امرووز؛ " آدینه: #ناهید_شید "
۱ دی ماہ ۱۴۰۲ خوورشیدی
اولین روز از فصل زمستان
🎉جشن روز زایش خورشید و روز برابری مردمان و شهروندان در ايران باستان
در این روز ايرانيان باستان،
روز زایش دوبارہ خورشيد پس از بلندترين شب سال را به آرامش و آسایش می پرداختند و هیچ ڪس به ڪار نمی‌رفته است.
در اين روز دست از كار می‌كشيدند، چون نمی‌خواستند به بدی و گرفتاری آلودہ بشوند "به ويژہ دروغ گفتن" زیرا انجام هر كار بد،!
هرچند كوچك،!
در این روز گناهی بزرگ شمردہ می‌شد.
این روز ، روز برابری شهروندان و مردمان بود و همگان و شاہ ، پوشاک سادہ می‌پوشيدند تا يكسان دیدہ شوند و كسی توانایی دستور دادن به ديگری را نداشت و كارها داوطلبانه و به خواسته خودشان انجام می گرفت، نه با فرمان دادن دیگری.
در اين روز جنگ، خونريزی و شڪار
را هرگز انجام نمی‌دادند.
ايرانيان در اين روز در برابر درخت سرو به چشم نماد ایستادگی در برابر تاريكی و سرما می‌نگريستند، پیمان می‌بستند كه تا سال دیگر دست ڪم يك نهال سرو ديگر بڪارند.
در آثارالباقیه بیرونی،
از روز یڪم دیماہ، با"خوور" نیز یاد شده است و در قانون مسعودی چاپ موزہ بریتانیا در لندن، "خُرہ رووز" نوشته شدہ، اگر چه در برخی نوشته‌های دیگر "خرم رووز" نامیدہ شدہ است.
پاییز را باهزاران امید
به دست سرمای
زمستان می‌سپاریم
♥️امیدواریم فصل زمستان روزگار بهترینها باشد برای #ایرانیان_راستین .
اینستاگرام
https://Instagram.com/naeene_ma
#زمستان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۱ دی ماہ ۱۴۰۲ خوورشیدی
اولین روز از فصل زمستان
🎉جشن روز زایش خورشید و روز برابری مردمان و شهروندان در ايران باستان
در این روز ايرانيان باستان،
روز زایش دوبارہ خورشيد پس از بلندترين شب سال را به آرامش و آسایش می پرداختند و هیچ ڪس به ڪار نمی‌رفته است.
در اين روز دست از كار می‌كشيدند، چون نمی‌خواستند به بدی و گرفتاری آلودہ بشوند "به ويژہ دروغ گفتن" زیرا انجام هر كار بد،!
هرچند كوچك،!
در این روز گناهی بزرگ شمردہ می‌شد.
این روز ، روز برابری شهروندان و مردمان بود و همگان و شاہ ، پوشاک سادہ می‌پوشيدند تا يكسان دیدہ شوند و كسی توانایی دستور دادن به ديگری را نداشت و كارها داوطلبانه و به خواسته خودشان انجام می گرفت، نه با فرمان دادن دیگری.
در اين روز جنگ، خونريزی و شڪار
را هرگز انجام نمی‌دادند.
ايرانيان در اين روز در برابر درخت سرو به چشم نماد ایستادگی در برابر تاريكی و سرما می‌نگريستند، پیمان می‌بستند كه تا سال دیگر دست ڪم يك نهال سرو ديگر بڪارند.
در آثارالباقیه بیرونی،
از روز یڪم دیماہ، با"خوور" نیز یاد شده است و در قانون مسعودی چاپ موزہ بریتانیا در لندن، "خُرہ رووز" نوشته شدہ، اگر چه در برخی نوشته‌های دیگر "خرم رووز" نامیدہ شدہ است.
پاییز را باهزاران امید
به دست سرمای
زمستان می‌سپاریم
♥️امیدواریم فصل زمستان روزگار بهترینها باشد برای #ایرانیان_راستین .
اینستاگرام
https://Instagram.com/naeene_ma
#زمستان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز آدینه #ناهید_شید
۲۵ اسپند ماه ۱۴۰۲ خورشیدی
📚رووز بزرگداشت "پروین اعتصامی"
📕زادروز "رخشندهٔ اعتصامی"
فرنام به "پروین اِعتِصامی"
سرایندہ نامدار امروزین ایران
(زاده ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ تبریز – درگذشته ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ تهران)
او از کودکی، فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان زمان زیر نظر پدر و استادانی چون دهخدا و ملک الشعرای بهار سرودن شعر را آغاز کرد. پدر وی یوسف اعتصامی، از شاعران و مترجمان امروزین بود که در شکل‌گیری زندگی هنری پروین و کشف استعداد و گرایش وی به‌سرودن شعر، نقش مهمی داشت. وی در ۲۸ سالگی ازدواج کرد اما به دلیل اختلاف فکری با همسرش، از او جدا شد و بعد از جدایی، مدتی در کتابخانه دانشسرای عالی به پیشه کتابداری مشغول شد.
زادروز پروین اعتصامی "۲۵ اسپند" به‌عنوان «روز بزرگداشت پروین اعتصامی» نام‌گذاری شده است.
تنها اثر چاپ و منتشر شده از وی دیوان اشعار اوست که دارای ۶۰۶ شعر شامل اشعاری در قالب‌های مثنوی، قطعه و قصیده است.
پروین اعتصامی شاعری توانا و گویایِ توانمندی و استعدادِ زنِ ایرانی آن هم در نامساعدترین شرایطِ اجتماعی بود.
