🚀 خلاصه سخنرانی آندره کارپاتی:
نرمافزار 3.0 و تحول برنامهنویسی
🔥 مفهوم کلی:
تحول نرمافزار در عصر هوش مصنوعی
آندره کارپاتی در سخنرانی خود در مدرسه استارتاپهای هوش مصنوعی Y Combinator، مفهوم "Software 3.0" را معرفی کرد و توضیح داد که نرمافزار در حال تغییر بنیادین است. او استدلال میکند که مدلهای زبان بزرگ (LLM) نوع جدیدی از کامپیوتر هستند که با زبان انگلیسی برنامهریزی میشوند.
💻 سه نسل نرمافزار:
1️⃣ نرمافزار 1.0:
برنامهنویسی سنتی که در آن توسعهدهندگان دستورات صریح را در زبانهایی مانند Python یا ++C مینویسند. این روش نیاز به دقت و درک عمیق از syntax و منطق دارد.
2️⃣ نرمافزار 2.0:
دوران شبکههای عصبی که به جای کدنویسی دستی قوانین، توسعهدهندگان مدلها را با تغذیه داده آموزش میدهند. "کد" به وزنهای مدل تبدیل میشود که از طریق بهینهسازی به جای دستورات صریح تصفیه میشوند.
3️⃣ نرمافزار 3.0:
مرز جدید که در آن LLMها به عنوان سیستمهای قابل برنامهریزی عمل میکنند که promptهای زبان طبیعی را تفسیر میکنند. حالا ما به معنای واقعی کلمه در حال برنامهریزی کامپیوترها به زبان انگلیسی هستیم.
🎨 مفهوم "Vibe Coding":
کارپاتی اصطلاح "vibe coding" را ابداع کرد که روشی از توسعه نرمافزار است که در آن برنامهنویسان به جای جزئیات پیچیده، توصیفات کلی ارائه میدهند و LLMها کد را تولید میکنند. این روش ناگهان همه را برنامهنویس میکند، چون همه زبان طبیعی صحبت میکنند.
🖥️ مقایسه LLMها با سیستمعاملها:
کارپاتی LLMها را با utilities، fabrication plants، و به ویژه سیستمعاملها مقایسه میکند:
• مانند Utilities: آزمایشگاههای LLM مانند OpenAI، Gemini، Anthropic سرمایهگذاری اولیه برای آموزش مدلها انجام میدهند.
• توزیع اندازهگیری شده: دسترسی بر اساس استفاده محاسبه میشود.
• انتظارات کیفیت: کاربران انتظار تأخیر کم، uptime بالا و کیفیت ثابت دارند.
🧠 روانشناسی LLMها:
کارپاتی LLMها را "شبیهساز افکار انسانی" و "people spirits" توصیف میکند که روانشناسی شبهانسانی از خود نشان میدهند.
✅ مزایا:
• حافظه فوقانسانی و دانش گسترده
• توانایی انجام کارهای پیچیده
❌ معایب:
• توهم زیاد، فقدان خودآگاهی، هوش "تکهای"
• آمنزیای anterograde (عدم حفظ context یا یادگیری از تعاملات گذشته)
⚖️ خودکارسازی جزئی (Partial Autonomy):
به جای advocate کردن برای agentهای کاملاً خودکار، کارپاتی "partial autonomy" applications را ترویج میکند:
• روش Autonomy Slider: ویژگیای که به کاربران اجازه میدهد تصمیم بگیرند چقدر کنترل به LLM بدهند.
• حلقه همکاری انسان-AI: تأکید بر تأیید انسانی برای نتایج
🚗 تجربه Tesla و آینده:
کارپاتی از تجربه خود در Tesla مثال میزند: در ابتدا کدهای++C زیاد و شبکههای عصبی کمی برای تشخیص تصویر وجود داشت. با بهبود autopilot، شبکههای عصبی رشد کردند و تمام کدهای++C تدریجاً حذف شدند.
🌍 دموکراسیسازی برنامهنویسی:
یکی از هیجانانگیزترین جنبههای Software 3.0 این است که دیگر نیازی به سالها مطالعه فنی برای ایجاد نرمافزار نیست. هر کسی که بتواند به زبان طبیعی ارتباط برقرار کند، میتواند برنامهنویس باشد.
