فردای بهتر (مصطفی تاجزاده)
44.8K subscribers
10.9K photos
3.44K videos
520 files
29.6K links
✳️کانال تلگرامی «فردای بهتر» با منش اصلاح‌طلبانه با ارائه رویکردی تحلیلی تلاش دارد به گسترش دموکراسی و بسط چندصدایی در جامعه ایران به امید فردایی بهتر برای ایران و ایرانیان قدم بردارد.

اینستاگرام: https://instagram.com/seyed.mostafa.tajzade
Download Telegram
🔴 حسن روحانی (١٩ بهمن ١٣٩٦):
كم‌آبی صدای آسمان، زلزله صدای زمين و اعتراض‌ها صدای مردم است. اين صداها را بايد بشنويم و به مقتضای آن عمل كنيم.
@jalaeipour
@MostafaTajzadeh
📝📝📝مهاجرین افغانستانی در ایران: فرصت‌ها و تهدیدها

✍🏻علی صالح‌نیا

بالغ بر 7 میلیون افغانستانی مهاجر در جهان وجود دارد که مقصد بیشتر این مهاجرین، ایران و پاکستان است. یکی از مشکلات عمده در مواجهه با مدیریت امور مهاجرین افغانستانی، عدم وجود آمار دقیق و قابل اتکا از تعداد مهاجرین قانونی و غیرقانونی است. در این گزارش، پس از بررسی تهدیدها و فرصت‌های موجود درباره این پدیده، پیشنهادهایی برای مواجهه با آن ارائه شده است.

با توجه به حجم بالای مهاجرین افغانستانی در ایران، می‌توان از این ظرفیت جهت ایجاد چهره مثبت و بشردوستانه از جمهوری اسلامی ایران نزد افکار عمومی جهان و سازمان‌های بین‌المللی استفاده شود و علاوه بر این، از بودجه‌ها و کمک‌های بین‌المللی در نظر گرفته‌شده برای مهاجرین جهت ساماندهی امور آنها استفاده نمود.

با توجه به روند پیری جمعیت در کشور، در صورت ایجاد رشد اقتصادی و صنعتی در طول سال‌های آینده با کمبود نیروی کار مواجه خواهیم شد که می‌توان با برنامه‌ریزی صحیح از کارگران افغانستانی جهت پر کردن خلأ نیروی کار ایرانی استفاده کرد.
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه امام صادق

@npps_ir
@MostafaTajzadeh
متن کامل این مقاله در لینک زیر👇👇👇

https://t.me/iv?url=http://npps.ir/ArticlePreview.aspx?id=182057&rhash=073f7e7dc13be6
📝📝📝 اعلامیه‌ی شرکت در اجتماع زنان پوشیه‌ای

✍🏻یادداشت دریافتی

این تصویر، اعلامیه‌ی شرکت در اجتماع زنان پوشیه‌ای، در دفاع از حجاب فاطمی است، که همراه با پیام آیت‌الله سیستانی دال بر اینکه «در حجاب اجبار نیست» منتشر شده است.

انگار جامعه فراتر از جدال و جنون سیاست‌مداران، دارد تمرین گفتگو می‌کند، مدنی می‌شود، و برای مخالفت‌ به روش‌های مدنی روی آورده است و دارد به سختی، اما مصمم، می‌کوشد که عقلانیت را برگزیند‌.

حتی لایه‌ی رادیکال جامعه هم به جای بگیر و‌ ببند و تذکر، که مشی پیشین او‌ بود، دارد با کنش مدنی حرف می‌زند و‌ اعتراض می‌کند.

آیا خوش‌بین باشیم به فرایند شکل‌گیری جامعه مدنی؟؟
آیا اینها، علامت‌های کم‌رنگ تلاش‌ برای روی آوردن به عقلانیت و‌ خردورزی در جامعه‌اند؟

@EnvironmentalSociology
@MostafaTajzadeh
http://up.upinja.com/l1p0r.jpeg
Forwarded from شرح آشوب
«عرصه جولان»
به بهانه سقوط و صعود و دنا ...
#حسام_الدین_ایپکچی
@hesam_ipakchi
📝📝📝همه پرسی اصلی فراموش شده