پروین اعتصامی قبل از دومین نوبتِ چاپِ دیوانِ اشعارش، بر اثرِ بیماریِ حصبه درگذشت در حالی‌که تنها ۳۵ سال داشت. او را در آرامگاهِ خانوادگی‌اَش در شهرِ قم و کنارِ مزارِ پدرش به خاک سپردند. پس از مرگش قطعه شعری از او یافتند که معلوم نیست در چه زمانی برای سنگِ مزارِ خود سروده بود. این قطعه را بر سنگِ مزارش نقش کردند، آن‌چنان‌که یاد و خاطره‌اَش در دلِ مردم نقش بسته است.
آن پارسا که دِه خَرَد و مِلک، رهزن است
آن پادشا که مالِ رعیت خورَد، گداست!
#پروین_اعتصامی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۵ اسپند ماه ۱۴۰۲ خورشیدی
📚رووز بزرگداشت "پروین اعتصامی"
📕زادروز "رخشندهٔ اعتصامی"
فرنام به "پروین اِعتِصامی"
سرایندہ نامدار امروزین ایران
(زاده ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ تبریز – درگذشته ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ تهران)
او از کودکی، فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان زمان زیر نظر پدر و استادانی چون دهخدا و ملک الشعرای بهار سرودن شعر را آغاز کرد. پدر وی یوسف اعتصامی، از شاعران و مترجمان امروزین بود که در شکل‌گیری زندگی هنری پروین و کشف استعداد و گرایش وی به‌سرودن شعر، نقش مهمی داشت. وی در ۲۸ سالگی ازدواج کرد اما به دلیل اختلاف فکری با همسرش، از او جدا شد و بعد از جدایی، مدتی در کتابخانه دانشسرای عالی به پیشه کتابداری مشغول شد.
زادروز پروین اعتصامی "۲۵ اسپند" به‌عنوان «روز بزرگداشت پروین اعتصامی» نام‌گذاری شده است.
تنها اثر چاپ و منتشر شده از وی دیوان اشعار اوست که دارای ۶۰۶ شعر شامل اشعاری در قالب‌های مثنوی، قطعه و قصیده است.
پروین اعتصامی شاعری توانا و گویایِ توانمندی و استعدادِ زنِ ایرانی آن هم در نامساعدترین شرایطِ اجتماعی بود.
پروین اعتصامی قبل از دومین نوبتِ چاپِ دیوانِ اشعارش، بر اثرِ بیماریِ حصبه درگذشت در حالی‌که تنها ۳۵ سال داشت. او را در آرامگاهِ خانوادگی‌اَش در شهرِ قم و کنارِ مزارِ پدرش به خاک سپردند. پس از مرگش قطعه شعری از او یافتند که معلوم نیست در چه زمانی برای سنگِ مزارِ خود سروده بود. این قطعه را بر سنگِ مزارش نقش کردند، آن‌چنان‌که یاد و خاطره‌اَش در دلِ مردم نقش بسته است.
آن پارسا که دِه خَرَد و مِلک، رهزن است
آن پادشا که مالِ رعیت خورَد، گداست!
#پروین_اعتصامی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز، آدینه #ناهید_شید
یکم تیرماه ۱۴۰۳ خورشیدی
۱ تیر جشن چله تابستان فرخنده باد.
🌞 تموز، نام نخستین ماه تابستان در گاه‌شماری‌های رایج در خاورمیانه از دوران باستان تا به امروز است.
🌞 بلندترین روز سال شاد باد🌞
یکم تیرماه خورشیدی، جشن آفتاب یا چشمه‌ی آفتاب جشن آغاز تابستان، رسیدن خورشید به بالاترین جایگاه در اوج درخشش و روشنایی است.
به وارون امروزه ، ایرانیان باستان همواره رویکرد مثبتی به زیستگاه داشتند و پدیده‌های زیستی را گرامی می‌داشتند، همانگونه که اکنون جشن چله بلندترین شب سال را گرامی می‌داریم جشن بلندترین روز سال را نیز گرامی می‌داشتند.
ایرانیان باستان پس از گذشت نود روز از سال نو، جشن بلندترین روز سال را نیز همانند بلندترین شب سال، شب چله، با جشن و شادی برگزار می‌کردند.
آنان به‌خوبی دریافته بودند همانگونه که در برابر دو نقطه‌ی ترازینه (:اعتدال)، آغاز فصل بهار و پاییز برابری شب و روز، دو نقطه‌ی دگرگشت(انقلاب)، آغاز تابستان و زمستان بلندترین روز سال و بلندترین شب سال، نیز و جود دارد از این‌رو بلندترین روز سال را نیز جشن می‌گرفتند.
یکم تیرماه در سالنمای خورشیدی همزمان با دگرگشت(انقلاب) تابستانی است. دگرگشت تابستانی زمانی است که خورشید به بیشینه میل آسمانی خود می‌رسد و کوتاه‌ترین سایه ممکن را برای ما اهالی نیم‌کره شمالی زمین ایجاد میکند.
این رویداد ۳۱ خورداد تا یکم تیرماه، کمابیش ۹۲ روز و ۱۸ ساعت پس از تحویل سال نو رخ می‌دهد. روز یکم تیرماه (21ژوئن) بلندترین روز سال در نیم‌کره شمالی زمین است زیرا در این روز خورشید نسبت به روزهای گذشته به اندازه بخشی از ثانیه، بیشتر در آسمان می‌ماند و روز را بلندتر خواهد کرد.
در ایران جشن نیلوفر یا چله تموز با این پدیده ارتباط داشته است و در قدیم علی رغم اینکه ابزارهای دقیق سنجش زمان وجود نداشت و تنها از چارتاقی‌ها و خانه فنجان یا ساعت آبی تا کمابیش ساعت آفتابی استفاده می شد اما با همین ابزارهای ساده بلندترین روز سال و کوتاه‌ترین روز سال را با کمی اختلاف تعیین می‌کردند.
#جشنهای_باستانی
#چله_تابستان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
یکم تیرماه ۱۴۰۳ خورشیدی
۱ تیر جشن چله تابستان فرخنده باد.
🌞 تموز، نام نخستین ماه تابستان در گاه‌شماری‌های رایج در خاورمیانه از دوران باستان تا به امروز است.
🌞 بلندترین روز سال شاد باد🌞
یکم تیرماه خورشیدی، جشن آفتاب یا چشمه‌ی آفتاب جشن آغاز تابستان، رسیدن خورشید به بالاترین جایگاه در اوج درخشش و روشنایی است.
به وارون امروزه ، ایرانیان باستان همواره رویکرد مثبتی به زیستگاه داشتند و پدیده‌های زیستی را گرامی می‌داشتند، همانگونه که اکنون جشن چله بلندترین شب سال را گرامی می‌داریم جشن بلندترین روز سال را نیز گرامی می‌داشتند.
ایرانیان باستان پس از گذشت نود روز از سال نو، جشن بلندترین روز سال را نیز همانند بلندترین شب سال، شب چله، با جشن و شادی برگزار می‌کردند.
آنان به‌خوبی دریافته بودند همانگونه که در برابر دو نقطه‌ی ترازینه (:اعتدال)، آغاز فصل بهار و پاییز برابری شب و روز، دو نقطه‌ی دگرگشت(انقلاب)، آغاز تابستان و زمستان بلندترین روز سال و بلندترین شب سال، نیز و جود دارد از این‌رو بلندترین روز سال را نیز جشن می‌گرفتند.
یکم تیرماه در سالنمای خورشیدی همزمان با دگرگشت(انقلاب) تابستانی است. دگرگشت تابستانی زمانی است که خورشید به بیشینه میل آسمانی خود می‌رسد و کوتاه‌ترین سایه ممکن را برای ما اهالی نیم‌کره شمالی زمین ایجاد میکند.
این رویداد ۳۱ خورداد تا یکم تیرماه، کمابیش ۹۲ روز و ۱۸ ساعت پس از تحویل سال نو رخ می‌دهد. روز یکم تیرماه (21ژوئن) بلندترین روز سال در نیم‌کره شمالی زمین است زیرا در این روز خورشید نسبت به روزهای گذشته به اندازه بخشی از ثانیه، بیشتر در آسمان می‌ماند و روز را بلندتر خواهد کرد.
در ایران جشن نیلوفر یا چله تموز با این پدیده ارتباط داشته است و در قدیم علی رغم اینکه ابزارهای دقیق سنجش زمان وجود نداشت و تنها از چارتاقی‌ها و خانه فنجان یا ساعت آبی تا کمابیش ساعت آفتابی استفاده می شد اما با همین ابزارهای ساده بلندترین روز سال و کوتاه‌ترین روز سال را با کمی اختلاف تعیین می‌کردند.
#جشنهای_باستانی
#چله_تابستان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز آدینه #ناهید_شید
۹ شهریور ۱۴۰۳ خورشیدی
۹ شهریور سالروز درگذشت محمدکریم پیرنیا نایینی ، بنیانگذار تاریخ معماری ایران، فرزند میرزا صادق خان نایینی
(زاده ۲۵ شهریور ۱۲۹۹ یزد -- درگذشته ۹ شهریور ۱۳۷۶ تهران) استاد دانشگاه، نویسنده و نظریه‌پرداز معماری
او در کنکور نخستین دوره دانشکده هنرهای زیبا شرکت کرد و پذیرفته شد، اما بی‌توجهی به معماری ایرانی و تأکید بیشتر بر معماری غربی و آثار اروپایی در دانشگاه‌های آن زمان، سرانجام وی را بر آن داشت که تحصیلاتش را ناتمام رها کرده و به بررسی‌ها و تحقیقات فردی خویش متکی شود. وی با بررسی بناها و گفتگو با معماران و استادکاران قدیمی، برخی از ویژگی‌ها و اصول معماری ایرانی را مورد شناسایی قرار داد که به تدریج حاصل تحقیقاتش را در مقالاتی در اختیار عموم گذاشت.
او افزون بر معماری، در ادبیات، خوشنویسی، نقاشی و موسیقی نیز دستی داشت، بر زبان‌های عربی و عبری مسلط بود، زبان پهلوی را به خوبی می‌دانست و با خط میخی نیز آشنا بود.
او از سال ۱۳۴۴ تا پیش از انقلاب به عنوان معاون فنی سازمان حفاظت آثار باستانی در زمینه ترمیم، تعمیر و احیاء بناها و آثار باستانی فعالیت می‌کرد و مدتی نیز در دانشکده هنرهای زیبا و دانشگاه شهیدبهشتی به تدریس معماری ایرانی اشتغال داشت.
وی کتب و مقالات بسیار در مورد سبک‌شناسی و معماری اصیل و سنتی ایرانی تألیف کرده است و بدین دلیل او را پدر معماری سنتی ایران می‌دانند. او به ویژه تحقیقات پردامنه‌ای بر روی تاق در معماری ایرانی و انواع و سبک‌های آن انجام داده بود.
