دقیقاً می‌دونستی داری چیکار می‌کنی، همینش بیشتر از همه درد داشت.

جبران می‌شود آن روزها که صبر کردن آسان نبود، امّا تو صبر کردی.

غَم با خاک این سرزمین پیمان دیرینه‌ای دارد.

وقتی تن کسی‌رو زخمی کنی، ‏دیگه بعدش نوازش کردنش فقط دردشو بیشتر می‌کنه.

‏فراموش می‌شوی، گویی که هرگز نبوده‌ای.

حس می‌کنم‌ مدت‌هاست سقوط می‌کنم‌و به زمین نمی‌رسم؛ غرق می‌شوم‌ و خفه نمی‌شوم؛ می‌سوزم‌و جان نمی‌دهم. در پایانی بی‌پایان به سر می‌برم..

نمیتونستم ازت متنفر باشم پس شروع کردم به متنفر شدن از خودم.

تو آخرین ذوقِ من برای دوست داشتن بودی، من دیگه انرژی برای تعاملات جدید ندارم.

با هر درجه‌ای که دما می‌ره بالا، یه قدم از من فاصله بگیرید.

و او باز هم در خلوت خودت گریست چون می‌دانست زخم‌هایش خوب نخواهد شد.

اشکالی در کار دنیاست که گریه‌ رفعش نمی‌کند.

اون شبی که رفت تا صبح بیدار موندم، گریه نکردما، فقط به سقف اتاقم خیره شده بودم؛ ولی از اون لحظه به بعد دیر کنم گریه‌ام میگیره، دستم خش برداره گریه‌ام میگیره، لیوان چاییم بریزه گریه‌ام میگیره.. اما من فقط اون شب گریه نکردم..

جانم تو بودی، زندگی بو برد
آخر تو را برد و به جانم زد..

راجع‌ بهش گریه نمی‌کنم ولی خب غذا هم نمی‌خورم، درست نمی‌خوابم، با کسی هم حرف نمی‌زنم.

بعضیا رفتارشون باعث میشه دیگه هیچوقت مثل قبل دوسشون نداشته باشیم، اما همیشه دلمون واسه اون موقع که دوسشون داشتیم تنگ میشه.

میدونید چی مسخره‌ست؟
آفرین
همه‌چی.