زن بُوَد شعرِ خدا

مرد بُوَد نثر خدا

#ملک_الشعرای_بهار


#ز

سحرگه به راهى
یکی پیر دیدم
سوی خاک خم
گشته از ناتوانی

بگفتم چه گم کرده‌ای
اندرین ره ؟
بگفتا: جوانی،
جوانی، جوانی...




#ملک_الشعرای_بهار

#س

در غمش هر شب
به گردون  پیكِ آهم  می‌رسد...

صبرکن، ای دل! 
شبی آخر به ما هم می‌رسد...

#ملک_الشعرای_بهار

#د

من برگ گلم، باغ، شبستان من است
وآن بلبل خوش‌لهجه، غزلخوان من‌است

نوباوه ی شب، که شبنمش می‌خوانند
هر صبح، به نیم‌بوسه، مهمان من است


#ملک_الشعرای_بهار

#م

شب ‌است و آنچه دلم کرده آرزو اینجاست
ز عمر نشمُرم آن ساعتی که او اینجاست...

#ملک_الشعرای_بهار

#ش

چیزی از ناچیز را عمر و زمان کردند نام






زندگی چیزی‌ ز ناچیز است‌ و آن‌ هم‌ هیچ نیست

#ملک_الشعرای_بهار

#چ

بیا و بنشین به کنج چشمم

که کس در این گوشه‌ ره ندارد

#ملک_الشعرای_بهار

#ب

باید  دلا  تقٖلـیـد  پـروانه  کنی

جان را فدای روی جانانه کنی

#ملک_الشعرای_بهار

#ب

شب ‌است
و آنچه دلم کرده آرزو اینجاست

ز عمر نشمرم آن ساعتی
که او اینجاست


#ملک_الشعرای_بهار

#شین

.

چشم ساقی چو من از باده خراب‌ست امشب
حیف از آن دیده ڪه آمادهٔ خواب‌ست امشب

با دل سوخته پروانه به شمعی می‌‎ڪَفت
دادن بوسه به عشاق ثواب‌ست امشب




#ملک_الشعرای_بهار ‌

#الف

شبتون اهورایی


‌‌‌

یا ز آهِ نیم شب‌،
یا از دعا، یا از نگاه
هرچه باشد در دلِ سختت اثر خواهیم کرد

#‏ملک الشعرای بهار

#ی

شـد وقت آنكه
مرغ سحر نغمه سر كند
گـل با نسیم صبح‌ سر از خواب بر کَند

#ملک_الشعرای_بهار

#شین