آثار:
۱- راه و رباط، افسر کرامت‌اله، تهران، انتشارات سازمان ملی حفاظت آثار باستانی، ۱۳۵۲، چاپ دوم، سازمان میراث فرهنگی، انتشارات آرمین ۱۳۷۰
۲- شیوه‌های معماری ایران، تدوین غلامحسین معماریان، تهران، نشر هنر اسلامی ۱۳۸۱
۳- گنبد در معماری ایران، گردآوری زهره بزرگمهری، مجله اثر، شماره ۲۰، ۱۳۷۰
۴- آشنایی با معماری اسلامی ایران، تدوین غلامحسین معماریان، تهران، دانشگاه علم و صنعت ۱۳۷۱
۵- کتاب هنر دبیرستان، بخش معماری
۶- هندسه در معماری، گردآوری زهره بزرگمهری، تهران، سازمان میراث فرهنگی، چاپ دوم ۱۳۷
۷- سبک‌شناسی معماری تدوین غلامحسین معماریان ویراستار علی‌محمد رنجبرکرمانی، سروش دانش (۱۳۸۹)
آرامگاه وی در «خانه رسولیان» یزد، در محل دانشکده هنر و معماری است.
#افتخارات_نایین
#پیرنیا
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۹ شهریور ۱۴۰۳ خورشیدی
۹ شهریور سالروز درگذشت محمدکریم پیرنیا نایینی ، بنیانگذار تاریخ معماری ایران، فرزند میرزا صادق خان نایینی
(زاده ۲۵ شهریور ۱۲۹۹ یزد -- درگذشته ۹ شهریور ۱۳۷۶ تهران) استاد دانشگاه، نویسنده و نظریه‌پرداز معماری
او در کنکور نخستین دوره دانشکده هنرهای زیبا شرکت کرد و پذیرفته شد، اما بی‌توجهی به معماری ایرانی و تأکید بیشتر بر معماری غربی و آثار اروپایی در دانشگاه‌های آن زمان، سرانجام وی را بر آن داشت که تحصیلاتش را ناتمام رها کرده و به بررسی‌ها و تحقیقات فردی خویش متکی شود. وی با بررسی بناها و گفتگو با معماران و استادکاران قدیمی، برخی از ویژگی‌ها و اصول معماری ایرانی را مورد شناسایی قرار داد که به تدریج حاصل تحقیقاتش را در مقالاتی در اختیار عموم گذاشت.
او افزون بر معماری، در ادبیات، خوشنویسی، نقاشی و موسیقی نیز دستی داشت، بر زبان‌های عربی و عبری مسلط بود، زبان پهلوی را به خوبی می‌دانست و با خط میخی نیز آشنا بود.
او از سال ۱۳۴۴ تا پیش از انقلاب به عنوان معاون فنی سازمان حفاظت آثار باستانی در زمینه ترمیم، تعمیر و احیاء بناها و آثار باستانی فعالیت می‌کرد و مدتی نیز در دانشکده هنرهای زیبا و دانشگاه شهیدبهشتی به تدریس معماری ایرانی اشتغال داشت.
وی کتب و مقالات بسیار در مورد سبک‌شناسی و معماری اصیل و سنتی ایرانی تألیف کرده است و بدین دلیل او را پدر معماری سنتی ایران می‌دانند. او به ویژه تحقیقات پردامنه‌ای بر روی تاق در معماری ایرانی و انواع و سبک‌های آن انجام داده بود.
آثار:
۱- راه و رباط، افسر کرامت‌اله، تهران، انتشارات سازمان ملی حفاظت آثار باستانی، ۱۳۵۲، چاپ دوم، سازمان میراث فرهنگی، انتشارات آرمین ۱۳۷۰
۲- شیوه‌های معماری ایران، تدوین غلامحسین معماریان، تهران، نشر هنر اسلامی ۱۳۸۱
۳- گنبد در معماری ایران، گردآوری زهره بزرگمهری، مجله اثر، شماره ۲۰، ۱۳۷۰
۴- آشنایی با معماری اسلامی ایران، تدوین غلامحسین معماریان، تهران، دانشگاه علم و صنعت ۱۳۷۱
۵- کتاب هنر دبیرستان، بخش معماری
۶- هندسه در معماری، گردآوری زهره بزرگمهری، تهران، سازمان میراث فرهنگی، چاپ دوم ۱۳۷
۷- سبک‌شناسی معماری تدوین غلامحسین معماریان ویراستار علی‌محمد رنجبرکرمانی، سروش دانش (۱۳۸۹)
آرامگاه وی در «خانه رسولیان» یزد، در محل دانشکده هنر و معماری است.
#افتخارات_نایین
#پیرنیا
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز آدینه #ناهید_شید
۲۳ شهریور ۱۴۰۳ خورشیدی
سپتامبر سال 488 پیش از میلاد
“از سکه داریک تا سپاه جاویدان: دستاوردهای داریوش”
در این روز، داریوش بزرگ ، شاه وقت ایران، ضرب سکه‌ای با وزن، شکل و عیار مشخص و یکنواخت را فرمان داد تا به عنوان واحد پول ایران شناخته شود.
تاریخ‌نویسان یونانی در کتاب‌های خود این سکه را “داریک” (Daric) نامیده‌اند که منسوب به داریوش است. تا زمان رواج داریک، بازرگانی به روش دادوستد کالا انجام می‌شد که کاری پیچیده بود و بازار همیشه نوسان داشت. دیگر کشورها نیز از طلا برای دادوستد کالا و خدمات استفاده می‌کردند، اما نه به ریخت سکه یکنواخت با عیار و وزن و شکل واحد. به بیان دیگر، تا سپتامبر 488 پیش از میلاد، بازرگانان و افراد، شکل و عیار طلای وسیله مبادله را تعیین می‌کردند نه دولت‌ها.
همزمان، داریوش دستور ایجاد پستخانه را در ایران داد که تاریخ‌نگاران وی را مبتکر «پست» و ارتباط پستی در تاریخ جهان معرفی کرده‌اند. همچنین، در همین سال، داریوش پایه‌گذاری یک ارتش همیشگی برای ایران را فرمان داد که مورخان امروزی از آن به نام «سپاه جاویدان» یاد کرده‌اند. به این ترتیب، ایرانیان نخستین ملت جهان بودند که به اهمیت وجود یک ارتش همیشگی پی برده و آن را به وجود آورده بودند. پیش از آن، هنگام جنگ دست به گردآوری نیرو زده می‌شد و یک ارتش همیشگی به مفهوم واقعی وجود نداشت. سپس اسکندر و رومیان این نوآوری داریوش را برگرفتند.
داریوش در همین سال دستور ساخت تالار صد ستون در تخت جمشید را داد که محل همایش و دید و بازدیدهای همگانی باشد و نیز ساخت راه طولانی شوش به سارد (ساحل مدیترانه) را آغاز کرد. وی که سال پیش از آن دستور تقسیمات اداری ایران به استان‌های متعدد (ساتراپی) را داده بود، دو سال پس از ضرب سکه داریک و قرار دادن آن به عنوان ابزار بازرگانی درگذشت. داریوش واژه ساتراپ را برای آن انتخاب کرد که “استاندار” بداند نگهبان استان (ایالت) خود است نه سرور مردم.
ملی‌گرایی و ایران دوستی با داریوش بزرگ پا به عرصه وجود گذاشت.
درایوش یکم نامور به داریوش بزرگ، چهارمین شاهنشاه از شاهنشاهی هخامنشی در سال‌های ۵۲۲ تا هنگام مرگش در ۴۸۶ پیش از میلاد، بود. او فرزند ویشتاسپ و داماد کوروش بزرگ بود.
در دوران فرمانروایی او، شاهنشاهی در بزرگ‌ترین گستره‌ی خود بود که بخش زیادی از غرب آسیا، بخش‌هایی از بالکان‌ها (اسکودرا-مقدونیه) و قفقاز، بخش بزرگ پیرامون ساحلی دریای سیاه، آسیای مرکزی، دره سند در خاور دور و نیز بخش‌هایی از شمال آفریقا و شمال شرقی آفریقا از قبیل مصر، شرق لیبی و سواحل سودان را در بر می‌گرفت.
#دریک
#تاریخ_ایران
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۳ شهریور ۱۴۰۳ خورشیدی
سپتامبر سال 488 پیش از میلاد
“از سکه داریک تا سپاه جاویدان: دستاوردهای داریوش”
در این روز، داریوش بزرگ ، شاه وقت ایران، ضرب سکه‌ای با وزن، شکل و عیار مشخص و یکنواخت را فرمان داد تا به عنوان واحد پول ایران شناخته شود.
تاریخ‌نویسان یونانی در کتاب‌های خود این سکه را “داریک” (Daric) نامیده‌اند که منسوب به داریوش است. تا زمان رواج داریک، بازرگانی به روش دادوستد کالا انجام می‌شد که کاری پیچیده بود و بازار همیشه نوسان داشت. دیگر کشورها نیز از طلا برای دادوستد کالا و خدمات استفاده می‌کردند، اما نه به ریخت سکه یکنواخت با عیار و وزن و شکل واحد. به بیان دیگر، تا سپتامبر 488 پیش از میلاد، بازرگانان و افراد، شکل و عیار طلای وسیله مبادله را تعیین می‌کردند نه دولت‌ها.
همزمان، داریوش دستور ایجاد پستخانه را در ایران داد که تاریخ‌نگاران وی را مبتکر «پست» و ارتباط پستی در تاریخ جهان معرفی کرده‌اند. همچنین، در همین سال، داریوش پایه‌گذاری یک ارتش همیشگی برای ایران را فرمان داد که مورخان امروزی از آن به نام «سپاه جاویدان» یاد کرده‌اند. به این ترتیب، ایرانیان نخستین ملت جهان بودند که به اهمیت وجود یک ارتش همیشگی پی برده و آن را به وجود آورده بودند. پیش از آن، هنگام جنگ دست به گردآوری نیرو زده می‌شد و یک ارتش همیشگی به مفهوم واقعی وجود نداشت. سپس اسکندر و رومیان این نوآوری داریوش را برگرفتند.
داریوش در همین سال دستور ساخت تالار صد ستون در تخت جمشید را داد که محل همایش و دید و بازدیدهای همگانی باشد و نیز ساخت راه طولانی شوش به سارد (ساحل مدیترانه) را آغاز کرد. وی که سال پیش از آن دستور تقسیمات اداری ایران به استان‌های متعدد (ساتراپی) را داده بود، دو سال پس از ضرب سکه داریک و قرار دادن آن به عنوان ابزار بازرگانی درگذشت. داریوش واژه ساتراپ را برای آن انتخاب کرد که “استاندار” بداند نگهبان استان (ایالت) خود است نه سرور مردم.
ملی‌گرایی و ایران دوستی با داریوش بزرگ پا به عرصه وجود گذاشت.
درایوش یکم نامور به داریوش بزرگ، چهارمین شاهنشاه از شاهنشاهی هخامنشی در سال‌های ۵۲۲ تا هنگام مرگش در ۴۸۶ پیش از میلاد، بود. او فرزند ویشتاسپ و داماد کوروش بزرگ بود.
در دوران فرمانروایی او، شاهنشاهی در بزرگ‌ترین گستره‌ی خود بود که بخش زیادی از غرب آسیا، بخش‌هایی از بالکان‌ها (اسکودرا-مقدونیه) و قفقاز، بخش بزرگ پیرامون ساحلی دریای سیاه، آسیای مرکزی، دره سند در خاور دور و نیز بخش‌هایی از شمال آفریقا و شمال شرقی آفریقا از قبیل مصر، شرق لیبی و سواحل سودان را در بر می‌گرفت.
#دریک
#تاریخ_ایران
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز آدینه #ناهید_شید
۲۷ مهر ماه ۱۴۰۳ خورشیدی
سرود ای ایران ۸۰ ساله شد
تمامی ایرانی ها با شنیدین سرود ای ایران حس وطن دوستانه ای خواهند داشت. اگر چه این سرود، سرود ملی کشور ایران نیست ، اما محبوبیت و معروفیت بالایی دارد. این سرود با الهام از شرایط دوره های سخت در ایران ساخته شده است
سرود « ای ایران » نام یکی از مشهورترین سرودهای میهنی وملی گرایانه ایران ؛ ساخته روح الله خالقی است که می‌توان آن را سرود ملی غیررسمی ایرانیان دانست این سرود به ثبت ملی رسیده‌است
پیشینهٔ این ترانه به دوران جنگ جهانی دوم در ایران بازمی‌گردد. در آبان ۱۳۲۳ زمانی که متفقین ایران را اشغال کرده بودند. ایدهٔ این شعراز دیدن وضعیت اسفبار کشور، بخصوص اهتزاز پرچم متفقین در پادگان استرآباد به شاعر الهام شد
روزی حسین گل گلاب در راه ملاقات با اقای خالقی درخیابان شاهد درگیری دو افسر ایرانی و انگلیسی بود که در آن وضع افسر اجنبی به افسر ایرانی که درجه بالاتری نیز نسبت به آن داشت سیلی میزند و سرباز ایرانی به خاطر شرایط وقت که ایران در اشغال متفقین بود هیچ کاری نمی کند. گل گلاب با دیدن این صحنه با چشمانی اشکبار به دیدار خالقی میرود و جریان را بازگو میکند.
او می گوید شعری خواهم گفت تا ایران و روح ایرانی در آن زنده بماند. خالقی نیز می گوید که من اهنگ آن را تنظیم میکنم و بنان که آنجا بود نیز می گوید من هم شعر را خواهم خواند
سپس گل گلاب همانجا روی تکه کاغذی شروع به کار میکند و پس از چند ساعت شعر اماده می شود و خالقی تنظیم اهنگ آن را طی چند روز بعد اماده می کند. اما درآن زمان به دلیل وضعیت وقت کشور تا مدتها اجازه خواندن به آن داده نمی شود
سرود «ای ایران» دقیقا در ۲۷ مهر ماه سال ۱۳۲۳ در تالار دبستان نظامی (دانشکده افسری فعلی) و در حضور جمعی از چهره‌های فعال در موسیقی ایران متولد شد.استقبال و تأثیر این سرود باعث شد که وزیر فرهنگ وقت، هیئت نوازندگان را به مرکز پخش صدا دعوت کرد تا صفحه‌ای از آن ضبط و همه روزه ازرادیو تهران پخش شود
شعر این سرود را «حسین گل گلاب» استاد دانشگاه تهران سروده بود و ویژگی‌های خاصی داشت:
اول این که تک‌تک واژه‌های به کار رفته در سروده، فارسی است و در هیچ‌یک از ابیات آن کلمه‌ای معرب یاغیر فارسی وجود ندارد. سراسر هر سه بند سرود، سرشار از واژه‌هاى خوش‌تراش فارسى است
زبان پاکیزه‌اى که هیچ واژه بیگانه در آن راه پیدا نکرده است، و با این همه هیچ واژه‌اى نیز در آن مهجور و ناشناخته نیست و دریافت متن را دشوار نمى‌سازد.
دومین ویژگی سرود «ای ایران» در بافت و ساختار شعر آن است، به‌گونه‌ای که تمامی گروه‌های سنی، از کودک تا بزرگ‌سال می‌توانند آن را اجرا کنند. همین ویژگی سبب شده تا این سرود در تمامی مراکز آموزشی و حتی کودکستان‌ها قابلیت اجرا داشته باشد.
و بالاخره سومین ویژگی‌ای که برای این سرود قائل شده‌اند، فراگیری این سرود به لحاظ امکانات اجرایی است که به هر گروه یا فرد، امکان می‌دهد تا بدون ساز و آلات و ادوات موسیقی نیز بتوان آن را اجرا کنند. سرود ای ایران، به دور از اندیشه بَدان، بعد از گذشت ۸۰ سال همچنان زنده است و خود را بازتولید معنایی میکند.
فیلم مستند مرز پرگهر که در سال ۱۳۸۹ به تهیه‌کنندگی و کارگردانی مهندس هومن ظریف (روزنامه نگار، مستند ساز و کارمند روزنامه اطلاعات) تولید شد، به شرح تفصیلی زندگی، اندیشه و آثار دکتر حسین گل‌گلاب می‌پردازد و درباره چگونگی ساخته‌شدن سرود ملی “ای ایران” با بازماندگان آفرینندگان این سرود به بحث می‌نشیند.
#ای_ایران
#سرود_ملی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۷ مهر ماه ۱۴۰۳ خورشیدی
سرود ای ایران ۸۰ ساله شد
تمامی ایرانی ها با شنیدین سرود ای ایران حس وطن دوستانه ای خواهند داشت. اگر چه این سرود، سرود ملی کشور ایران نیست ، اما محبوبیت و معروفیت بالایی دارد. این سرود با الهام از شرایط دوره های سخت در ایران ساخته شده است
سرود « ای ایران » نام یکی از مشهورترین سرودهای میهنی وملی گرایانه ایران ؛ ساخته روح الله خالقی است که می‌توان آن را سرود ملی غیررسمی ایرانیان دانست این سرود به ثبت ملی رسیده‌است
پیشینهٔ این ترانه به دوران جنگ جهانی دوم در ایران بازمی‌گردد. در آبان ۱۳۲۳ زمانی که متفقین ایران را اشغال کرده بودند. ایدهٔ این شعراز دیدن وضعیت اسفبار کشور، بخصوص اهتزاز پرچم متفقین در پادگان استرآباد به شاعر الهام شد
روزی حسین گل گلاب در راه ملاقات با اقای خالقی درخیابان شاهد درگیری دو افسر ایرانی و انگلیسی بود که در آن وضع افسر اجنبی به افسر ایرانی که درجه بالاتری نیز نسبت به آن داشت سیلی میزند و سرباز ایرانی به خاطر شرایط وقت که ایران در اشغال متفقین بود هیچ کاری نمی کند. گل گلاب با دیدن این صحنه با چشمانی اشکبار به دیدار خالقی میرود و جریان را بازگو میکند.
او می گوید شعری خواهم گفت تا ایران و روح ایرانی در آن زنده بماند. خالقی نیز می گوید که من اهنگ آن را تنظیم میکنم و بنان که آنجا بود نیز می گوید من هم شعر را خواهم خواند
سپس گل گلاب همانجا روی تکه کاغذی شروع به کار میکند و پس از چند ساعت شعر اماده می شود و خالقی تنظیم اهنگ آن را طی چند روز بعد اماده می کند. اما درآن زمان به دلیل وضعیت وقت کشور تا مدتها اجازه خواندن به آن داده نمی شود
سرود «ای ایران» دقیقا در ۲۷ مهر ماه سال ۱۳۲۳ در تالار دبستان نظامی (دانشکده افسری فعلی) و در حضور جمعی از چهره‌های فعال در موسیقی ایران متولد شد.استقبال و تأثیر این سرود باعث شد که وزیر فرهنگ وقت، هیئت نوازندگان را به مرکز پخش صدا دعوت کرد تا صفحه‌ای از آن ضبط و همه روزه ازرادیو تهران پخش شود
شعر این سرود را «حسین گل گلاب» استاد دانشگاه تهران سروده بود و ویژگی‌های خاصی داشت:
اول این که تک‌تک واژه‌های به کار رفته در سروده، فارسی است و در هیچ‌یک از ابیات آن کلمه‌ای معرب یاغیر فارسی وجود ندارد. سراسر هر سه بند سرود، سرشار از واژه‌هاى خوش‌تراش فارسى است
زبان پاکیزه‌اى که هیچ واژه بیگانه در آن راه پیدا نکرده است، و با این همه هیچ واژه‌اى نیز در آن مهجور و ناشناخته نیست و دریافت متن را دشوار نمى‌سازد.
دومین ویژگی سرود «ای ایران» در بافت و ساختار شعر آن است، به‌گونه‌ای که تمامی گروه‌های سنی، از کودک تا بزرگ‌سال می‌توانند آن را اجرا کنند. همین ویژگی سبب شده تا این سرود در تمامی مراکز آموزشی و حتی کودکستان‌ها قابلیت اجرا داشته باشد.
و بالاخره سومین ویژگی‌ای که برای این سرود قائل شده‌اند، فراگیری این سرود به لحاظ امکانات اجرایی است که به هر گروه یا فرد، امکان می‌دهد تا بدون ساز و آلات و ادوات موسیقی نیز بتوان آن را اجرا کنند. سرود ای ایران، به دور از اندیشه بَدان، بعد از گذشت ۸۰ سال همچنان زنده است و خود را بازتولید معنایی میکند.
فیلم مستند مرز پرگهر که در سال ۱۳۸۹ به تهیه‌کنندگی و کارگردانی مهندس هومن ظریف (روزنامه نگار، مستند ساز و کارمند روزنامه اطلاعات) تولید شد، به شرح تفصیلی زندگی، اندیشه و آثار دکتر حسین گل‌گلاب می‌پردازد و درباره چگونگی ساخته‌شدن سرود ملی “ای ایران” با بازماندگان آفرینندگان این سرود به بحث می‌نشیند.
#ای_ایران
#سرود_ملی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز آدینه #ناهید_شید
۴ آبان ماه ۱۴۰۳ خورشیدی
#جشن_آبانگان
🔴دهمین روز ماه در گاهشمار باستانی
آبــــان نام دارد
🟢روز آبان از ماه آبان در گاهشمار باستانی، جشن آبانگان میباشد که در تقویم کنونی کشورمان، برابر با چهارم آبان ماه میباشد.
