آفرین بر تو که دوستانه غزل می خوانی
چو خدا ناب و صمیمانه غزل می خوانی

زلف تو دفتر شعر است شیدا می داند
آفرین بر تو که با شانه غزل می خوانی

گر آفتاب قشنگ ست تو تماشا داری
بی هوا شاد و غریبانه غزل می خوانی

هم نوا با نفسِ نغمه ی بوستانِ شهر
که تو درخانه بر بیخانه غزل می خوانی  

دل یک شهر ز آن خال به هم می ریزد
دانه فکندی و بی دانه غزل می خوانی

‍
#علی_پرنیان

#الف