✍🏻علی مزروعی

مقدمه : اخیراً دکتر روحانی ریاست جمهوری اسلامی ایران در مراسم سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی بحث استفاده از ظرفیت « همه پرسی » در قانون اساسی را برای مسائل مهم کشور مطرح کرد و باب بحث و گفتگو در این باره را در عرصه عمومی گشودند. بررسی بازتاب و واکنش افراد و گروه های فکری و سیاسی موجود نسبت به این مقوله در کشورمان بسیار قابل توجه و در واقع بازگوکننده عمق فکری آنان نسبت به حق نظر و رای مردم در اعمال حاکمیت ملی و مردمسالاری است، و اینکه چقدر به انجام « همه پرسی »، که بگونه ای بازتاب دهنده " مشروعیت مردمی " حکومت در مقاطع مختلف است، باور و عقیده دارند؟
@MostafaTajzadeh
https://goo.gl/kPrRxF
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎥ضیا نبوی فعال دانشجویی از ۸سال‌و۸ماه زندانش گفت و این‌که زندان که می‌رفته گمان می‌برد حق تحصیلش را طلب دارد ولی بدهکار هم شد./ روزاروز

@MostafaTajzadeh
📝📝📝"علوم انسانی اسلامی به جایی نمی‌رسد..."

✍🏼رضا داوری اردکانی

دکتر رضا داوری اردکانی، استاد بازنشسته فلسفه دانشگاه تهران، در نامه‌ای خطاب به برگزارکنندگان دوره های "اسلامی سازی علوم انسانی" نوشت:

باسمه تعالی؛
دبیرخانه محترم هم اندیشی اسلامی، باسلام و درود

از دعوتی که فرموده اید، تشکر می کنم. متأسفانه من توفیق شرکت در نشست علم دینی و علوم انسانی اسلامی ندارم. کسی را هم نمی توانم بعنوان نماینده معرفی کنم.

این بحث چنانکه توجه دارید سی سال است که به نتیجه نرسیده است و به نظر نمی رسد که در آینده نیز به نتیجه ای برسد.

وقتی مطلب سیاسی با مسئله علمی خلط می شود، هر چه بکوشند به نتیجه نمی رسند. علم ماهیتی متفاوت با دین دارد و به این جهت آن را به صفت دینی نمی توان متصف کرد.

به عبارت دیگر وصف دینی نمی تواند صفت ذاتی علم باشد. البته وجود علوم دینی محرز است و این علوم در همه جا و بخصوص در کشور ما جایگاه ممتاز دارند اما آنها علومی هستند که مسائلشان مسائل دینی است.

علوم فقه و اصول فقه و حدیث و تفسیر و کلام و حتی فلسفه اسلامی در زمره علوم اسلامیند. علم های دیگر هر یک مسائل خاص خود دارند و با روش خاص به تحقیق و پژوهش در مسائل می پردازند و ملاک درستی و نادرستیشان رعایت روش است.

هیچ علمی را با ملاک بیرون از آن نمی توان سنجید. چنانکه حکم در باب فقه و حدیث با ملاک و میزان متدولوژی علم جدید اعتبار و وجهی ندارد.

البته دین و دینداران می توانند نسبت به مسائل همه علوم و بخصوص علوم معروف به علوم انسانی و اجتماعی نظر انتقادی داشته باشند و پس از مطالعه و آشنایی کافی که البته به آسانی حاصل نمی شود، در مباحث آن علوم چون و چرا کنند؛ اما این چون و چرا در نقد علم است، نه اینکه علم تازه باشد.

ما هنوز به این مرحله نرسیده ایم. توجه داشته باشید که علم اجتماعی علم نظم جامعه مدرن است.

در سیصد سال اخیر در غرب علوم اقتصاد و تاریخ و حقوق و جامعه‌شناسی و مردم شناسی و... به وجود آمده و تحقیقات عظیمی در مسائل آن علوم صورت گرفته است که بی اطلاع وسیع و دقیق از آنها و بدون نقد و تحقیق نمی توان درباره آنها حکم کرد و مثلاً تصمیم گرفت که علم دیگری جانشین آنها شود.

