عندلیب از حُسن گل افروختن داند که چیست
هر که با شمعی درافتد، سوختن داند که چیست

او که صبر آموزدم، روزی اگر عاشق شود
تلخیِ عاشق به صبر آموختن داند که چیست

هر که همچون غنچه بشکافد دلِ پُر حسرتش
از تو حسرت در درون اندوختن داند که چیست

پیر کنعانی که چشم از روی یوسف دوخته‌ست
دیده از روی جوانان دوختن داند که چیست

برقِ غیرت شمع را -«اهلی»! پی پروانه سوخت
کآتش از داغ ستم افروختن داند که چیست...

#اهلی_شیرازی
#ع

غنچه‌وارم، بهر او صد داغ پنهان بر دل است
آشکارا خندم و داغ نهان سوزد مرا...

#اهلی_شیرازی

#غین

تو چنین که می‌خرامی، چمنى ز حسن و نازی



که قدی چو سرو و رويى چو گل بهار داری
#اهلی_شیرازی

#ت

دارد دلِ ما از تو تمناے نگاهے ...





#اهلی_شیرازی
#دال

عاشقان از غم خال تو چو موران حریص

در درون خرمنی از تخم غم اندوخته‌اند

#اهلی_شیرازی


#ع

جرعه اے بخش ڪه چون لاله ز غم سوخته ایم


تا به ڪے بشڪنے از سنگ ِ ستم ساغر ما؟

#اهلی_شیرازی

#ج

نه صبر هست ما را، نه دل، نه تاب هجران

ماییم و نیمه جانی، آن هم به لب رسیده..

#اهلی_شیرازی

#ن

دارد دل ما از تو تمنای نگاهـی




محروم مگردان دل ما را که روا نیست...

#اهلی_شیرازی
#دال

گفتی که برون کن غم من از دل و خوش باش


آه! این سخنِ سخت، مرا چون رَود از دل؟!

#اهلی_شیرازی

#گاف