✨ #دنیاشناسی در نهج البلاغه✨

0⃣1⃣ بخش دهم

🌁 سرای #خوشی و #ناخوشی

🔸 دنیا، جایگاهی است که اگر طراوت دوران جوانی را به انسان ها می دهد؛ در مقابل، خستگی و فرسودگی روزگار پیری را هم نصیبشان می کند. اگر چشم های تیزبین و گوش های کاملا شنوا در اختیار کسی بگذارد؛ دیری نخواهد گذشت که بینایی را از آن چشمان و شنوایی را از آن گوش ها خواهد گرفت. تبدیل صورت های گلگون به چهره های زرد، بازوان نیرومند به بازوان ناتوان، بهار به خزان و زندگی به مرگ، کار دیرینه این دنیاست. بنابراین، مقتضای حقیقت بینی آن است که به هیچ یک از آنها دل نبندد تا به هنگام از دست دادن آن، شکافی در زندگی و شخصیت انسان روی ندهد.

⭐️ #امیرالمؤمنین‌ علی علیه السلام در این مورد می فرماید :

♦️ «هیچ شخصی از طراوت و عیش و عشرت دنیا برخوردار نگردد، مگر اینکه از مصیبت هایش، خستگی و مشقّت بچشد.... اگر طرفی از این دنیا، گوارا و شیرین باشد، طرف دیگر آن تلخ و ناگوار است».

📚 #نهج_البلاغه قسمتی از #خطبه ۱۱۱

ادامه دارد...

#ڪانال_نہج_البلاغہ📚
@Nahjolbalaghh