علم اجتماعی جدید با نظم تجدد تناسب دارد. ما اگر نظم دیگری جز نظم تجدد در نظر داریم و به چگونگی قوام و به راه تحقق آن می اندیشیم و برای رسیدن به آن می کوشیم؛ شاید در راه علمی متناسب با نظم تازه قرار بگیریم.

در این مورد هم توجه داشته باشیم که علم و جامعه با هم قوام می یابند. جامعه کنونی ما جامعه توسعه نیافته است. این جامعه همه نیازهای جامعه مدرن را دارد، بی آنکه از توانایی های آن برخوردار باشد.

اگر می توانستیم خود را از این وابستگی نجات دهیم و راه رسیدن به جامعه ای را بیابیم که در آن روح دینی یعنی اعتقاد به توحید و عالم غیب و معاد حاکم باشد و مردمانش از سودای مصرف آخرین تکنولوژی های ساخته جهان توسعه یافته آزاد باشند و با همدلی و هماهنگی برای معاش توأم با اخلاق بکوشند، شاید افقی پیش رویمان گشوده می شد.

توجه داشته باشیم که علم یک طرح مهندسی ساختنی نیست، یافتنی است.

من حرف دیگری ندارم و چیز دیگری نمی توانم بگویم، جز اینکه خوبست که اگر می توانیم به جای بحث درباره علوم اجتماعی اسلامی، در باب شرایط امکان تجدیدعهد دینی و بنای یک جامعه اسلامی بیندیشیم و در این راه به لطف پروردگار علیم امیدوار باشیم.


@javadrooh
@MostafaTajzadeh
https://attach.fahares.com/OFLhLanpR5c6n7B/pC7TnA==
پست اينستاگرامي مدير روابط عمومي هلال احمر و یادآوری نکته ای اخلاقی که متاسفانه برخی رعایت نمی کنند.

@sahandiranmehr
@MostafaTajzadeh
📝📝📝حرکت قطار خالی به سوی اهداف متعالی بی‌فایده است

✍🏻سعید شریعتی

قطار اداره جامعه ایران برای همه ایرانیان باید واگن‌های لازم را تعبیه کند و همه ملت در این قطار احساس آرامش کنند، آرامش داشته باشند و طبیعتا با یکدیگر لذت و رنج سفر را بچشند تا با یکدیگر به مقصد مورد نظر انقلاب برسند.

اگر قطاری مقصد عالی و جاودانه داشته باشد و با سرعتی خوب حرکت کند، اما مسافران سوار قطار نباشند، در ایستگاه‌های اولیه پیاده شده یا به بیرون هدایت شده باشند، حرکت این قطار خیلی موفق ارزیابی نمی‌شود.

به نظر من در شرایط حاضر مساله‌ای که می‌تواند از طریق مراجعه به آرای عمومی و همه‌پرسی برای یکبار در تاریخ سیاسی ایران حل شود موضوع انتخابات آزاد و نظارت استصوابی است که درمورد آن اختلافاتی وجود دارد. این فرایند یک بار در مجلس ششم و دولت اصلاحات کلید خورد و به مراحل خوبی رسید. یعنی رئیس دولت اصلاحات و فراکسیون‌های مجلس ششم به پیش نویس همه‌پرسی رسیدند، اما به این دلیل که نتوانستند بخش‌های دیگر مجلس به خصوص شخص رئیس مجلس وقت را با خود همراه کنند عملا طرح همه‌پرسی ناکام ماند.

* گفتگو با روزنامه آرمان ۲۹ بهمن
@shariatidiar
@MostafaTajzadeh

https://goo.gl/CjsTFr
توییت ریحانه طباطبایی
@MostafaTajzadeh
📝📝📝ریشه‌های یک بحران

✍🏻کانال آهستان

بخاطر اتفاقات اخیر، مطالب و پیام‌های سه گروه تلگرامی را دنبال ‌می‌کنم که اعضای آنها از فعالان مطرح و شناخته شده مجازی، خبرنگاران رسانه‌های مختلف و تحلیلگران سیاسی هستند. اغراق نیست اگر بگویم تقریبا ۹۰ درصد این افراد اصلا نمی‌دانند که درباره چه گروهی حرف می‌زنند. ادعاهای عجیب و غریبی را با تعابیر زننده مطرح می‌کنند که آدم از خواندنش تعجب می‌کند. کاش می‌شد همه این پیامها را بعنوان شاهد اینجا بیاورم تا ببینیم تحلیلگران ما چه کسانی هستند و در فتنه‌ها و بحران‌های اجتماعی چگونه می‌اندیشند و چه نسخه‌هایی می‌پیچند.

جنایت و آدمکشی قطعا محکوم است و عاملان جنایت اخیر عضو هر گروه و فرقه‌ای که باشند، باید محاکمه و مجازات شوند اما یک بار از خودمان پرسیده‌ایم که دلیل این همه بحران چیست؟ طبعا اگر پاسخ را از این تحلیلگران سیاسی بخواهیم، یک جواب بیشتر ندارند: ریشه همه فتنه‌ها دیگران هستند و ما خوبیم! فرض کنیم حق همین است و همه مشکلات ناشی از گروه‌های مقابل ماست؛ حال برنامه ما برای حل بحران چیست؟ راه آسانی که برخی دوستان پرجوش و خروش ما پیشنهاد می‌کنند، برخورد قاطع، سرکوب تمامی مخالفان و اعدام همه آنهاست! چنین افرادی قطعا هیچ شناختی از ماجرا ندارند. کاش همیشه در حد تئوری‌پردازی باقی بمانند و هرگز به قدرت نرسند! هرچند انتشار این حجم از نفرت‌پراکنی به خودی خود دمیدن بر آتش فتنه است.
@MostafaTajzadeh
متن کامل؛
http://telegra.ph/ریشه%E2%80%8Cهای-یک-بحران-02-21
مجلس یادبود دکتر کاووس سیدامامی
روز چهارشنبه ۲ اسفند‌ ۱۳۹۶ از ساعت ۱۴ تا ۱۵:۳۰
در مسجد حجت‌ ابن الحسن
به نشانی سهروردی، پایین تر از میدان پالیزی برگزار خواهد شد.

حضور شما عزیزان و بزرگواران موجب شادی روح آن مرحوم و تسکین خاطر بازماندگان خواهد بود.

@MostafaTajzadeh
https://t.me/khaliliim/5345
📝📝📝”دولت وقت شناس”

✍🏻پدرام سلطانی

حکمرانی خوب از مباحثی است که در یک سال گذشته توجه صاحبنظران داخلی را بیش از پیش به خود جلب کرده است. نظر غالب بر این است که ما در توجه به الزامات و چارچوب حکمرانی خوب کوتاهی داشته ایم و شیوه ی اداره ى کشور از این بابت کاستی های بسیار دارد. به گمان من در تعریف حکمرانی خوب و شاخصهای آن یک شاخص مهم دیده نشده است. این شاخص را من "وقت شناسی" می دانم. وقت شناسی در حکمرانی به معنی "داشتن فهم درستی از زمان مناسب اخذ تصمیم و اجرای سیاستها" است.

وقتی به رفتار دو دولت حال و قبلی کشور نگاه می کنم، دو رفتار متفاوت را از منظر شاخص وقت شناسی در آنها مشاهده می کنم. در دولت آقای احمدی نژاد رفتار تعجیل در تصمیم و اجرا مشهود بود و در دولت آقای روحانی تأخیر در تصمیم و اجرا. بطور مثال زمانی که سیاستهای اصل ٤٤ به دولت اول آقای احمدی نژاد ابلاغ شد ایشان ظرف مدت ٤٨ ساعت پس از ابلاغ تصمیم گرفت که ٤٠ درصد از سهام قابل واگذاری را بصورت رایگان یا نیم بها به دهکهای کم درامد واگذار کند. به عبارتی برای رقمی در حدود ٥٠ هزار میلیارد تومان از دارایی دولت، و شاید بیشتر، بدون انجام هیچ کار کارشناسی ظرف مدت ٤٨ ساعت تصمیم گیری شد! نتیجه ی آن را هم امروز می توان دید، نه تنها چیزی نصیب گروههای کم درامد نشد، بلکه مانعی جدی در مسیر توسعه ی بنگاههای مشمول این حکم ایجاد شد و آنها را در افزایش سرمایه، استفاده از مدیران کارامد و شفافیت به بیراهه کشاند. یا در نحوه ی واگذاری بنگاه های دولتی، با تعجیل در واگذاری، بدون برنامه ریزی و هدفگذاری مشخص، موجب شد هیچ یک از اهداف خصوصی سازی محقق نشود و دست دولت هم از نظارت بر واحدهای واگذار شده کوتاه شود.

عکس این رفتار در دولت آقای روحانی به چشم می خورد. ایشان علیرغم اینکه برای اجرای سیاستهای مهمی چون اصلاح قیمتهای حاملهای انرژی، برخورد با مؤسسات مالی غیرمجاز، ایجاد انضباط در نظام بانکی، مقررات زدایی و چندین مسئله ی دیگر باید در دولت نخست خود تصمیم گیری و اقدام می کرد، این تصمیمات را به تأخیر انداخت و موجب گردید که اندازه ی این مشکلات بزرگتر و در نتیجه اتخاذ تصمیم و اجرا سخت تر شود.

تعجیل در تصمیم گیری و اجرا، که از ویژگیهای دولتهای پوپولیست در همه جای دنیاست، تا حد زیادی قابل فهم است. این دولتها اهمیتی به آثار بلند مدت تصمیمات خود نمی دهند. آنچه برایشان مهم است نتایج کوتاه مدت و جلب نظر مردم است. پس تکلیف این دولتها مشخص است و نیاز به تحلیل بیشتر علل و عوامل تعجیل در تصمیم گیری نیست.

از این جنس دولتها که بگذریم، در خصوص سایر دولتها موضوع وقت شناسی در تصمیم و اجرا، نشانه ای از عمق کار کارشناسی، کارامدی بوروکراسی دولتی، یکپارچگی سطح ارشد کابینه و تفوق مدیریت علمی به مدیریت سیاسی است.

در دولت جناب آقای روحانی تعداد تصمیمات درست بیشتر از تصمیمات غلط بوده است، اما مشکل این است که در توجه به زمان اجرای تصمیمات و اجماع سازی در دولت، کاستی آشکار به چشم می خورد. دولت دوم آقای روحانی در شرایطی قرار گرفته است که یک انبان کار نکرده و تصمیم نگرفته به همراه خود دارد و بیش از آنکه مختار به تصمیم گیری باشد به جبر فشارهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی به تصمیم گیری واداشته می شود.

البته نباید از حق گذشت که بخشی از علل تأخیر در تصمیم گیری ناشی از ناهماهنگیهای فرادولتی است، اما تاکنون در اینگونه موارد شیوه ی دولت تسلیم شدن به علل بیرونی بوده است، که این هم از نشانه های تأخیری عمل کردن دولت است. به این مسئله هم باید صریح تر اشاره کرد که "ناهماهنگیهای درون دولتی" نیز عامل تأخیر در تصمیم گیری و شکست در اجراست. نقش یک رئیس جمهور در چنین شرایطی بیشتر اهمیت می یابد. او باید از یک سو عوامل شکست در تصمیم گیری به هنگام را از دولت خارج کند و از سوی دیگر باید بتواند نقش تمام کننده را در تصمیمات ایفا کند.

فارغ از بحث دولت، لازم است تأکید کنم که اهمیت وقت شناسی در تصمیم، به عنوان یک شاخص حکمرانی خوب، تنها به قوه ی مجریه محدود نمی شود. قوه ی مقننه نیز با به تأخیر انداختن اصلاح قوانین در نقصان حکمرانی مقصر است. مدت زمان اصلاح قوانین مهم در مجلس گاه به بیش از ١٠ سال هم میرسد. نمونه ى آن قانون تجارت که از سال ٨٤ تاکنون در مجلس چرخ می خورد. در قوه ی قضائیه نیز تأخیر در تصمیمات اصلاحی موجب شده که امروز بیش از ١٥ میلیون پرونده ى اختلاف و دعوی وجود داشته باشد. من به این میزان بسنده می کنم و می گویم که تصمیم به وقت نگرفتن بسیار به کشور لطمه زده است و این لطمات در آینده بیشتر هم خواهد شد. عاقلان را اشارتی کافیست....

@MostafaTajzadeh
http://up.upinja.com/ipwxs.jpeg
📝📝📝 مهدی اخوان ثالث

✍🏻عباس کیارستمی

" در فرودگاه مهر آباد، اخوان ثالث شبیه هر مسافر تازه کار و بی تجربه گویا اشکالاتی در باب اسباب و اثاثیه ی سفر داشت .قصد سفر به لندن داشت...به مسوول گمرک گفتم " این آقا مهدی اخوان ثالث است. مواظبش باش . خیلی عزیز است." مسوول گمرک از من پرسید : "کی؟ همین آدم ؟ "

گفتم "بله. همین آدم." به او نگاهی کرد ولی انگار او را به جا نیاورد. به دادش رسیدم و گفتم او شاعر است. اما باز هم افاقه نکرد. از پهلوی او که رد شدم به او سلام کردم. با خضوع و تواضع روستایی جواب سلام مرا داد. ظاهرا انتظار نداشت که کسی در چنین صحرای محشری او را بشناسد. توی هواپیما یک بار دیگر از کنارم رد شد. به مسافری که پهلویم نشسته بود گفتم "این آقا مهدی اخوان ثالث است." پرسید" کیه ؟" گفتم "شاعر است." سری تکان داد و تظاهر کرد که او را می شناسد. ولی نشناخته بود. چون پرسید "در تلویزیون کار می کند؟" به نظرم آمد اگر بخواهی جزو مشاهیر باشی باید صورتی آشنا داشته باشی نه نامی آشنا.

در فرودگاه لندن ، من و اخوان هر دو پیاده شدیم. هر کدام می خواستیم به جایی دیگر برویم. لازم بود در سالن ترانزیت مدتی منتظر پرواز بعدی مان باشیم. اخوان منتظر بود. توی یک صندلی فرو رفته بود. نگاهش می کردم. اصلا به کسی نمی مانست که اولین بار است به خارج سفر می کند.

چهار ساعت انتظار را نمی شد نشست و دیدنی های " دیوتی فری شاپ" فرودگاه را ندید. مدل های جدید دوربین عکاسی و ساعت های مدرن و... چون باز آمدم ، شاعر پیر را آسوده دیدم. هنوز همچنان ساکت. تکان نخورده بود. چه آرامشی داشت. چقدر چشم و دل سیر بود. چه تفاوت غریبی. دیدم هنوز مشغول همان " سیر بی دست و پا " است. با خودش است. در خودش است. غرق است. آرامش اخوان مرا به یاد دوستی انداخت که چندی پیش به لندن رفته بود و فروشگاه " هارودس" را از بالا تا پایین با دقت دیده بود و وقتی از فروشگاه بیرون آمده بود گفته بود خیلی قشنگ بود. همه ی چیزهایی که اینجا دیدم قشنگ بود ولی من چه خوشبختم که به هیچکدام شان احتیاجی ندارم. اینجا اخوان مثل اینکه ندیده می دانست به چیزی احتیاج ندارد و بی نیاز است. یادم آمد که او گفته است «باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست؟» این شعر، که اگر او همین یک شعر را گفته بود بازهم شاعر بزرگی بود. "

(خاطره ای از عباس کیارستمی
از کتاب باغ بی برگی)

@daastaanak
@MostafaTajzadeh
http://up.upinja.com/j7e5u.jpeg
📝📝📝صداوسیما به مثابه اهرم فشار

✍🏻امیر راعی فرد

تلویزیون رسمی کشور باز هم در رفتاری تکراری نسبت به اتفاقات امنیتی داخلی واکنشی شتاب زده از خود بروز داد.

چندی است که جریان اتهامات امنیتی و جاسوسی علیه فعالان محیط زیستی به عنوان مهمترین خبر سیاست داخلی مطرح می باشد.

حال فارغ از صحت و سقم این اتهامات که یقینا دارای روال قانونی مشخصی می باشد می توان به نقش صداوسیما در این پازل امنیتی بصورتی شفاف ورود نمود.

صداوسیما سالیان سال است که با ورود نا به هنگام خود به مناقشات امنیتی عملا نقش بازپرس و بازجوی سیاسی و امنیتی را برای خود قائل می شود.

به عنوان مثال ،تحلیل های سیاسی یک جانبه ای که جملگی را می توان به عنوان تایید کننده هر گونه اتهام امنیتی به شمار آورد از کارکردهای این روزهای رسانه اصطلاحا ملی می باشد.

جهت دهی افکار عمومی پیش از صدور حکم قضایی و تایید حکم قضایی پیش از مشخص شدن نتیجه فرجام خواهی از سوی تیم سیاسی حاکم بر این رسانه ، عملا صداوسیما را به اهرم فشار امنیتی بر فعالان سیاسی و مدنی تبدیل کرده است.

سابقه مخدوش تلویزیون در بر هم زدن آرامش اجتماعی چه در سالهای اولیه انقلاب و چه در دوران تصدی گری دولت اصلاحات و در ادامه نحوه ورود رسانه اصطلاحا ملی به بحران سیاسی سال ۸۸ نه تنها سبب کشف حقایق مکتوم سیاسی نمی شود بلکه به بی اعتمادی روز افزون جامعه به این رسانه حزبی منجر می گردد.

اتفاقات روزهای اخیر و پخش ویژه برنامه ای امنیتی علیه متهمی که در قید حیات نیست از شگفتی های برنامه سازی صداوسیما در قریب ۴۰ سال فعالیت محسوب می گردد.

نقض حقوق شهروندی از جانب رسانه رسمی یک کشور نسبت به شهروندان همان کشور امریست که گویا تنها در کشور ما تبدیل به یک رویه امنیتی شده است.

صدور حکم قطعی از جانب برنامه سازان صداوسیما نسبت به متهمی که هنوز در دادگاه دفاعیات خود را مطرح نکرده است و انتشار تصاویر خصوصی از وی در فراگیرترین رسانه رسمی نه تنها امری غیر امنیتی قلمداد می گردد بلکه اصول اخلاقی یک رسانه را نیز مخدوش می نماید.

هنوز پخش اعترافات تلویزیونی برخی از فعالان سیاسی و مدنی کشور در ذهن ما نقش بسته است. اعترافاتی که در قریب به اتفاق آنها پیش از صدور حکم قطعی دادگاه صورت گرفته است .

حال پرسش اساسی اینجاست که آیا ورود رسانه اصطلاحا ملی به مناقشات امنیتی آن هم پیش از راستی آزمایی اتهامات از جانب قوه قضاییه چه هدفی را دنبال می کند؟

آیا صدا و سیما الزاما دارای نقشی امنیتی در حوزه اجتماعی می باشد؟
آیا ایجاد فضای رعب و وحشت دستاوردی غیر از نامریی شدن فعالیت های حتی قانون مند اجتماعی به همراه دارد؟

آیا کارشناسان سیاسی این رسانه به صرف برداشت های شخصی خود و مدیران رسانه ای شان دست به این گونه اقدامات ضد امنیتی می زنند؟ و دهها پرسش دیگری که می توان در این مورد مطرح نمود.

آنچه واضح است ، همراهی بخشی از نهادهای امنیتی داخلی با رسانه حزبی صداوسیما می باشد. به این مفهوم که صداو سیما در مواردی بدل به اهرم اجرایی قسمتی از نهادهای امنیتی می شود که با رویکردهای مشخص سیاسی در صدد بستن فضای تنفس فعالیت های قانون مند هستند.

باید توجه داشت که ندای قانون مداری به عنوان کار ویژه برون رفت از معضلات و مصایب امنیتی چه درحوزه داخل و چه در حیطه های فرامرزی تنها آوای شنیدنی رفتارهای مدیریتی در کشور خواهد بود و این گونه رفتارهای قانون گریزانه نه تنها کمترین دستاورد امنیتی ندارد بلکه به عمیق شدن سندروم بی اعتمادی اجتماعی خواهد انجامید.

کوتاه سخن این که صداوسیما با گذشت ۴ دهه از پیروزی انقلاب نه تنها نتوانسته است که خود را به عنوان رسانه مردمی معرفی نماید بلکه با متمایل شدنش به سمت نهادهای فراقانونی ، عملا راه خود را از خواسته های اجتماعی جدا کرده است که این اتفاق خود بزرگترین معضل امنیتی در کشور محسوب خواهد گردید.
@MostafaTajzadeh