بی آنکه تورو بخواهم، یکهو تمام من شده بودی.

گمان کردم رد پایت پاک می‌شود و اما نه؛
رد پایت پاک نمی‌شود ز خاطرم حتی گر بروی و باز نگردی هیچگاه، آنقدر عمیق است که هر
چه باران بگیرد دلم را؛
پاک نخواهد شد.

آه ز این صبر.

تو بیایی غم ز این دل خواهد رفت.

این دفعه به معنای واقعی بهم ثابت شد که هر چقدر آدما بهت اهمیت بدن و باعث بشن که تو احساس امن بودن و راحتی پیششون بکنی تو باید حواست باشه که اصلا به هیچ وجه بعد از یک مدتی دیگه توقعی ازشون نداشته باشی.

چون آدما برای اینکه بهت نزدیک بشن همه کاری می‌کنن و وقتی می‌بینن‌ که بهت نزدیک شدن و تونستن باهات صمیمی بشن براشون عادی می‌شی.

خیلی باید مراقب باشی، که توقعی از هیچکس جز خودت نداشته باشی.

- قدرت شگرف درون.

اونقدری حالم خوبه که تو حرف نمی‌گنجه.

- قدرت شگرف درون.

خسته‌م و خستگی‌م تویِ حرف نمی‌گنجه.

با من از ثبات داشتن حرف نزن، من مثلِ سگ به خودم می‌پیچم و گریه می‌کنم اما بعدش هر هر می‌خندم انگار که چیزی نشده و خیلی زندگیِ روبه‌راهی دارم و بسیار آدم خوش خنده و بی غمی هستم.

بذارید آدما تو جاده بمونن، تو جاده موندن بیشتر از به مقصد رسیدن بهشون لذت می‌ده.

و هیچکس نمی‌داند؛ پشت هر «خوبم» چقدر «دلم می‌خواهد سر به نیست شوم» خوابیده است.

اگر روزی دست یکی رو بگیرم، ول نمی‌کنم.
اما اگه ول کردم دیگه اون دست رو نمی‌گیرم.