امروز شنبه: #ڪیوان_شید
۲۵ فروردین ۱۴۰۳ خورشیدی

۲۵ فروردین ماه، روز بزرگداشت: اندیشمند، خردمند و چکامه‌سرای نامدار ایرانی تبار، #عطار_نیشاپوری مسافر هفت شهر عشق ، شاد باد.

الهی‌نامه، اسرارنامه، خسرونامه و منطق‌الطیر از آثار منظوم عطارند و "تذکره الولیا" تنها اثر او به نثر است. ۲۵ فروردین در گاهشمار ایران، روز ملی بزرگداشت عطار نیشابوری نامگذاری شده است.

او یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سده ششم و آغاز سده هفتم است.
شفیعی کدکنی در مقدمه‌ای که بر منطق‌الطیر نوشته‌است اشاره می‌کند که شخصیت عطار در «ابر ابهام» است و آگاهی ما حتی درباره سنایی، که یک قرن پیش از عطار می‌زیسته، بسیار بیشتر از آگاهی است که از عطار در دست داریم. تنها می‌دانیم که او در نیمه دوم قرن شش و سالهای نخست قرن هفتم می‌زیسته‌ است.
با این که در نیشابوری بودن او هیچ شکی نیست اما انتساب او به کدکن که از روستاهای قدیم نیشابور بوده در هاله‌ای از ابهام است.
کودکی عطار با شورش غزها همراه شد؛ زمان فاجعه غز، عطار ۶ - ۷ سال بیشتر نداشت. این فاجعه چنان بزرگ و ترسناک بود که نمی‌توانست در یاد کودک خردسال تأثیر دردانگیز خود را نگذارد. سلطان به دست غزها اسیر شده بود و شهر در معرض خرابی و ویرانی قرار گرفته بود. عطارِ خردسال شکنجه‌ها، تجاوزها، خرابی‌ها، مرگ و درد و ترس را پیرامون خود می‌دید و همین کنشها، سپس موجب مرگ‌اندیشی و درداندیشی بسیار در عطار شد. چند سال بعد، پس از فروکش فتنه غز، عطار در مکتب مشغول آموختن شد. در مکتب، داستانهایی از زندگی بزرگانی چون عباس طوسی، مظفر عبادی، رکن‌الدین اکاف و محمدبن یحیی، او را به‌خود گرایش می‌داد. این داستانها افزون بر اینکه مشوق عطار در طریقت بودند بعدها در تذکره‌الاولیا گرد آمدند.
او داروسازی و داروشناسی را از پدرش آموخت و به‌ پیشه عطاری و درمان بیماران می‌پرداخت. افزون بر این، پیشه عطاری خود عامل بی‌نیازی و بی‌رغبتی عطار به مدح‌گویی برای پادشاهان شد. زندگی او به تنظیم اشعار بسیار گذشت از جمله چهار منظومه از وی افزون بر دیوان اشعار و مجموعه رباعیاتش، مختارنامه. آوازه شعر او در روزگار زندگی‌اش از نیشابور و خراسان گذشته و به پیرامون غربی ایران رسیده بوده‌است.

اسنادی نیز در دست است که نشان می‌دهد حلقه درسهای عرفانی عطار در نیشابور بسیار گرم و پرشور بوده‌است و بسیاری از بزرگان آن روزگار در آنها حاضر می‌شده‌اند.
مرگ عطار در ۷۸ سالگی، به هنگام یورش مغول بود؛ وی در نزدیکی دروازه شهر به‌دست سربازان مغول کشته شد. افزون بر این تمام آثارش سوزانده شد و آنچه از وی در دست است تنها آثاری است که قبل از یورش مغول، به‌سایر شهرها برده شده بودند.

از نماز جز ایستادگی تن ندیدم
و از روزه جز گرسنگی ندیدم.
✍️ #عطار_نیشاپوری

#بزرگداشت_عطار
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma