صبح ‌است‌ و گلان‌ دیده گمارند به‌ خورشید

چون سوی بت نوش‌لبی‌، شیفته‌ای چند

#ملک_الشعرای_بهار


#ص

گفتم بغیر عشق چه باشدگناه من



گفتند زندگانی عاشق گناه اوست....


#ملک_الشعرای_بهار..


#گ

‌‌‌

‌به وفایی که نداری
قسم ای ماه جَبین
هر جفایی که کنی
بر دلِ ما عینِ وفاست

#ملک_الشعرای_بهار


#ب
‌‌

هرکه را دوست شدم؛
دشمن جان گشت مرا

#ملک_الشعرای_بهار

#ه

چون #‌‌بهار از عشق‌ خوبان ‌سال‌ها بودم گریزان

عاقبت پیوست عشقم رشتهٔ الفت به ماهی

#ملک_الشعرای_بهار


#چ

ای کمان‌ابرو به عاشق کن ترحم گاه گاهی

ور نه روزی بر جهد از قلبِ مسکین تیر آهی


#ملک_الشعرای_بهار


#الف

صبح آمد و بردمید خورشید
از رحمت حق مباش نومید

#ملک الشعرای بهار

#ص

صبح آمد و بردمید خورشید
از رحمت حق مباش نومید

#ملک الشعرای_بهار


#ص

زن بُوَد شعرِ خدا

مرد بُوَد نثر خدا

#ملک_الشعرای_بهار


#ز

سحرگه به راهى
یکی پیر دیدم
سوی خاک خم
گشته از ناتوانی

بگفتم چه گم کرده‌ای
اندرین ره ؟
بگفتا: جوانی،
جوانی، جوانی...




#ملک_الشعرای_بهار

#س

در غمش هر شب
به گردون  پیكِ آهم  می‌رسد...

صبرکن، ای دل! 
شبی آخر به ما هم می‌رسد...

#ملک_الشعرای_بهار

#د

من برگ گلم، باغ، شبستان من است
وآن بلبل خوش‌لهجه، غزلخوان من‌است

نوباوه ی شب، که شبنمش می‌خوانند
هر صبح، به نیم‌بوسه، مهمان من است


#ملک_الشعرای_بهار

#م

شب ‌است و آنچه دلم کرده آرزو اینجاست
ز عمر نشمُرم آن ساعتی که او اینجاست...

#ملک_الشعرای_بهار

#ش

چیزی از ناچیز را عمر و زمان کردند نام






زندگی چیزی‌ ز ناچیز است‌ و آن‌ هم‌ هیچ نیست

#ملک_الشعرای_بهار

#چ

بیا و بنشین به کنج چشمم

که کس در این گوشه‌ ره ندارد

#ملک_الشعرای_بهار

#ب

باید  دلا  تقٖلـیـد  پـروانه  کنی

جان را فدای روی جانانه کنی

#ملک_الشعرای_بهار

#ب