#جشن_سوری
🔷 فرقی نمی‌کند فشفشه‌بازی شب سال نوی میلادی باشد یا ترقه‌بازی چهارشنبه‌سوری؛ هر سال حیوانات زیادی در جشن‌هایی که توام با فشفشه‌بازی و ترقه‌بازی‌اند دچار وحشت می‌شوند. تعدادی از حیوانات از لانه‌ها و آشیانه‌های خود فرار کرده و آواره می‌شوند و برخی حتی از شدت ترس سکته می‌کنند و می‌میرند.
🔹 اسفندماه، فصل لانه‌گزینی و تخم‌گذاری پرندگان است. صدای مهیب و دود ناشی از ترقه و توپ و فشفشه باعث وحشت پرندگان شده و آنها را از لانه‌هایشان فراری می‌دهد و چه بسا که به علت رقابت بر سر لانه هرگز نمی‌توانند به لانه‌های خود بازگردند و تخم‌ها از بین می‌روند. بسیاری از حیوانات دیگر هم در این زمان برای خود جفت و آشیانه‌ای برگزیده‌اند و منتظر به دنیا آمدن فرزندانشان هستند.
🔹 حیوانات خانگی مانند سگ‌ها و گربه‌ها هم قربانیان دیگر برگزاری جشن با صداهای مهیب‌اند. هر سال در چنین شب‌هایی حیوانات خانگی زیادی چنان سراسیمه می‌شوند که پا به فرار می‌گذارند و گم می‌شوند و آنهایی که در داخل منزل‌اند، شب بسیاری پرآشوبی را تجربه می‌کنند.
🔹 علاوه بر همهٔ این‌ها، ترقه و فشفشه باعث آلودگی آب و خاک و هوا می‌شود.
🔹 همچنین، پوکه‌های فشفشه‌ها و زباله‌های باقیمانده از ترقه و فشفشه‌بازی در نهایت از دریاها و اقیانوس‌ها سر در می‌آورند، مدت بسیار طولانی بدون تجزیه شدن در آب‌ها باقی می‌مانند و توسط حیوانات زیادی بلعیده و باعث مرگ آنها می‌شوند.
🔴 لطفاً با احترام به طبیعت جشن بگیرید! از ترقه‌بازی و فشفشه‌بازی خودداری کنید، سکوت و آرامش و امنیت لانه‌ها و آشیانه‌ها، تخم‌ها و نوزادها و مادرها (از هر گونه‌ای) را بر هم نزنید و حرمت حریم خصوصی حیوانات را همیشه و مخصوصاً در فصل آمیزش و زایش نگه دارید.
👤 تالین ساهاکیان
🔸ایین نیاکانمان را درست بجا اوریم نه بمب ترقه ای که بیگانگان وارد کرده اند...
🔥جشن چهارشنبه سوری پیشاپیش بر همگان فرخنده باد
#با_حیوانات_مهربان_باشیم
#فرهنگی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
🔷 فرقی نمی‌کند فشفشه‌بازی شب سال نوی میلادی باشد یا ترقه‌بازی چهارشنبه‌سوری؛ هر سال حیوانات زیادی در جشن‌هایی که توام با فشفشه‌بازی و ترقه‌بازی‌اند دچار وحشت می‌شوند. تعدادی از حیوانات از لانه‌ها و آشیانه‌های خود فرار کرده و آواره می‌شوند و برخی حتی از شدت ترس سکته می‌کنند و می‌میرند.
🔹 اسفندماه، فصل لانه‌گزینی و تخم‌گذاری پرندگان است. صدای مهیب و دود ناشی از ترقه و توپ و فشفشه باعث وحشت پرندگان شده و آنها را از لانه‌هایشان فراری می‌دهد و چه بسا که به علت رقابت بر سر لانه هرگز نمی‌توانند به لانه‌های خود بازگردند و تخم‌ها از بین می‌روند. بسیاری از حیوانات دیگر هم در این زمان برای خود جفت و آشیانه‌ای برگزیده‌اند و منتظر به دنیا آمدن فرزندانشان هستند.
🔹 حیوانات خانگی مانند سگ‌ها و گربه‌ها هم قربانیان دیگر برگزاری جشن با صداهای مهیب‌اند. هر سال در چنین شب‌هایی حیوانات خانگی زیادی چنان سراسیمه می‌شوند که پا به فرار می‌گذارند و گم می‌شوند و آنهایی که در داخل منزل‌اند، شب بسیاری پرآشوبی را تجربه می‌کنند.
🔹 علاوه بر همهٔ این‌ها، ترقه و فشفشه باعث آلودگی آب و خاک و هوا می‌شود.
🔹 همچنین، پوکه‌های فشفشه‌ها و زباله‌های باقیمانده از ترقه و فشفشه‌بازی در نهایت از دریاها و اقیانوس‌ها سر در می‌آورند، مدت بسیار طولانی بدون تجزیه شدن در آب‌ها باقی می‌مانند و توسط حیوانات زیادی بلعیده و باعث مرگ آنها می‌شوند.
🔴 لطفاً با احترام به طبیعت جشن بگیرید! از ترقه‌بازی و فشفشه‌بازی خودداری کنید، سکوت و آرامش و امنیت لانه‌ها و آشیانه‌ها، تخم‌ها و نوزادها و مادرها (از هر گونه‌ای) را بر هم نزنید و حرمت حریم خصوصی حیوانات را همیشه و مخصوصاً در فصل آمیزش و زایش نگه دارید.
👤 تالین ساهاکیان
🔸ایین نیاکانمان را درست بجا اوریم نه بمب ترقه ای که بیگانگان وارد کرده اند...
🔥جشن چهارشنبه سوری پیشاپیش بر همگان فرخنده باد
#با_حیوانات_مهربان_باشیم
#فرهنگی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز ، سه‌شنبه: #بهرام_شید
۲۲ اسپند ماہ ۱۴۰۲خورشیدی
شب چهارشنبه سوری
چهارشنبه‌سوری که با نام‌های جشن چهارشنبه پایان سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته شده، یکی از جشنهای ایرانی است که در شب واپسین چهارشنبه سال "از غروب سه‌شنبه" برگزار می‌شود و اولین جشن از مجموعه جشن‌ها و مناسبت‌های نوروزی است.
این جشن در نزد ایرانیان پیش از اسلام در روز خاصی انجام نمی‌گرفت و معمولاً در اواخر زمستان در حالی که زمین درحال گرم شدن بود انجام می‌شد، ولی پس از اسلام و حمله اعراب، این جشن به آخرین چهارشنبه سال موکول می‌شد. زیرا چهارشنبه در نزد اعراب روزی نحس و شوم بود.
واژه «چهارشنبه‌سوری» از دو واژه چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای جشن و شادی ساخته شده است. برابر آیین باستان، در این روز آتش بزرگی برافروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید، روشن نگه داشته می‌شود. این آتش معمولاً در بعدازظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند، آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد. به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به‌دین یا قومیت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.
یکی از جشنهای آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیشواز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده است. سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته‌اند. در تاریخ بخارا آمده‌است: «چون امیر سدید منصوربن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان‌که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.» این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچه دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن‌هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به‌باور پیشینیان، تنوره آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده است.
به‌دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیین‌های «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرنده پنجه کوچک "پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور" و پنجه بزرگ "پنجه دزدیه، پنج روز پایان سال" است.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به‌نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به‌شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به‌سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دوهفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانه نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست
👌هم‌میهنان گرامی:
پاسداشت سنت‌های خوب باستانی نیکوست، اما رفتار نابجا و زیاده‌روی‌ها، نادرست و ناپسند است
در بزرگداشت مراسم چهارشنبه‌سوری، چه نیکوست که همچنان کردار نیاکانمان را داشته باشیم و از سرگرمی‌های خطرناک که سبب سوختن و آسیب به جانمان است خودداری کنیم.
🔥با آرزوی پیروزی و شادمانی🔥
#جشنهای_باستانی
#جشن_سوری
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۲ اسپند ماہ ۱۴۰۲خورشیدی
شب چهارشنبه سوری
چهارشنبه‌سوری که با نام‌های جشن چهارشنبه پایان سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته شده، یکی از جشنهای ایرانی است که در شب واپسین چهارشنبه سال "از غروب سه‌شنبه" برگزار می‌شود و اولین جشن از مجموعه جشن‌ها و مناسبت‌های نوروزی است.
این جشن در نزد ایرانیان پیش از اسلام در روز خاصی انجام نمی‌گرفت و معمولاً در اواخر زمستان در حالی که زمین درحال گرم شدن بود انجام می‌شد، ولی پس از اسلام و حمله اعراب، این جشن به آخرین چهارشنبه سال موکول می‌شد. زیرا چهارشنبه در نزد اعراب روزی نحس و شوم بود.
واژه «چهارشنبه‌سوری» از دو واژه چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای جشن و شادی ساخته شده است. برابر آیین باستان، در این روز آتش بزرگی برافروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید، روشن نگه داشته می‌شود. این آتش معمولاً در بعدازظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند، آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد. به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به‌دین یا قومیت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.
یکی از جشنهای آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیشواز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده است. سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته‌اند. در تاریخ بخارا آمده‌است: «چون امیر سدید منصوربن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان‌که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.» این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچه دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن‌هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به‌باور پیشینیان، تنوره آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده است.
به‌دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیین‌های «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرنده پنجه کوچک "پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور" و پنجه بزرگ "پنجه دزدیه، پنج روز پایان سال" است.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به‌نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به‌شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به‌سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دوهفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانه نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست
👌هم‌میهنان گرامی:
پاسداشت سنت‌های خوب باستانی نیکوست، اما رفتار نابجا و زیاده‌روی‌ها، نادرست و ناپسند است
در بزرگداشت مراسم چهارشنبه‌سوری، چه نیکوست که همچنان کردار نیاکانمان را داشته باشیم و از سرگرمی‌های خطرناک که سبب سوختن و آسیب به جانمان است خودداری کنیم.
🔥با آرزوی پیروزی و شادمانی🔥
#جشنهای_باستانی
#جشن_سوری
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma