بچه‌ها. متاسفانه آدمیزاد وقتی بیکاره می‌تونه در مورد رندوم‌ترین چیزها هم اورتینک کنه و حال خودش رو بگا بده. در نتیجه سرگرم شید و خسته برگردین به اتاق‌تون به هر نحوی که میشه. با کارکردن، با ورزش، با بیرون‌رفتن یا هرچیزی که فکر می‌کنید درسته، فقط بیکار نمونید!
به همه اعتماد نکن، با همه معاشرت نکن، هرکاری که بقیه می‌کنن رو نکن، به حرف‌ها و قضاوت‌های مردم توجه نکن. خودت بساز اون آدمی رو که میخوای، قدم به قدم.
خیلی قشنگه که یک‌نفر جزئیات شخصیتی تو رو بلد بشه با گذشت زمان و حواس‌ش بهشون باشه. دوست‌داشتن خیلی وقت‌ها فقط به بیان‌ش نیست!
همه‌چی تکراریه. حرف‌ها، آدم‌ها، کافه‌ها، کارهای روزمره، خیابون‌ها، صداها، استرس‌ها، و حتا بگایی‌ها. این چرخه‌ی تکرار مغزم رو خیلی فشار میده.
کاش قدرت این‌و داشتم دلتنگی‌ها رو برطرف کنم، فاصله‌ها رو کم، عشق‌‌ها رو پررنگ و ناامیدی‌ها رو حذف.
از اعتماد کسی سواستفاده نکنید بچه‌ها. آدم‌ها اگه شما رو درست و قابل‌اعتماد می‌دونن، سعی کنید بهشون حس امنیت جسمی و فکری بدین و خراب‌ش نکنید. این خیلی احمقانه‌س که کسی رو بعد یه اختلاف یا مشکلی که پیش اومده، با چیزهایی که ازش میدونی تحت‌فشار قرار بدی و پیش بقیه از جزئیات زندگی‌ش بگی و حرمت‌ش رو بشکنی. یکم بزرگ بشید و از خاله‌زنک‌بازی و کینه دوری کنید، حال خودتون هم بهتر میشه.
بدِ واقعی خودت باش در هر جایگاهی که هستی و برای رشدت بجنگ، تا خوبی که ادای بقیه رو در میاره. هویت داشته باش، آدم‌ها تو رو با تفاوت‌هات می‌شناسن نه تکرار راه‌های رفته‌ی دیگران!
دیگه نه کلمات نجات‌دهنده‌ن، نه آدمِ در آینه نه نگاه مثبت‌اندیشانه‌ی ادایی به زندگی. امروز چیزی منجی این لحظه‌های از دست رفته نیست!
انتظار یه امیدواریِ اشتباهی برای آدم می‌سازه که اگه نشه همه‌ی معادلات‌ت رو بهم می‌ریزه. ولی وقتی منتظر چیزی نیستی و امیدی هم به معجزه نداری، یه اتفاق خوب کوچیک هم زنده‌ت میکنه.
رابطه‌ی درست یعنی اینکه به یکی انقدر حس تعلق داری که حتا با بزرگ‌ترین چلنج‌ها و مشکلات هم نخوای ذره‌ای ازش فاصله بگیری.
نه تایید‌شدن انقدر مهمه، نه دیده‌شدن، نه موجه به نظر رسیدن. زمان پدیده‌ی عجیبی‌ه بچه‌ها. تا ذوق‌ش هست، تا حوصله‌ش هست، تا وقت دارید خودتون رو از علایق‌تون محروم نکنید که مبادا قضاوت بشید. از جاده نزنید به ناکجاآباد ولی راه صافی که همه میرن رو هم نرید! تکرار و روزمرگی، فرسایش میاره.