⚘جشن ارجمندی آب‌ها، سرچشمه زندگی و بالندگی، بن‌مایه‌ی شادابی و تازگی شادباش
💦 آبانگان، جشنی برای ارجمندی آب‌های روان، از جشنهای ماهیانه‌ی ایرانیان است که در روز چهارم آبان‌ماه بر پا‌یه‌ی سالنمای رسمی کشور برگزار می‌شود.
💠 در گاهشمار باستانی روز دهم هر ماه آبان نامیده می‌شود و آبانگان روز آبان از ماه آبان است.
🔸️ایرانیان برابر آیین، هرگاه نام روز و نام ماه برابر می‌شد آن روز را جشن برپا می‌کردند.
🔹️ایرانیان راستین برای گرامی‌داشت آب‌ها، روز آبانگان به کنار جوی‌ها و قنا‌ت‌ها رفته و در پیوند با آب و آبان، فراوانی بارش را خواهان می‌شوند، پروردگار و داده های نیک او را می‌ستایند.
🔹️ ایرانیان در آرزوهای خود، خوشبختی را نه تنها برای خود، بلكه برای همه مردمان گیتی آرزو می‌كرده‌اند.
💦 ای آناهید، ای نیک، ای تواناترین، اینک مرا این كامیابی فراز ده كه به ارجمندی به یک خوشبختی بزرگ دست یابم. آن خوشبختی‌ای كه، هر كس دست یابد به هر آنچه دوست می‌دارد و هر آنچه زندگی خوش و خرم را به‌كار می‌آید.
💦 آب در کنار سه (عنصر) آخشیج دیگر (خاک، هوا، آتش) در میان ایرانیان باستان از ارزشمندی ویژه‌ای برخوردار بوده است.
⚘واژه‌ی آبان در فرهنگ ایران، آب، نماد آب‌های پاک و روان است و آبانگان جشنِ ارج نهادن و پاس داشتن از آب‌های پاک روی زمین است. آب، مایه‌ی زندگی است هر جا نباشد بیابان (بی‌آبان) زاید و زندگی تیره‌وتار شود.
🔹️ ایران از دیرباز با بارش کم و بی‌آبی روبه‌رو بوده است. از این‌رو، شیوه‌ی زندگی مردمان این سرزمین با نگرش به ارزشمندی آب پایه‌گذاری شده است.
🔸️ چهارم آبان‌ماه، جشن نیک و فرخنده آبانگان بر همه‌ی ایرانیان راستین و فرهنگ‌دوستان همایون باد.🌹
#جشنهای_باستانی
#آبانگان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۴ آبان ماه ۱۴۰۳ خورشیدی
#جشن_آبانگان
🔴دهمین روز ماه در گاهشمار باستانی
آبــــان نام دارد
🟢روز آبان از ماه آبان در گاهشمار باستانی، جشن آبانگان میباشد که در تقویم کنونی کشورمان، برابر با چهارم آبان ماه میباشد.
⚘جشن ارجمندی آب‌ها، سرچشمه زندگی و بالندگی، بن‌مایه‌ی شادابی و تازگی شادباش
💦 آبانگان، جشنی برای ارجمندی آب‌های روان، از جشنهای ماهیانه‌ی ایرانیان است که در روز چهارم آبان‌ماه بر پا‌یه‌ی سالنمای رسمی کشور برگزار می‌شود.
💠 در گاهشمار باستانی روز دهم هر ماه آبان نامیده می‌شود و آبانگان روز آبان از ماه آبان است.
🔸️ایرانیان برابر آیین، هرگاه نام روز و نام ماه برابر می‌شد آن روز را جشن برپا می‌کردند.
🔹️ایرانیان راستین برای گرامی‌داشت آب‌ها، روز آبانگان به کنار جوی‌ها و قنا‌ت‌ها رفته و در پیوند با آب و آبان، فراوانی بارش را خواهان می‌شوند، پروردگار و داده های نیک او را می‌ستایند.
🔹️ ایرانیان در آرزوهای خود، خوشبختی را نه تنها برای خود، بلكه برای همه مردمان گیتی آرزو می‌كرده‌اند.
💦 ای آناهید، ای نیک، ای تواناترین، اینک مرا این كامیابی فراز ده كه به ارجمندی به یک خوشبختی بزرگ دست یابم. آن خوشبختی‌ای كه، هر كس دست یابد به هر آنچه دوست می‌دارد و هر آنچه زندگی خوش و خرم را به‌كار می‌آید.
💦 آب در کنار سه (عنصر) آخشیج دیگر (خاک، هوا، آتش) در میان ایرانیان باستان از ارزشمندی ویژه‌ای برخوردار بوده است.
⚘واژه‌ی آبان در فرهنگ ایران، آب، نماد آب‌های پاک و روان است و آبانگان جشنِ ارج نهادن و پاس داشتن از آب‌های پاک روی زمین است. آب، مایه‌ی زندگی است هر جا نباشد بیابان (بی‌آبان) زاید و زندگی تیره‌وتار شود.
🔹️ ایران از دیرباز با بارش کم و بی‌آبی روبه‌رو بوده است. از این‌رو، شیوه‌ی زندگی مردمان این سرزمین با نگرش به ارزشمندی آب پایه‌گذاری شده است.
🔸️ چهارم آبان‌ماه، جشن نیک و فرخنده آبانگان بر همه‌ی ایرانیان راستین و فرهنگ‌دوستان همایون باد.🌹
#جشنهای_باستانی
#آبانگان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma