فردای بهتر (مصطفی تاجزاده)
44.8K subscribers
10.9K photos
3.44K videos
520 files
29.6K links
✳️کانال تلگرامی «فردای بهتر» با منش اصلاح‌طلبانه با ارائه رویکردی تحلیلی تلاش دارد به گسترش دموکراسی و بسط چندصدایی در جامعه ایران به امید فردایی بهتر برای ایران و ایرانیان قدم بردارد.

اینستاگرام: https://instagram.com/seyed.mostafa.tajzade
Download Telegram
📝📝📝آقای جمهوری اسلامی!

✍🏻سیدضیاء مرتضوی

این بنده کمترین از میان دهها موضوع کوچک و بزرگ که اینک در مسائل اجتماعی سراغ دارد تا درباره آن بنویسد، این یادداشت را در حالی می‌نویسد که سرگردان است چه کسی را مخاطب آن سازد و از این رو می‌گوید: «آقای جمهوری اسلامی!»

این بنده طلبه‌ای ناچیز در قم است که بسیاری از آمال و آرزوهای خود را برای به بار نشستن اخلاق انسانی و شریعت اسلامی، به ویژه از سوی حاکمان و مدیران جامعه و برخورداری جامعه اسلامی از حکمرانی‌ای در تراز حکومتی که در ذهن خود داشته و در متون دینی سراغ دارد، بر باد رفته می‌پندارد؛ آمال و امیدهایی که در پی انقلاب شکوهمند اسلامی و مردمی به رهبری امام‌خمینی، در دل میلیون‌ها هموطن پدید آمد و به مرزهای سیاسی ایران محدود و محصور نشد؛ اما همچنان دل در گرو ارزش‌ها و شعارهای اسلامی و انسانی ماندگاری دارد که خاستگاه انقلاب و در پی آن، خاستگاه شکل‌گیری نظام جمهوری اسلامی ایران بود.

«من» و «ما» و «همه»، به رغم تمایز در برخی باورها و خواسته‌ها جمهوری اسلامی را در آن تراز و با نصابی از بایدها و نبایدهایی می‌دیدیم و می‌خواستیم و می‌خواهیم که با شنیدن و خواندن سیره و سنت پیامبر رحمت (ص)، نیز آنچه تاریخ و متونی چون نهج البلاغه از حکومت امیرالمؤمنین علی(ع) و آنچه رهبران فکری و دینی مطرح می‌کردند، در ذهن و جان ما شکل گرفته بود؛ اما اینک از آن حقیقت مطلوب تا این واقعیت موجود، چه اندازه فاصله است؟ پرسشی است که دست‌کم اینک مجال پرداختن به آن نیست؛ پرسشی که صدها پرسش در دل خود دارد.

آنچه اینک در میان بسیاری مسائل ریز و درشت که چه بسا سال‌هاست دست‌کم ذهن و زبان بخش عمده‌ای از جامعه ما را به خود مشغول ساخته این پرسش کوتاه است که آنچه درباره آقای «بکتاش آبتین» منتشر شده و او را در حالی که با لباس زندان، هر دو پای او با زنجیر به تخت بیمارستان بسته شده است، آیا شایسته جمهوری اسلامی ایران است که قرار بود و هست الگویی از یک حکومت اسلامی و انسانی به دست دهد و چشم رقیبان و مدعیان را خیره خود سازد؟ آیا این عکس گویای همان نصاب وعده شده از رفتار با مردمان این سرزمین، هر چند متهم یا مجرم است؟ آیا کارگزاران جمهوری اسلامی ایران، در سطوح مختلف، وقتی چنین صحنه‌ای را می‌بینند، آن را «نشان» اقتدار و «نصاب» حاکمیت دین و احکام شریعت و قوانین برخاسته از آن می‌دانند؟ اگر چنین است، تصریح کنند تا تلقی ما را از اخلاق و دین و شریعت اصلاح کنند و اگر چنین نیست، چه پاسخی به چنین رفتارهایی دارند؟

این بنده ناچیز با آقای آبتین هیچ آشنایی ندارد و هیچ قضاوتی درباره نوع اتهام یا جرم منتسب به او ندارد و برای نخستین بار است که با نام او آشنا می‌شود و قاعدتاً از نظر فکری و چه بسا اعتقادی با وی تمایز دارد و پیداست پرسش یادشده امری فراتر از شخص وی یا دلیل محکومیت وی است. اما این بنده حق خود می‌داند که این پرسش را به رخ همه کسانی بکشاند که چنان رفتاری را در شأن نظام جمهوری اسلامی و سازگار با ارزش‌های اخلاقی و چارچوب‌های فقهی و متناسب با الگوهای تاریخی و کلامی اسلام و تشیع می‌دانند و نشانه آن این است که بدون واهمه و نگرانی، در برابر دیدگان عموم چنین می‌کنند و آن را چه بسا نشانه اقتدار خود یا حکومت می‌دانند؛ در حالی که اگر این نشانه چیزی باشد که هست، نشانه ناتوانی و ترس است. ناتوانی خودخواسته و ترس خودساخته...

متن کامل را در instant view بخوانید:

@MostafaTajzadeh

https://bit.ly/3wXBwLh
Forwarded from ربات حذف ✂️
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
‏من #دشمن نیستم.
به خدا #بیکارم
۲۲ سالمه
حق منو میخوام

#تیر_نزن
#مرد_باش
maryam_zohdi
📝 «حالا که مردم ناراحتیشان را بروز دادند و اظهار کردند، هیچ گله‌ای نمی‌شود از مردم داشت.» #رهبر در سخنان امروز خود حق اعتراض مردم #خوزستان در روزهای اخیر را به‌رسمیت شناخت. حال باید روشن شود چه کسی مسئول و پاسخگوی خون‌های ریخته‌شده تا امروز است؟
#توییت
@MostafaTajzadeh
Forwarded from شبکه توسعه
🔳⭕️چگونه در مسیر توسعه گام برداریم؟
نقش و مسئولیت ما در توسعۀ جامعه چیست؟
وحید احسانی (@vahidehsani_vh)

⭕️«اصلاح بنیادین و پایدار» جامعه صرفاً طی فرآیندی «از پایین به بالا» که از بطن مردم شکل گیرد، امکان‌پذیر است. حتّی اگر معتقد باشیم اصلاح جامعه باید از بالا و توسّط مسئولان صورت گیرد، در صورتی که آن‌ها در این راستا گام برندارند، باز هم مجبوریم یا به «نق زدن» اکتفا کنیم و یا خودمان دست به کار شویم. تاکنون، بطن جامعه عمدتا به «نق زدن» که واکنشی احساسی و بی‌فایده است و اکثر اندیشمندان نیز به «نقد کردن» یا «انتشار محتوای اندیشمندانه» که مفید امّا ناکافی است، اکتفا کرده‌اند.

☑️تجویز راهبردی:
لازم است فرایند ایجاد آمادگی و شرایط لازم برای اصلاح از پایین به بالای جامعه (اصلاحات مدنی) آغاز شود. برای این مهم، به دو تغییر کلّی اصلاح فردی و نهادسازی نیازمندیم.

🔹اصلاح فردی شامل موارد زیر است:
1- افزایش سطح آگاهی
2- تمرین و یادگیری مهارت‌های توسعه
باید در نظر داشت که از نظام آموزشی رسمی نمی‌توان انتظار داشت که آغاز کنندۀ فرآیند اصلاح جامعه باشد، زیرا پیش از این که جامعه در مسیر اصلاح قرار گیرد، نظام آموزشی رسمی بازتاب دهندۀ «ایرادهای فرهنگی بطن جامعه» و «منافع جریان‌های ذینفوذ بالادستی» است و جز این هم نمی‌تواند باشد.

🔹نهادسازی: خارج شدن از حالت «اتمیزه» یا «سلّول‌های مجزّا» و سازمان‌یافتن در قالب گروه‌های کوچکی که در راستای اهداف مشترک با هم همکاری می‌کنند.

⭕️از آنجا که کسب و ارتقاء مهارت‌های توسعه‌، به ضرورت، مستلزم «تمرین کار گروهی» بوده و امکان ندارد که کسی بتواند تنها با مطالعه در این عرصه توفیقی به دست آورد، روش و مسیر «اصلاح فردی» و «نهادسازی» در واقع یک مسیر واحد است. یعنی افراد طی این مسیر، هم مهارت‌های توسعه را کسب و تقویت می‌کنند و هم از حالت «اتمیزه» خارج شده و به یک جامعۀ مدنیِ مرتبط و هماهنگ تبدیل می‌شوند. در رابطه با این مسیر نکات مهمّی وجود دارد که باید لحاظ شوند:
🔹ضروریست که این گروه‌های کوچک به صورت خوشه‌ای با هم در ارتباط باشند. یعنی در عین حالی که به صورت مستقل تصمیم‌گیری و فعّالیت می‌کنند، امّا با هم در ارتباط بوده، از فعّالیت‌ها و برنامه‌های یکدیگر مطلّع بوده و برخی برنامه‌های مشترک نیز داشته‌باشند.
🔹موضوع فعّالیت گروه‌های فعّال اجتماعی هر چه که باشد، به هر حال باید بخشی از زمان و انرژی خود را به مطالعه و افزایش سطح آگاهی اختصاص دهند.
🔹لازم است اجزاء این «شبکۀ مویرگی» با اندیشمندان و صاحب‌نظران ارتباط تعاملی و سازمان یافته‌ای برقرار کرده و در تصمیم‌گیری‌ها به نقطه نظرات و توصیه‌های عالمانه و هماهنگ‌کنندۀ آن‌ها توجه داشته‌باشند.
🔹مهم است که این مسیر و سازمان‌یافتگی با نیّت و جهت‌گیری «اصلاح‌گرانه» طی شود. در غیر اینصورت، مهارت‌هایی که کسب می‌شوند و شبکه‌ای که ایجاد می‌شود صرفاً کارکرد و قابلیّت تخریبی خواهد داشت و نه توسعه‌ای.
🔹وقتی ویژگی‌های فردی و سازمان‌یافتگی جمعی از سطح مشخصی نازل‌تر شود، بطن مردم خاصیّت «استبداد‌زایی» پیدا می‌کنند. اتّفاقی که به نظر می‌رسد طی هزاران سال زندگی تحت استبداد، در مورد ما ایرانیان رخ داده و باعث شده برخی صاحب‌نظران از بازتولید استبداد و امثال آن سخن بگویند.

با توجه به مورد پیشین، لازم است در هدف‌گذاری‌ها، یک مسیر معقول و منطقی لحاظ شود. یعنی ابتدا افراد در قالب گروه‌های کوچک (ضمن ارتباط خوشه‌ای با سایر گروه‌های مشابه) فعّالیت خود را با اهداف کوچکی آغاز کنند و سپس به تناسب «ارتقاء آگاهی و مهارت‌های توسعه‌ای خود» و نیز به تناسب میزان «نهادینه شدن ارتباط سازمان‌یافته با سایر گروه‌ها و اندیشمندان» به اهداف بزرگتری نیز بپردازند.

اقداماتی که در راستای تجویز راهبردی بالا انجام می‌شود نباید به یکی از بیماری‌های همه‌گیر و سرمایه‌سوز جامعه، یعنی «نسخه‌پیچی برای دیگران» منجر شود. اکثر مسئولان و مردم، همواره در حال نسخه‌پیچی برای دیگران بوده و گفته‌ها و توصیه‌هایشان از این دست است که: «باید با فساد مبارزه شود»، «باید جلوی رانت خواری گرفته‌شود»، «باید سطح آگاهی مردم ارتقاء پیدا کند»، «مردم باید با هم مرتبط شوند» و غیره.

در حال حاضر بر اساس «نسخۀ راهبردی پیش‌گفته» اقدامات زیر در حال انجام است:
🔹برگزاری جلسات کتابخوانی و همفکری که گزارش این جلسات در کانال موفقیت‌های کوچک ایرانیان و هم در بخش ایدۀ بیست اخبار شبکۀ چهار سیما منتشر شده است.
🔹برگزاری جلسات کتابخوانی در استان کرمانشاه که کانال تلگرامی «جلسات کتابخوانی کرمانشاه» نیز در این راستا ایجاد شده است. بنا است سطح همکاری افزایش داده شود، اهداف و برنامه‌های مشترکی تعریف شده و همۀ دغدغه‌مندان ارتقاء سطح مطالعه در استان، آن اهداف و برنامه‌ها را دنبال کنند.
(اگر می‌پسندید، به اشتراک بگذارید.)
#شبکه_توسعه
@I_D_Network
Forwarded from حقیقت
یادم هست در سال‌هایی که در قم بودیم، یک نمایش‌ها و شبیه‌های خیلی مزخرفی در میان مردم بود. سال‌های اول مرجعیت مرحوم آیت‌اللّه بروجردی بود که قدرت فوق‌العاده داشتند. قبل از محرم بود. به ایشان گفتند وضع شبیه‌خوانی ما این‌جور است. دعوت کردند، تمام رؤسای هیئت‌ها به منزل ایشان آمدند. از آن‌ها پرسیدند: "شما مقلّد چه کسی هستید؟" همه گفتند: "ما مقلّد شما هستیم." فرمودند: "اگر مقلّد من هستید، فتوای من این است که این شبیه‌هایی که شما به این شکل درمی‌آورید حرام است." با کمال صراحت به آقا عرض کردند که آقا ما در تمام سال مقلّد شما هستیم، الّا این سه‌چهار روز که ابداً از شما تقلید نمی‌کنیم! گفتند و رفتند و به حرف مرجع تقلیدشان اعتنا نکردند. این نشان می‌دهد که هدفْ امام حسین نیست، هدفْ اسلام نیست، #نمایشی است که از آن استفاده‌های دیگری و لااقل #لذتی می‌برند.

مرحوم مرتضی مطهری

@Haghighatznu
@MindMeditation

عکس: برگزاری مراسم "مسلمیه" در شرایط قرمز کرونایی!!!

http://Instagram.com/Haghighatznu
📝📝📝ده را همه، آب، در ربوده
ما لافزنان که دهخداییم


✍🏼محمدرضا حکیمی

انقلاب ما هنوز تا یک «انقلاب واقعی» فاصله ای بسیار دارد. و آنچه مایه تأسفی عمیق است این است که هر روز که
می آید این فاصله نه تنها کمتر نمی شود بلکه بیشتر نیز می شود، و شکافهای قارونی در زندگیها همواره عمیق تر و عمیق تر می گردد. در این حرکت که در ایران واقع شد، کارهایی می بایست بشود و نشد، و کارهایی نمی بایست بشود و شد. و عمده ناکامی انقلاب از همینجاست...

به نظر اینجانب می بایست سرمایه داران در حاکمیت نفوذ نمی کردند که کردند، و می بایست روحانی به کارهای اجرایی نمی پرداخت که پرداخت. نتیجه موضوع نخست، محو زمینه های حرکت به سوی عدالت و ساختن جامعه قرآنی شد برای همیشه؛ و نتیجه موضوع دوم، ضعف مدیریت و قابلیت هر چه بیشتر نفوذپذیری شد، بصورتی غیر قابل جبران؛ و می نگریم که ضعف مدیریت چگونه بیداد می کند، و امیدی به سامانیابی نابسامانیهای گوناگون بر جای نمی گذارد.

نتیجه موضوع نخست این شد که دیگر نتوان به آیات « إن الله يأمر بالعدل» و «ليقوم الناس بالقسط » و « أوفوا الكيل و الميزان » تحقق بخشید، و همچنین به احادیثی مانند «العدل حياة الاحكام»

* قصد و عدم وقوع -ص۲۹۶

@ostadhakimi
🆔@MostafaTajzadeh
#پرسش_و_پاسخ

📝📝📝ﭼﺮﺍ ﯾﮏ ﺁﺩﻡ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﺪ ﻧﺴﺒﺖ
ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺗﺶ ﺷﮏ کرده ﻭ ﺭﺍﻫﺶ ﺭﺍ ﺍﺻﻼﺡ ﮐﻨﺪ؟


پاسخ را از زبان #راسل بشنویم:

ﭼﻮﻥ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﭼﻪ ﺟﻮﺭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﺎﻭﻟﻬﺎﯼ ﮐﻒ ﭘﺎﯾﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﯿﺮﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟

ﺍﯾﻦ ﯾﮏ ﻣﺼﯿﺒﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮐﺜﺮ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ، ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺣﻮﺯﻩ ﻫﺎ، ﺍﺯ ﺩﯾﻦ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ، ﺑﺎﻭﺭﻫﺎ، ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﻫﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﯿﺰﯼ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻠﯽ ﺍﺯ ﻭﻗﺖ ﻭ ﺍﻧﺮﮊﯾﺸﻮﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﺭﻭﯼ ﯾﮏ ﭼﯿﺰﯼ، ﺩﯾﮕﺮ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺫﻫﻨﺸﻮﻥ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻭﻗﺖ ﻭ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﻭ ﭘﻮﻝ ﻭ ﻋﻤﺮﺷﻮﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ باشد.
به طور مثال ﺳﺮﺑﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ، ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﺳﺎ، ﺷﺮﻭﻉ ﺍﻭﻥ ﺟﻨﮓ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

ﭼﻮﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﻮﯾﺖ ﻭ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻨﮓ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﯾﺎ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺟﻨﮓ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻮﺟﻮﺩ "ﺑﯽ ﻫﻮﯾﺖ" ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻮﺟﻮﺩ "ﺑﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ" ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ "ﻫﯿﭻ" ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻨﮓ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

مثل ﺯﻥ ﯾﺎ ﻣﺮﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼﺷﺮﯾﮏ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ،
ﮐﻠﯽ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ
ﮐﻪ ﺷﺮﯾﮏ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﻭﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﻓﮑﺮ
ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ حال از او فرزند دارد و عده زیادی
نمی توانند راهشان را اصلاح کنند یا ﻓﺮﺩﯼ ﮐﻪ ترم پایانی ﯾﮏ ﺭﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﮐﻠﯽ ﻭﻗﺖ ﻭ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺻﺮﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﯾﻦ ﺭﺷﺘﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﺑﺮﺍیﺵ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ؛ ﻭﻟﯽ ﺟﺮﺍﺕ ﺗﺮﮎ ﺁﻥ ﺭﺷﺘﻪ،
ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺭﺷﺘﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ.

ﻣﺜﻞ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﺒﮏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﺎﺳﺒﺶ ﻧﯿﺴﺖ،
ﻭﻟﯽ ﺟﺮﺍﺕ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﭼﺮﺍ؟
ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

ﮐﺎﺵ ﻣﺎ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ، ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ " ﻫﻮﯾﺖ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ " ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻭ ﻋﻘﺎﯾﺪﻣﺎﻥ ﺗﻔﮑﯿﮏ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ
ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﻭﻗﺖ ﻓﻬﻤﯿﺪﻳﻢ ﺁﻥ ﻋﻘﺎﯾﺪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
"ﺑﯽ ﻫﻮﯾﺖ " ﻧﺸﻮﻳﻢ. ﮐﺎﺵ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ، ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﻫﺎ،ﺑﺎﻭﺭﻫﺎ، ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﻫﺎﺷﺎﻥ ﺷﮏ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺗﺮﻣﺰ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﺎﻭﻝ ﻫﺎﯼ ﮐﻒ ﭘﺎﻫﺎﺷﻮﻥ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺟﻠﻮﯼ ﺿﺮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﮕﯿﺮﯼﻣﻨﻔﻌﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ " ﺗﻐﯿﯿﺮ " ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺟﺮﺍﺕ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺩ.

#برتراند_راسل
@aboozarshariati
🆔 @MostafaTajzadeh
Forwarded from ایران؛ جمهوری یا دیکتاتوری!؟
🔺ساخت سردیس سران گروه هفت با پسماندهای الکترونیکی


«جو راش»، هنرمند بریتانیایی با الهام گرفتن از اثر هنری «مانت راشمور» در آمریکا، سردیس «مانت ریسایکل‌ مور» را با استفاده از پسماندهای الکترونیکی در شهر استاکپورت بریتانیا ایجاد و نصب کرد.

این سردیس که شامل چهره‌ ی نخست ‌وزیران بریتانیا، ایتالیا ، کانادا، صدراعظم آلمان و رئيس‌ جمهور آمریکا، ژاپن و فرانسه است، تأکیدی کنایه امیز بر اقلیم و پیامدهای زیست ‌محیطی تصمیمات سران هفت کشور برتر صنعتی جهان دارد.

.
📝📝📝 تاریخچه‌ای برای جشن تولد
— شهروندان دنیای باستان جشن تولد را اختراع کردند، دوران مدرن همه‌گیرش کرد و کرونا به آن خاتمه داد

همۀ ما دوست داریم اطرافیان تولدمان را روزی خاص بدانند و با جشنی هرچند مختصر نشان بدهند که از آمدنِ ما به این دنیا خوشحال‌اند. اما سنت تولدگرفتن همیشه این‌قدر عادی و همه‌گیر نبوده. هرودوت، مورخ یونانی قرن پنجم پیش‌ازمیلاد، از اینکه ایرانیان تولد می‌گرفتند شگفت‌زده شده بود و مسیحیان قرون‌وسطا این جشن را کار ملحدان می‌دانستند. آلمانی‌ها برای دورکردن ارواح شیطانی، در روز تولد، شمع روشن می‌کردند و مدرن‌شدن صنعت غذا کیک‌های حجیم را به تولد اضافه کرد. کاترین نیکسی توضیح می‌دهد که جشن تولد چگونه جهانی شد و کرونا چگونه به آن پایان داد.

🔖 ۱۲۰۰ کلمه
زمان مطالعه: ۸ دقيقه

📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://tarjomaan.com/neveshtar/10286/

آنچه خواندید، به‌طور اختصاصی برای وب‌سایت ترجمان ترجمه شده و به‌رایگان در اختیار شما قرار گرفته است. شما می‌توانید با خرید اشتراک فصلنامه ترجمان علوم انسانی از انتشار این مطالب و فعالیت‌های ترجمان حمایت کنید:
https://tarjomaan.shop/product/tafsubs4-4002/

@tarjomaanweb
🆔@MostafaTajzadeh
✍️عبدالله ناصری

«بیش از یک هفته است که مردم مظلوم و فخرآفرین خوزستان در ادامه مطالبات مشروع سی ساله آب و هوایی خود، اعتراض ملی و قانونی خود را نشان می دهند، ولی حکومت که بعد از آبان ۹۸ به یک “شر مبتذل" تبدیل شده، به جای حل اساسی جریان آب جلگه سبز قدیم خوزستان و همراهی با مردم شریف تشنه خوزی، زمین را خون می‌دهد و به جای عذرخواهی از مردم و تلاشی نو در حل این معظل، فرافکنی می‌کند.

رئیس‌جمهور هنوز به واژه‌های
اغتشاش و نفوذ( بیگانه) سرگرم و دلخوش است و رهبر که رأس این حکمرانی است می‌گوید اگر توصیه‌های قبلی انجام می‌شد، چنین نمی‌شد. گویا هیچ مسوولیتی متوجه ایشان نیست و نیروهای مسلح و دولت موازی ربطی به
ایشان ندارد.

نگارنده قصد ندارد روحانی
را از بی‌تدبیری مزمنش تبرئه کند، اما تأکید بر این فهم عمومی لازم است که همه این ابتذال حکمرانی در دست حکومت است نه فقط دولت.

یادمان هست که مدیریت کووید۱۹ در ممنوعیت وارادت واکسن و دخالت در مدیریت علمی بهداشت ریشه دارد خیلی بیشتر ازبدقولی کشورها. حمایت از وزیری که از عوامل اصلی جولان کرونا در ایران است مشکل مردم است و نیز “شارلاتانیزم تولید” واکسن بدون عقبه علمی.

هسته اصلی حکومت به جای همدردی غیرمخلصانه با مردم خوزستان باید مانع “شلیک بی‌محابا” به مردم شریف معترض خوزستان باشد.

”جنبش آب” خوزستانی‌ها هم نویدبخش مردم است و هم هشداری دوباره و در امتداد “جنبش بنزین” در آبان ۹۸ به حاکمیت تا تدبیر اساسی کند به جای تغییر قوا.»

🆔 @MostafaTajzadeh
🔷🔸 بیانیه جمعی از فعالان سیاسی، اجتماعی، صنفی، حقوق بشری در حمایت از مطالبات مردم خوزستان: همانطور که در دوران جنگ تحمیلی همه ایران خوزستان بود، امروز هم خوزستان همه ایران است

🔸هشدارهای کارشناسان درباره بروز وظهور بحران های زیست محیطی کشور سال ها نادیده گرفته شد و تنها پاسخ نظام حکمرانی به اعتراضات صاحب نظران از جمله فعالان زیست محیطی وارد اوردن اتهام سیاه نمایی؛ تبلیغ علیه نظام یا جاسوسی برای بیگانگان بوده است. سال هاست به جای همفکری و بهره گیری از دیدگاه های علمی و مشورت با متخصصان برای شناخت ریشه های بحران و ضروت سرمایه‌گذاری در پروژه‌های زیست محیطی و همکاری های منطقه ای و بین المللی برای افزایش تاب آوری جامعه ایران برای مقابله با تغییرات آب و هوایی و بلایای طبیعی و تخریب اکو سیستم های محیط زیست؛ بودجه های میلیاردی و سرمایه های ملی به دالان های پیچیده امنیتی، نظامی و قضایی و تقویت تکنولوژی سرکوب تخصیص داده شده است. سالها است مافیای سد سازی بدون توجه به مطالعات کارشناسی با اتکا به قدرت سیاسی مواهب طبیعی ایران را در معرض نیستی و نابودی کشانده است.

🔹سالها است نفوذ سیاسی نقش مخرب خود را در تصمیمات برای اجرای پروژه های بزرگ انتقال آب به شهرها و مناطق تحت نفوذ اصحاب قدرت به کار گرفته است. سالها است حامی پروری و رفاقت سالاری در نظام برنامه ریزی با زیر پا گذاردن خیر عمومی و منافع ملی راه را برای تاسیس صنایع آب بر در مناطق خشک مرکزی هموار کرده است.

🔹سالها است تولید نفت بدون در نظر گرفتن ابعاد زیست محیطی آن زندگی را برای مردم ساکن مناطق نفت خیز جهنم ساخته است. و بالاخره سالها است توسعه آمرانه در نظام حکمرانی اقتدارگرا سرنوشت ملک و ملت را به تباهی، فقر ، نابرابری و توسعه نیافتگی کشانده است. بی تردید حاصل این سیاست های نابخردانه تنها و تنها بحران های متوالی ، نارضایتی همگانی و وارد آمدن خسارات عظیم ملی بوده است.

🔸چهره زخمی و قلب رنج دیده امروز خوزستان آیینه ایران فردا است: سرزمینی سرشار از گنج و مملو از رنج، جلگه ای که مامن نفت و گاز و ثروت است اما از تشنگی و فقر‌ و تبعیض، زمینِی سوخته آغشته به خون شده است. خوزستان سرزمینی با مردمی استعمار گریز و مدافعان وطن در زیر بمباران و موشکباران متجاوزین ، اکنون شب های داغ تابستان را با تشنگی و بی برقی در خیابان ها میگذراند و به جای بهره مندی از امنیت ایثارگری ها، انرژی ذخیره شده پشت سدها و لذت نسیم خنک کناره های کارون، تشنه کام و رنجور در خاموشی و تاریکی شبانه به ناچار در جستجوی سپری است در برابر گلوله هایی که به سوی اش شلیک می شود.

🔹ما ضمن ابراز همدردی و همراهی با هموطنان خوزستانی و تسلیت به خانواده های شهدای اعتراضات اخیر، خاطرنشان میسازیم تنها راه غلبه بر بحران های کنونی به رسمیت شناختن مخالفان، آغاز گفتگوهای ثمر بخش ملی با نمایندگان واقعی مردم معترض در خوزستان و همه جای ایران و پاسخ مسئولانه به مطالبات بر حق مردم ناراضی و آغاز اصلاحات بنیادین و ساختاری است.

📌متن کامل به همراه امضاها در وبسایت احسان شریعتی

http://www.ehsanshariati.org/PostView?Action=Post&ID=1096


#خوزستان
#ایران
#اعتراضات
#فساد_سیاسی
#بیانیه


@Dr_ehsanshariati
📝📝📝بیانیهٔ مشترک جمعی از تشکل‌های دانشجویی پیرو وقایعِ در حال وقوع در #خوزستان

✍🏻انجمن اسلامی شریف
#توییت


پيامبر صلي الله عليه و آله:

‏إِنَّ النّاسَ إِذا رَأَوُا الظّالِمَ فَلَمْ يَأْخُذوا عَلى يَدَيْهِ أَوْشَكَ أَنْ يَعُمَّهُمُ اللّه بِعِقابٍ مِنْهُ.

مردم آنگاه كه ظالم را ببينند و او را بازندارند، انتظار مى‌رود كه خداوند همه را به عذاب خود گرفتار سازد. [نهج الفصاحه]

می‌نویسیم خطاب به آنان که از غم نان مردم تا سوگ پرپر شدن عزیزانمان در آسمان را، با باتوم و گلوله پاسخ دادند. خطاب به آنان که گویی راهی جز سرکوب نمی‌شناسند.

برای آنان که «و بلغ‌ ما بلغ» گویان دستور تیر می‌دهند و آسفالت داغ خیابان‌ها و دیوار سرد زندان‌ها را به خون برادران، خواهران و کودکانمان آغشته می‌سازند. خطاب به آنان که چند صباح دیگر برای تشنگی سیدالشهدا و یارانش دسته‌های عزا راه می‌اندازند؛
ولی مردم تشنه‌لب خوزستان را دسته‌دسته، عزادار عزیزانشان می‌کنند. علی‌اکبرها و علی‌اصغرها را پرپر می‌کنند و تاریخ کربلا را این بار پیش از محرم در این سوی مرز تکرار می‌کنند. از آنان می‌پرسیم که تا کی قرار است گلوله پاسخی باشد برای تمام ناکارآمدی‌ها و بی‌کفایتی‌ها؟

می‌نویسیم تا قبل از آنکه فاجعه عظیم‌تر شود؛ شاید یکبار هم که شده پاسخی جز دار و درفش به‌ اعتراضات ‌مردمی بدهید که هشت سال برای این مرز و بوم جان‌فشانی کردند. به راستی سزای مردمی شریف چنین است؟

مردمی که دیگر نه غم گم‌شدن رأی و غم نان، که غم تشنگی و بی‌آبی دارند.

می‌نویسیم تا شاید به اینترنت‌های قطع‌شده، خشاب‌های پر شده و به زمین انداختن جوانانمان، یکی پس از دیگری، پایان دهید و در نهایت آنان را مشتی اوباش و عنصر بیگانه خطاب نکنید.

دیگر این شمایید که یا می‌آموزید از گذشتگانتان و تا امواج سهمگین خشم این مردم تشنه‌لب، دیوارهای سست و ترک‌برداشته‌تان را از میان برنداشته به حل مشکلات مردم این دیار همت می‌گمارید و مرهمی می‌شوید بر آلام مردم این سرزمین و یا به عنوان ظالمان و ستمکاران در آینده یاد خواهید شد.

انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شریف
‏انجمن اسلامی دانشجویان آزادی‌خواه دانشگاه شهید بهشتی
انجمن اسلامی دانشجویان پیشرو دانشگاه تربیت مدرس
‏انجمن اسلامی رویش دانشگاه علم و صنعت
‏انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبائی
‏مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر
‏انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی

@MostafaTajzadeh
Forwarded from H_Mayeli
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
📍آینه تمام نمای روزگار!

📌 سکانس مشاجره
#روبسپیر یکی از رهبران انقلاب فرانسه و #قاضی_فوکیه.

🔺وقتی
#گیوتین ابزار سیاست می‌شود!

📌معروف است که انقلاب فرزندان خود را می‌بلعد. مصادیق بسیاری بر این گزاره صحه می‌گذارد. دانتون و ورنیو در انقلاب فرانسه و بسیاری دیگر در انقلاب‌های مشابه! این جمله را پی‌یر وِرنیو یکی از سیاستمداران دورانِ انقلاب فرانسه گفته بود. وِرنیو خود به یکی از جناح‌های انقلاب تعلق داشت (ژیروندن‌ها)، اما با جناح تندروتر و جمهوری‌خواه انقلاب (ژاکوبن‌ها) درگیر شد. او و همۀ رفقایش بازداشت و به مرگ محکوم شدند. وِرنیو آخرین نفری بود که گردنش زیر تیغ گیوتین می‌رفت.

📌می‌گویند بطری زهری در جیب داشت تا پیش از آن‌که کار به گیوتین رسد خود مرگ را سر کشد تا رُعب اعدام را نچشد، اما بطری زهر در جیبش ماند و از آن استفاده نکرد. شاید هم همۀ این‌ها لطف تلخ ایزدبانوی تاریخ در حق بشر بود تا ورنیو خودکشی نکند و وقتی او را بر سکوی اعدام می‌آورند آخرین گفته‌اش همین جملۀ معروف باشد: «انقلاب فرزندان خویش را می‌بلعد». پس از این جمله ورنیو را گردن زدند.

#دانتون
#آندری_وایدا
#ژاک_روبسپیر
#انقلاب_فرانسه

@H_Mayeli
نقدِ رهبری به کشور کمک می‌کند
رهبری، بیتِ رهبری و امور کشور

در خاطرات ناطق نوری درباره‌ی انتخابات مجلس چهارم در سال 1371 آمده است: «در آستانه‌ی انتخابات مجلس چهارم، مقام معظم رهبری سخنرانی جهت‌داری کردند و عباراتی با این مضامین فرمودند؛ مواظب باشید به فتنه‌گرها رای ندهید، کسانی که چوب لای چرخ دولت می‌گذارند، نباید وارد مجلس شوند...» او می‌گوید در پوسترهای انتخاباتی از این جمله‌های رهبری استفاده کردند و با توجه به فضای مناسب کشور، جناح چپ در این انتخابات رای نیاورد. در همین کتاب، ناطق توضیح داده که توجیهی كه نمایندگان برای استیضاح مهاجرانی در سال 78 داشتند، تذكرات و حرف‌های رهبری خطاب به وزير ارشاد بود. تاثیرگذاری رهبری، تنها در چنین اموری خلاصه نمی‌شود.
در خاطرات هاشمی رفسنجانی نمونه‌های فراوانی از تاثیرگذاری رهبری در امور اجرایی کشور می‌بینیم. در یادداشت 6 اردیبهشت 70 درباره‌ی یک مساله‌ی اجرایی جزیی آمده که کرباسچی شهردار تهران اطلاع داده که دفتر رهبری دستور داده ساخت پارکینگ در سبزه‌میدان متوقف شود زیرا کسبه‌ی محل شاکی هستند. هاشمی با رهبری تماس گرفته و رهبری گفته: «شهردار توجیه خودش را بفرستد.» در یادداشت 15 آبان همین سال آمده که در شورای عالی اداری تصویب شده که سازمان حج از اوقاف تفکیک شود؛ «این تصمیم به دستور رهبری اتخاذ شد.» و در یادداشت روز 5 شهریور 69 می‌خوانیم: «دکتر شیبانی آمد، از تحریم رهبری در خصوص رفتن دانشجویان پسر در برنامه‌ی جراحی زنان و زایمان گله داشت.»
علاوه بر رهبری مقامات بیت نیز در مسایل مختلف کشور تاثیرگذارند. علی لاریجانی در یادداشت 5 اسفند 1372 از جلسه‌ای برای حل برخی مشکلات مالی صدا‌و‌سیما در دفتر محمدی گلپایگانی می‌نویسد که روغنی زنجانی رئیس سازمان برنامه و بودجه و عادلی رئیس بانک مرکزی حضور داشتند و قرار می‌گذارند 8 میلیون دلار در اختیار صدا‌و‌سیما قرار گیرد. لاریجانی در ادامه می‌نویسد: «این اقدام آقای محمدی گلپایگانی کمک زیادی به وضع راکد ما داشت.»(كتاب هوای تازه، ص79)
همچنین در خاطرات لاریجانی مواردی از مشورت‌های رهبری درباره‌ی صدا‌و‌سیما هست که نشان از تاثیر فراوان ایشان در رویکردهای صدا‌و‌سیما دارد، حتی رهبری به نام، درباره‌ی برخی مجریان تلویزیون نظر می‌دهد و درباره‌ی فیلم‌های سینمایی غربی می‌گوید که برخی از آن‌ها: «القا می‌کنند غربی‌ها بسیار عدالت‌طلب هستند و دستگاه قضایی آن‌ها کاملا مستقل است... حال آن‌که به‌هیچ‌وجه چنین نیست.»
برای ریشه‌یابی نقاط قوت و ضعف این روزها، باید گذشته را نقد کرد و تاثیرگذاریِ مقامات در امور اجرایی کشور، معیاری برای نقد آن‌هاست.
با یک کلی‌نگری دو گرایش اصلی درباره‌ی ارزيابی عملکرد رهبری وجود دارد. یک گرایش که اغلب، منتقدانِ بیرون از مرزها آن را مطرح می‌کنند و تمام مشکلات کشور را به رهبری نسبت می‌دهند و یک گرایش داخلی که تمام نقاط قوت را به رهبری منتسب می‌کند و مشکلات را به دیگران. آن‌چه به رهبری و جامعه کمک می‌کند هیچ‌کدام از این دو گرایش نیست و این روند می‌تواند با نقد منصفانه، دلسوزانه، محترمانه و خیرخواهانه تغییر کند.
انتقاد از رهبران حتما تاثیرگذار است. چهارم اسفند 58، چند ماه پس از تصویب قانون اساسی، امام، بهشتی و موسوی اردبیلی را به‌عنوان رئیس دیوان عالی و دادستان کل کشور انتخاب کرد. بر اساس اصل162 قانون اساسی این انتخاب باید با مشورت قضات دیوان عالی کشور و برای 5 سال انجام می‌شد. شیوه‌ی انتخاب، منتقدانی داشت. 12 اسفند دکتر کاتوزیان از حقوق‌دانان برجسته‌ی کشور در مقاله‌ای انتقادی نوشت: «در این انتخاب با قضات دیوان عالی مشورتی به عمل نیامد و مدت انتصاب نیز محدود به پنج سال نشد.» (گذری بر انقلاب ایران، ص311)
آیت‌الله خمینی 10فروردین59 در پاسخ به انتقادها گفت: «مشورت در وقتی است که شبهه باشد. در اموری که شبهه‌‎ ‌‏نیست مشورت هم نیست.» و توضیح داد که مشورت مخصوص جایی است که برای انتخاب این مقامات، بین چند نفر تردید باشد و آن‌گاه با قضات مشورت می‌کند ولی او در این انتخابش تردیدی ندارد.
گویا انتقادها در ذهن امام جا گرفت. حدود یک‌سال‌ و سه ماه بعد در شرایط بحرانی سال 60، با انفجار دفتر حزب جمهوری و شهادت بهشتی و تعدادی از مسئولان کشور، اوضاع بسیار سخت شد. فردای انفجار هفتم تیر، امام با مسئولین قضایی دیدار داشت و از انتخاب موسوی اردبیلی به جای بهشتی سخن گفت، با ادبیاتی متفاوت؛ «برای این‌که زودتر این مسئله حل بشود... به نظرم آقای موسوی اُولی از کسان دیگر است و چون بناست که مشورت کنم با آقایان، آقایان اگر نظری دارند بدهند.» نظرش را درباره‌ی شایستگی‌های موسوی اردبیلی برای این پست توضیح داد اما به قضات گفت: «اگر آقایان نظری دارند، نظرشان را بگویند و یک فرد دیگری، اگر به نظر آقایان، یا اکثریت آقایان است، بگویند و به آن اکثریت عمل بشود.»
https://t.me/jafarshiralinia
✍🏼پدرام سلطانی

‌‎#عمق_استراتژیک برای ایرانِ خشک و کم آب، یعنی عمق آبهای دریاچه‌ها، تالابها و سفره‌های زیرزمینی، نه آنچه شما به آن دل خوش داشته‌اید.

#خوزستان_آب_ندارد
🆔 @MostafaTajzadeh
📝📝📝اعتراضات خوزستان را با حکمروایی مدنی پاسخ دهید نه با خشونت

✍🏼محمد حسین شریف زادگان

اعتراضات مردم خوزستان برای کم آبی از سوی مردم سرزمینی است که آثار توسعه در ایران اعم از صنایع نهادهای آموزشی، زیرساخت حمل و نقل از منابع نفتی  ،حداقل در نیم قرن گذشته از زیر پای آنها استخراج شده تامین شده است. سرزمینی که هنوز خاک آن بوی هم آمیزی خون جوانان خوزستانی و همه مردم ایران در دفاع از یکپارچگی و وحدت سرزمین ایران به مشام می آید.

اعتراض مردم خوزستان اعتراضی مدنی است که به خاطر اولیه ترین نیازهای انسانی و تامین آب و کارهای نکرده حکومت و دولت ها که طی سالهای گذشته در حق این مردم نجیب روا داشته است برپا شده است. مبادا حکومتی که می بایست حامی ملت و مدافع حقوق شهروندان باشد دست به خشونت بزند و مردمی که برای حیات اجتماعی و اقتصادی خود اعتراض مدنی می‌کنند  سرکوب کند.
اگر بخواهیم از ریشه های مشکلاتی که امروز موجب اعتراض مردم خوزستان شده صحبت کنیم می توانیم به حوزه های محیط زیستی و حکمروایی منطقه ای اشاره کنیم.

نخست :از زمانی که در سال ۱۳۵۳ قرار شد سازمان آب و برق خوزستان برای تاسیس سد و نیروگاه های آبی و کشت و صنعت های وسیع خوزستان ایجاد شود، ملاحظات محیط زیستی و تعارض طرحهای بزرگ با محیط طبیعی و اکولوژیکی عرصه‌های طبیعی که محل زندگی جوامع محلی بود اصلاً مورد توجه نبود. تاسیس کشت و صنعت بیست و دو بهمن و هفت کشت و صنعتی که بعد از انقلاب طراحی و ساخته شد و سازمان برنامه در دولت سازندگی فقط با یک مورد آن موافق بود و علیرغم مخالفت آن سازمان ،بدون بررسی آثار و پیامدهای محیط زیستی ، همه هفت کشت و صنعت در بهترین اراضی جلگه پرآب حاصلخیز خوزستان ساخته شد.تغییر رژیم آب های سطحی، پساب های آلوده ، شور کردن اراضی ، تغییر عرصه‌های طبیعی ، نابودی آبخوانها و از همه مهمتر تغییر کاربری وسیع  زمین‌های کشاورزی و تغییرنظام کشت ، پیامد های منفی محیط زیستی انها بود‌‌.
سدهای بزرگ روی کارون و کرخه بدون مطالعات و ملاحظات محیط زیستی و اجرای جدی پروتکل "ارزیابی آثار محیط زیستی" (EIA) که آثارآن تخریب اکولوژی طبیعی و عرصه‌های تولید کشاورزی و آبخوان ها بود ، ساخته شد. البته سدسازی در ایران لازم و مفید است کما اینکه سد کرخه در جریان سیل خوزستان علاوه بر ذخیره سازی آب در کنترل سیل و سیلاب نیز نقش اساسی از خود نشان داد ولی سدسازی بدون ملاحظات محیط زیستی تخریب کننده عرصه‌های طبیعی و زندگی عادی جوامع محلی است. همچنین انتقال آب بین حوضه های آبی که امروزه به خاطر ایجاد تعارضات اجتماعی و محیط زیستی به شدت مورد انتقاداست اصلا توصیه نمی‌شود.

از سوی دیگر تغییر آب و هوایی و حداقل خشکسالی دوره‌ای که امری جهانی است و سال‌هاست که سرزمین ایران را فرا گرفته موجب کمبود منابع آب، شوری آن و کاهش بارش و آورده آب در استان شده است. ایرانیان طی قرن‌ها با سرزمین گرم و خشکی روبرو بوده‌اند و خود روش‌های مختلف سازگاری با محیط زیست و اقلیم گرم و خشک را آموخته و اجرا می‌کردند. ساخت سدهای ذخیره‌ای، سدهای انحرافی، سدهای تنظیمی، سدهای زیرزمینی، پوشش انهار، آبیاری کوزه‌ای و انواع روش هایی که نه با اقلیم و محیط زیست تعارض داشت و نه با منافع جوامع محلی، بلکه از سوی آنان اجرا و حمایت می شد نمونه هایی ازسازگاری باکم آبی بود.
دولت‌ها معمولا در برابر بحران تغییرات آب و هوایی، خشکسالی و بحران کمبود آب دو سیاست را به اجرا درمی آورند. اول اینکه با روش اصلاح و تغییر روندهای محیط زیستی(Mitigation) را در حد امکان تغییر می‌دهند که طرح‌های زیربنایی و انتقال آب از جمله این موارد است. سیاست دوم سازگاری با تغییرات آب و هوایی، خشکسالی و بحران کمبود آب است(Adaptation) که شامل اجرای سیاست‌های بهینه سازی مصرف آب، صرفه جویی و استفاده از تکنولوژی هایی است که این امر را به اجرا در می آورد.

📌متن کامل در INSTANT VIEW

https://bit.ly/3rwMDcR
🆔 @MostafaTajzadeh
‏چند تا غلط داری دریادار!

رضا مشتاقی

اولا آزادی بازداشتی‌ای که عمل مجرمانه‌ای نداشته دستور نمی‌خواد. قانون چنین دستوری رو داده و قرار نبود کسی بالاتر از قانون باشه.

ثانیا آزادی بازداشتی رو از مرجع قضایی می‌خوان نه نیروی امنیتی؛ مگر این‌که امنیه رو بالادست عدلیه بدونی!

‏ثالثا درستش اینه که از مقام قضایی بخوای نیروی امنیتی‌ای که افرادی رو بدون عمل مجرمانه بازداشت کرده تحت تعقیب قرار بده. حق اعتراض با مماشات با متعرضین نامشروعش، تامین نمی‌شه.

‏رابعا اعتراض «حق قابل پذیرش در جمهوری اسلامی» نیست؛ «حق پذیرفته شده در قانون اساسی جمهوری اسلامی» است.
@yaser_arab57
@nasiri42
مهسا ملک‌مرزبان:
«بر اساس اسناد ارائه‌شده در کتاب جنگ ایران و عراق*، نوشته پیر رازو، رئیس موسسه تحقیقات استراتژیک در پاریس که توسط «انتشارات دانشگاه هاروارد» منتشر شده است، مجموع کمک‌های نظامی خارجی در دوره جنگ هشت‌ساله به عراق ارزشی در حدود ۸۰ میلیارد دلار ولی به جمهوری اسلامی یک ریال هم کمکی نشد و ایران صرفا توانست در حدود ۲۴ میلیارد دلار تسلیحات خریداری کند.

🔹منظور از کمک نظامی معادل ارزش دلاری کلیه کمک‌ها و مساعدت‌های نظامی اعم از، تدارکاتی و مستشاری، آموزشی و خدماتی، فروش مستقیم ‌و غیرمستقیم سلاح و تجهیزات نظامی و خدمات مرتبط با آن، از جمله تعمیرات و قطعات یدکی آن، کالاهای غیرنظامی که به نوعی در جنگ و در پشتیبانی از نظامیان از آن‌ها استفاده می‌شود (مثل امکانات درمانی و بیمارستانی)، کمک‌های نقدی و اعتباری و هر گونه تسهیلات مشابه دیگر مثل وام برای خریدهای مورد نیاز نظامیان است که در جریان جنگ به دولت پذیرنده ارائه می‌شود.

🔹کشورهایی که به دو طرف کمک کردند:

🟥 اتحاد جماهیر شوروی در راس کشورهای کمک‌کننده به عراق در جنگ با ایران، دست کم ۳۰ میلیارد دلار کمک کرده، که در برخی از منابع تا ۴۰ میلیارد هم تخمین زده شده، یعنی نیمی از کمک‌های خارجی که صدام برای جنگ با ایران دریافت کرده، از سوی شوروی تامین شده است.

🟥 پس از شوروی، چین، فرانسه، ایتالیا، مصر، یوگسلاوی و رومانی، لهستان، چکسلواکی، اتریش، مجارستان، آفریقای جنوبی، آلمان غربی، اسپانیا، سوییس و سوئد در ردیف‌های بعدی کمک نظامی به عراق هستند.
🔹 بر اساس این کتاب، کشورهای عربی حوزه خلیج فارس، از جمله عربستان سعودی، کویت، امارات، بحرین، قطر و عمان نیز کمک‌های بسیار ناچیزی به صدام کردند.
🔹در تبلیغات رسمی جمهوری اسلامی، کشورهای حوزه خلیج فارس، خصوصا عربستان سعودی یکی از تامین‌کنندگان مالی عراق در جنگ با ایران معرفی شده است. در حالی‌که اسناد به‌دست‌آمده از آرشیو اسناد ملی عراق پس از سقوط صدام حسین در تطبیق با اسناد وزارت دفاع آمریکا نشان می‌دهد، کمک‌های مالی کشورهای خلیج فارس به صدام در حدی است که در مقایسه با کمک عظیم شوروی، می‌توان از آن‌ها صرف نظر کرد.

🔹 اما در ۲۴ میلیارد کمک خارجی به ایران در زمان جنگ چه کشورهایی نقش اصلی را داشته‌اند؟ چین و کره شمالی، در راس و پس از آنها لیبی، شوروی و کره جنوبی کمک‌کنندگان اصلی به ایران بوده‌اند.

🔹 بلغارستان، سوریه، پرتغال، اسپانیا، بریتانیا، سوند، ایتالیا، فرانسه، اتریش، برزیل، سوییس، یونان، آفریقای جنوبی و اتیوپی، در ردیف کشورهایی هستند که کمتر از یک میلیارد در طول جنگ هشت ساله به ایران کمک کرده‌اند.

🔹 سوریه مهم‌ترین هم‌پیمان جمهوری اسلامی در این جنگ معادل ۸۰۰ میلیون دلار کمک کرد که کمتر از کمک کره جنوبی محسوب می‌شود که رابطه نزدیکی هم با جمهوری اسلامی ندارد.

🔹 ارزش مالی کمک‌های ایالات متحده به ایران در این جنگ هشت‌ساله معادل ۶۵۰ میلیون دلار بوده و در مقابل به عرق ۲۵۰ میلیون دلار کمک کرده است؛ یعنی ارزش مساعدت‌های نظامی آمریکا به ایران، تقریبا سه برابر ارزش کمک به عراق بوده است و اتحاد جماهیر شوروی که جمهوری اسلامی وارث آن؛ یعنی روسیه را، «متحد استراتژیک» خود می‌داند، بیشترین مساعدت‌های نظامی به عراق را بر عهده داشته است؛ مساعدت‌هایی که به معنی نیمی از کمک‌های خارجی به عراق بوده‌اند.

🔹از نکات بسیار قابل توجهی که در اسناد منتشر شده در این کتاب آمده بیش از ۶۰ درصد از کمک‌های خارجی به عراق را کشورهای بلوک شرق به رهبری اتحاد جماهیر شوروی تامین کردند، در حالی که کمک‌های مالی و مساعدت‌های نظامی این گروه از کشورها به ایران در حدود ۱۰ درصد را تشکیل می‌دهند و آمریکا سهم بیشتری در کمک مستقیم و غیرمستقیم به جمهوری اسلامی دارد تا عراق تحت رهبری صدام که در نهایت توسط ایالات متحده سرنگون شد.»

* The Iran-Iraq War – by Pierre Razoux
📝📝📝آغازی برای سیاستی دیگر

✍🏼مسعود پدرام

گفته می‌شود انتخابات خرداد ۱۴۰۰ نشان از یک پایان دارد؛ پایان سیاست معطوف به اصلاحات با درونمایه‌ی ترجیح بد بر بدتر. نیز گفته می‌شود سیاست در تعلیق قرار گرفته است. بی‌تردید این انتخابات، جامعه‌ی ایران را به تأملی جدی در سازمان سیاسی مبتنی بر صندوق رأی فراخوانده است.
از ۱۳۷۶، با طراحی اصلاح‌طلبانی که از درون حکومت (خط امام) هویت یافته بودند، مسیری گشوده شد که سازمان سیاسی جامعه را تغییر داد. این تغییر حاصل ظهور گرایشی در بخشی از جامعه سیاسی بود، که برخلاف رویه‌ی انقلابی که در سال ۱۳۵۷ تجربه کرده بودند، به این نتیجه رسیدند که تغییر لازم است، اما نه با شیوه‌ای انقلابی. اگر در دهه‌ی ۱۳۶۰ و اوایل دهه‌ی ۱۳۷۰، دوگانه‌ای میان طرفداران انقلاب/نظام و مخالفان (از جمله براندازان) شکل گرفته بود، با ورود جریان اصلاحات به انتخابات، سازمان سیاسی جامعه صورت یک سه‌گانه به خود گرفت. حاملان جریان سوم خواهان تغییری مسالمت‌آمیز بودند؛ گرچه هم مصادیق تغییرات و هم شدت و ضعف آن در میان افراد و نیروهای جریان سوم متفاوت بود. با این حال می‌شود گفت که مشخصه‌ی این جریان به صورت طیفی نمایان شد که در دایره‌ی نقد وضع موجود نظام و خواست تغییر بر اساس صندوق رأی قرار می‌گرفت.

تغییر از طریق صندوق رأی طی بیش از دو دهه، دچار فراز و نشیبهایی شد. ۱۳۷۶ هم آغاز و هم اوج آن بود، در ۱۳۸۴ زمین‌گیر شد و در۱۳۸۸ در شکل یک جنبش اجتماعی فراگیر ظاهر شد و در ۱۳۹۲ در پویایی جنبش سبز جانی تازه گرفت و در ۱۳۹۶ در پرتو ترس از رقیب، با نشانه‌هایی از افول، سرپا ماند و سرانجام در ۱۴۰۰ با قهر بخش عظیمی از رأی‌دهندگان تحول‌خواه رو به احتضار رفت. این حاملان تغییر مسالمت‌آمیز گرچه تفاوت‌هایی با هم داشتند، اما در زمان انتخابات هویتی ویژه پیدا می‌کردند، چرا که مسیری مشترک را با هم طی کردند و در این مسیر بارها یکدیگر را دیدند. در این مسیر شادی پیروزی ۱۳۷۶ و ۱۳۸۰، همبستگی و اعتراض ۱۳۸۸ و بازخیزی ۱۳۹۲ و ۱۳۹۶ را تجربه کرده بودند. تا اندازه‌ای این حاملان را می‌توان بخش مهمی از طبقه‌ی متوسط شهری دانست که در کنار آن بخش‌هایی از فرودستان شهری و نیز بخشی از روستائیان نیز به چشم می‌خوردند.

این حاملان هنوز زنده هستند، اما مستاصل و مبهوت از آن چه پیش آمده و نگران آن چه پیش خواهد آمد. آنها پس از برگزاری هر انتخابات به خانه‌ها می‌رفتند و دوباره در هنگام انتخابات بعدی ظاهر می‌شدند. اما در این مسیر پیوندی معنی‌دار میان انتخابات و جامعه مدنی، به ویژه سپهر عمومی و جنبش اجتماعی ناشی از آن در خودآگاه جامعه وجود نداشت. برقراری چنین پیوندی کاری بود که نیروهای سیاسی و روشنفکران متعهد باید به عهده می‌گرفتند.

از همان آغاز توجه به اصلاح‌طلبی، به پرسشی مهم باید پاسخ داده می‌شد؛ پرسشی که در شرایط فعلی بهتر درک می‌شود:
تغییر از طریق مشارکت در فرایند انتخابات و رأی دادن اولویت دارد یا از طریق فربه کردن آگاهانه جامعه‌ی مدنی و سپهر عمومی. البته باید توجه داشت که بحث بر سر آن نیست که برای ایجاد تغییر، انتخابات اهمیت ندارد، بلکه نکته این است که اولویت چیست و نقطه عزیمت کجاست. اولویت بخشیدن به انتخابات، بدین معناست که نقطه عزیمت دولت است و این دولت است که جامعه‌ی مدنی را می‌سازد، در حالی که زیربنای یک دولت دموکراتیک جامعه‌ی مدنی است.
تجربه‌ای که از ۱۳۷۶ تا کنون پشت سر گذاشتیم نشان می‌دهد که در پس عمل آنان که خواهان تغییر از طریق آرای عمومی هستند قدرتی باید وجود داشته باشد؛ قدرتی فراتر از ساز و کارهای قانونی و زور عریان. این قدرت همان چیزی است که در سپهر عمومی آفریده می‌شود. در سپهر عمومی، تحول‌خواهان به صورت رودررو در محافل و مکان‌هایی مختلف، از جمله دانشگاه، یا با میانجی رسانه‌های مستقل، به ویژه نشریات، و یا در فضای مجازی با یکدیگر امکان گفت‌وگو به دست می‌آورند تا در اثر پیوند خواست‌ها و ترجیحاتی که با امر عمومی مرتبط می‌شود فکر عمومی شکل گیرد. این فکر عمومی در جامعه مدنی از طریق جامعه‌های بومی و محلی، سازمانهای جماعتی، و انجمن‌ها و سازمان‌های غیردولتی و مهمتر از همه، از طریق جنبش‌های اجتماعی به صورت خواستهای عمومی بیان می‌شود.

جامعه‌ی مدنی و سپهر عمومی با ما ساخته می‌شود و هیچ قدرتی نمی‌تواند در برابر افکار عمومی و رویه و منش مشترک یک ملت بایستد. جماعتی که از طریق فعالیت بیش از دو دهه برای ایجاد تغییر مسالمت‌آمیز هویتی یافته است، می‌تواند حامل بالقوه‌ی برساختن سپهر عمومی و جامعه‌ی مدنی باشد، تا از این طریق دولت را مهار کند و سویه‌ای دموکراتیک برای آن بگشاید.

🆔 @MostafaTajzadeh
Forwarded from ملی مذهبی
دایه رنج ها از کوردستان تا خوزستان

اجلال قوامی

این روزها که بی آبی و کم آبی بلای جان مردم خوزستان شده و اتفاقات ناگواری را رقم زده وجدان های بیدار و انسان دوست همدلی خود را با مردم این دیار اعلام‌داشتند.یکی از این همدلی ها که بیشتر به چشم آمد حمایت و همراهی شرافت زرینی که با نام دایه شریفه شناخته می شود،بود.

دایه شریفه تصویری است از رنج و محنت هایی که عمری به درازای تاریخ دارند.هر چند خود داغ دیده است اما داغ دیگران داغ او را تازه تر می کند.در این سال ها در هر اتفاق و حادثه ای دایه شریفه چون یک کنشگر حقوق بشری موضع گرفته است.برای او فرقی ندارد کولبر باشد یا سوخت بر.کورد باشد یا بلوچ و عرب.او دایه ی همه است از کوردستان تا خوزستان.

@mellimazzhabi