کانال نایین ما
287 subscribers
328 photos
116 videos
15 files
291 links
معرفی ویژه‌ی
#فرهنگ ، #مشاهیر ، #افتخارات_نائین ، #تاریخ_نائین ، #تاریخ_ایران_باستان و
#بناهای‌تاریخی و باستانی
#آیینها و مراسم و جشنهای ایران باستان و اکنون
#نائین_ما

تبلیغات رایگان
@Mrm2161

صفحه اینستاگرام https://Instagram.com/naeene_ma
Download Telegram
@Naeene_Ma

#آداب_رمضان_نایین

💫 قسمت دوم

۱- روزهٔ پیشوازی
به روزه هایی گفته می‌شود که مومنین و مومنات روز آخر ماه شعبان که فردای آن روز، اول ماه رمضان است روزه می‌گیرند و به اصطلاح به استقبال ماه مبارک رمضان می‌روند، گاهی این استقبال یکی دو روز زودتر هم شروع می شود. این رسم سابقه دیرینه دارد و هنوز در بین اهالی نایین معمول و مرسوم است و اعتقاد به انجام آن دارند.

۲-رویت هلال ماه
دیدن ماه نو خیلی اهمیت داشت. از این جهت غروب روز آخر ماه شعبان، همین که آفتاب در پشت کوه های مغرب شهر نایین ناپدید می گشت کسانی که دید قوی داشتند بر بام مساجد محله می‌رفتند و آسمان را نظاره می کردند و اگر هلال ماه را رویت می کردند با فرستادن صلوات بلند بقیه اهل محله را مطلع و باخبر می ساختند و اگر در این روز آسمان ابری بود، مردم با تلگراف از قم کسب اطلاع می نمودند. این مراسم امروز کمتر صورت می‌گیرد و مردم به جای چشم و گوش از وسایل ارتباط جمعی استفاده می کنند.

... ادامه دارد....

🌺مهربان همراه ما باشید🌺

اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma
@Naeene_Ma

#آداب_رمضان_نایین

💫 قسمت سوم

۳-آیین شب اول
پس از یقین از رویت هلال ماه، حمام محله باز می شد و اهالی به حمام رفته خود را تمیز و لباس نو می پوشیدند و تا پاسی از شب در گذر محله می‌نشستند و درباره روز و مسائل آن گفتگو می کردند. شاید این بحث و گفتگو ها تا سحر ادامه داشت. همچنین در این شب اگر افرادی در فامیل و محل کدورتی با هم داشتند آنها را با هم آشتی می‌دادند.

۴-سحر خوانی و مناجات
در گذشته مانند امروز وسایل ارتباط جمعی فراوان و فراگیرنبود شاید در یک محله اصلاً یک رادیو وجود نداشت. همچنین ساعت به ندرت یافت می‌شد. از این جهت در هر محل کسانی که باسواد و خوش صدا بودند به سحر خوانی می‌پرداختند، آنان بیشتر از اشعار خواجه عبدالله انصاری استفاده می‌کردند. نمونه آن:
برخیز که عاشقان به شب راز کنند
گرد در و بام دوست پرواز کنند

بعضی از افراد نیز طبلی تهیه می‌کردند و در مأذنه مساجد یا روی بام خانه ها می زدند و بدین وسیله مردم را از خواب بیدار می کردند. البته هر محله و مسجد در نائین یک مؤذن نیز داشت که اذان صبح، ظهر و مغرب را می‌گفت و بعضی از آنها حق الزحمه نیز دریافت می داشتند.

... ادامه دارد....

🌺مهربان همراه ما باشید🌺

اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma
@Naeene_Ma

#آداب_رمضان_نایین

💫 قسمت چهارم

۵- اقامه نماز جماعت
در این ماه مساجد بزرگ هر محله مرکز اقامه نماز جماعت می‌شد چنانکه اهالی باب المسجد در مسجد جامع، اهالی کلوان در مسجد قدیمان، اهالی محله نوآباد و مسجد خواجه خضر، اهالی سرای نو و کوی سنگ در مسجد بابا عبدالله، اهالی محله چهل دختران در مسجد شیخ مغربی، اهالی محله پنجاهه در مسجد کاشفی نماز جماعت خود را برگزار می‌کردند.

۶- غبار روبی مساجد
اهالی هر محله یک هفته به ماه مبارک رمضان مساجدی را که به آن اشاره داشتیم، تمیز و نظافت می کردند. گلیم و زیلو های آن را می شستند، مهرهای نماز نو می خریدند و به موقعیت فصل، مسجد را از هر نظر آماده و مهیا می ساختند.

۷- تلاوت و آموزش قرآن
یکی از برنامه‌های اصلی و عملی ماه مبارک رمضان تلاوت کلام الله مجید و آموزش آن به کودکان اعم از دختر و پسر بود. به این نحو که در هر محله افرادی که قرآن می دانستند در یکی از مساجد به کودکان پسر و بعضی از بانوان باسواد در خانه های خود به دختران قرآن یاد می‌دادند.

... ادامه دارد....

🌺مهربان همراه ما باشید🌺

اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma
@Naeene_Ma

#آداب_رمضان_نایین

💫 قسمت پنجم

۸- روزه کله گنجشکی
برای آنکه کودکان نابالغ را به روزه گرفتن تشویق و آشنا سازند به آنها می‌گفتند شما باید روزه کله گنجشکی بگیرید، به این معنا که از سحر تا ظهر آنها را از خوردن و آشامیدن منع می‌کردند و همینطور روز بعد، پس از آنکه دو روز این کار را انجام می‌دادند به آنها می گفتند برای آنکه روزه شما کامل شود این دو نصفه را به هم میدوزیم و در مقابل آن، جایزه ای که بیشتر سکه های پول رایج بود به آنها داده می شد.

۹- غذاهای افطاری و سحری
غذاهای افطاری و سحری همان غذاهای معمول زمان که عبارت بودند از: آب گوشت و غذاهای سنتی و محلی چون؛ آش شله، اشکنه، گشنیز آب، ماقوت، کله جوش، چرب و شیرین، قلیه یا قورمه گوشت و بعضی از فرآورده‌های لبنی چون؛ ماست، سرشیر، همچنین شیره انگور و توت، حلوا ارده ، تشکیل می‌دادند و چنانچه وسع بعضی از خانواده‌ها به تهیه آنها نمی‌رسید به نان جوین اکتفا می کردند. بچه های امروز بدانند که از پلو و انواع خورشت های امروزی خبری نبود و ۹۰ درصد مردم فقط سالی یک یا دو بار به اصطلاح پلو می‌پختند آن هم شب اول اسفند ماه و شب اول عید نوروز و در بقیه سال از همان غذاهای محلی و آبگوشت خود را سیر می کردند.

... ادامه دارد....

🌺مهربان همراه ما باشید🌺
اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma
@Naeene_Ma

#آداب_رمضان_نایین

💫 قسمت آخر

۱۰- مهمانی و پذیرایی
مرسوم بود که در هر محله و هر فامیل فردی که تمکنی داشت و به اصطلاح دستش به دهانش می رسید یک شب فقرای محله یا افراد فامیل را به افطاری و شام دعوت کند، و همچنین خانواده هایی که تازه با هم وصلت کرده بودند رسم بر این بود که ابتدا خانواده داماد خانواده عروس را به صرف افطاری و شام دعوت کند. در این پذیرایی جای عروس خانم خالی بود چرا که دختر تا انجام عروسی حق خروج از خانه پدری برای رفتن به مهمانی را نداشت بلکه سهم افطاری و شام او همراه با خلعتی برای او فرستاده می‌شد. این مهمانی متقابلاً شبی دیگر توسط خانواده عروس با دعوت از خانواده داماد برگزار می شد.

۱۱- دوخت و دوز جهیزیه
چون این ماه را ماه مبارک و پر برکت می دانستند خانواده هایی که قرار عروسی بعد از اتمام این ماه را داشتند سعی می کردند لوازم دوختنی عروس چون لباس و لحاف و پرده را در این ماه تهیه و آماده کنند.

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma
@Naeene_Ma

💫نخل عزا در خور و بیابانک

🏴 نخل شخصیتی است که در شهادت قافله سالار عشق فریاد یا حسین بر می آورد.
آویخت چون عدو سر پاک تو بر سنان
فریاد یا حسین بر آمد ز نخل طور

در شهر خور و روستاهای آن، همه ساله در ماه سوگ و ماتم مراسم «برپایی نخل» یعنی آراستن آن با جامه‌های رنگارنگ که مردم بر آن نذر کرده‌اند برگزار می شود. جلو نخل آینه بندی و بر فراز آن خنجر ها و شمشیر هایی که نوک هر یک با اناری قرمز رنگ آذین شده است، به آن شکوهی خاص می بخشد. درون نخل زنگهایی می آویزند که هنگام حرکت طنین انداز می شود.
نخل آراسته از شب ششم تا دهم محرم الحرام بر دوش جوانان در حسینیه به گردش در می آید در حالی که بانگ چاووش آن را همراهی می‌کند. هر بیت که چاوش می‌خواند حاملان نخل آن را تکان می‌دهند و دنباله پویان آن خروش یا حسین سر می‌دهند.
در روز عاشورا جامه از تن نخل برمی‌دارند و بر آن پوششی سیاه راست می کنند. طنین زنگ ها و بانگ چاووش حرکت کاروان را به خاطر می آورد.
شگفت آنکه در خور و بیابانک هنگام حمل جنازه دو شاخه سبز نخل پیشاپیش تابوت حمل می‌شود و این دو شاخه را در گور وی می‌نهند.
اسماعیل هنر جندقی شاعر و مرثیه سرای نامی خطه کویر نخل را نشانه تابوت حضرت حسین «ع» و شمشیر ها و خنجر هایی را که بر آن می آویزند نمادی از زخم‌ها و جراحات شهیدان می‌داند.

دیوان اسماعیل هنر
زنده یاد عبدالکریم حکمت یغمایی

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#خوروبیابانک
#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma
@Naeene_Ma

#آیین_نوروز_نایین_قدیم

قسمت اول،

پنج روز آخر سال را در گذشته پنجه دزدیده یا خمسه مسترفه می نامیدند، چون در ایران باستان سال را ۳۶۰ روز یعنی ۱۲ ماه سی روزه حساب می‌کردند و پنج روزه آخر سال را به حساب نمی آوردند.
مردم نایین نیز این محاسبه را داشتند و این پنج روز را در زندگی خود لحاظ می داشتند و به شادی و نشاط می پرداختند و در انتظار تحویل سال هر روز آن را به یکی از کارهای تدارکاتی ایام عید اختصاص داده به این ترتیب که:
روز اول، اختصاص داشت به تهیه نان مصرفی ایام عید هر خانواده همه در خانه خود بساط نانوایی برپا میکردند.
روز دوم، روز آب ریختن یا خیساندن گردو، بادام، انجیر، برگه های زرد آلو و هلو و قیسی بود. این مواد جزء مجمعه هفت آجیل بود، این مجمعه در نایین هم به مرور زمان تبدیل به سفره هفت سین شد که اکنون معمول می باشد.
روز سوم، روز اصلاح سر بود و این کار را دلاکان حمام که به آنها سلمانی می‌گفتند انجام می دادند.
روز چهارم، اختصاص داشت به حمام رفتن و شستن سر و تن در آن زمان حمام رفتن درد سر داشت چرا که در همه محله ها حمام وجود نداشت و بسیاری از افراد از ترس مبتلا شدن به تراخم و کچلی و بیماری‌های پوستی از رفتن به حمام که خزینه ای بود امتناع می‌کردند و در خانه به نحوی خود را می شستند.
روز پنجم، روز عرفه که آخرین روز از سال بود اختصاص داشت به صلح و آشتی بین افرادی که باهم کدورتی داشتند و توسط یکی از بزرگان محله که آنها را باهم آشتی میداد اختلاف از دل خانواده ها و طایفه ها زدوده می شد.

ادامه دارد...🌷باماهمراه باشید

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma
@Naeene_Ma

#آیین_نوروز_نایین_قدیم

قسمت دوم،

تحویل سال و رسومات آن
روز عرفه، روز انتظار هم بود. انتظار تحویل سال و آن بستگی داشت به ساعت‌تحویل.
سابقاً اهالی هر محله در نایین بخصوص مردان سعی می کردند هنگام تحویل سال در حرم امامزاده سلطان سید علی باشند، برای همین با پوشیدن لباس نو به حرم رفته و به نماز، زیارت و قرائت قرآن مشغول بودند اگر تحویل سال در ساعتی از آخر شب بود به خانه بر می گشتند و اگر در روز اتفاق می‌افتاد از همان لحظه دید و بازدیدها شروع میشد و به دیدن پدربزرگ ها و مادربزرگ ها و بزرگترهای فامیل برای عرض تبریک می‌رفتند. بزرگان هر محله در روز اول عید در خانه می‌نشستند و اهل محل برای تبریک عید به خانه آنها می رفتند و با چای و شیرینی و آجیل پذیرایی می شدند. بزرگان محله به زیردستان خود عیدی می دادند که بیشتر به صورت کالا بود جوانان و بچه های هر محله نیز در میدان محل جمع می‌شدند و به انواع بازی های مخصوص چون تخم مرغ بازی و گردو بازی می‌پرداختند.

ادامه دارد...🌷باماهمراه باشید

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma
@Naeene_Ma

#آیین_نوروز_نایین_قدیم

قسمت سوم،

پلو پزون ، در شب عید رسم بر این بود که در هر خانه حتماً پلو پخته شود این برای اکثر خانواده‌ها تازگی داشت چرا که در آن دوره پلو غذای استثنایی بود و فقط سالی یکی دو بار پخته می شد (شب اول اسفند و شب اول عید) پخت پلو یک ضرورت بود پس باید به اطلاع اهل محل می رسید و به همین جهت برای اثبات این رسم، قاعده بر این بود که آب برنج آبکشی شده را حتماً به در خانه خود در کوچه بریزند که اگر نمی ریختند دلیل بر این بود که در آن خانه پلو نپختند و تکلیف میشد برای همسایگان که هرکدام بشقابی از برنج و کاسه ای از خورشت که معمولاً قورمه سبزی بود می بردند.
می گویند در آن دوره خیلی از خانواده ها توانایی تهیه مواد و پخت آن را نداشتند و برای حفظ آبرو کمی برنج خیس کرده و به در خانه می ریختند و به این معنا بود که ما پلو خورده ایم، در طول سال شام و نهار بسیار محدود بود بیشتر غذاهایی چون آش جو، آش ترش، کله‌جوش، ماقوت، اشکنه و بعضی فراورده های لبنی محلی بود، تنها شاهکار هر خانواده این بود که آبگوشتی تهیه کنند و نانی در آن خیس کنند و بخورند.

👌 که البته اکنون آبگوشت، یکی از گرانترین غذاها بحساب می آید.😉

ادامه دارد...🌷باماهمراه باشید

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma
@Naeene_Ma

#آیین_نوروز_نایین_قدیم

قسمت چهارم،

میر نوروزی در نایین قدیم،
یکی از جشن هایی که ایرانیان در ایام نوروز برگزار می کردند جشن میرنوروزی بود که در ادب فارسی به آن (دولت زودگذر) نیز می‌گفتند و آن این گونه بود که در ایام عید در هر شهر و دیاری برای تفریح و نشاط و شادی اهالی موقتاً امیر یا حاکم وقت شهر را به ظاهر از امارت خلع و به جای او میرنوروزی برای چند روزی انتخاب می‌شد، این مراسم در بیشتر شهرهای ایران برگزار می شده چنان که حافظ نیز در یکی از غزلیات خود اشاره به آن دارد آنجا که می گوید؛

سخن در پرده می گویم چو گل از غنچه بیرون آی
که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی

در نایین هم این جشن برگزار می شده و آن به این گونه بوده که ابتدا شخصی را به عنوان حاکم یا شاه موقت از بین افراد شاخصی با داشتن شرایط خاص انتخاب می کردند او به محض انتخاب دو نفر را به عنوان وزیر دست راست و وزیر دست چپ و یک میرزا که فرد باسوادی بوده و همچنین هفت نفر که هر کدام نماینده هفت محله نایین بودند تعیین می‌کرد این حاکم در نایین به شاه معروف بود.

ادامه دارد...🌷باماهمراه باشید

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma
@Naeene_Ma

#آیین_نوروز_نایین_قدیم

قسمت پنجم،

میر نوروز نایین، از روز سوم عید به مدت ۷ روز در محله پنجاهه بر کرسی حکومت می نشست، حکم شاه بدون چون و چرا به وسیله یکی از وزیران اجرا می‌شد و اگر کسی سرپیچی می کرد برای او حکم حبس و جریمه صادر می‌شد، نمایندگان هر محله وظیفه داشتند که اگر در محله ای بین افراد یا خانواده‌ای کدورتی بود گزارش نمایند. شاه دستور می داد تا آنها را احضار کنند و پس از شنیدن مشکل آنها دستور به صلح و آشتی میداد. یا اگر در محله ای فردی در طول سال باج‌خواهی کرده بود و شاکی داشت باید مقدار پول یا جنسی که گرفته بود بازپرداخت نماید از این رو هر شهروندی سعی می‌کرد که در طول سال مرتکب خلاف نشود یا خاطر کسی را بی‌جهت آزرده نسازد چرا که به یقین در ایام حکومت میر نوروزی در حضور تماشاچیان جریمه می‌شد و یا اگر کسی بدهکار بود و نمی توانست بدهی خود را پرداخت نماید یکی از وزیران می بایست به طور محرمانه به یکی از ثروتمندان شهر مراجعه و تقاضای کمک برای شخص مقروض نماید که بسیاری از آن انجام می شد. متاسفانه این جشن امروز کاملاً مطرود شده و کمتر کسی آن را به یاد دارد.
این رسم زیبا، باعث میشد که اربابها و خوانین و عموم مردم به خاطر حفظ آبرویشان کمتر مرتکب خطا شوند و در طول سال حقوق دیگران را رعایت کنند.

ادامه دارد...🌷باماهمراه باشید

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma