هیچ‌وقت دلم نخواسته اینجا از #سیاست و سیاسیون بنویسم. اما آنچه شنبه عصر وسط #پارلمان هرمی شکل ما رخ داد، به نظر بیش از آنکه یک موضوع سیاسی یا دیپلماتیک باشد، یک #فاجعه_ی_فرهنگی است.
از خودم می‌پرسم، چه بلایی سر جامعه‌مان آمده یا آورده‌ایم یا آورده‌اند که حالا نخبگان سیاسی ما که قرار بود #وکیل_ملت باشند،‌ از سر سوزن درکی برخوردار نیستند؟ آبروی خودشان به جهنمَ! اما چرا شأن موکلان خود را رعایت نمی‌کنند؟
کاری به خط و ربط و جریان و #حزب و #جناح آقایان ندارم، چون این کشتیِ سوراخ سوراخ، مال همه‌ی ماست. مال همه‌ی مایی که اشتباه کرده‌ایم و یک‌سری سلفی بگیرِ بی‌جنبه‌ی... را فرستاده‌ایم تا به جای ما تصمیم بگیرند، قانون بنویسند و از همه فاجعه‌تر ناظر عملکرد دولت باشند. آدم‌هایی که برای آنکه «من و #فدریکا همین الان یهویی» را روی موبایل‌های‌شان ثبت کنند، حتی یک لحظه هم به تصویری که از ما به دنیا می‌فرستند، #فکر نکردند.
اگر منصف باشیم، بخش قابل توجهی از این خطای بزرگ را خود ما رقم زده‌ایم که بدون کمترین شناخت و تحقیق، بدون دقت در رفتارها و وعده‌های آقایان، معمولا از سر احساس و مثلا برای رای نیاوردن دیگری یا انتخاب بین بد و بدتر به اینهایی رای داده‌ایم که حالا باید ما به جای آنها سرمان را پایین بیندازیم و گوش‌های‌مان سرخ بشود.
حکایت حال امروز ما، شبیه #عقاب ناصرخسرو است که:
زی تیر نگه كرد و پر خویش بر او دید
گفتا ز كه نالیم كه #از_ماست_كه_بر_ماست
@NovinketabGooya