⚡ چالشها و آینده:
در حالی که تولید کد با LLMها سرگرمکننده و سریع است، چالش واقعی در آمادهسازی اپلیکیشنها برای محیط تولید نهفته است. کارها مانند authentication، یکپارچهسازی پرداخت، و مدیریت domain همچنان نیاز به مراحل دستی پیچیده دارند.
🎯 نتیجهگیری:
کارپاتی معتقد است که:
ویدئو کامل سخنرانی آندره کارپاتی را در لینک زیر در یوتیوب ببینید. 👇
https://youtu.be/LCEmiRjPEtQ?si=65OsHMP978MOvREK
#هوش_مصنوعی #برنامه_نویسی #Software3 #AI #کارپاتی
@Modern_Learning_for_GenZ
نرمافزار 3.0 و تحول برنامهنویسی
🔥 مفهوم کلی:
تحول نرمافزار در عصر هوش مصنوعی
آینده نرمافزار در همکاری انسان و AI نهفته است، نه جایگزینی کامل انسانها با هوش مصنوعی
آندره کارپاتی در سخنرانی خود در مدرسه استارتاپهای هوش مصنوعی Y Combinator، مفهوم "Software 3.0" را معرفی کرد و توضیح داد که نرمافزار در حال تغییر بنیادین است. او استدلال میکند که مدلهای زبان بزرگ (LLM) نوع جدیدی از کامپیوتر هستند که با زبان انگلیسی برنامهریزی میشوند.
💻 سه نسل نرمافزار:
1️⃣ نرمافزار 1.0:
برنامهنویسی سنتی که در آن توسعهدهندگان دستورات صریح را در زبانهایی مانند Python یا ++C مینویسند. این روش نیاز به دقت و درک عمیق از syntax و منطق دارد.
2️⃣ نرمافزار 2.0:
دوران شبکههای عصبی که به جای کدنویسی دستی قوانین، توسعهدهندگان مدلها را با تغذیه داده آموزش میدهند. "کد" به وزنهای مدل تبدیل میشود که از طریق بهینهسازی به جای دستورات صریح تصفیه میشوند.
3️⃣ نرمافزار 3.0:
مرز جدید که در آن LLMها به عنوان سیستمهای قابل برنامهریزی عمل میکنند که promptهای زبان طبیعی را تفسیر میکنند. حالا ما به معنای واقعی کلمه در حال برنامهریزی کامپیوترها به زبان انگلیسی هستیم.
🎨 مفهوم "Vibe Coding":
کارپاتی اصطلاح "vibe coding" را ابداع کرد که روشی از توسعه نرمافزار است که در آن برنامهنویسان به جای جزئیات پیچیده، توصیفات کلی ارائه میدهند و LLMها کد را تولید میکنند. این روش ناگهان همه را برنامهنویس میکند، چون همه زبان طبیعی صحبت میکنند.
🖥️ مقایسه LLMها با سیستمعاملها:
کارپاتی LLMها را با utilities، fabrication plants، و به ویژه سیستمعاملها مقایسه میکند:
• مانند Utilities: آزمایشگاههای LLM مانند OpenAI، Gemini، Anthropic سرمایهگذاری اولیه برای آموزش مدلها انجام میدهند.
• توزیع اندازهگیری شده: دسترسی بر اساس استفاده محاسبه میشود.
• انتظارات کیفیت: کاربران انتظار تأخیر کم، uptime بالا و کیفیت ثابت دارند.
🧠 روانشناسی LLMها:
کارپاتی LLMها را "شبیهساز افکار انسانی" و "people spirits" توصیف میکند که روانشناسی شبهانسانی از خود نشان میدهند.
