او نرسی هم در اوج نشاط هستی! درد و بدبختی انسان این است که عاشق نیست! و بعد می‌خواهد عقده‌گشایی‌اش را سرِ هزارتا چیز دیگر انجام دهد.
💠اگر کسی را دیدی که حالش خوب نیست، انرژی ندارد، ناراحت است و مدام به دیگران گیر می‌دهد، به او بگو: «مثل اینکه عاشق نیستی!» چون انسان برای عاشق شدن طراحی شده و اگر عاشق نباشد مریض است، حالش خوب نیست، تعادل ندارد و انگار سرِ جای خودش نیستم.
💠بعضی‌ها مدام شغل عوض می‌کنند، یا مدام می‌خواهند آدم‌های اطراف خود را عوض کنند؛ مثلاً همسر یا همسایۀ خود را عوض کنند. یا می‌گویند: این کارمند خوب نیست، آن همسایه خوب نیست... باید گفت: «نه؛ حالِ خودت خوب نیست!»
#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.21- ج16 #قسمت_اول
🔊صوت:
Telegram.me/Panahian_mp3/1441
✅ کانال رسمی #علیرضا_پناهیان
@Panahian_ir
@Panahian_text
🌀کوچک‌شدنِ دولت؛ مقدمۀ اسلامی‌شدنِ دولت
🔻نقش هیئت‌ها و مساجد در تأمین معیشت مردم- #قسمت_اول
⭕️ مردم‌سالاری فقط مشارکت در انتخابات نیست، مردم باید در اقتصاد و معیشت هم مشارکت کنند
⭕️ همۀ امور مردم، حتی‌المقدور باید به‌دست «خودِ مردم» اداره بشود و نقش اندکی برای دولت باقی بماند
⭕️ وقتی مردم مسئولیت خود در ادارۀ جامعه را بر عهده نگیرند، یک دولتِ بزرگ و مشکل‌دار ایجاد می‌شود
⭕️ دولتی که زیادی قدرت و ثروت داشته باشد، دعواهای زیادی هم برای تصاحبش پیش می‌آید!
👌«کارمندگرایی» در جامعۀ ما یک گرایش عمومی شده؛ انگار در آموزش و پرورش، تربیت افراد برای تبدیل‌شدنِ به یک «کارمند خوب، برای یک دولت بزرگ» صورت می‌گیرد نه برای تبدیل‌شدن به یک «کارآفرین»!
_______________
#علیرضا_پناهیان:
💠نه‌تنها برای کمک به محرومین و افراد آسیب‌دیده در بحران‌ها، لازم است که خودِ مردم احساس مسئولیت کنند-و به امدادرسانی توسط دولت، اکتفا نکنند- بلکه اساساً همۀ امور زندگی و معیشت مردم، حتی‌المقدور باید به‌دست «خودِ مردم» اداره بشود و نقش اندکی برای دولتمردان و ساختار دولتی باقی بماند، در این‌صورت دولت کوچک می‌شود و امکان فساد هم در دولت، کم خواهد شد!
💠اگر مردم در مسئولیت‌های خودشان برای ادارۀ امور، حضور نداشتند و در نتیجۀ آن، یک «دولت بزرگ» شکل گرفت، آن‌وقت برای این دولتِ بزرگ مشکلات فراوانی پیش می‌آید و طبیعتاً دچار ضعف و فساد می‌شود و حتی قوۀ قضائیه هم نمی‌تواند این فسادها را کنترل کند. دولت خوب، دولتی است که کوچک باشد و در عوض، مردمش بزرگ و قدرتمند باشند.
💠بهترین وضعیت جامعه این نیست که دولتی بزرگ داشته باشیم و همه، کارمندان این دولت باشند(هرچند کارمندان مرفهی هم باشند!) این با طرحی که خداوند از خلقت بشر دنبال می‌کند، منافات دارد و با روح کلیِ حاکم بر قوانین دین و مسئولیت‌پذیرفتنِ یک مؤمن و امتحان‌شدنِ متقین در صحنۀ عمل، منافات دارد.
💠این تصور غلطی است که «دولت‌ها باید همۀ مشکلات مردم را حل کنند و همۀ امور مردم را اداره کنند!» ما نیاز به یک انقلاب داریم؛ برای ایجاد یک دولت اسلامی مطلوب که یقیناً دولت کوچکی هم خواهد بود. مقدمۀ اسلامی‌شدنِ دولت این است که دولت کوچک بشود؛ مقدمه‌اش این نیست که همۀ کارمندان دولت، نمازخوان بشوند، یا دست‌کج نباشند!
💠چرا باید سیاسیون برای تصدی دولت، این‌قدر با همدیگر جنگ و دعوا داشته باشند؟! دولتی که زیادی قدرت و ثروت داشته باشد، دعواها و منازعات زیادی هم برای تصاحبش پیش می‌آید، اما وقتی عمدۀ کارها به‌عهدۀ مردم باشد، قدرت و ثروت زیادی در دولت متمرکز نخواهد بود، لذا منازعات سیاسی هم کاهش پیدا می‌کند.
💠حضرت امام(ره) در پاسخ به سؤال یکی از وزرای دولت زمان جنگ فرمود: بخش صنعت، کشاورزی، تجارت و مسکن، به خودِ مردم سپرده شود...کار مردم را به‌دست کارمند ندهید!
💠از یک‌طرف، دولت‌ها زمینۀ لازم برای سپردن امور به‌دست مردم را فراهم نکرده‌اند و از طرف دیگر، انگار خود ما مردم هم دوست داریم رفع مسئولیت کنیم و کسی دیگر، عهده‌دار زندگی ما باشد! و بعد هم اگر او خوب رفتار نکرد؛ انتقاد کنیم و اگر خوب رفتار کرد، بگوییم: «حق‌مان است!»
💠در فرهنگ ما «کارمندگرایی» یک گرایش عمومی شده است. شاید به‌دلیل ساختار آموزش و پرورش باشد-که ساختارش از قدیم، توسط کشورهای استعماری بنا شده است- انگار تربیت افراد، برای تبدیل‌شدنِ آنها به یک «کارمند خوب، برای یک دولت بزرگ» صورت می‌گیرد نه برای تبدیل‌شدن به یک «کارآفرین»!
💠الان در کشور ما این تلقی وجود دارد که «انسان موفق، کسی است که در یک‌جای خوب استخدام شود؛ چه کارمند باشد چه مدیر» (در چنین سیستمی، حتی اگر مدیر هم باشی، در واقع کارمند هستی)
💠دین ما در این‌باره چه می‌گوید؟ امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «تا می‌توانی مزدگیر نباش؛ مزدبِدِه باش! روزی‌ات را خودت در بیاور، کارمند کسی نشو!» (نهج‌البلاغه/نامه ۳۱) امام صادق(ع) هم می‌فرماید: وقتی می‌توانی خودت کارآفرین و صاحب‌کار خودت باشی، نباید بروی کارمند و مزدبگیر دیگران شوی! (لا يُؤاجِرْ نفسَهُ...؛ کافی/۵/۹۰)
💠رهبر انقلاب می‌فرماید: «بسیج، تحقّق مردم‌سالاری دینی است. بسیج در همۀ عرصه‌ها مظهر مردم‌سالاری دینی است؛ اگرچنانچه بسیج وارد اقتصاد بشود، اقتصاد می‌شود مردم‌سالار» (۱۳۹۵/۰۹/۰۳)
💠مردم‌سالاری دینی فقط این نیست که مردم پای صندوق‌های رأی بیایند، مردم باید در عرصه‌های دیگر، مثل اقتصاد و معیشت هم مشارکت کنند. حالا چه کسی باید مردم را فعال کند؟ بسیج در واقع یک پایگاه برای فعال‌سازی مردم، به‌منظور مشارکت در ادارۀ امور خودشان است. همان‌طور که بسیج، مشارکت مردم را برای دفاع و تأمین امنیت، در پِی داشت، بسیج می‌تواند مشارکت مردم را برای تأمین معیشت نیز به‌دنبال بیاورد!
🚩سرپل‌ذهاب-۹۶.۱۱.۲۰
🔈 صوت
@Panahian_text
🔻نقش هیئت‌ها و مساجد در تأمین معیشت مردم- #قسمت_اول
⭕️ مردم‌سالاری فقط مشارکت در انتخابات نیست، مردم باید در اقتصاد و معیشت هم مشارکت کنند
⭕️ همۀ امور مردم، حتی‌المقدور باید به‌دست «خودِ مردم» اداره بشود و نقش اندکی برای دولت باقی بماند
⭕️ وقتی مردم مسئولیت خود در ادارۀ جامعه را بر عهده نگیرند، یک دولتِ بزرگ و مشکل‌دار ایجاد می‌شود
⭕️ دولتی که زیادی قدرت و ثروت داشته باشد، دعواهای زیادی هم برای تصاحبش پیش می‌آید!
👌«کارمندگرایی» در جامعۀ ما یک گرایش عمومی شده؛ انگار در آموزش و پرورش، تربیت افراد برای تبدیل‌شدنِ به یک «کارمند خوب، برای یک دولت بزرگ» صورت می‌گیرد نه برای تبدیل‌شدن به یک «کارآفرین»!
_______________
#علیرضا_پناهیان:
💠نه‌تنها برای کمک به محرومین و افراد آسیب‌دیده در بحران‌ها، لازم است که خودِ مردم احساس مسئولیت کنند-و به امدادرسانی توسط دولت، اکتفا نکنند- بلکه اساساً همۀ امور زندگی و معیشت مردم، حتی‌المقدور باید به‌دست «خودِ مردم» اداره بشود و نقش اندکی برای دولتمردان و ساختار دولتی باقی بماند، در این‌صورت دولت کوچک می‌شود و امکان فساد هم در دولت، کم خواهد شد!
💠اگر مردم در مسئولیت‌های خودشان برای ادارۀ امور، حضور نداشتند و در نتیجۀ آن، یک «دولت بزرگ» شکل گرفت، آن‌وقت برای این دولتِ بزرگ مشکلات فراوانی پیش می‌آید و طبیعتاً دچار ضعف و فساد می‌شود و حتی قوۀ قضائیه هم نمی‌تواند این فسادها را کنترل کند. دولت خوب، دولتی است که کوچک باشد و در عوض، مردمش بزرگ و قدرتمند باشند.
💠بهترین وضعیت جامعه این نیست که دولتی بزرگ داشته باشیم و همه، کارمندان این دولت باشند(هرچند کارمندان مرفهی هم باشند!) این با طرحی که خداوند از خلقت بشر دنبال می‌کند، منافات دارد و با روح کلیِ حاکم بر قوانین دین و مسئولیت‌پذیرفتنِ یک مؤمن و امتحان‌شدنِ متقین در صحنۀ عمل، منافات دارد.
💠این تصور غلطی است که «دولت‌ها باید همۀ مشکلات مردم را حل کنند و همۀ امور مردم را اداره کنند!» ما نیاز به یک انقلاب داریم؛ برای ایجاد یک دولت اسلامی مطلوب که یقیناً دولت کوچکی هم خواهد بود. مقدمۀ اسلامی‌شدنِ دولت این است که دولت کوچک بشود؛ مقدمه‌اش این نیست که همۀ کارمندان دولت، نمازخوان بشوند، یا دست‌کج نباشند!
💠چرا باید سیاسیون برای تصدی دولت، این‌قدر با همدیگر جنگ و دعوا داشته باشند؟! دولتی که زیادی قدرت و ثروت داشته باشد، دعواها و منازعات زیادی هم برای تصاحبش پیش می‌آید، اما وقتی عمدۀ کارها به‌عهدۀ مردم باشد، قدرت و ثروت زیادی در دولت متمرکز نخواهد بود، لذا منازعات سیاسی هم کاهش پیدا می‌کند.
💠حضرت امام(ره) در پاسخ به سؤال یکی از وزرای دولت زمان جنگ فرمود: بخش صنعت، کشاورزی، تجارت و مسکن، به خودِ مردم سپرده شود...کار مردم را به‌دست کارمند ندهید!
💠از یک‌طرف، دولت‌ها زمینۀ لازم برای سپردن امور به‌دست مردم را فراهم نکرده‌اند و از طرف دیگر، انگار خود ما مردم هم دوست داریم رفع مسئولیت کنیم و کسی دیگر، عهده‌دار زندگی ما باشد! و بعد هم اگر او خوب رفتار نکرد؛ انتقاد کنیم و اگر خوب رفتار کرد، بگوییم: «حق‌مان است!»
💠در فرهنگ ما «کارمندگرایی» یک گرایش عمومی شده است. شاید به‌دلیل ساختار آموزش و پرورش باشد-که ساختارش از قدیم، توسط کشورهای استعماری بنا شده است- انگار تربیت افراد، برای تبدیل‌شدنِ آنها به یک «کارمند خوب، برای یک دولت بزرگ» صورت می‌گیرد نه برای تبدیل‌شدن به یک «کارآفرین»!
💠الان در کشور ما این تلقی وجود دارد که «انسان موفق، کسی است که در یک‌جای خوب استخدام شود؛ چه کارمند باشد چه مدیر» (در چنین سیستمی، حتی اگر مدیر هم باشی، در واقع کارمند هستی)
💠دین ما در این‌باره چه می‌گوید؟ امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «تا می‌توانی مزدگیر نباش؛ مزدبِدِه باش! روزی‌ات را خودت در بیاور، کارمند کسی نشو!» (نهج‌البلاغه/نامه ۳۱) امام صادق(ع) هم می‌فرماید: وقتی می‌توانی خودت کارآفرین و صاحب‌کار خودت باشی، نباید بروی کارمند و مزدبگیر دیگران شوی! (لا يُؤاجِرْ نفسَهُ...؛ کافی/۵/۹۰)
💠رهبر انقلاب می‌فرماید: «بسیج، تحقّق مردم‌سالاری دینی است. بسیج در همۀ عرصه‌ها مظهر مردم‌سالاری دینی است؛ اگرچنانچه بسیج وارد اقتصاد بشود، اقتصاد می‌شود مردم‌سالار» (۱۳۹۵/۰۹/۰۳)
💠مردم‌سالاری دینی فقط این نیست که مردم پای صندوق‌های رأی بیایند، مردم باید در عرصه‌های دیگر، مثل اقتصاد و معیشت هم مشارکت کنند. حالا چه کسی باید مردم را فعال کند؟ بسیج در واقع یک پایگاه برای فعال‌سازی مردم، به‌منظور مشارکت در ادارۀ امور خودشان است. همان‌طور که بسیج، مشارکت مردم را برای دفاع و تأمین امنیت، در پِی داشت، بسیج می‌تواند مشارکت مردم را برای تأمین معیشت نیز به‌دنبال بیاورد!
🚩سرپل‌ذهاب-۹۶.۱۱.۲۰
🔈 صوت
@Panahian_text