Baxt oni

Bolalik chog‘imda baxtiyor edim,
Kapalak umridek o‘tdi u damlar.
Kattalar yo‘liga bosgandim odim,
Meni qurshab oldi bir qancha g‘amlar.

Ulg‘ayishdan baxtni tuymadim sira,
Qani bolaligim qolsa abadiy.
Unda xayollarim edi bokira,
Hayotimda dadam yashardi boqiy.

His qilganim onam edi baxtiyor,
Oilam but edi to‘lin oy kabi.
Orzularim ila yaralgan diyor,
Hovlimizda edi, shodlik sababi.

Osmonimiz edi tiniq, musaffo,
Oqshom yulduzlarga qo‘lim yetgulik.
Ota-ona bag‘ri jannatdek safo,
Har on samolarga sayr etgulik.

Entikib-entikib eslayman uni,
Orziqib-orziqib kutaman yana.
Balki uchrasharmiz biz mahshar kuni,
Diydor ko‘risharmiz qilib tantana.

Bolalik o‘ylarim bolamda qoldi,
Boshini silayman, eslab dadamni.
SHu on u to‘zg‘igan xayolim oldi,
Ko‘zlarida ko‘rdim go‘zal olamni.

Qizalog‘im mening, toza iymonim,
Kelajak yo‘limni yoritgan mayoq.
Sening baxting ila tugar armonim,
Sen g‘amdan holi bo‘l, baxtli bo‘l har choq.

Hamid IKROM
Qo‘qon universiteti talabasi

URUSH

Urush - naqadar, sovuq, undan-da, sovuq nomi,
Dunyo yaralganidan tinchimas nafsi shayton.
Uning istaklaridan yo‘qdir olam oromi,
Bir ota-yu, onadan tug‘ilib, yovdir inson.

Gohi bu zamin talash, gohi derlar or-nomus,
Gohi boylik orttirish, gohida obro‘ topish.
Vayrona kulbalarda qiynaladi el-ulus,
Kunu tun fikru yodi, bo‘ldi-ku, boshni chopish!

O‘tdi-ku, bu olamdan Iskandar nomli tojdor,
Tarixda Doro, Kir ham qoldirdi qora dog‘lar.
Bu qadar o‘t sochmagan ertaklardagi ajdar,
Bu qadar ko‘p vulqon ham otmagan edi tog‘lar.

O‘t o‘smas o‘lik o‘lka, qayda bo‘lsa gar urush,
Osmonida qushlar yo‘q, vaxshat solar uchoqlar.
Qiyomat-qoyim bo‘lar, buziladi tinch turmush,
SHodlik, quvonch o‘rniga o‘lim bizni quchoqlar.

CHingizxon nafasidan ma'rifat bo‘ldi yakson,
Gitlerning qafasida mangulik topdi ne jon.
Tiriklardan o‘liklar saodat topgan makon,
Atomlardan halovat, tinchlik izlagan zamon.

Yomg‘irsiz qora bulut to‘sdi Quyosh yuzini,
Tongmi, shommi bilmasdan kunlarni sanar hadik.
Tinchlik ne'matin qadrin unutdi, non-tuzini,
Qonga-qon deya, o‘qlar otildi bo‘lib alik.

SHu kungacha necha ming urushlar ko‘rdi dunyo,
Lekin tug‘ma ko‘rlarning ochilmaydi ko‘zlari.
Qo‘lida qurol bilan totuvlik istar go‘yo,
Olamga jar soladi tantanavor so‘zlari.

SHu so‘zlari rost bo‘lsa oqmas ko‘zdan jolalar,
Jahonni tutmas edi faryod chekkan nolalar.
Boshimizga yog‘ilmas edi shuncha balolar,
Qon qaqshab zor bo‘lmasdi balki yetim bolalar.

Bugun, balki erta ham, orzu qilar kelajak,
Butun zamin bir bo‘lib, yashashini tinch-totuv.
Oydin osmon ostida allalaydi belanchak,
Orom olar bolalar ko‘zlarida yo‘q qo‘rquv.

Eski Qo‘qon arava qilsin uzoqni yaqin,
Tinchlik yo‘lida xatar uchganidan izma-iz.
Odam nasliga qaytib yashasa inson tag‘in,
Hattoki tarixda ham urushni o‘qimaymiz...

Hamid IKROM
Qo‘qon universiteti talabasi

Bahorning nafasi
(shoira Zulfiya xotirasiga)

Siz ila tabiat tug‘ilar yana,
Uyg‘onar hayotning umid onlari.
Sizdan boshlanadi bugungi sana,
SHoxlar taqib olmish baxt nishonlari.

Umr daftarining har sahifasi,
Yilda o‘zingizdek yozilar yangi.
Gulgun yuzlar aro bahor nafasi,
O‘nlab shoiralar intizor tongi.

Go‘yo ikki shoir maktublaridan,
To‘lib-toshib ketmish bog‘ novdalari.
Hamid Olimjonning maktablarida
O‘qishar Zulfiya nabiralari.

Sizdagi sevgida yorga sadoqat,
Hayot varaqlari xayol shomida.
Umrining so‘nggiga qadar, beshafqat
Sog‘inchdan halovat yo‘q oromida.

Intizor tonglarning quyoshli oni,
Birinchi mart deya uni olqishlar.
Ko‘klam zavqin kuylar qushlar zaboni,
Yana sizdek kimlar, she'rlar o‘qishar.

O‘rik gullariga emasman xushtor,
Lek unda sizdagi xotiralar bor.
Sizda ko‘klamdagi bari fazilat,
Balki ulug‘ shoir, shungami iqror!

Bugun izingizda yuzlab gul yuzlar,
Sizga intilishar, nomingiz kabi.
Osmonimiz uzra yonsin yulduzlar,
Dunyo Zulfiyasin ko‘rsin, sababi!

Ruhingiz tunlari oydek nur sochar,
Balki kunduzlari Quyoshdek taftli.
Bugun gulg‘unchalar yuzini ochar,
Siz ila tug‘ilgan tabiat baxtli!

Hamid Ikrom
Hamidjon Pozilov
Qo‘qon universiteti talabasi

Bahor yomg‘iri

Men bahorni yaxshi ko‘raman,
Mo‘l-ko‘l bo‘lar hayot ne'mati.
Har nahorda cho‘milar Zamin,
Yog‘iladi Alloh rahmati.

Tong — musaffo, qara, naqadar,
Maysalardek pokiza havo.
Taraladi yerdan muattar,
Yangrar yana bog‘larda navo.

Tomchilarda hayot yog‘ilar,
Yerga asta bag‘ishlaydi jon.
Osmon tuynugida yog‘dular,
Kamon yasab, izlaydi nishon.

Jilg‘alarda shoshadi bahor,
Sabolarda erkalab gohi.
Qo‘shiq aytar sevinchdan anhor,
Samolarning tushganda ohi.

Men bahorni yaxshi ko‘raman,
Unda porlar o‘zgacha Quyosh.
Men nahorni yaxshi ko‘raman,
Har tong qalbim uyg‘onadi yosh.

Mayda-mayda yo‘llarimga yog‘,
Zamin uzra bo‘lgin hayotbaxsh.
Guldan libos kiyib olgan bog‘,
Sen tufayli go‘zal va dilkash.

Men yomg‘irni yaxshi ko‘raman,
Yomg‘ir meni erkalar asta.
Tongdan tongga xayol suraman,
Novdalardek bo‘lib orasta.

Samolarning sevinch yoshi bor,
SHodlik unar tuproq ostidan.
Tabiat ham diydoriga zor,
Qovushgandek oshiqlar rostdan.

CHindan ajib bahor yomg‘iri,
Undan hech kim topmaydi ozor.
Ko‘kdan Yerga tabiat siri,
Aytiladi shu taxlit takror.

Hamid IKROM
Qo‘qon universiteti talabasi

USTOZ

Dunyoni ilmida yaratgan Alloh,
Uni turli-tuman bezadi goʻzal.
Yerni obod qilsin deb soʻngra falloh,
Yaraldi olamda barchadan afzal.

Ilmni farz qildi, oʻrganmoq-bilmoq,
Paygʻambarlar unga boʻldilar mas’ul.
Sharafdir ulardan merosxoʻr boʻlmoq,
Olimlar bu yukni qildilar qabul.

Atadilar uni ustoz, muallim,
Haq yoʻlga boshlagan butun ummatin
Arziydi, gar qilsak ming bora ta’zim,
Ado etolmasmiz chekkan zahmatin.

Yillab tunlarini oʻtkazgan bedor,
Yillab halovatin unutgan inson.
Tilagim jannatda u boʻlsin tojdor,
Ma’rifat ulashib qilgan-da, ehson.

Qishin-yoz mehridan taft olgan quyosh,
Ishi oz boʻlmagan me’mordan a’lo.
Najot ilmda deb, ta’limda bosh-qosh
Boʻlgan, qadrligim, gʻam chekmang, aslo!

Ular ila yashar dunyo abadiy,
Ilm sahrosida ochganlar quduq.
Tafakkur bogʻini qilgan madaniy,
Barcha ustozlarga qilamiz qulluq.

Hamid IKROM
Qoʻqon universiteti talabasi

JANNATI AYOL

Ayol – biz bilmagan sirli mo‘jiza,
Ayol – haqiqatning eng baland tog‘i.
Kapalakdan hatto qalbi ojiza,
Lek kuchli siyrati onalik chog‘i.

Ayol – xayollarda yaralgan olam,
Ayol – ko‘ngillarning so‘zsiz malhami.
Sizdan ilhomlanib rang olar ko‘klam,
Tabassumingizdan uchar dil g‘ami.

Ayol – zamin uzra bo‘ldi nur xilqat,
Ayol – zamon uchun olmoqda nafas.
Odamda topilmas undagi xislat,
Hatto farishtalar qilsinlar havas.

Ayol – olam aro aziz mukarram,
Ayol – onadir-ki, hayotbaxsh oni.
Uning bag‘rida bu dunyo xotirjam,
Asrab avaylaylik jannat siymoni!

Hamid Ikrom
Qo‘qon universiteti talabasi

SINGLIMNI SOGʻINIB

Onamning izida sening izing bor,
Onamning isida sening iforing.
Bugun yoʻllaringga boʻlib intizor,
Koʻrmoqqa mushtoqman nurli ruxsoring.

Hayot beshafqatdir – yoshlik oʻgʻrisi,
Bizlarni ayirdi diydor mehridan.
Bolalik chogʻimdan, gapning toʻgʻrisi,
Meni uloqtirdi onam bagʻridan.

Taqdir umrimizni shunday bitgandir,
Jigarlarim mendan oʻsdilar yiroq.
Balki, foniy dunyo tashlab ketgandir,
Umr mazmuniga aylanib firoq.

Guldan nozik eding, qalbi – kapalak,
Jajji qoʻllaringdan tutgan qoʻllarim.
Libosidan ajib, sochi – jamalak,
Singiljonim sensiz qoldi yoʻllarim.

Loydan kelajakning qurardik uyin,
Soydan izlar edik orzu kemasi.
Tongdan shomga qadar tugamas oʻyin,
Ochiqqanda yerdik holva kesmasi.

Tutdek toʻkildimi shirin bu damlar,
Qaytmas boʻlib ketdi urushga, goʻyo.
Bolalik – xotira, oʻrnida gʻamlar,
Bizlarni tark etdi shirin bir roʻyo.

Akam ham ulgʻaydi, otamdek – ota,
Sen ham bolajoning quchasan suyib.
Mehr-la, gʻamxoʻrsan onamdek oʻta,
Ularning taqdirin oʻylaysan kuyib.

Quyoshdan uygʻonib seni esladim,
Ufqda shom aro botib xayolim.
Yonimdagi qizim sochin siladim,
Yodimdagi soʻzim – koʻngil zilolim.

Onamdek mehrida oqadi daryo,
Mushfiq koʻzlarida safobaxsh olam.
Sen bor yuragimda pokiza dunyo,
Sen bor yurganimda gul toʻshar koʻklam.

Hamid IKROM
Qoʻqon universiteti talabasi

ALLOH NURI

Gohi sevinch porlar, gohida sog‘inch,
Gohida hayotning tashvishi ayon.
Ko‘zidan tomchi yosh to‘kmagan chog‘i,
Jim turib oh chekar bu qalbi giryon.

Dunyoni istamas, bor yo‘g‘i mehr,
Afsus, bu matohning qadri yo‘q hozir.
Mungli ko‘zlarida shunda ham sehr,
SHunda ham tabassum qilishga qodir.

Biz undan qarz ila olamiz hayot,
Lekin ojiza deb, suramiz nari.
Uning qalb qo‘rida ulg‘ayib, hayhot,
Qaraymiz gohida cho‘ri singari.

Ayol, kim o‘zi u, o‘ylamaymiz ham,
Ko‘chada ko‘ngilga izlaymiz xushtor.
Biroz dardlaringa bo‘lsa-da, malham,
O‘zing o‘ylab, unga berasan ozor.

Yana yengiltak deb, qilasan ta'na,
Avaylash o‘rniga, yog‘dirib toshlar.
Tirikchilik yukin ortasan yana,
Devdayin erkaklar g‘iybatin boshlar.

Qimor o‘ynagan — sen, nomussiz — ayol!?
Ichgan senu, azob tortadi ayol!?
Haqorat sendanu, qomussiz savol,
Asorati beva ortadi ayol.

Tuqqan bolasiga begona ona,
Bundan ortiq zulm ko‘rmagan dunyo.
Tunlari uxlamay bo‘lsa parvona,
Bugun atasalar uni behayo.

Har ishning boshida emasmu erkak?!
Endi aybin izlab xo‘rlamang sira.
Aslida, odamga insof ham kerak,
Onalar ojiza, qizlar bokira!

Boshidan yechdingiz oriyatingiz,
Ko‘z-ko‘z qilmoq bo‘ldi ayol aslini.
Iymoningiz edi hamiyatingiz,
Omonatdek asrang ayol naslini.

Bir gul erur asli ayol xilqati,
Uni nogoh uzib so‘litmoq tayin.
Bilgin Yaratganning buyuk xil'ati,
Mehr, parvarishdan yashnar kun sayin.

Ayol bor, dunyoning umri bardavom,
Ayol bor, jamiyat topar baxt-iqbol.
Avvalo, ayolga ona deb, avom
Qarasa, jaholat bo‘lmas, ehtimol.

Jajjigina edi kecha qizaloq,
Bugun yoninggizda turar erkalab.
Xizmatingiz qilar beminnat har choq,
Issiq non-choyingiz tutar ertalab.

Bir kun u bo‘ladi palaxmon toshi,
Bir kun ko‘zingizni ketar yoshlatib.
Har bir otaning ham qular bardoshi,
Ortidan ayoling qolar tosh otib.

Ana, endi o‘yla, zulm neligin,
Birgina firoqning o‘zi ming azob.
Ayolni xo‘rlashni ne deb atayin!?
Ayol — jannat uchun yozilgan kitob!

Kimlar o‘zlaricha qildilar bekor,
Bu kun hayo, nomus yechilgan kun deb.
Lekin o‘ylamadi ertasin zinhor,
Jannat onalarning poyida-ku, deb.

Islom tug‘ilgan kun — Ayollar kuni,
Ayollar huquqin tikladi Qur'on.
Mo‘mina onalar tug‘dilar uni,
Buni inkor qilmas hech bir musulmon.

Allohning nuri bor ayol yuzida,
Ayol suratida — inson qudrati.
Masihdek jon ato etar so‘zida,
Hayot sinoviga — shukur ibrati.

Qadrli ayolim, mushtipar singlim,
Mehribon, qalb qo‘rim — onajon, qizim.
Qadringizni yuksak saqlaydi muslim,
Qalbingizga iymon to‘lsin, azizim!

Hamid IKROM
Qo‘qon universiteti talabasi

IBTIDO VA INTIHO

Bo‘linganni bo‘ri yer, ayrilganni ayiq der,
Gar bo‘lsa sal iymoning, muslim do‘stim qo‘lni ber.
Kel yashaylik tinch-totuv, qilma qirg‘in, hech otuv,
Birodar bo‘l barchaga, hech kimga solmay qo‘rquv.

Ibtidoyimiz birdir, yashash joyimiz Yerdir,
Intihoyimiz qabr, oxiratimiz sirdir.
Kimga yetmas mol-dunyo, kimda esa yo‘q sabr,
Kimning hayoti ro‘yo, kimning gunohi og‘ir.

Qilma o‘zgaga hasad, mehring bo‘lmasin qahat,
Doimo ulug‘ maqsad — yaxshilik bo‘lsin faqat.
Olam sinov maydoni, bordir ko‘p imtihoni,
Toza bo‘lsa iymoni, topar abadiy Jannat.

Rizqingni berar Alloh, uni deb qilma gunoh,
Haromdan bo‘lgin ogoh, butlarni tutma iloh.
CHiqmasang mayli Oyga, ammo tupurma soyga,
Minmasang minma toyga, aslo bo‘lmagin gumroh.

Ishonmagin yolg‘onga, bo‘hton qilma insonga,
Ozor berma hech jonga, quloq solib shaytonga.
Nafsni qilsang tarbiya, bari bo‘lar yaxshiya,
Ezgu so‘z bu — madhiya, yangrar butun jahonga.

Bas qilaylik urushni, itdek qopib hurishni,
Tomoshada turishni, yolg‘on hayot qurishni.
Bu dunyo bir omonat, boriga qil qanoat,
Yaratganga itoat qilib beza turmushni.

Ilm olgin farz bilib, ehson qilma qarz qilib,
Yashamagin arz qilib, qisqa umring tarz bilib.
Toza tutsang pok daryo, tepkilasang xok dunyo,
Singan ko‘ngil chok go‘yo, qo‘yma uni darz bo‘lib.

Hamid IKROM
Qo‘qon universiteti talabasi

Yillar shoshar mudom osmon ostida,
Yellar qanotida silkitib qo‘lin.
Yerlar cho‘kayotgan inson ustida,
Dillar yo‘qotmoqda izlagan yo‘lin.

Umr daryosida oqar jismimiz,
Hayot kemasiga intilib har on.
Gohi toshda qolib ketar ismimiz,
Gohi bog‘lar ichra bo‘ladi xazon.

Kimdir baxt qushini oladi tutib,
Qafasda u bilan istab mangulik.
Kimdir orzulardan saodat kutib,
Tushlarda umrini o‘tkazar o‘lik.

Men yashash istayman bir on bo‘lsa ham,
Quyosh nurlariga ko‘milib tanim.
Ochiq osmoningda erkin va beg‘am,
Xurlik nafasini olib Vatanim!

Hamid IKROM
Qo‘qon universiteti talabasi

Ota
Dunyoni aylanib chiqsam men agar,
Topolmasam kerak otamdek inson!
Istagim bor etolmas hech bir sehrgar,
Istaganim armon bo’lgandi qachon!?

Mehr yuragida qaynagan buloq,
So‘zida topardi kelajak qadr.
Yoshim o‘ttizda-yu hamon chaqaloq
Bilib, qayg‘uradi menga negadir.

Qora sochlariga qirov qo‘ndi ham,
Belin bukib, qo‘lga aso tutdi g’am.
Men munosib o‘g‘il bo‘lolmadimmi?
Yana tashvishlari yotar bir g‘aram.

Nabiralar o‘sib topsin deb, kamol
O‘zlarini o‘tga cho‘g‘ga uradi.
Ularni yorqin bir kelajak tomon,
Qo‘lidan yetaklab olg‘a yuradi.

Qalbimda to‘lg‘onib so‘zlaydi vijdon,
Koriga yara der, borida har on.
Quyoshim, zaminim bo‘lgan bu inson,
Tog‘lardan yuksakroq qadringiz – osmon.

Hamid Ikrom
Qo'qon universiteti talabasi

SHamol

Tunni bugun o‘tkazdim bedor,
SHamol kabi qalbimda tug‘yon.
Alloh dedim tilimda takror,
Bolam yotar yonimda giryon.

Yaratganning mo‘jizasini:
Yodga soldi bu tun xislatin.
Bir dard bilan ojizasini,
Uyg‘otdi-yu, istab ne'matin.

Shirin uyqu tortganda qandoq,
Lekin aziz undan-da, farzand.
Mo‘ltirasa jajji qizaloq,
Bo‘lmas ekan aslo bepisand.

Uning sabab uyg‘ondim dadil,
Yig‘isiga berolmay bardosh.
Oh desa, gar tilka pora dil,
Bu holimga shamol ham darddosh.

Bolam dardi sabab g‘aflatdan
Turdim ogoh bo‘lib bu kecha.
Balki tinchlik so‘rab ofatdan,
Alloh, deya oldim bir necha.

Uning O‘zi Oliy SHifokor,
Haq so‘zini qilmagan bekor.
Pinhon, goho so‘radim oshkor,
Rahm qil, deb unga xokisor.

Qizalog‘im qoldi tinchlanib,
Garchi uvlar ko‘chada shamol.
Vahimasi ortar, kuchanib
G‘aflatni u buzar, ehtimol.

Asli dunyo g‘aflat uyqusi
Bosib olgan tushga o‘xshaydi.
CHang-to‘zonda uchar qayg‘usi,
"Urush" degan ko‘rpa to‘shaydi.

Birdamlikni qilar imtihon,
Birodarlik shartin sinaydi.
Agar ahil bo‘lmasa jahon,
Iymon-halovating tunaydi.

Uyg‘on endi g‘aflatdan, inson,
Qara, yig‘lar holingga osmon.
Qiyomatning kelar nafasi,
Ko‘zlar, qalblar so‘qirdir hamon.

Azon aytar, hattoki shamol!..

Hamid IKROM
Qo‘qon universiteti talabasi

NAVRO‘Z NAFASI

Navro‘z nafasida hayot topgan chog‘,
Umr bahorining ochilgan guli.
Nurdek yashar endi yashnab har bir bog‘,
Ko‘ngilda ezgulik ungan sunbuli.

Tabiat rozini aytar ushbu dam,
Sochadi, ochadi bor go‘zalligin.
Qancha qilmay ta'rif, unga bo‘lur kam,
Guldan novdalarga taqilgan nigin.

Insonlar qalbida tug‘ilgan Navro‘z,
Balki, yoshlik bo‘lur doimiy hamroh.
Sana'tin olamga qiladi ko‘z-ko‘z,.
Yer yuzin u bilan qiladi uchmox.

Mehr-sahovatda qaynagan qozon,
Oqibat, do‘stlikning unar in'omi.
Qushlar navosida yangraydi azon,
Har bir mo‘jizaning bor unda nomi.

Muzliklar eriydi uning taftida,
Ariqlar bo‘yida jonlanar hayot.
Samodan suv olib tutar kaftida,
CHanqog‘in qondirib butun nabotot.

Qaldirg‘och qanoti qizlar qoshida,
O‘smalar tomganda nozli nigohi.
Bahor tarovati buloq boshida,
Bunchalar latofat bo‘lmasa gohi.

Qirlarda chopadi qo‘zi, qulunlar,
Yerlarni yopadi zangori gilam.
Uloqda yechilar g‘amli tugunlar,
Tuyoqlar ostida uyg‘onar ko‘klam.

Bolalar uyma-uy aytar boychechak,
Bolari tilida totli har bir gul.
Tinchlik, qut-baraka qaynar sumalak,
SHoxda hayot zavqin kuylaydi bulbul.

Tandir to‘la onam yopgan ko‘ksomsa,
Adir to‘la, olam — qizg‘aldoq, lola.
Har giyoh labidan muhabbat tomsa,
Har qoya toshlardan shoshar shalola.

Quyosh nurlarida tovlanar billur,
Maysalar yuzini yuvganda shabnam.
CHamanda sayr etar kapalak masrur,
Sayr etar borliqni Navro‘zi olam!

Hamid IKROM
Qo‘qon universiteti talabasi

QO‘RQMA
(Javlon Jovliyev asaridan ta'sirlanib)

Agar haq so‘z aytar bo‘lsang, qo‘rqma Javlon,
Bu millatning dilidagi daryo dardi.
Yerga kiray desang qattiq, yiroq osmon,
Jismi ozod, ruhi ozod, nafsi bandi.

Tarixingni buzmoq istab o‘tdi zamon,
E'tiqoding sindirmoqqa qildi maqsad.
Gar vijdoning tariqchadek bo‘lsa omon,
O‘t qo‘yursan tutasa gar kimda xasad.

Mustamlaka karvon o‘tdi yuki og‘ir,
Manzil sari qurbonlar-la, bosdi odim.
Iymon yuki to‘kilgancha keldi oxir.
Qoldi unda qancha sohta, asil olim.

Yetmish yillik yolg‘onlarning chiqdi siri,
Oqibati, sovuq yedi taraqqiyot.
Arosatda qolar bo‘ldi xalq taqdiri,
Mafkuraga asir edi butun hayot.

Er nomusi ertaklarda qoldi faqat,
Buxoriyning avlodlari bo‘ldi buzuq.
Qilib bo‘lmas sharmandalik uchun toqat,
Xalqim haqqin so‘rolmagan bo‘ldi duduq.

Poda kabi qirdan qirga oshar bo‘ldi,
Yungin sotib, o‘t-o‘langa yashar bo‘ldi.
Bir-bir so‘yib yesalarda, hech to‘ymadi,
Orol qurib, qonli ummon toshar bo‘ldi.

Bir o‘rmonga g‘anim keldi bolta olib,
Tashvish ortdi, o‘rmon ahli dod-voy solib.
Alam qildi, birgina tig‘ bo‘ldi g‘olib,
Sopi o‘tin, g‘animiga sodiq habib.

Afsus, millat taqdiri ham o‘rmon kabi,
Xoinlarning tig‘laridan bo‘ldi ado.
O‘zligini yo‘qotmoqda, go‘yo zombi,
O‘zga yurtda kezishmoqda sarson, gado.

Yov ichimda, meni mag‘lub qilgan shayton,
Dunyo moli nafsim uchun bo‘ldi tuzoq.
Sinovlardan omon qolsa agar iymon,
Qabohatda qolmagaymiz buncha uzoq.

Xiyonat — bu, Vatan tuzin unutganlar,
Razolat — bu, or-nomusini sotganlar.
Jaholat — bu, pok islomini otganlar,
Zalolat — bu, iymonini yo‘qotganlar.

Nafratingni ot qayerda bo‘lsa shayton,
Qayerdaki poraxo‘rlik qilsa tug‘yon.
Gar haqiqat istar bo‘lsang, qo‘rqma inson,
Adolatu, chin e'tiqod bo‘lsin omon!

Hamid IKROM
Qo‘qon universiteti talabasi

Tinchlik bo‘lsin dunyoda!

Kimlar uchun jon arzon,
Kimlarga yo‘q hatto non.
Qo‘nimsiz, kimlar sarson,
Tinchlik bo‘lsin dunyoda!

Daryolar oqar toshqin,
SHamollar kezar shoshqin,
Yashaydi kimlar qochqin,
Tinchlik bo‘lsin dunyoda!

Yer yuzi keng, bepayon,
Cheksiz xayoldan osmon.
Umri omonat inson,
Tinchlik bo‘lsin dunyoda!

Ne talash? Bir parcha yer,
Ne uchun deydi, ber-ber.
Yirtqichlikda ojiz sher,
Tinchlik bo‘lsin dunyoda!

Uxlaydi ko‘zlar ochiq,
His qilmas qalblar ortiq.
Hirs-la, dunyoga oshiq,
Tinchlik bo‘lsin dunyoda!

Bo‘lingan asli olam,
Parcha-parcha iymon ham.
Olov sochar jahannam,
Tinchlik bo‘lsin dunyoda!

Odam bizlardan dilgir,
Momom qaltirar dir-dir.
Bir boshdan tarqab, axir,
Nelar bo‘lmoqda sodir.

O‘ynaydi urush-urush,
To‘ymaydi odamfurush.
Ajdodi, balki boyqush,
Vayrona ekan turmush.

To‘plang jami qurolni,
Johil bari qirolni.
Ko‘ming ochib orolni,
Tinchlik bo‘lsin dunyoda!

Onalar yig‘lar baxtdan,
Jaholat qular taxtdan.
SHodlikdan kular farzand,
Tinchlik bo‘lsa dunyoda!

Qushlar uchar samoda,
G‘ubor bo‘lmas havoda.
Ko‘ngil yayrar navoda,
Tinchlik bo‘lsa dunyoda!

Och qolmaydi hech bir jon,
Hech kim chekmaydi afg‘on.
Atomsiz yashar jahon,
Tinchlik bo‘lsa dunyoda!

Hamid IKROM
Qo‘qon universiteti talabasi

TILAK

Tug‘ilgan har chaqaloq,
Dunyoning umididir.
O‘g‘ilmi, yo qizaloq,
Xonadon xurshididir.

Toleyi bo‘lsin baland,
Iymoni ham mustahkam.
Ota-onaga dilband,
Inson bo‘lsin chinakam.

Ilm olsin ulg‘ayib,
Ziyoli bo‘lsin olim.
Ezgulikda ajoyib,
Ishlar qilsin, ilohim!

Hamid IKROM

XUSH KELDING, EY RAMAZON!
Yana boshlab saxovat,
Muxtojga qilib ehson,
Qalbga solib halovat,
Xush kelding, ey Ramazon!
 
Tillar so‘zlar salovat,
Dillar Haqda, begumon.
Yillar topar sharofat,
Xush kelding, ey Ramazon!
 
Ezgulikning tumori,
Qadring tushmas hech qachon.
Mo‘minlarning xumori,
Xush kelding, ey Ramazon!
 
Allohning Rahmat oyi,
Kishanlandi jin, shayton.
To‘ldi iymon saroyi,
Xush kelding, ey Ramazon!
 
Iymon, sabr-qanoat,
Bari bo‘lar imtihon.
Ko‘payadi ibodat,
Xush kelding, ey Ramazon.
 
Chin insoniy oqibat,
Yoyiladi keng jahon.
Yashaylik-da, hamjihat,
Xush kelding, ey Ramazon!
 
O‘n ikki oy sultoni,
Hidoyatga bo‘l narvon.
Saodatning azoni,
Xush kelding, ey Ramazon!
 
Payg‘ambarga sevimli,
Ummatiga zo‘r imkon.
Savobi ko‘p, unumli,
Xush kelding, ey Ramazon!
 
Urushlarga qo‘ying chek,
Zulm topmasin inson.
Saqlamasdan hech bir kek,
Xush kelding, ey Ramazon!
 
Adolatga cho‘zing qo‘l,
Talashmang, Yer bepayon.
Adovatdan yiroq bo‘l,
Xush kelding, ey Ramazon!
 
Ahli ilm qoshida,
Saboq olinglar Qur’on!
Do‘st har ishning boshida,
Xush kelding, ey Ramazon!
 
 Zulmatni qil nurafshon,
Jaholatni et xazon.
Qolmasin-da, beiymon,
Xush kelding, ey Ramazon!
 
Gunohlar bo‘lsin zavol,
Savobga to‘lsin osmon.
Rizq-ro‘zni olib halol,
Xush kelding, ey Ramazon!
 
Hamid IKROM
Qo‘qon universiteti talabasi

TABRIK

Qo‘qon universiteti talabalari nomidan ajoyib ma'rifatparvar va ilmli, shijoatli rahbar, ham yoshlarning fidokor yo‘lboshchisi, lideri Aliakbar aka Yunusovni tavallud ayyomlari bilan muborakbod etamiz! Ularga mustahkam sogʻlik, tinchlik-omonlik, mehnat faoliyatlarida ulkan muvaffaqiyatlar, ezgu ishlariga bardavomlik tilab qolamiz!

Qutlug‘ oy nafasi ufurgan chog‘i,
Qayta tug‘ilganda ona tabiat.
Hayot chamanida el-yurt ardog‘i,
Bo‘lib yashamoqlik qanchalar ham baxt.

Vatan taqdirida qolsin izingiz,
Uning kelajagi bo‘ling o‘zingiz!
Ahli solih bo‘lsin o‘g‘il-qizingiz,
Doim Qur'on bo‘lsin aytar so‘zingiz!

Tongdan duo qiling el-u, yurt uchun,
Tinchlik, omonlikda yashnasin Zamin.
Qalbingiz nuridek bo‘lsin bu ochun,
Har bir yosh iymoni yuksalsin, omin!

Hamid IKROM
Qo‘qon universiteti talabasi