✅ مزایا:
• حافظه فوقانسانی و دانش گسترده
• توانایی انجام کارهای پیچیده
❌ معایب:
• توهم زیاد، فقدان خودآگاهی، هوش "تکهای"
• آمنزیای anterograde (عدم حفظ context یا یادگیری از تعاملات گذشته)
⚖️ خودکارسازی جزئی (Partial Autonomy):
به جای advocate کردن برای agentهای کاملاً خودکار، کارپاتی "partial autonomy" applications را ترویج میکند:
• روش Autonomy Slider: ویژگیای که به کاربران اجازه میدهد تصمیم بگیرند چقدر کنترل به LLM بدهند.
• حلقه همکاری انسان-AI: تأکید بر تأیید انسانی برای نتایج
🚗 تجربه Tesla و آینده:
کارپاتی از تجربه خود در Tesla مثال میزند: در ابتدا کدهای++C زیاد و شبکههای عصبی کمی برای تشخیص تصویر وجود داشت. با بهبود autopilot، شبکههای عصبی رشد کردند و تمام کدهای++C تدریجاً حذف شدند.
🌍 دموکراسیسازی برنامهنویسی:
یکی از هیجانانگیزترین جنبههای Software 3.0 این است که دیگر نیازی به سالها مطالعه فنی برای ایجاد نرمافزار نیست. هر کسی که بتواند به زبان طبیعی ارتباط برقرار کند، میتواند برنامهنویس باشد.
⚡ چالشها و آینده:
در حالی که تولید کد با LLMها سرگرمکننده و سریع است، چالش واقعی در آمادهسازی اپلیکیشنها برای محیط تولید نهفته است. کارها مانند authentication، یکپارچهسازی پرداخت، و مدیریت domain همچنان نیاز به مراحل دستی پیچیده دارند.
🎯 نتیجهگیری:
کارپاتی معتقد است که:
ما در دهه 1960 محاسبات LLM هستیم و زمان ساخت فرا رسیده است. او 2025-2035 را "دهه agentها" مینامد و تأکید میکند که آینده نرمافزار در همکاری انسان و AI نهفته است، نه جایگزینی کامل انسانها.
ویدئو کامل سخنرانی آندره کارپاتی را در لینک زیر در یوتیوب ببینید. 👇
https://youtu.be/LCEmiRjPEtQ?si=65OsHMP978MOvREK
#هوش_مصنوعی #برنامه_نویسی #Software3 #AI #کارپاتی
@Modern_Learning_for_GenZ
❤1👍1
🧬 انقلاب هوش مصنوعی در دنیای تحقیق:
موفقیت فردی یا فاجعه جمعی؟
آیا هوش مصنوعی تاثیر مثبت بر روی پژوهشهای دانشگاهی گذاشته است؟
محققان برجسته دانشگاههای تسینگهوا و شیکاگو یکی از بزرگترین تحلیلهای تاریخ علم را انجام دادند و با بررسی ۶۷.۹ میلیون مقاله در شش رشته اصلی علوم طبیعی (از ۱۹۸۰ تا ۲۰۲۴)، تصویر دوگانهای از تأثیر هوش مصنوعی بر جامعه علمی ارائه کردند.
🚀 مزایای شگفتانگیز برای محققان فردی:
⚠️ اما نگرانیهای عمیق برای آینده علم:
🔍 پارادوکس جالب:
- محققان AI تیمهای کوچکتری تشکیل میدهند (به طور متوسط ۱.۵ نفر کمتر) اما بهرهوری بالاتری دارند.
- تعداد محققان جوان در این تیمها ۳۶٪ کاهش یافته، که نشاندهنده تغییر ساختار سلسلهمراتبی تحقیق است.
