#شعرانه

🎙#بکتاش_آبتین

🍂 شاعر هرگز نمی‌میرد؛ دشنه‌زن بر اوست که مُرده و تنها تا آمدنِ سنگ قبرش، مگس‌ها جمع شده‌اند بروی آن تعفنی که یک عمر دنیا را به خود آلود، برای مهمانی‌ای باشکوه.

«وَ قَوْلِهمْ إِنَّا قَتَلْنا الْمَسيحَ عيسَي ابْنَ مَريمَ رَسولَ اللَّهِ و ما قَتَلوهُ وَ ما صَلَبُوهُ وَ لکِنْ شُبِّهَ لَهُمْ ...ما قَتَلُوهُ يَقيناً؛ و سخنشان که: «ما مسیح (عیسی بن مریم) پیامبر خدا را کشتیم»، حال آنکه آنان او را نکشتند و مصلوبش نکردند، بل امر بر آنان مشتبه شد و کسانی که درباره او اختلاف کردند، قطعا در مورد آن دچار شک شده‌اند و هیچ علمی بدان ندارند؛ جز آنکه از گمان پیروی می‌کنند و یقینا او را نکشتند».

🍂 در نگاه مسیحیان، عیسا چند روز بعد صلیب زنده شد و آخرین معجزه‌اش آن بود که بر حواریونش خود را آشکار کرد.

🍂 اشو تفسیر دیگری از قصه می‌دهد که اساسن صلیب در آن زمان محدود، نمی‌توانسته کسی را بکشد؛ کسانی که او را برای دفن بردند، نجاتش دادند.

🍂 اما من تفسیر دیگری از این ماجرا را می‌پسندم. انسان آزاده‌جان مردنی نیست؛ چون خود/هستی را یافته، اما مر‌گ‌طلبانش می‌میرند؛ این زیباترین مکر زندگی‌ست.

➖➖➖
🌾 نقدآگین