📊 رشد نمایی AI در علم:
- از ۶۷۱ مقاله در چین در سال ۲۰۰۰ به ۲۳.۶۹۵ مقاله در ۲۰۲۴
- رشد ۲۱ تا ۲۴۱ برابری در رشتههای مختلف
- سه موج اصلی: یادگیری ماشین -> یادگیری عمیق -> مدلهای زبانی بزرگ
💭 سؤالات بنیادی برای آینده:
آیا ما در حال ساختن آیندهای هستیم که علم فقط در مسیرهای از پیش تعیینشده و امن حرکت کند؟
آیا کشف حقایق نهفتهی طبیعت قربانی بهرهوری کوتاهمدت خواهد شد؟
🎯 نتیجهگیری:
منبع:
Hao, Q., Xu, F., Li, Y., & Evans, J. (2024)
AI Expands Scientists' Impact but Contracts Science's Focus
#هوش_مصنوعی #تحقیق #علم #دانشگاه #AI #پژوهش #آینده_علم
@Modern_Learning_for_GenZ
موفقیت فردی یا فاجعه جمعی؟
آیا هوش مصنوعی تاثیر مثبت بر روی پژوهشهای دانشگاهی گذاشته است؟
محققان برجسته دانشگاههای تسینگهوا و شیکاگو یکی از بزرگترین تحلیلهای تاریخ علم را انجام دادند و با بررسی ۶۷.۹ میلیون مقاله در شش رشته اصلی علوم طبیعی (از ۱۹۸۰ تا ۲۰۲۴)، تصویر دوگانهای از تأثیر هوش مصنوعی بر جامعه علمی ارائه کردند.
🚀 مزایای شگفتانگیز برای محققان فردی:
● بهرهوری فوقالعاده:
- ٪۶۷.۳۷ افزایش در تعداد مقالات منتشرشده
- ۳.۱۶ برابر بیشتر استناد دریافت میکنند.
- در مجلات معتبرتر (Q1) ٪۱۸.۶ بیشتر حضور دارند.
● شتاب در پیشرفت شغلی:
- تنها ۶.۸۴ سال طول میکشد تا به رهبری تیم تحقیقاتی برسند (در مقابل ۱۰.۹ سال برای سایرین)
- ٪۴۹.۹ احتمال ترقی به رهبری تیم تحقیقاتی دارند (۳۲٪ بالاتر از محققان سنتی)
- ۴ سال زودتر از موقعیت "محقق جوان" به "رهبر تیم" ارتقا مییابند.
⚠️ اما نگرانیهای عمیق برای آینده علم:
● محدود شدن افقهای تحقیق:
- ٪۴۹.۶ کاهش در تنوع موضوعات علمی
- بیش از ۷۰٪ زیررشتهها دچار انقباض شدهاند.
- تمرکز بر مسائل دادهمحور به جای کشفیات بنیادی
● کاهش تعامل علمی:
- ٪۲۴.۴ کمتر تعامل بین تحقیقات مرتبط
- ساختار ستارهای به جای شبکههای متصل نوآورانه
- افزایش تحقیقات تکراری و افت خلاقیت
🔍 پارادوکس جالب:
- محققان AI تیمهای کوچکتری تشکیل میدهند (به طور متوسط ۱.۵ نفر کمتر) اما بهرهوری بالاتری دارند.
- تعداد محققان جوان در این تیمها ۳۶٪ کاهش یافته، که نشاندهنده تغییر ساختار سلسلهمراتبی تحقیق است.
📊 رشد نمایی AI در علم:
- از ۶۷۱ مقاله در چین در سال ۲۰۰۰ به ۲۳.۶۹۵ مقاله در ۲۰۲۴
- رشد ۲۱ تا ۲۴۱ برابری در رشتههای مختلف
- سه موج اصلی: یادگیری ماشین -> یادگیری عمیق -> مدلهای زبانی بزرگ
💭 سؤالات بنیادی برای آینده:
آیا ما در حال ساختن آیندهای هستیم که علم فقط در مسیرهای از پیش تعیینشده و امن حرکت کند؟
آیا کشف حقایق نهفتهی طبیعت قربانی بهرهوری کوتاهمدت خواهد شد؟
🎯 نتیجهگیری:
این مطالعه تنش آشکاری بین موفقیت فردی و پیشرفت علمی جمعی نشان میدهد. در حالی که محققان فردی از AI بهرهمند میشوند، اما جامعه علمی ممکن است تنوع و عمق خود را از دست بدهد.
منبع:
Hao, Q., Xu, F., Li, Y., & Evans, J. (2024)
AI Expands Scientists' Impact but Contracts Science's Focus
#هوش_مصنوعی #تحقیق #علم #دانشگاه #AI #پژوهش #آینده_علم
@Modern_Learning_for_GenZ